Μια άγνωστη εκκλησία δίπλα μας.

Η εκκλησία μικρών διαστάσεων αποτελεί την μοναδική Καθολική Εκκλησία στο νησί μας. Βρίσκεται δίπλα από το μουσείο – μαυσωλείο Σολωμού και Κάλβου και δίπλα από τις κεντρικότερες καφετέριες του νησιού.

www.zakynthion.gov

Η πλατεία Αγ. Μάρκου πήρε το όνομα της από την καθολική αυτή εκκλησία, εφόσον, αποτελούσε το ποιό αξιόλογο κέντρο κοινωνικής ζωής της Ζακύνθου. Η εκκλησία ιδρύθηκε το 1518 ως παρεκκλήσι του μοναστηριού των φραγκισκανών καλόγερων. Αργότερα αποτέλεσε τον καθεδρικό ναό της Λατινοεπισκοπής Ζακύνθου – Κεφαλονιάς .

Η αρχική της μορφή ήταν επιβλητική και λίγα ήταν τα εκθέματα που διασώθηκαν μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953. Μετά τους σεισμούς η εκκλησία ξαναχτίστηκε με μικρότερες διαστάσεις από την αρχική της μορφή. Επειδή η εκκλησία έχει Κτιστεί με τον ίδιο αρχιτεκτονικό ρυθμό φαίνεται να αποτελεί ένα κτήριο με το μουσείο Κάλβου και Σολωμού.

Πολλές προσωπικότητες των γραμμάτων την είχαν ως σημείο συνάντησης και αντάλλαζαν απόψεις. Επιπλέον, μπροστά από αυτήν την εκκλησία, το 1797 οι Ποπολάροι έκαψαν το LIBRO DORO [χρυσό βιβλίο] των ευγενών μια πράξη εναντίωσης στην πλουτοκρατία της εποχής.

Επιπρόσθετα το δέντρο της ελευθερίας στο κέντρο της πλατείας συμβολίζει την απελευθέρωση από τους Ενετούς και την υποδοχή των Γάλλων δημοκρατικών. Ο Άγιος Μάρκος λειτουργεί σε ειδικές περιπτώσεις [ΑΠΟ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ – 30 ΟΚΤΩΒΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 19.00] από τον πατέρα Μάρκο Βιδάλη. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον λειτουργό Πατέρα Μάρκο Βιδάλη στο τηλέφωνο 2610275215

Συντάκτης άρθρου  Παπαδάτος  Διονύσης

Δημόσια έργα ή δημόσιος… γολγοθάς; Μέρος 2

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ

Στη συνέχεια του φακέλου για τα δημόσια έργα στην Ζάκυνθο, θα ασχοληθούμε με άλλα 2 έργα που είτε έγιναν λάθος είτε δεν έγιναν ποτέ.

