Αλληλεγγύη σε μια κοινωνία της διαφθοράς!
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία κλονίζεται από μια κρίση τόσο οικονομική όσο και ηθική.Αξίες που υπήρξαν αναλλοίωτες στην διάρκεια των χρόνων χάθηκαν μπροστά στην θεοποίηση του χρήματος.Κάθε τι που ακούει στο χρήμα έχει υψηλότερη θέση από κάθε άλλη κοινωνική αρχή που υπήρχε στο παρελθόν.Φυσικά, αυτή την τακτική δεν την ακολουθούν όλοι και χαρακτηριστικό παράδειγμα […]
Η τεχνολογία σήμερα!
Φωτογραφική μηχανή
Η σύγχρονη φωτογραφική μηχανή είναι συνδυασμός εξειδικευμένων τεχνολογιών από τρεις τομείς, των λεπτοκατασκευών, της οπτικής και, αφενός της χημικής τεχνολογίας, αφετέρου της μικροηλεκτρονικής. Η ιστορία της, αν και ξεκινάει ουσιαστικά στα μέσα του 19ου αιώνα, έχει ρίζες στους αρχαίους πολιτισμούς, π.χ. της Κίνας και της Ελλάδας, και σχετίζεται με το σκοτεινό θάλαμο (camera obscura, pinhole camera) που περιγράφει ήδη ο Αριστοτέλης! Σε ένα σκοτεινό θάλαμο (κλειστό κουτί) με μια μικρή τρύπα σε επίπεδη επιφάνειά του, εισέρχεται το φως και απεικονίζει στην απέναντι από την τρύπα επιφάνεια ένα αντεστραμμένο είδωλο του εξωτερικού κόσμου.
Στις μέρες μας, η φωτογραφική μηχανή είναι τόσο διαδεδομένη όσο το κινητό και το τηλέφωνο. Παρ’όλα αυτά όμως δεν ήταν από πάντα έτσι.
Αρχικά, σαν μηχάνημα ήταν πολύ ακριβό για τον μέσω πολίτη. Το είχαν στην κατοχή τους άτομα της υψηλής κοινωνίας, αν και το συνηθέστερο ήταν ο λεγόμενος “φωτογράφος της γειτονιάς”. Σε αυτόν στρέφονταν πολίτες όλων των τάξεων για να τους απαθανατίσει σε κάποια εκδήλωση ή για κάποια οικογενειακή φωτογραφία. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας και πολύ περισσότερο στις μέρες μας η φωτογραφική μηχανή έχει μπει στο σπίτι του καθενός.
Σήμερα, η φωτογραφία έχει μπει ακόμα περισσότερο στη ζωή μας καθώς τα κινητά ,που σχεδόν κάθε πολίτης του ανεπτυγμένου κόσμου έχει, έχουν ενσωματωμένη κάμερα και φωτογραφική. Έτσι, και αυτή η εφεύρεση έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας και αναπόσπαστο μέρος του τρόπου ζωή μας.
Η φωτογραφία σαν τέχνη
Την στιγμή που η φωτογραφική μηχανή έγινε προσιτή στο ευρύ κοινό ξεκίνησε και η τέχνη της φωτογραφίας. Αν και αμφισβητείτε από πολλούς που την χαρακτηρίζουν απλώς μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας, με την βοήθεια της τεχνολογίας έχει “ανθίσει”.
Σχολές επί σχολών και θεωρίες επί θεωριών υπάρχουν στις μέρες μας για την σωστή χρήση της φωτογραφικής και τους τρόπους λήψης μια φωτογραφίας. Παρ’όλα αυτά κυριαρχεί μια, θα λέγαμε, περίεργη άποψη για όλα αυτά· δηλαδή ότι ο φωτογράφος μαθαίνει τους κανόνες για την σωστή φωτογραφία με σκοπό να τον παραβεί και να αποδείξει το αντίθετο.
