Πεντηκοστή στη Καινή Διαθήκη ονομάζεται η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους που συνέβη την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Η Πεντηκοστή είναι μια ιδιαίτερα λαμπρή γιορτή γιατί θεολογικά η ημέρα αυτή θεωρείται η γενέθλια μέρα της Εκκλησίας.
Την ημέρα της Πεντηκοστής έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές και αποστόλους του Ιησού σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων. Αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να μιλούν σε όλες τις γλώσσες «για τα θαυμαστά έργα του θεού» γεγονός πού έγινε αντιληπτό από όσους βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ.
Αποτέλεσμα είχε έπειτα και από το κήρυγμα του Πέτρου να βαπτιστούν εκείνη την ημέρα 3.000 άνθρωποι και να γίνουν χριστιανοί.
Σύμφωνα με τούς εκκλησιαστικούς πατέρες και συγγραφείς του Β’ μισού του 4ου αιώνα γίνεται λόγος για τον εορτασμό της Πεντηκοστής από τους αποστολικούς χρόνους. Κατά την γιορτή γινόταν η βάπτιση των κατηχούμενων και για τον λόγο αυτό συνεχίζει και ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος: « Όσοι εις Χριστόνεβαπτίσθητε…».
Η μεθεόρτια ημέρα που ξεχωρίζει είναι η Δευτέρα, ημέρα αφιερωμένη στο Άγιο Πνεύμα, στην οποία επαναλαμβάνεται όλη η ακολουθία της Κυριακής.
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, το Ελληνικό Πάσχα έχει ιδιαίτερα παραδοσιακό χρώμα και χαρακτηριστική αίσθηση. Έχει τη δική του σφραγίδα, αξία και ποικιλία που έχει τις ρίζες του σε παραδόσεις αιώνων. Κάθε περιοχή της Ελλάδας γιορτάζει την ημέρα του Πάσχα, αναβιώνοντας παλαιά έθιμα, ήθη, αλλά και παραδόσεις, βγαλμένα όλα από τα βάθη του χρόνου. Καμιά από τις παραδόσεις μας Χριστιανικές ή αρχαιοελληνικές δεν έχει πεθάνει πραγματικά.
Στην Πάτμο, την Κυριακή του Πάσχα στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.»
~ΑΥΓΟΜΑΧΙΕΣ~
~ΑΥΓΟΜΑΧΙΕΣ~
Στην Κεντρική Μακεδονία και στην Καστανούσα του δήμου Σιντικής, αναβιώνουν οι «αυγομαχίες», που γίνονται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Το έθιμο βρίσκει τις ρίζες του στον ελληνικό Πόντο και συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου και τη σύγκρουση του καλού με το κακό. Η προετοιμασία των αυγών ξεκινάει από το Μάρτιο, όπου οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, ταΐζουν τις κότες τους μόνο με καθαρό σιτάρι και λίγο άμμο, για να κάνουν αυγά με γερό τσόφλι. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρήση μόνο αυγών κότας. Ο καθένας που συμμετέχει στην «αυγομαχία» έχει στη διάθεσή του 30 αυγά και νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει τα λιγότερα σπασμένα αυγά.
Στην Ανατολική Μακεδονία, στη Δημοτική Κοινότητα Κρηνίδων του Δήμου Καβάλας, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια αναβιώνουν επίσης οι «αυγομαχίες», με μόνη διαφορά τη συγκέντρωση των καλύτερων αυγών από κότες καιφραγκόκοτες.
-Του μαύρου νιου τ’αλώνι-
-Του μαύρου νιου τ’αλώνι-
Στην Ιερισσό της Χαλκιδική έχουν το έθιμο «Του μαύρου νιου τ αλώνι», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά και στη μέση του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.
το έθιμο της κούνιας
Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στα Γιαννιτσά του νομού Πέλλας αναβιώνει το έθιμο «Κουνιές». Το έθιμο αυτό γίνεται γιατί η «αιώρηση», δηλαδή το κούνημα, θεωρείται ότι γίνεται «σε καλό», υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς.