Γέφυρα Αγίου Χαραλάμπου

Και τώρα η λατρεία μας. Το μόνο έργο που μπορείς άνετα και άφοβα να του ρίξεις όσα βέλη θέλεις και γενικά ο έρωτας ενός τοπικού δημοσιογράφου. Η Ιστορία της γέφυρας ξεκινάει την εποχή της ενετοκρατίας αλλά τα βάσανά της ξεκινούν την δεκαετία του 60′. Οι τότε αιρετοί της τότε μετασεισμικής Ζακύνθου θεώρησαν ότι η γέφυρα με μερικές προσθήκες θα μπορούσε να γίνει δρόμος. Και ποιες ήταν αυτές? Μια προέκταση 1 μέτρου στις δύο της πλευρές στερεωμένες… στο κενό. Δηλαδή απλά έβαλαν τις προεκτάσεις πάνω στη γέφυρα χωρίς καν να τα ενώσουν με το βασικό κορμό της. Τα χρόνια πέρναγαν, τα αυτοκίνητα πολλαπλασιάζονταν και η γέφυρα στέναζε. Αποτέλεσμα? Οι προσθήκες άρχιζαν να λυγίζουν σε σημείο που κινδύνευαν μέχρι και με κατάρρευση. Οι αιρετοί άρχιζαν να τρώγονται μεταξύ τους (όπως πάντα) και φτάσαμε τον Απρίλιο του 2012 στο κλείσιμό της για την συντήρησή της. Όλοι νομίσαμε ότι μετά το πέρας των εργασιών θα είχαμε πλήρη αποκατάσταση της και θα ήταν πλήρως ασφαλής.Αλλά στη Ζάκυνθο είμαστε. Λόγω της θερινής περιόδου οι εργασίες έπρεπε να ολοκληρωθούν άμεσα. Και τι κάνανε? Πήραν τσιμεντόλιθους και τσιμέντο και φτιάξανε ένα… κοτέτσι με κορδέλες. Κοτέτσι!!! Πάνω σε ενετική γέφυρα φτιάξανε Κοτέτσι.Mόνο γέφυρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Και πόσα σπατάλησαν για 5 μέτρα τσιμεντόλιθο και λίγο τσιμέντο? 70.000!!!!!! Την ώρα που ο κόσμος πεινάει πέταξαν χωρίς λόγο στο ποτάμι 70.000!!!! Σταματάω εδώ για την γέφυρα γιατί πρέπει να μείνω σε ένα πλαίσιο ευπρέπειας.

Λιμάνι Αγίου Νικολάου Βολιμών

Και τώρα προσδεθείτε. Ακολουθεί ανάλυση “Της δεύτερης πύλης εισόδου-εξόδου του νησιού” (από τίτλους πάντως καλά πάμε). Λιμάνι… ναι και εγώ είμαι η απάντηση στον Θέμο Αναστασιάδη. 10 μέτρα τσιμέντο και 500 τάματα απ’ τους καπετάνιους για να δέσουν και το ονομάζουν λιμάνι… Θεέ των τίτλων κατέβα και τιμώρησε τους… Αυτό δεν είναι λιμάνι είναι κατάρα!!!!! Η θέση του Αγίου Νικολάου είναι εξαιρετική καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην Κεφαλλονιά και πάρα πολύ κοντά στο Ναυάγιο και εμείς οι έξυπνοι ζακυνθινοί βάλαμε τσιμεντόλιθους για να δένουν βάρκες και παντόφλες. Κύριοι Αιρετοί είστε για διδάκτορες τουριστικών υποδομών στο Χαρβαρντ. Τι κι αν τάξανε νέο λιμάνι μέσω Ε.Σ.Π.Α τι κι αν έταξαν παπάδες το αποτέλεσμα μετράει που είναι ΤΙΠΟΤΑ. Άμα δεν ξυπνήσουμε και δεν καταλάβουμε την πάρα πολύ καλή θέση στην οποία βρίσκεται και τα όποια οφέλη θα έφερνε στο νησί ένα δεύτερο λιμάνι (όχι ότι και το άλλο είναι λιμάνι αλλά κουβέντα να γίνετε) δεν πρόκειται να πάμε μπροστά. Ειλικρινά οι μόνοι που μπορούν να πιέσουν και να πετύχουν κάτι είναι οι κάτοικο των περιοχών των ορεινών αλλά δυστυχώς κι αυτοί βρίσκονται σε βαθύ λήθαργο.

Κρέπα γλυκιά ή αλμυρή

Υλικά:

http://www.foodland.gr/recipes/sintages-mageirikis-9-224/gluka/gallikes-krepes.html

• 1 φλιτζάνι αλεύρι
• 1 φλιτζάνι γάλα
• 2 φλιτζάνια κρέμα γάλακτος
• 1 φλιτζάνι λάδι
• 4 αυγά
• αλάτι ή ζάχαρη(αναλόγως αν τη θέλετε αλμυρή ή γλυκιά)

Εκτέλεση:

• Βάζετε σ’ ένα μπολ το αλεύρι και προσθέτετε το γάλα σιγά-σιγά, τ’ αυγά χτυπημένα, την κρέμα γάλακτος, το λάδι και την ζάχαρη ή το αλάτι.
• Στην συνέχεια αλείβετε με λίγο λάδι ένα μικρό αντικολλητικό τηγάνι και το αφήνετε να κάψει λίγο.
• Ρίχνετε κυκλικά 2 κουταλιές της σούπας χυλό, προσέχοντας να καλύψει την επιφάνεια του τηγανιού και αφήνετε να ροδίσει 2-3 λεπτά από κάθε πλευρά.