Αποτελεί (ίσως) το διασημότερο εξώφυλλο περιοδικού όλων των εποχών. Η φωτογραφία της έχει γίνει σύμβολο φιλο-μεταναστευτικών και φιλο-προσφυγικών οργανώσεων σε όλο τον κόσμο. Ο άνθρωπος που τράβηξε την φωτογραφία δεν ήξερε καν το όνομά της, το οποίο έμεινε άγνωστο επί 15 χρόνια. Εκείνη δεν ήξερε την ύπαρξη της διάσημης φωτογραφία της και δεν γνώριζε (φυσικά) και την τεράστια απήχηση της. Όποιος έχει δει την φωτογραφία αυτή δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει σχολιάσει το υπέροχο πράσινο χρώμα των ματιών και να μην έχει μαγνητιστεί, μαγευτεί και προβληματιστεί από το βλέμμα της μικρής (τότε) Αφγανής προσφυγοπούλας που κοιτά με θυμό την κάμερα.
Αλέξανδρος Κλάδης (Alie)
Μιλώντας με έναν Πυροσβέστη!
Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι από κάθε άποψη. Η οικονομική κρίση έχει ¨θερίσει” τις αγορές με συνέπεια οι θέσεις
εργασίας να είναι ελάχιστες και η ανεργία να βρίσκετε στα ύψη.
Στα πλαίσια λοιπόν της εφημερίδας μας προσφέρουμε στους νέους της ηλικίας μας και όχι μόνο να κοιτάξουν τα επαγγέλματα εκ των έσω τόσο από άποψη ενδιαφέροντος όσο και από πλευρά οικονομική.
Ακολουθεί συνέντευξη ενεργό πυροσβέστη του Πυροσβεστικού σώματος Ζακύνθου:
- Γιατί επιλέξατε αυτό το επάγγελμα;
Ομολογώ πως δεν ήταν το όνειρο της ζωής μου. Μου προέκυψε θα έλεγα τυχαία. Ήταν βέβαια μία από τις επιλογές μου, αφού τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Στο τμήμα Διοίκησης και οικονομίας) δεν ήθελα και δεν μπόρεσα να ασκήσω το επάγγελμά που είχα σπουδάσει. Μετά από τόσα χρόνια μπορώ όμως να σου εγγυηθώ πως μπορεί η επιλογή να ήταν σχεδόν τυχαία αλλά την αγάπησα αυτή την δουλειά. Με γεμίζει.
Στην συνέχεια τον ρωτήσαμε αν θα μπορούσε να μας αναφέρει τα πλεονεκτήματα του να είσαι πυροσβέστης. Χωρίς δεύτερη σκέψη μας μίλησε αμέσως για το αίσθημα που σου δίνει αυτό το επάγγελμα πως προσφέρεις και εσύ κάτι στο κοινωνικό σύνολο. Κάθε άνθρωπος, λέει, πρέπει να βάζει το λιθαράκι του στον “τοίχο” της κοινωνίας. Με αυτή την δουλειά όμως πας ένα βήμα παραπέρα. Όχι απλά προστατεύεις την φύση και την ομορφιά των τοπίων αλλά από την άλλη σώζεις και ζωές , ανθρώπινες και μη. Αυτό και μόνο μπορεί να σε κάνει να αγαπήσεις το επάγγελμα του πυροσβέστη. Προσθέτει ακόμα, πως η συναδελφικότητα μεταξύ των εργαζομένων στο σταθμό είναι μεγάλη και αυτό κυριολεκτικά σε ξεκουράζει. Συγκεκριμένα λέει «Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις πως θα πας σε ένα φιλικό και χαρούμενο περιβάλλον. » Τονίζει όμως πως η δουλειά του πυροσβέστη είναι επικίνδυνη και δεν πρέπει να είναι μία επιλογή της στιγμής. Εξαρτώνται οι ζωές ανθρώπων από τα χέρια μας και πολλές φορές ακόμα και η δική μας.
