Άρθρα: Επιστολές

Κυρία Δ/τρια,

Σε μια περίοδο δύσκολης οικονομικής συγκυρίας για τη χώρα μας, πληροφορούμαστε πως το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων ανά την Ελλάδα, επικαλούμενο παιδαγωγικά κριτήρια και εκπαιδευτικά οφέλη. Ειδικότερα στην πόλη της Κοζάνης, ενημερωθήκαμε ότι υποψήφια σχολεία για συγχώνευση είναι το 2ο και 5ο Γυμνάσιο, που μοιράζονται το ίδιο κτίριο.

Θεωρούμε γενικά πως η πρακτική των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων περιορίζεται στη «λογιστική» και στην εξοικονόμηση πόρων για το κράτος με απουσία κάθε παιδαγωγικής πρόβλεψης. Θα προκαλέσει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει, καθώς θα δημιουργήσει σχολεία δυσλειτουργικά με μεγάλο μαθητικό πληθυσμό (700 μαθητές) και συλλόγους καθηγητών 80 ατόμων. Η δυσλειτουργία άλλωστε είναι διαπιστωμένη και από τα λύκεια που λειτουργούν με παρόμοιους αριθμούς.

Ειδικότερα για την περίπτωση του δικού μας σχολείου θεωρούμε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος συγχώνευσης με το 5ο Γυμνάσιο, καθώς και τα δύο σχολεία λειτουργούν τόσα χρόνια, εύρυθμα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα με έναν ικανοποιητικό μαθητικό πληθυσμό (300-350 μαθητές το κάθε σχολείο).

Μία συγχώνευση θα εξοικονομούσε ίσως πόρους (ένας διευθυντής, λιγότεροι υποδιευθυντές κλπ.) αλλά τα παιδαγωγικά προβλήματα που θα προκαλούσε θα ήταν πολλαπλάσια. Το ζήτημα του μεγέθους του σχολείου δεν είναι ένα απλό τεχνικό ζήτημα που διευθετείται με μια απλή απόφαση. Στην περίπτωσή μας θα δημιουργήσετε με την απόφασή σας ένα εξαιρετικά δυσκίνητο σχολείο, αχανές και απρόσωπο, όπου οι καθηγητές δεν θα γνωρίζουν τους μαθητές τους και τις ιδιαιτερότητές τους, όπου προβλήματα σχολικής βίας, τα οποία σήμερα ελέγχονται και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας, θα διογκωθούν και θα γίνουν ανεξέλεγκτα. Άλλωστε και μελέτες που έχουν γίνει εντοπίζουν περισσότερα προβλήματα εκδήλωσης βίας και ταξικής πόλωσης σε μεγαλύτερα σχολεία.

Σήμερα στις ΗΠΑ για παράδειγμα δημιουργείται ολόκληρο ρεύμα που υποστηρίζει ότι το μικρό σχολείο είναι καλύτερο, γιατί είναι πιο ευέλικτο και αποδοτικό. Στη χώρα μας όμως, και στην περιοχή μας, αντίθετα, μέχρι τώρα δεν αντιμετωπίζονται προβλήματα υπαρκτά, όπως π.χ. 1) η απαξίωση σχολικών μονάδων που υπάρχουν γύρω από την πόλη με μείωση του αριθμού μαθητών τους (π.χ. Ξηρολίμνη, Λευκοπηγή, Ποντοκώμη, Καπνοχώρι, Αιανή), 2) η μεταφορά μαθητών από τα χωριά στα σχολεία της πόλης της Κοζάνης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγάλων τμημάτων, 3) η συμφόρηση των σχολείων της πόλης με συνέπεια στην ποιότητα της μάθησης 4) η εγγραφή μαθητών παράτυπα σε σχολεία της πόλης, μετά από πίεση των γονέων τους κ.λπ.

Αντί λοιπόν να δοθεί λύση στα παραπάνω προβλήματα, ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο της εκπαίδευσης των παιδιών μας, με την επιχειρούμενη συγχώνευση 2ου – 5ου Γυμνασίου πάτε να δημιουργήσετε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.

Το σχολείο που ως γονείς θέλουμε για τα παιδιά μας δεν μπορεί να είναι αχανές και απρόσωπο. Πρέπει να εντάσσεται σε έναν κεντρικό σχεδιασμό με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της σημερινής οικογένειας, το σεβασμό της προσωπικότητας του κάθε μαθητή και να έχει παιδαγωγική λογική.

Χρέος της πολιτείας είναι να φροντίσει τις υποδομές και τον εκσυγχρονισμό όλων των σχολικών μονάδων, να βελτιώνει και όχι να χαλάει ό, τι λειτουργεί καλά και χτίστηκε με κόπο και  συνεισφορά πρωτίστως των γονέων. Εδώ και χρόνια έχει αποφασιστεί  για παράδειγμα η δημιουργία ενός Γυμνασίου στη βόρεια πλευρά της πόλης στην περιοχή Νοσοκομείου (ίδιο ΦΕΚ με την ίδρυση του 4ου Λυκείου) και ακόμη περιμένουμε τη δημιουργία του. Έχουμε γίνει τόσα χρόνια θεατές της ενίσχυσης με κρατικά χρήματα διαφόρων συλλόγων, εκκλησιών, μοναστηριών, αθλητικών ομάδων, κλπ., ενώ στην εκπαίδευση, όπου υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, η πολιτεία κωφεύει.

Ελπίζουμε να σκεφτείτε εκ νέου τον όλο σχεδιασμό και να μην προχωρήσετε στη υλοποίηση του σχεδίου συγχώνευσης 2ου -5ου Γυμνασίου με τα όποια αρνητικά αποτελέσματα θα έχει για την εκπαίδευση των παιδιών μας.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων

2ου Γυμνασίου Κοζάνης

Κύριοι,

Σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή, για να διαμαρτυρηθούμε, για την αντιμετώπιση που τύχαμε ως κοινό στις 25/1/2011, όταν επισκεφτήκαμε με το σχολείο μας το Κρατικό Θέατρο, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Ηλέκτρα». Ως καθηγητές είχαμε προετοιμάσει τους μαθητές μας για την παράσταση, τους είχαμε ενημερώσει για το μύθο των Ατρειδών και είχαμε αναθέσει σε συγκεκριμένες ομάδες εργασίες για την παράσταση που θα παρακολουθούσαν.

Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν, όπως τα είχαμε σχεδιάσει.

  • Η παράσταση ήταν αξιόλογη, αλλά θεωρούμε πως δεν προσφερόταν για μαθητές 12-15 ετών, αλλά για Λύκεια και για ενήλικο κοινό. Πόσο μάλλον που το δικό μας κοινό ήταν παιδιά που κάποια ίσως για πρώτη φορά πήγαιναν θέατρο.
  • Οι ηθοποιοί απαιτούσαν νεκρική ησυχία, ενώ θα έπρεπε να κατανοούν ότι έχουν απέναντί τους παιδιά, που όσο ήσυχα και να καθίσουν, πάλι θα γίνει φασαρία. Επιπλέον πρόκειται για ένα κοινό ανεκπαίδευτο θεατρικά.
  • Ο ήχος θα έπρεπε να είναι  πιο δυνατός, γιατί στα θεωρεία και στον εξώστη δεν ακούγαμε καλά, ιδιαιτέρως όταν οι ηθοποιοί χαμήλωναν την ένταση της φωνής τους.
  • Η παράσταση είχε πολλούς συμβολισμούς, πράγμα απολύτως θεμιτό φυσικά, αλλά αυτό απαιτεί και συνέχεια με ένα δεύτερο μέρος, όπου οι ηθοποιοί θα μιλούσαν για το ρόλο τους και θα εξηγούσαν κάποια από τα στοιχεία της παράστασης στα παιδιά, πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε.
  • Αντ’ αυτού οι ηθοποιοί στο τέλος και συγκεκριμένα η κ. Τσολακίδου, που έπαιζε την Ηλέκτρα πήρε το λόγο, για να μαλώσει τους μαθητές που δεν πρόσεχαν κατά τη διάρκεια του έργου (σ’ αυτό δεν έχουμε καμιά αντίρρηση, καλά έκανε, γιατί πρέπει τα παιδιά να συναισθάνονται το δύσκολο έργο του ηθοποιού), αλλά το χειρότερο ήταν ότι ανακοίνωσε στα παιδιά ότι αφού δεν πρόσεχαν, άρα δεν θα έχουν ερωτήσεις να κάνουν, μας ευχαρίστησε και αποχώρησαν όλοι τους ικανοποιημένοι παίρνοντας τη μικρή τους εκδίκηση.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα παιδιά και οι καθηγητές έμειναν με πολλά ερωτήματα αναπάντητα για την παράσταση, τα οποία αρνήθηκαν να μας απαντήσουν οι  ηθοποιοί. Και το χειρότερο όλων είναι ότι δημιουργήθηκε τόσο άσχημη εντύπωση, ώστε δύσκολα θα πείσουμε τους μαθητές να ξαναπαρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση. Για ποιο λόγο άραγε το σχολείο να μπει στη διαδικασία να οργανώσει μεταφορά 250 ατόμων στη Θεσσαλονίκη, να χάσουν τα μαθήματά τους οι μαθητές, και να πληρώσει από το υστέρημά του ο κάθε γονιός; Για να μας προσβάλλουν με έναν τέτοιο τρόπο, αρνούμενοι να λύσουν και τις όποιες απορίες των παιδιών και των καθηγητών που τα συνόδευαν; Σημειωτέον ότι οι μαθητές έρχονται σήμερα μια μέρα μετά την  παράσταση και μας κάνουν ερωτήσεις για το έργο, τις οποίες δυστυχώς δεν μπορούμε κι εμείς να απαντήσουμε.

Λυπόμαστε ειλικρινά για όλα αυτά και περισσότερο, γιατί το σχολείο μας έχει έρθει κι άλλες φορές κι έχει παρακολουθήσει παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Θεωρούμε πως οι ηθοποιοί θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για κάθε κοινό και ιδιαίτερα για ένα παιδικό κοινό, που έχει τις ιδιαιτερότητές του και απαιτεί παιδαγωγική αντιμετώπιση και σας προτείνουμε στον ιστοχώρο σας να εξασφαλίσετε μια σελίδα, όπου οι θεατές θα μπορούν να γράφουν και να δημοσιεύουν τις εντυπώσεις και τα σχόλιά τους για τις παραστάσεις που παρακολουθούν.

Οι καθηγητές του 2ου Γυμνασίου Κοζάνης