Καλή σας όρεξη.

Σημείωση:Aν ο χυλός της κρέπας είναι πηχτός, αραιώστε τον με λίγο γάλα.

Δημόσια έργα ή δημόσιος… γολγοθάς;

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ.

Οι υποσχέσεις για την υλοποίηση μεγάλων δημοσίων έργων ακούγονταν και ακούγονται σαν χάδι στα αυτιά των Ζακυνθινών εδώ και πολλά χρόνια. Θα, θα, θα κα πάλι θα. Και τι δεν έχουμε ακούσει. Δρόμοι, λιμάνια, κτήρια, σχέδια πόλης είναι μόνο λίγα από μια σειρά έργων που ακούστηκαν ότι θα υλοποιηθούν αλλά έμειναν στα λόγια. Όμως αρκετά από όσα, μετά από μύρια προβλήματα, υλοποιήθηκαν χαρακτηρίζονται από κακοτεχνίες ή από κακοδιαχείριση. Σήμερα θα ασχοληθούμε μόνο με 3 έργα στην πόλη της Ζακύνθου γιατί για το σύνολο του νησιού δεν φτάνει ένα μόνο άρθρο.

Πεζόδρομος Αλεξάνδρου Ρώμα

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κακοτεχνιών και κακοδιαχείρησης στην Πρωτεύουσα του νησιού μας. Ένα έργο που κόστισε πολλά εκατομμύρια και υποτίθεται ότι θα έδινε ζωή στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, της Ευρώπης, του Κόσμου ένας πεζόδρομος είναι το πιο ζωντανό και εμπορικό μέρος και γενικά το “καμάρι” μιάς πόλης. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στη Ζάκυνθο. Οι κακοτεχνίες κατά τη δημιουργία του, η χρόνια χρήση του ως δρόμου για τα χιλιάδες αυτοκίνητα και βαρέα φορτηγά αλλά και η καθίζηση του εδάφους λόγω του έργου της αποχέτευσης σε πολλά του σημεία, τον έχουν καταστήσει σε βομβαρδισμένο τοπίο. Ακόμα και σήμερα τα όποια πρόσφατα έργα συντήρησης και καλλωπισμού του πεζοδρόμου έγιναν όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα ,γιατί έγιναν μόνο σε ένα μέρος του, αλλά πλέον δείχνει και μια εικόνα ανομοιομορφίας λόγω της τοποθέτησης διαφορετικών πλακών σε σχέση με τις παλιές. Επίσης τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει δημιουργηθεί και μεγάλο θέμα και αντιπαράθεση για το αν θα πρέπει να είναι πεζόδρομος εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ή να έχουμε ένα σύστημα όπου θα λειτουργεί σαν δρόμος το πρωί και μετά τις 5 να λειτουργεί ως πεζόδρομος. Η αλήθεια είναι πώς ούτε η μια πλευρά έχει δίκιο ούτε η άλλη. Και γιατί αυτό; Γιατί αν απ’ την αρχή είχαν γίνει και κάποια απαραίτητα παράλληλα έργα (δωρεάν δημοτικοί χώροι στάθμευσης) τώρα δε θα υπήρχε θέμα.

Μαρίνα Ζακύνθου

Και τώρα η πρώτη μαρίνα στον κόσμο με αφαιρετικό σχεδιασμό. Οδηγίες κατασκευής: βρίσκουμε μια τοποθεσία (κατά προτίμηση δίπλα από ποτάμι που κατεβάζει λάσπη), παίρνουμε 5-6 μεγάλους τσιμεντόλιθους, τους πετάμε στη θάλασσα, ΚΑΙ ΝΑΙ έχετε δημιουργήσει μια πρωτοποριακή μαρίνα ικανή για την προσάραξη μεγάλων… πλοιαρίων για ψάρεμα. Τώρα σοβαρά ή μας κάνουν χονδρή πλάκα όταν το αποκαλούν αυτό μαρίνα ή εμείς δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό το “αριστούργημα”. Η μαρίνα είναι βασική τουριστική υποδομή και η έλλειψη της από ένα τόπο μόνο προβλήματα και δυσφήμηση μπορεί να δημιουργήσει. Είναι γνωστό από έρευνες ότι ένας τουρίστας με σκάφος αφήνει πολλά έσοδα στους τόπους που επισκέπτεται. Ανεφοδιασμός, έξοδοι για φαγητό, δασμοί υπέρ λιμενικών ταμείων είναι μόνο μερικά. Φανταστείτε πόσο θετικά θα έβλεπαν οι επαγγελματίες του τουρισμού και της εστίασης αυτά τα έσοδα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ειδικά στο “φτωχό συγγενή” του ζακυνθινού τουρισμού την πόλη. Αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε κάτι. Μπορεί να είναι σε απαξίωση αλλά για 5 μέρες το χρόνο του Αγίου Διονυσίου το καλοκαίρι γίνετε το πιο εμπορικό σημείο του νησιού (εδώ πέφτει κασέτα με χειροκρότημα). Τον τελευταίο καιρό μας προβάλλουν ως μοναδική λύση την ιδιωτικοποίηση ώστε να αποκτήσουμε μια λειτουργική μαρίνα. Αφού μετά από 4 κοινοτικά πακέτα στήριξης και τόσα χρήματα καταφέραμε να μην έχουμε φτιάξει μια τέτοια υποδομή είμαστε άξιοι της μοίρας μας και ίσως όταν τη δούμε να χάνετε να ξυπνήσουμε αλλά πλέον θα είναι αργά. Το τι έγινε και γιατί φτιάχτηκε έτσι είναι κοινό μυστικό στο νησί αλλά δεν θέλουμε να επεκταθούμε.

Εξέδρα πρόσδεσης κρουαζιερόπλοιων

Σίγουρα όλοι μας έχουμε προσέξει μια μεγάλη σιδερένια κατασκευή στο άκρο του λιμενοβραχίονα του Αγίου Νικολάου (ή καλύτερα Πόρτο όπως το ξέρουνε οι περισσότεροι). Όχι δεν έχει κατασκευαστεί ούτε για να πηγαίνουμε βόλτες με τους φίλους μας ούτε για να κάνουμε βουτιές από εκεί και τέλος πάντων για καμία από τις σημερινές χρήσεις της. Είτε το πιστεύετε είτε όχι αυτό το σιδερένιο (ας μου επιτραπεί η λέξη) “έκτρωμα” έχει κατασκευαστεί για να δένουν εκεί κρουαζιερόπλοια!!! Τα κρουαζιερόπλοια όμως μόνο από μακριά θα τα δούμε στο νησί αν περιμένουμε να βρεθεί καπετάνιος που θα καταφέρει να “δέσει” εκεί. Μόνο 2 καπετάνιοι κατάφεραν να δέσουν στην εξέδρα φέτος (ο ένας με το πλοίο που έφερε τους Γερμανούς ποδηλάτες και ο άλλος με το ρωσικό πολεμικό πλοίο) και για να γίνει αυτό έτρεχαν οι άνθρωποι του λιμενικού να τα τραβήξουν με σχοινιά!!! Αν αυτό λέγετε εικόνα ανεπτυγμένης τουριστικής περιοχής τότε ο Πικάσο ήταν μπογιατζής πολυτελείας. Η Ζάκυνθος δε χρειάζεται ένα ασυντήρητο σιδερένιο κατασκεύασμα που δε μπορούν να του βάλουν ούτε τους πιο απλούς και φτηνούς ηλεκτρολύτες έτσι ώστε να μη λιώνει και χτυπήσει και κανένας χριστιανός καμιά μέρα, χρειάζεται μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ προβλήτα πρόσδεσης κρουαζιερόπλοιων έτσι ώστε να μη χαιρετάμε τα κρουαζιερόπλοια από μακριά και να τα βλέπουμε να πηγαίνουν στο Κατάκολο. Οι τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια αφήνουν τα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλο είδος τουρίστα και αν αυτό συνδυαστεί και με διανυκτέρευση του πλοίου στο ίδιο λιμάνι τα έσοδα για ένα τόπο πολλαπλασιάζονται. Έκαμε ο Άγιος και έχουμε και ένα διεθνές αεροδρόμιο στο νησί. Θα μπορούσε λοιπόν να γίνει το νησί μας τόπος αφετηρίας ή τερματισμού για τα κρουαζιερόπλοια. Λύσεις και ιδέες υπάρχουν αρκεί να υπάρχει θέληση να ακουστούν και να υλοποιηθούν.

Αυτά τα 3 είναι μόνο μερικά και δυστυχώς όλα σε ένα και μόνο άρθρο δεν χωράνε. Ίσως σε επόμενα άρθρα να μπορέσουμε να αναλύσουμε τα περισσότερα. Ελπίζω και κάποια καινούργια σχέδια (Ανάπλαση πλατείας Σολωμού, πεζοδρόμηση παραλιακής οδού απ’ το ύψος της αστυνομίας μέχρι το Δημαρχείο κ.α.) αν τελικά υλοποιηθούν να μην έχουνε την ίδια μοίρα με άλλα έργα αλλά να αποτελέσουν ένα κόσμημα για την πολύπαθη Πρωτεύουσα του νησιού μας.

Ξέρεις τι είναι η ΡΑΔΙΟΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΑ;

Η ραδιοερασιτεχνία είναι κατά βάση χόμπι επιστημονικής ενασχόλησης, το οποίο σχετίζεται με την ασύρματη επικοινωνία. Εκατοντάδες τρόποι επικοινωνίας και κατασκευές που σήμερα χρησιμοποιούνται ευρέως στις παγκόσμιες τηλεπικοινωνίες, ξεκίνησαν από την ραδιοερασιτεχνία. Αξιοσημείωτη είναι και η γλώσσα η οποία χρησιμοποιείται, συχνότερα χρησιμοποιούνται οι εξής μέθοδοι: σήματα μορς (CW) μέσω ραδιοτηλεγράφου, φωνητικό αλφάβητο ΑΒ (AlfaBravo) το οποίο είναι κωδικοποιημένο αλφάβητο, και ο κώδικας Q (κωδικοποιημένες λέξεις-φράσεις). Επίσης, ο ραδιοερασιτέχνης επιτρέπεται να εκπέμπει σε συγκεκριμένες ζώνες συχνοτήτων που καθορίζονται από τη Διεθνή Τηλεπικοινωνιακή Ένωση (ITU) και από τους τοπικούς κανονισμούς κάθε χώρας.

Πολλοί θα αναρωτιούνται για ποιο λόγο να προτιμήσουν να επικοινωνούν με αυτόν τον τρόπο , παρά με το κινητό τους τηλέφωνο. Ο λόγοι είναι, πρώτον η αγάπη για τη ραδιοερασιτεχνία καθώς και η φιλοδοξία του κάθε ραδοιερασιτέχνη να ”ξεπεράσει” τον εαυτό του , και να καταφέρει να επικοινωνήσουν με μέρη ακόμη πιο μακρινά.

Σοκολατόπιτα

Είναι ένα ελαφρύ επιδόρπιο που τρώγεται άνετα μετά από το δείπνο!

ΥΛΙΚΑ:

http://bakerythearios.blogspot.gr/2012/09/blog-post_28.html

– 5 αβγά

– 1 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο με μισή κ.γλ. baking powder

– 200 γρ. μαργαρίνη

– 1 φλ. ζάχαρη

– 250 γρ. φουντούκι αλεσμένο

– 250 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα

– 250 γρ. κουβερτούρα γάλακτος

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Σε μπολ ρίχνετε όλα τα υλικά (βούτυρο με ζάχαρη, μετά τα αβγά, το φουντούκι και το αλεύρι) εκτός από τις σοκολάτες και χτυπάτε στο μίξερ

Λιώνετε σε χαμηλή φωτιά τις σοκολάτες και τις ρίχνω στη ζύμη.