- Κάθε πυροσβέστης έχει σίγουρα ζήσει στιγμές βγαλμένες από ταινίας. Μπορείτε να μας πείτε τις δικές σας αναμνήσεις;
Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Καίγονταν ένα δάσος στον Ασπρόπυργο Αττικής και υπήρχε ένα σπιτάκι πολύ μικρό που έμενε μια γιαγιά. Από τους καπνούς όμως είχε λιποθυμήσει και έτσι την βρήκαμε όταν μπήκαμε στο σπίτι. Όταν συνήλθε άρχισε να μου φιλάει τα χέρια και να μου δίνει την ευχή της. Ο λόγος ήταν μια φωτογραφία. Απεικόνιζε τον πατέρα και το γιο της. Μου πρόσφερε ένα δακτυλίδι της σαν φυλακτό για το καλό που της είχα κάνει . Δε το δέχτηκα αλλά κράτησα επαφές μαζί της και της έκανα πολλές επισκέψεις όσο ήμουν στην Αθήνα.
- Η χώρα και ο πλανήτης ολόκληρος βρίσκεται σε ύφεση. Έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση το πυροσβεστικό σώμα; Αν ναι, που;
Μας κτύπησε εκεί που είχαμε εξαρχής πρόβλημα, δηλαδή στον εξοπλισμός, σε οχήματα και προσωπικό. Φυσικά έχει επηρεάσει και εμάς καθώς οι μισθοί μας έχουν περικοπεί αρκετά, αλλά πιστεύω πως δεν έχει επηρεάσει την δουλειά μας.
Τέλος ρωτήσαμε αν θα έβαζε την ζωή του σε κίνδυνο εν ώρα υπηρεσίας. Μας είπε πως μόνο αν κινδύνευε ανθρώπινη ψυχή θα θυσίαζε την υγεία του. Αυτό ,προσθέτει, δεν σημαίνει πως δε θα δώσω το εαυτό μου για την προστασία των δασών και των κατοίκων του νησιού μου.
Την συνέντευξη πήραν οι μαθήτριες της Δευτέρας λυκείου: Σταυρίνα Παλαιοθοδώρου Άρτεμις Σπίνου
Αρθρογράφησε ο μαθητής: Αλέξανδρος Κλάδης (Alie)
Τα κινητά τηλέφωνα και η εξέλιξή τους.
Το κινητό τηλέφωνο έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Παρά τη βραχέα ιστορία του έχει αλλάξει κατά πολύ
τις ζωές των ανθρώπων. Βάσει ερευνών ένας μέσος άνθρωπος ελέγχει το κινητό του κάθε 6(!!!) λεπτά μέσα σε μια μέρα!!! Πως όμως γεννήθηκε το κινητό τηλέφωνο;
Η περιπέτεια της κινητής τηλεφωνίας ξεκίνησε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις πρώτες προσπάθειες των Σουηδών, Φιλανδών και Αμερικανών. Όμως, ως ληξιαρχική πράξη γέννησής της θεωρείται η 3η Απριλίου 1973.
Ήταν ένα μουντό ανοιξιάτικο πρωινό στη Νέα Υόρκη. Ο δόκτωρ Μάρτιν Κούπερ της Motorola, περπατώντας σ’ ένα δρόμο της αμερικάνικης μεγαλούπολης ήξερε ότι έγραφε ιστορία. Στα δυο του χέρια κρατούσε μια συσκευή που έμοιαζε με φορητό ασύρματο. Είχε ύψος 25 εκατοστά και βάρος 900 γραμμάρια. Ήταν το πρώτο σύγχρονο κινητό τηλέφωνο με τον κωδικό MotorolaDynaTAC. Σχημάτισε τον αριθμό του βασικού ανταγωνιστή του, Τζόελ ΄Ενγκελ, που δούλευε για λογαριασμό της Bell Labs.
«Γεια σου Τζο, σου μιλάω από ένα αληθινό κινητό τηλέφωνο» του είπε. «Παρότι δεν είχαμε τις καλύτερες των σχέσεων, μου συμπεριφέρθηκε πολύ ευγενικά», δήλωσε χρόνια αργότερα ο Κούπερ σε μια συνέντευξή του. Η Bell πήρε τη ρεβάνς το 1978, κατασκευάζοντας το πρώτο δοκιμαστικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, που ήταν αναγκαίο για την εξέλιξη και την εμπορική εκμετάλλευση του κινητού.
