Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές/τριες πως η αξία όλων μας δεν σχετίζεται με την κατάσταση της υγείας ή με οποιοδήποτε γενετικό ή άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό μας (UNESCO, 2009). Το σχολείο προϋποθέτει την ενσωμάτωση όλων, χωρίς αποκλεισμούς, μέσω της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων κάθε μαθητή/τριας, που μπορεί να αφορούν την σωματική, γνωστική, πολιτισμική, κοινωνική και συναισθηματική του/της ανάπτυξη.
Ξεκινήσαμε λοιπόν παρουσιάζοντας τον εαυτό μας μέσα από μία κορνίζα, περιγράφοντας τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν όμως και εσωτερικά χαρακτηριστικά στον καθένα μας, είτε θετικά είτε αρνητικά, τα οποία δεν είναι ορατά, είναι όμως μέρος της προσωπικότητάς μας. Είναι αυτά που μας κάνουν μοναδικούς. Αν μπορούσαμε να δούμε τον εαυτό μας σε έναν καθρέφτη, τι θα βλέπαμε; Μα φυσικά το όμορφο προσωπάκι μας. Φτιάξαμε λοιπόν έναν καθρέφτη για να δούμε τι θα εμφανιστεί στο ερώτημά μας: «Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου να σε χαρώ, ποιο παιδάκι είναι υπεύθυνο στο σχολείο αυτό;»
Είδαμε εικόνες με παιδιά με ειδικές ικανότητες. Παρακινήσαμε τα παιδιά να εκφραστούν:
-Τι βλέπεις;
-Τι σκέφτεσαι;
-Τι σε κάνει να αναρωτιέσαι;
-Φαίνονται χαρούμενα;
-Φαίνονται λυπημένα;
Δείξαμε στα παιδιά την αστυνομική μας ταυτότητα και τους διαβάσαμε τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω σε αυτήν. Είναι αρκετά για να προσδιορίσουν τη διαφορετικότητά μας ή όχι; Φτιάχνουμε τις δικές μας «ταυτότητες». Γράφουμε το όνομά μας, το επώνυμό μας, την ημερομηνία γεννήσεως μας και σημειώνουμε τα χαρακτηριστικά μας. Μετράμε το ύψος μας, βάζουμε το δακτυλικό μας αποτύπωμα, υπογράφουμε με το δικό μας τρόπο.
Καλέσαμεμε τα παιδιά να αποτυπώσουν το περίγραμμα της παλάμης τους σε ένα χρωματιστό χαρτί Α4. , να το κόψουν και στο κέντρο του να γράψουν το όνομά τους. Στη συνέχεια τοποθετούμε τις κομμένες παλάμες με τα ονόματα μέσα σε ένα κουτί και καλούμε το κάθε παιδάκι να πάρει τυχαία μια «παλάμη» και να μιλήσει για τα θετικά στοιχεία που έχει αυτός/ή που του ανήκει η παλάμη. Με αυτές τις παλάμες φτιάξαμε μία γλάστρα για να διακοσμήσουμε την τάξη μας.
Είδαμε εικόνες από παραολυμπιακούς αγώνες. Τα παιδιά με την υποστήριξη και την καθοδήγηση της νηπιαγωγού περιγράφουν τις εικόνες και τα στοιχεία που προκύπτουν και εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
-Τι είδους δυσκολίες συναντούν αυτοί οι αθλητές/ριες;
-Με ποιους τρόπους δείχνουν να τις αντιμετωπίζουν;
-Κάθε αθλητής έχει και τη δική του ιστορία.
Κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν με ιδιαίτερες ικανότητες, κάποιοι είχαν ένα ατύχημα στην ζωή τους και βρέθηκαν σε αυτήν τη θέση. Για να αντιληφθούμε τις δυσκολίες στην καθημερινότητα αυτών των ατόμων, μπήκαμε για λίγο στην θέση τους. Παίξαμε τον «τυφλό και τον οδηγό», κάναμε τσουβαλοδρομίες και με κλειστά μάτια- χρησιμοποιώντας την αφή μας- προσπαθήσαμε να μαντέψουμε τι έχει μέσα το σακίδιο.
Επίσης προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε με κλειστά μάτια, όπως αυτοί που έχουν προβλήματα όρασης, αλλά και με το στόμα όπως αυτοί που έχουν προβλήματα με τα χέρια τους. Κατανοήσαμε ότι αυτό που για μας είναι δεδομένο για κάποιους άλλους απαιτεί μεγάλη προσπάθεια.
Στο ολοήμερο πρόγραμμα τα παιδιά έφτιαξαν ένα σπίτι με φιγούρες παιδιών που τους χωράει όλους. «ΟΛΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΜΑΖΙ»
Διαβάσαμε την ιστορία του «Έλμερ του χρωματιστού ελέφαντα» για να επισημάνουμε την διαφορετικότητα και την αποδοχή αυτής.
Καλλιεργώντας την έννοια της συνεργασίας και της αλληλεγγύης προσπαθήσαμε να φτιάξουμε σύνθετες λέξεις με πρώτο συνθετικό το «ΣΥΝ» που δηλώνει το μαζί (συμμαθητής, συνάνθρωπος, συνεργάζομαι, συμπαίζω, συμμετέχω, συναγωνίζομαι κ.α.).
Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία και η επίσκεψη της κ. Βάσιας Γιαννογλούδη, εκπαιδευτικού Ειδικής Αγωγής, η οποία έχει ασχοληθεί με την μέθοδο BRAILLE. Τα παιδιά είδαν και άγγιξαν με την αφή τα ιδιαίτερα βιβλία των τυφλών με ενδιαφέρον. Ενημερώθηκαν για τον τρόπο που τα χειρίζονται οι τυφλοί και μπορούν να διαβάζουν. Αναφέρθηκαν οι δυσκολίες που συναντούν στην καθημερινότητά τους οι τυφλοί και πως επιλύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στα παιδιά το αλφάβητο BRAILLE και το κάθε παιδάκι έψαχνε να βρει το αρχικό γράμμα του ονόματός του και πως αυτό συμβολίζεται. Σε φύλλο εργασίας αποτύπωσαν τον συμβολισμό.
Στο τέλος του εργαστηρίου αποφασίσαμε με τα παιδιά να φτιάξουμε μία αφίσα, η οποία θα αποτυπώνει το συμπέρασμά μας από όλα αυτά που ακούσαμε και μάθαμε.Έτσι τα παιδιά χρωμάτισαν, έκοψαν και κόλλησαν σε σχήμα κύκλου παιδιά με ειδικές ικανότητες πιασμένα από το χέρι μαζί με φυσιολογικά παιδάκια. Το motto μας γράφτηκε στο κάτω μέρος «ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ».