Βουτυρώνεται ένα ταψί, ρίχνετε το μίγμα και ψήνετε για 10 λεπτά μέχρι να ροδίσει, στους 190 βαθμούς.

Καλη επιτυχία!

Πάμε Ινδία!

Θα σας μιλήσω για έναν εξωτικό προορισμό που επέλεξα να είναι ένα από τα πρώτα μέρη που θέλω να επισκεφτώ, η Ινδία. Η Ινδία βρίσκεται στην Ασία και είναι μία τροπική χώρα, η οποία φημίζεται για τις πολλές της ζούγκλες και τα πολλά άγρια ζώα. Αυτά που συναντάμε πιο συχνά είναι οι τίγρεις και οι ελέφαντες, τους οποίους χρησιμοποιούν και για εμπορικούς σκοπούς.

Η κυρίαρχη θρησκεία στην Ινδία είναι ο βουδισμός αλλά υπάρχουν και άλλες θρησκείες και αυτό κάνει την Ινδία μία πολυθεϊστική  χώρα. Επίσης θεωρείται ότι η σφαγή μίας αγελάδας είναι έγκλημα, διότι η αγελάδα αντιπροσωπεύει μια θεότητα.

http://en.wikipedia.org/wiki/India

Η ενδυμασία έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις  κλιματικές και γεωγραφικές ανάγκες, την παράδοση και τα πιστεύω των Ινδών. Αξιοσημείωτο είναι ότι η θρησκεία τους απαγορεύει την έκθεση του δέρματος.

Από άποψη αρχιτεκτονικής η Ινδία έχει πολλά ασιατικά-μαγευτικά οικοδομήματα. Ένα από αυτά είναι το μαυσωλείο του Taj Mahal, το οποίο  είναι  και μία μεγάλη έμπνευση για τις ταινίες.

Τέλος σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε την Ινδία  για μία εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη!

Ζακυνθινά έθιμα γιορτών

Το νησί της Ζακύνθου όπως κάθε τόπος της Ελλάδας (και του κόσμου γενικότερα) έχει κάποια ιδιαίτερα έθιμα πολλά από τα οποία έχουν δημιουργηθεί από την επίδραση των διαφόρων κατακτητών και κυρίως των ενετών λόγω της μακροχρόνιας παραμονής τους στο νησί.

Το πιο χαρακηριστικό έθιμο των Χριστουγέννων είναι η χριστοπαραμονιάτικη κουλούρα. Χαράματα της προπαραμονής η νοικοκυρά ξεκινά το ζύμωμα για τα χριστόψωμα. Σταυρώνει τρεις φορές τα υλικά και αρχίζει να ζυμώνει τα χριστόψωμα και την κουλούρα που είναι ένα ξεχωριστό κυκλικό χριστόψωμο με μια τρύπα στη μέση. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κουλούρας είναι το κέρμα που τοποθετείται μέσα, η όπως αλλιώς λέγεται “ηύρεμα” που συμβολίζει το Θείο Βρέφος καθώς και η διαδικασία της κοπής.

