Διακρίσεις μαθητριών του σχολείου στον 9ο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης

PC010685

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ 2ΟΥ ΓΕΛ ΣΤΟΝ 9Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ένα έπαινο και μία διάκριση απέσπασαν μαθήτριες του 2ου ΓΕΛ Ωραιοκάστρου στον 9ο ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Θεσσαλονίκης. Την Πέμπτη, 1 Δεκεμβρίου 2016,στις 7μ.μ.,σε μια όμορφη τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι μαθήτριες παρέλαβαν τα βραβεία τους παρουσία μαθητών ,γονέων , καθηγητών ,διευθυντών σχολείων και της τριμελούς κριτικής επιτροπής του Διαγωνισμού.

Οι μαθήτριες της Γ΄Λυκείου, Αναστασία Μπουχορίκου του Γ3 και Μαρία Πουμπουρίδου του Γ4 δέχτηκαν τα συγχαρητήρια των παρευρισκομένων, άκουσαν τις συμβουλές της επιτροπής και παρέλαβαν ‘Επαινο η πρώτη για το ποίημά της «Νεκρή Μελωδία» και Διάκριση  η δεύτερη για το ποίημα «Το μονοπάτι της αμαρτίας» . Η συμμετοχή του 2ου ΓΕΛ σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς συνεχίζεται.

 

 

“Νεκρή Μελώδία”

Απόψε σώπασαν οι νότες του πενταγράμμου

Σταμάτησε η γλυκιά εκείνη μελωδία

Τα άσπρα πλήκτρα σαν να ζήλεψαν

και ντύθηκαν και αυτά μαύρα

έρεβος απλώνεται στα ξανθιά μαλλιά

οι μπούκλες πέφτουν άχρωμα στο λευκό μάρμαρο

Σιωπή κυριεύει τη φύση, φύση νεκρή

Μην τραγουδάς άλλο, άσε το λευκό χέρι, πρέπει να φύγει

Ασ’το να πάρει μαζί του τη δική του μελωδία

που σιγανά μουρμούριζε τις νύχτες

Μην ακούς τις κραυγές, δεν ξέρουν τι λένε

Πονάει ο κόσμος, οδύρεται και στενάζει

Συ μονάχα ακούμπησε στα μαύρα πλήκτρα

Δωσ’ τους  ξανά πνοή παίξε και πάλι τη μελωδία

Μη φοβηθείς αν τη ξεχάσεις

Τα δάχτυλα ποτέ τους δεν ξεχνούν

τις μελωδίες που σιγανά μουρμουρίζει ο θάνατος τις νύχτες.

                                                                                                                                     «Στην Γ.Δ.»

PC010680“Το μονοπάτι της αμαρτίας”

Σε μια ζωή γεμάτη ρωγμές και καυτούς ανέμους

η φλόγα του θανάτου κάνει το πρόσωπό μου και λιώνει.

Σε μια ζωή γεμάτη ρωγμές μην ψάξεις να με βρείς

στο μονοπάτι της αμαρτίας βρήκα καταφύγιο.

Σε μια ζωή γεμάτη ρωγμές μαύρα σκυλιά σαν Κέρβεροι

τρέχουν ξοπίσω μου μανιασμένα.

Σε μια ζωή γεμάτη ρωγμές περπατάω μόνη με τη μοναξιά μου.

Πύρινα δαχτυλίδια που χοροπηδούν σαν ακροβάτες

καίνε το δέρμα μου.

Σε μια ζωή γεμάτη ρωγμές ψιθυρίζω στη μοναξιά μου

πως πρέπει να γελάσω δυνατά που ξεγελάστηκα

και επέλεξα το μονοπάτι της αμαρτίας,

 

PC010682 - Αντιγραφή

PC010676

PC010673

IMG_20161202_131140 IMG_20161202_131200

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση