Το παρακάτω τραγούδι δημιουργήθηκε μέσα από τη σύμπραξη του 2ου και του 3ου Γυμνασίου Ορεστιάδας σε μία δράση κατά του σχολικού εκφοβισμού. Οι μουσικές φράσεις συνθέθηκαν από μαθητές του 3ου Γυμνασίου ενώ οι στίχοι από μαθητές του 2ου Γυμνασίου. Παιδιά της Γ’ τάξης Γυμνασίου και από τα δύο σχολεία αποτελούν τη χορωδία του τραγουδιού. Στο τραγούδι ακούγονται οι: Βασίλης Εμμανουηλίδης, Δημήτρης Μορφινίδης, Ειρήνη Μπαλιξή, Αντωνία Ζαμπουνίδη
Βιολί: Ολυμπία Αρβανιτίδου
Πιάνο: Παναγιώτης Τσανδαρμάς
Τρομπέτα: Χρήστος Κωστόπουλος
Κρουστά: Μπαράν Χουσεϊνογλου, Ιωάννης Σταματόπουλος
Χορωδία: Γ1 του 2ου Γυμνασίου Ορεστιάδας & Γ2 του 3ου Γυμνασίου Ορεστιάδας

Στίχοι: Μαθητές του 2ου Γυμνασίου Ορεστιάδας
Μουσική & Μίξη: Νικόλαος Ευφραιμίδης

Στίχοι:

Για μια φορά σκέψου απλά, αξίζει η μοναξιά;
Η ζήλια σου μαυρίζει των ανθρώπων τη χαρά.
Για μια φορά σκέψου απλά, αξίζει η μοναξιά;
Η ζήλια μου μαυρίζει των ανθρώπων τη χαρά.

Το θυμό σου θες να βγάλεις μα με λέξεις δε το κάνεις, θα χτυπήσεις και θα βρίσεις, τίποτα δε θα σκεφτείς,
Με πονάνε αυτά που κάνεις, οι βρισιές και οι κλωτσιές, τα μηνύματα που κάνουνε τις μέρες μου να καιν.
Γιατί να γίνεται αυτό και που θα καταλήξει; Σε τι θα βοηθήσει την καρδιά μου να ραγίσεις;
Τη ζωή μου έχεις μαυρίσει μα η ψυχή σου ακόμα βράζει και ακούω την καρδιά σου δυνατά θέ να φωνάξει.

Είναι κρίμα, είναι λάθος, της ζωής μου τα προβλήματα είναι μεγάλο χάος.
Χοντρός κοντός, ψηλός λεπτός, δεν έχει σημασία όλα είναι ένα λάθος.
Είμαι θύμα, είμαι κι ο θύτης, μα θυμάμαι πως δεν ήμουν πάντοτε αλήτης.
Ξεσπώ και δέρνω, και τιμωρώ, αλλά ξέρω πως μπροστά μόνο τις πράξεις μου θα βρω.

Για μια φορά σκέψου απλά, αξίζει η μοναξιά;
Η ζήλια σου μαυρίζει των ανθρώπων τη χαρά.
Για να γεμίσεις το κενό που νιώθεις στην καρδιά,
Η βία κι ο εκφοβισμός να φύγουν μακριά.

Λέω να αφήσεις τις μαγκιές και να πιάσεις ένα βιβλίο, η ζωή σου έχει πέσει στο κατώτατο σημείο,
Δε θα κάτσω να σ’ ανέχομαι, θα ψάξω μια λύση Συγκρατιέμαι όσο μπορώ αλλά τα όρια έχουν σφίξει.
Έχω ανθρώπους γύρω μου που θέλουν να βοηθήσουν, εμένα και εσένα την ζωή μας να γεμίσουν.
Μίλα για σένα, πες μας τι κάνεις, διώξε από πάνω σου την κακή ζωή που κάνεις.

Μόνος, τη μοναξιά να πολεμήσει κανείς δεν το τολμά
Μα, πράξε ορθά, και άνοιξε μας την καρδιά.
Μόνος, τη μοναξιά να πολεμήσει κανείς δεν το τολμά
Μα, πράξε ορθά, και άνοιξε μας την καρδιά.

Για μια φορά σκέψου απλά, αξίζει η μοναξιά;
Η ζήλια σου μαυρίζει των ανθρώπων τη χαρά.
Για να γεμίσεις το κενό που νιώθεις στην καρδιά,
Να φτιάξεις όμορφες στιγμές για όλων τις ζωές.

Να βρεις το θάρρος και να πεις αυτό δεν πάει άλλο
Να φτιάξω τη ζωή μου πια, χωρίς πια να προσβάλω
Με πράξεις δημιουργικές θα φεύγουν τα ξενύχτια
Και στο κενό της συμφοράς θα πω μια καληνύχτα.