Η κοπή της κουλούρας γίνεται το βράδυ της παραμονής σε κάθε σπίτι όπου συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια (ή και στενοί φίλοι). Τότε ο αρχηγός της οικογένειας παίρνει την κουλούρα, την κρατά πάνω από τη φωτιά και μέσα από την τρύπα ή σταυρωτά ρίχνει λάδι και κρασί που συμβολίζουν τα δώρα των Μάγων ακόμη λένε ότι όσο πιο δυνατές είναι οι φλόγες τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η ευτυχία του σπιτιού. Καθώς ρίχνει το κρασί και το λάδι λέει τα εξής: « Η γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως, εν αυτή γαρ οι τοις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο σε προσκυνείν το Ήλιον τηε δικαιοσύνης και σε γιγνώσκειν εξ ύψους Ανατολήν. Κύριε δόξα σου». Μετά όλοι μαζί κάθονται στο τραπέζι ο αρχηγός της οικογένειας αρχίζει να κόβει την κουλούρα. Το πρώτο κομμάτι είναι του Χριστού ή του φτωχού, το δεύτερο του σπιτιού και τα υπόλοιπα των άλλων μελών της οικογένειας ξεκινώντας πάντα από το μεγαλύτερο και καταλήγωντας στο μικρότερο, ως ένδειξη σεβασμού. Αυτός που θα βρει το “ηύρεμα” θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς που έρχεται.

Την επόμενη όλη η οικογένεια κάθεται στο γιορτινό τραπέζι για το Χριστουγεννιάτικο γεύμα που περιλαμβάνει το παραδοσιακό Ζακυνθινό αυγολέμονο μαζί με βραστή γαλοπούλα ή βοδινό κρέας και όχι γεμιστή γαλοπούλα όπως γίνεται στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.

Σχετικά με τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς πριν από χρόνια το πρωί της παραμονής έβγαιναν με μουσικά όργανα και έλεγαν τα Πρωτοχρονιάτικα Ζακυνθινά κάλαντα που είναι τα εξής:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος,

υγεία αγάπη και χαρά να φέρει ο νέος χρόνος,
υγεία αγάπη και χαρά να φέρει ο νέος χρόνος.
Να ζήσει ο κύρης ο καλός να ζήσει κι η κυρά του,
όλα του κόσμου τ’ αγαθά να έχει η φαμελιά του,
όλα του κόσμου τ’ αγαθά να έχει η φαμελιά του.

Να ζήσει τ’ αρχοντόπουλο που ‘χει καρδιά μεγάλη,
σ’ εμάς και την παρέα μας ένα φλουρί να βάλει,
σ’ εμάς και την παρέα μας ένα φλουρί να βάλει.

Το βράδυ της παραμονής έφτιαχναν τηγανίτες ή μπλαούνες, με αλεύρι και νερό τηγανισμένες σε «νιο» λάδι και τις έτρωγαν βουτηγμένες σε πετιμέζι. Τα τελευταία χρόνια αυτό το έθιμο έχει αρχίσει να χάνεται και να επικρατεί η κοπή της βασιλόπιτας.

Τέλος, την παραμονή των Θεοφανείων στολίζουμε τα εικονίσματά μας με πικρονέρατζα (πικρά πορτοκάλια) και περνάει ο παπάς και μας Αγιάζει τα εικονίσματα και το σπίτι. Ενώ (κυρίως) πριν από αρκετά χρόνια την ημέρα των Φώτων έβαζαν γλυκά πορτοκάλια για δείξουν τη λύτρωση που έρχεται με τη βάφτιση.

Ακόμη παλαιότερα την ημέρα των Τριών Βασιλέων (=Μάγων, σύμφωνα με το καθολικό ημερολόγιο στις 6 Ιανουαρίου γιόρταζαν και τη μνήμη των τριών Μάγων) οι εκκλησίες που βρίσκονταν κοντά στη θάλασσα έριχναν ένα σταυρό στη θάλασσα και κάποιοι άνδρες έπεφταν μέσα για να βρουν το σταυρό. Αυτός που έβρισκε το σταυρό, τον τοποθετούσε σε ένα δίσκο και περιφερόταν στην περιοχή για να μαζέψει χρήματα και έλεγε: Αυτός είναι ο σταυρός του Αγίου Νικολάου ή του Αγίου Χαραλάμπους ή των Αγίων Πάντων. Μετά επέστρεφε το σταυρό στην εκκλησία που ανήκε. Όμως ο αρχιεπίσκοπος Λάτας σταμάτησε αυτό το έθιμο και καθιέρωσε την μεγάλη λιτανεία την ημέρα των Θεοφανείων  όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

Αγγελική Κακολύρη