έθιμο κούνιας
Ενώ στις Κυκλάδες και στην Κύθνο, την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο.
Στη Δημοτική Κοινότητα Ελευθερών στη Νέα Πέραμο Καβάλας, την τρίτη μέρα του Πάσχα, αναβιώνουν τα παραδοσιακά «Μαζίδια». Πρόκειται για ένα έθιμο που χρονολογείται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι πιστοί μεταφέρουν εν πομπή τα εικονίσματα από τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ταξιάρχη, την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, στα «Μαζίδια», όπου βρίσκεται το γραφικό εξωκλήσι των Αγίων Ραφήλ, Ειρήνης και Νικολάου.
«Μαζίδια»
Εκεί, τελούν αρτοκλασία και αγιασμό, αναπέμποντας παρακλήσεις προς τον Αναστάντα Χριστό να ευλογήσει την καλλιεργητική περίοδο που ξεκινάει, ώστε να είναι αποδοτική και εύφορη. Στη συνέχεια, στην πλατεία του παλιού, παραδοσιακού οικισμού, στήνεται μεγάλο γλέντι. Το χορό αρχίζει ο ιερέας και ακολουθούν οι κάτοικοι του χωριού, που χορεύουν και τραγουδούν τρία συγκεκριμένα τραγούδια, που διασώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων.
Στην περιοχή της Δράμας, το δικό της χαρακτήρα έχει η Δευτέρα του Θωμά στους Σιταγρούς, όπου οι εκεί εγκατεστημένοι Πόντιοι συνεχίζουν πανάρχαια έθιμα των κοιτίδων τους, όπως επισκέψεις στα μνήματα, με διανομή κόκκινων αυγών και γλυκισμάτων και με τραγούδια, έθιμα με καθαρά αρχαϊκή μορφή και με συνακόλουθες μεταφυσικές δοξασίες και αντιλήψεις.
{Για βρεξ Απρίλη μ}
{Για βρεξ Απρίλη μ}
Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Οι κάτοικοι της κοινότητας και οι επισκέπτες το γιορτάζουν με δημοτικούς χορούς, ενώ σε μεγάλα τσουκάλια μαγειρεύεται κρέας με ρύζι που στη συνέχεια μοιράζεται στους συγκεντρωμένους.
Στη Δυτική Μακεδονία, ανάσταση στο νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου κάνουν οι κάτοικοι της Κοζάνης. Συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα του νεκρού τους και με αναμμένη τη λαμπάδα περιμένουν το «Χριστός Ανέστη», ενώ δεν ξεχνούν ν’ αφήσουν ένα κόκκινο αυγό στο μνήμα για να «χορτάσει» το χαμένο μέλος της οικογένειας.
παραδοσιακός Σαϊτοπόλεμος
Σαϊτοπόλεμος
Στην Καλαμάτα την Κυριακή του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο, ο «σαϊτοπόλεμος», του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Οι διαγωνιζόμενοι, οπλισμένοι με σαΐτες που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους από χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους μπαρούτι, αρχίζουν την εκτόξευση και ξεσηκώνουν το πλήθος που παρακολουθεί.
Στην Αράχωβα, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα πραγματοποιείται ο αγώνας δρόμου των γερόντων. Οι συμμετέχοντες ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα ενώ το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως πχ το σήκωμα της πέτρας.
Αυτά είναι μερικά μόνο από το πλήθος των εθίμων του τόπου μας για το Πάσχα.
http://nitsa2009-nitsa.blogspot.gr/2011_04_01_archive.html για πηγή
Πολλά είναι τα ονόματα για το Χριστιανικό Πάσχα: Πασχαλιά, Λαμπρή, Ανάσταση του Χριστού ή απλώς Ανάσταση και είναι η σπουδαιότερη γιορτή της χριστιανικής πίστης.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου. Είναι τόσο σημαντική γιατί σ’αυτήν γιορτάζεται η Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Η περίοδος του Πάσχα αναφέρεται και στην εβδομάδα της Ανάστασης μέχρι την Κυριακή του Θωμά (Διακαινησίμου), και στην περίοδο των 40 ημερών που ακολουθούν την Ανάσταση ως την Ανάληψη του Χριστού.