Το πρώτο αυτοματοποιημένο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας λειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στη Σκανδιναβία. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 τα κινητά τηλέφωνα ήταν ογκώδη για να μεταφέρονται στην τσέπη κι έτσι ήταν εγκατεστημένα κυρίως σε αυτοκίνητα. Το πρώτο κινητό που έλαβε άδεια έγκρισης ήταν το μοντέλο της Μοτορόλα DynaTAC8000X. Υπήρξε η ναυαρχίδα των λεγόμενων κινητών πρώτης γενιάς (1G).
Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 άρχισε η απογείωση των κινητών τηλεφώνων, με την ψηφιοποίηση δικτύων (GSM) και συσκευών. Τα κινητά έγιναν μικρότερα (100-200 γραμμάρια), χωρούσαν στην παλάμη και έμπαιναν έστω και με δυσκολία στην τσέπη του χρήστη τους. Περάσαμε έτσι στα κινητά της δεύτερης γενιάς (2G), που παρείχαν και άλλες ευκολίες, όπως την αποστολή σύντομων γραπτών μηνυμάτων (SMS) και τη λήψη φωτογραφιών.
Στις αρχές του 21ου αιώνα ήλθαν τα κινητά τρίτης γενιάς (3G), με τις απεριόριστες δυνατότητες των πολυμέσων. Σήμερα, η διείσδυση του κινητού τηλεφώνου στον πλανήτη ξεπερνά το 30%, με αλματώδη άνοδο στις φτωχές χώρες του πλανήτη και κυρίως στην Αφρική. Η φιλανδική εταιρεία Nokia, με μερίδιο αγοράς 36%, κατέχει την πρώτη θέση στις πωλήσεις κινητών τηλεφώνων παγκοσμίως.
Στην Ελλάδα η κινητή τηλεφωνία έκανε την εμφάνισή της το 1992, με την προκήρυξη διαγωνισμού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη
χορήγηση δύο αδειών. Ο αποκλεισμός του ΟΤΕ από τη διαδικασία αδειοδότησης προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών κατά της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αντέτεινε την αφερεγγυότητα του οργανισμού (καθυστερήσεις στις συνδέσεις σταθερών τηλεφώνων που έφθανε και τα 15 χρόνια, Υπόθεση Τόμπρα κ.ά.), αλλά και τα οικονομικά οφέλη, που θα είχε από τη χορήγηση των αδειών σε ιδιωτικές εταιρείες. Τελικά, οι δύο άδειες κατακυρώθηκαν στην Panafon (νυν Vodafone), πολυμετοχική εταιρεία με επικεφαλής την αγγλική Vodafone, και στην ιταλική Telestet (μετέπειτα TIM και νυν WIND).
H Telestet ξεκίνησε την εμπορική της εκμετάλλευση στις 29 Ιουνίου 1993 και η Panafon την 1η Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Η Cosmote, συμφερόντων ΟΤΕ, ήταν o τρίτος παίκτης της αγοράς (Ιανουάριος 1998) και η Q, εταιρεία του ομίλου Φέσσα, ο τέταρτος (19 Ιουνίου 2002). H Q στη συνέχεια εξαγοράσθηκε από την TIM (Ιανουάριος 2006) κι έτσι σήμερα δραστηριοποιούνται τρεις εταιρείες, WIND, Vodafone και Cosmote, που είναι η ηγέτιδα στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας.
Τους πρώτους μήνες του 1993 τα κινητά τηλέφωνα λειτουργούσαν μόνο στην Αττική και τα νησιά του Σαρωνικού. Το κόστος ήταν απαγορευτικό για τους πολλούς. Οι συσκευές στοίχιζαν από 700-1400€, το τέλος ενεργοποίησης 85€, το μηνιαίο πάγιο 40€ και το λεπτό ομιλίας 0,25€. Έτσι, μόνο 1000 ήταν οι συνδρομητές τις πρώτες μέρες του Ιουλίου.