Η εορτή της Ανάστασης του Ιησού Χριστού λόγω της σπουδαιότητας της, επηρεάζει το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο 40 ημέρες πριν από το Τριώδιο, τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και ιδιαίτερα τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Οι τέσσερεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».
Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαΐων βράδυ)
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
Α) Η ζωή του Ιωσήφ, του 11ου γιου του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) το Χριστό και το Πάθος Του.
Β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιά που ξέρανε ο Χριστός. Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά τη ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν κενή από καλά έργα.
Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ)
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
Α) Των δέκα παρθένων που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
Β) Των Ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξάνουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ)
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρέθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.
Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ)
Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα:
Α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών απ’ τον Κύριο, δείχνοντας την ταπεινότητα που πρέπει να έχει κάθε Χριστιανός.
Β) Τον Μυστικό Δείπνο δηλαδή την πρώτη τέλεση και τη παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στους πιστούς.
Γ) Την προσευχή του Κυρίου, στο όρος των Ελαιών και
Δ) Την προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.
Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ)
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την κορύφωση του Θείου δράματος. Τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και βιώνουμε τα σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
Α) Τα πτυσίματα
Β) Τα μαστιγώματα
Γ) Τις κοροϊδίες
Δ) Τους εξευτελισμούς
Ε) τα χτυπήματα
Στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
Ζ) Σταύρωση και
Η) τον θάνατο του Χριστού.
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωί και βράδυ)
Το μεγάλο Σάββατο το πρωί γιορτάζουμε:
Α) την Ταφή του Κυρίου και
Β) την κάθοδο Του στον Άδη όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή πρωί τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και στις 12:00 το μεσημέρι την Αποκαθήλωση, δηλαδή την Ταφή του Κυρίου απ’ τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και τον Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου ενώ το βράδυ ψάλλονται τα Εγκώμια και περιφέρουμε τον Επιτάφιο.
Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωί και νύχτα από τις 12:00 π.μ.)
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί έχουμε τη λεγόμενη «1η Ανάσταση» δηλαδή το προσανάκουσμα της Ανάστασης που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως απ’ τη φθορά και το θάνατο.
Το Μεγάλο Σάββατο (στις 12 το βράδυ προς την Κυριακή) έχουμε τη ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο απ’ τον Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11:00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης» όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούργιας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης Ελπίδας.
Η Τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης».
Την ημέρα αυτή τιμάται και προσκυνείται ο Σταυρός του Κυρίου προς ενίσχυση των πιστών και ψάλλεται:
« Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησων την κληρονομίαν σου, νίκαι τοις Βασιλεύσι κατα βαρβάρων δωρούμενος και σον φυλάττων, δια του Σταυρού σου πολίτευμα»
Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχήμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς. Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μία πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε κυριαρχήσει στο πνεύμα μας μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη. Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία – περιορισμένη βέβαια – που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί.»
Εθιμικά, ο ιερέας μοιράζει κλαδάκια δενδρολίβανου στους πιστούς για ευλογία .
H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής, σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήταν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι και αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε.
Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει το φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που επιθυμούσε. Έτσι δίνει όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης.
Οι δραστηριότητες της έφτασαν στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς.
Τελικά συνελήφθηκε και βασανίστηκε σκληρά . Όταν την έριξαν σε ένα καζάνι με καυτό λάδι παρέμεινε ανέπαφη. Ο αυτοκράτορας θέλησε να το διαπιστώσει ο ίδιος και βλάφτηκαν τα μάτια του. Η Αγία Παρασκευή τον θεράπευσε και έτσι μέχρι σήμερα θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Πέθανε, όταν ο Ταράσιος επί αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου την αποκεφάλισε. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