Οι εκτιμήσεις των «ειδικών» έκαναν λόγο για 200.000 συνδρομητές μέσα σε μια δεκαετία. Απέτυχαν παταγωδώς στις προβλέψεις τους. 13 χρόνια μετά, λειτουργούσαν στη χώρα μας 13.551.000 συσκευές (Δεκέμβριος 2006), που καλύπτουν το 120,5% του ελληνικού πληθυσμού, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε αναλογία πληθυσμού και κινητών τηλεφώνων.
Σήμερα η εξέλιξη των κινητών τηλεφώνων είναι θεαματική. Τα λεγόμενα “έξυπνα” κινητά εισήλθαν στη ζωή μας και έχουν μετατρέψει τα κινητά από μια συσκευή επικοινωνίας σε μικρούς υπολογιστές. Κανείς δεν ξέρει πόσο ακόμα θα εξελιχθούν τα τηλέφωνα πάντως το μόνο βέβαιο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός η εξάρτισή μας απο αυτά είναι όλο και πιο μεγάλη.
Επιμέλεια άρθρου: Παράσχης Κορωνιός Σπύρος
Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου
Copyright: L.Sourbes - Εθνικό θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου.
Ποιος είναι ο στόχος του Ε.Θ.Π.Ζ.;
Τι εξυπηρετεί το Ε.Θ.Π.Ζ. και τι μπορεί να προσφέρει στον οικονομικό, πολιτιστικό και τουριστικό τομέα στο νησί;
Στόχος είναι η βιώσιμη ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση και αξιοποίηση αγαθών που ήδη έχουμε (π.χ. Φυσικά τοπία, πολιτισμός). Σ’ αυτό παίζει ρόλο και η ποιότητα του τουρισμού, όχι ο μαζικός τουρισμός που προσφέρει ανάπτυξης της ώρας (π.χ. 10 χρόνια).
Ακούγεται έντονα ότι όπως και άλλοι περιβαλλοντικοί φορείς στην Ελλάδα το Ε.Θ.Π.Ζ θα κλείσει. Ισχύει αυτό;
Από που χρηματοδοτείται το Ε.Θ.Π.Ζ.;
Θεματικό Εκθεσιακό Κέντρο Βασιλικού Copyright: L.Sourbes - Εθνικό θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου.
Ποιος είναι ο στόχος και τι περιλαμβάνει το Θεματικό Εκθεσιακό Κέντρο της θαλάσσιας χελώνας που βρίσκεται στην περιοχή του Βασιλικού;
Υπάρχει περιβαλλοντική ενημέρωση στα σχολεία του νησιού και πόσο σημαντικό είναι αυτό;
Πραγματοποιούνται επισκέψεις σχολείων στο μουσείο;
Τον τελευταίο καιρό βασικό θέμα συζητήσεων της τοπικής κοινωνίας (και όχι μόνο) είναι ο Χ.Υ.Τ.Α που βρίσκεται στο χώρο του Ε.Θ.Π.Ζ. και έχει διαπιστωθεί πως υπολείμματα των απορριμάτων καταλήγουν στη θάλασσα. Τι έχετε να πείτε γι΄αυτό, τι πιστεύετε πως πρέπει να γίνει ; ( Η κατολίσθηση που σημειώθηκε πριν από λίγες μέρες λόγω των βροχοπτώσεων είναι η αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε όλοι και κυρίως η πολιτεία ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα κάποια μέτρα;)
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους εργαζόμενους του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου για τη συνεργασία τους και ειδικά τον κύριο Laurent Sourbez για το χρόνο που διέθεσε και τις πληροφορίες που μας έδωσε.
Επιμέλεια: Γεωργία Καλαμαρά, Διονύσης Παπαδάτος, Αλεξάνδρα Κακολύρη, Μαριάννα Κακολύρη, Αγγελική Κακολύρη
Ο στίβος στη ζωή μας
Ως αθλήτρια του στίβου, με τον οποίο έχω ασχοληθεί από 10 έως 14 ετών, έμαθα πολλά πράγματα. Όπως την ευχάριστη ατμόσφαιρα που είχαμε με τα υπόλοιπα παιδιά, που διασκεδάζαμε παράλληλα όμως δεν σταματούσαμε να ασκούμε την ψυχή και το πνεύμα, όπως θα έκαναν και οι προγονοί μας αρχαίοι Έλληνες. Γιατί στην πραγματικότητα ο όρος άθληση δεν σημαίνει μόνο σωματική εξάσκηση αλλά κυρίως πνευματική, αφού ως γνωστό νους «υγιής εν σώματι υγιή».
Eνας έφηβος η ακόμη κι ένας ενήλικας μπορεί να ασχοληθεί με το στίβο είτε επαγγελματικά είτε απλά για να έχει ένα ευχάριστο hobby, με το οποίο να ασχολείται στον ελεύθερο του χρόνο. Ακόμα, με το στίβο μπορούν να ασχοληθούν άτομα τα όποια θεωρούν ότι δεν έχουν και τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις από σωματικής πλευράς, η μόνη δεξιότητα ικανότητα που πρέπει να έχεις είναι η μυϊκή κι πνευματική δύναμη. Φυσικά όλα τα αγωνίσματα του στίβου απαιτούν σκληρή προπόνηση, θέληση και αυτοκυριαρχία, πιστεύω όμως ότι από τη στιγμή που αποφασίζεις να ασχοληθείς με κάποιο άθλημα το κάνεις με όλη σου την καρδιά.
Τέλος, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η νίκη όσο η προσπάθεια και η συναναστροφή με άλλα άτομα.
ΑΘΛΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΕΝΤΡΑ ΑΛΙΑΙ
Κάνοντας ποδήλατο στη Ζάκυνθο
Στη Ζάκυνθο η χρήση των ποδηλάτων δεν είναι πολύ διαδεδομένη λόγω του ότι το ποδήλατο είναι δέσμιο της ανυπαρξίας κατάλληλων υποδομών και αναγκαστικά κυκλοφορούν στους δρόμους, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο, όχι μόνο για τους ποδηλάτες αλλά και για τους οδηγούς αυτοκινήτων. Εάν υπήρχαν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις θα μειώνονταν το ποσοστό των ατυχημάτων αλλά και η χρήση του ποδηλάτου θα ήταν πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο εύκολη .
Παρόλα αυτά οι Ζακυνθινοί προσπαθούν να προωθήσουν το ποδήλατο ως μέσο, για αυτό και έχουν λάβει χώρα αρκετές ποδηλατοδράσεις (καρναβαλική ποδηλατάδα, γύρος του νησιού κ.α.). Επίσης στα άμεσα πλάνα της δημοτικής αρχής είναι η δημιουργία ποδηλατοδρόμων στην πόλη της Ζακύνθου αλλά και διάφορες άλλες ενέργεις που θα συμβάλουν καθοριστικά στην γνωριμία του Ζακυνθινού με αυτόν τον άγνωστο που τον λένε ποδήλατο.
Ο χαζός στρατιώτης..
Ήταν ένας χαζός στρατιώτης και μια μέρα ο ανώτατος αξιωματικός κάλεσε όλους τους στρατιώτες για να τους πει κάτι πολύ σημαντικό.
Τους λέει:
– Θα έρθει ο στρατηγός. Όταν σας ρωτήσει πόσο χρονών είστε θα του απαντήσετε “22”, όταν σας ρωτήσει πόσα χρόνια υπηρετείτε θα πείτε “2” και όταν σας ρωτήσει ποιο φαγητό σας αρέσει πιο πολύ, η φασολάδα ή οι φακές θα πείτε “και τα δύο”.
Την άλλη μέρα ήρθε ο στρατηγός. Όλοι είχαν σταθεί στη σειρά προσοχή. Βλέπει τον χαζό και τον ρωτάει:
– Και πόσα χρόνια υπηρετείς;
– 22,του λέει
– Πόσο χρονών είσαι;
– 2!
– Δεν μου λες, με περνάς για ηλίθιο ή για χαζό;
– Και τα δύο!!!
Συμπτώσεις..
Τρεις φίλοι συζητούν σχετικά με τις συμπτώσεις: -Η γυναίκα μου διάβαζε την “Ιστορία δύο πόλεων” και γέννησε δίδυμα! -Η δικιά μου διάβαζε τους “Τρεις σωματοφύλακες και γέννησε τρίδυμα! Τότε ο τρίτος πετάγεται από τη θέση του πανικόβλητος και φωνάζει: -Ωχ, πρέπει να πάω αμέσως στο σπίτι μου! Την ώρα που έφευγα η γυναίκα μου διάβαζε το “Ο Αλή Μπαμπά και οι σαράντα κλέφτες”
Το ρολόι..
Ένας Γερμανός, ένας Ιταλός και ένας Έλληνας: παίρνουν την θαρραλέα απόφαση
να
ζητήσουν σε γάμο (με την ανάλογη προίκα Φυσικά) την κόρη του βασιλιά.
Ο βασιλιάς όμως, δεν θέλει να τη δώσει απλώς, αλλά τους ζητά να περάσουν από
μια δοκιμασία.
«Από την κορυφή του πύργου θα πετάξετε αυτό το ρολόι. Όποιος προλάβει και το
πιάσει πριν ακουμπήσει κάτω στο χώμα θα πάρει τη κόρη μου αλλιώς… χλαπ!».
Δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω, τέλος πάντων, ο Γερμανός πετά το ρολόι,
τρέχει, τρέχει,
κατεβαίνει σκαλοπάτια (ψηλός ο άτιμος ο πύργος), φτάνει κάτω, τον περιμένουν
οι
φρουροί και το ρολόι χάμω, χλαπ! Ο Ιταλός, πετά το ρολόι πολύ ψηλά, τρέχει,
τρέχει, τρέχει, φτάνει κάτω, το ρολόι έχει φτάσει προ πολλού, χλαπ! Ο
Έλληνας,
παίρνει το ρολόι, το σκαλίζει, το ρίχνει από το πύργο, κατεβαίνει άνετος,
πιάνει
το ρολόι, και ξανανεβαίνει στην κορυφή. «Μπράβο μπράβο!», λέει ο βασιλιάς.
«Μα, πώς τα κατάφερες;»
-«Απλό. Το έβαλα 10 λεπτά πίσω»
Οι μουσικοί…
Ήταν δυο φίλοι μουσικοί. Ξαφνικά πεθαίνει ο ένας από καρδιά. Πέφτει σε μελαγχολία ο άλλος. – Περνάει ο καιρός κι αυτός δε μπορεί ακόμα να αποδεχτεί την απουσία του φίλου του. Κάθε μέρα παρακαλά το θεό να του παρουσιάσει για τελευταία φορά το φίλο του να τον δει έστω για λίγο. -Ξαφνικά γίνεται ένα θαύμα κι εμφανίζεται μπροστά του… Γρηγόρη! Πόσο μου έλειψες! Δεν το πιστεύω ότι σε βλέπω!… -Κάθε μέρα ζω με την ελπίδα ότι όπου κι αν είσαι, περνάς καλά… Όντως. Η αλήθεια είναι ότι περνάμε πολύ καλά… Βασικά Σωτήρη εγώ αν ήρθα εδώ σήμερα είναι για να σου πω κάποια πράγματα. – Καλά ή κακά; – Και τα δύο. – Πες τα καλά πρώτα… – Τα καλά είναι ότι περνάμε καταπληκτικά… Συναυλίες συνεχώς… Προχτές έπαιζε ο Bob Marley κι από κάτω όλοι πίναμε μαύρο και τραγουδούσαμε “No Woman No Cry”… Πριν μια βδομάδα έπαιξε ο Kurt Cobain με τον Jim Morisson, έχουν κάνει νέο γκρουπ πλέον… Άσε σου λέω, πολύ καλά σκηνικά… – Απίστευτο! Αυτό είναι καταπληκτικό!… Και τα άσχημα; Ποια είναι άσχημα; – Εχμ… βασικά… βγήκαν αφίσες… παίζεις το Σάββατο…
Σχολ(ε)ιο μπερδέματα
Σχετικά με μένα
About me. Edit this in the options panel.Αρχεία
Αναζήτηση
