Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010 και σχεδόν η μισή Τρίτη Γυμνασίου (Γ1, Γ2 και το μισό Γ3) μαζευτήκαμε στο αεροδρόμιο, καθώς εκείνη την ημέρα πραγματοποιήθηκε η εκπαιδευτική εκδρομή στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, μια προσφορά της Aegean Airlines σε μας, τους μαθητές των γυμνασίων των ακριτικών νησιών. Αφού λοιπόν μαζευτήκαμε όλοι, μαθητές και συνοδοί καθηγητές, στο χώρο του αερολιμένα Κω, άρχισε γύρω στις 08:50 η διαδικασία του check in(σε άπταιστα ελληνικά πάντα). Όταν λοιπόν τελείωσε η διαδικασία, ανεβήκαμε στα λεωφορεία που μας μετέφεραν στο αεροπλάνο. Εδώ να σημειώσω πως όλοι ήμασταν κατενθουσιασμένοι καθώς πηγαίναμε εκδρομή εκτός νησιού μαζί με τους συμμαθητές μας!

Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, δέσαμε τις ζώνες μας και…απογειωθήκαμε. Να πω την αμαρτία μου, φοβάμαι τα αεροπλάνα, οπότε, όταν ανέβηκε το αεροπλάνο, πήρα μια τρομάρα που… δε περιγράφεται. Βέβαια σε αυτόν τον μικρό πανικό είχα συμπαραστάτισσα τη φίλη μου την Ανθούλα από το Γ1, που κι εκείνη φοβόταν. Αν και είχαμε και τον Άγγελο(Γ1), που.τι να πω για τα αστεία του.. Μα να λέει συνέχεια ότι πέφτουμε..( Άγγελε κι εγώ κι η Ανθούλα θα στο κρατάμε αυτό! ).

Γύρω στις 10:05 προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έξω από το αεροπλάνο μάς περίμεναν κάμερες και φωτογράφοι! (Εντάξει, μια κάμερα και μια φωτογράφος). Βγάλαμε φωτογραφίες και κάναμε και βαρύγδουπες δηλώσεις μέσα στο λεωφορείο που μας μετέφερε στις κτιριακές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου.

Για να μην τα πολυλογώ, τελειώσαμε από φωτογραφίες και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε έξω από το αεροδρόμιο για να μας μεταφέρει στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μετά από μια διαδρομή 45 περίπου λεπτών, ακούγοντας Νότη σε όλη τη διαδρομή και έχοντας μερικοί από εμάς μαγευτεί με τα λόγια των τραγουδιών, φτάσαμε στο Μουσείο.

Κατεβήκαμε από τα λεωφορεία μας και περπατώντας ένα πλακόστρωτο δρομάκι φτάσαμε στο μουσείο. Ένα πολυτελές, μα ταυτόχρονα λιτό οικοδόμημα. Περιμέναμε λίγο και ύστερα μπήκαμε μέσα, κάναμε μια βολτούλα στο χώρο του μουσείου και ύστερα καθίσαμε για ένα καφεδάκι στην καφετέρια του μουσείου. Στις 12:20 ξεκίνησε η ξενάγηση στο μουσείο. Χωριστήκαμε βέβαια σε 2 ομάδες. Η δική μας ομάδα είχε μια πολύ όμορφη ξεναγό, οφείλω να πω, και να εκφράσω έτσι και τις γνώμες των αγοριών! Μια ξενάγηση περίπου 2 ωρών με πολλή γνώση και παράλληλα μονοπάτι νέων αναζητήσεων και προβληματισμών. Δυστυχώς, δεν έχουμε φωτογραφίες, καθώς απαγορευόταν η λήψη τους.

Στις 14:10 επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να γυρίσουμε πίσω στο αεροδρόμιο. Σε αυτή τη διαδρομή ακούγαμε ραδιόφωνο και συγκεκριμένα «DERTI 98.6», που έχει μόνο λαϊκό πρόγραμμα. Φοβερή διαδρομή, αλλά κάπου στα μισά κοιμήθηκαν πολλοί. Κούραση..

Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο ξεχυθήκαμε για τι άλλο, για φαγητό, μιας και σε όλη τη διαδρομή ακούγονταν σχόλια του τύπου, «άντε ρε παιδιά να φάμε» ή ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απελπισία «πεινάωωωωωωωωωωω» που σαν απάντηση έπαιρνε «κι εγώωωωωωωωωωω»! Αλλά με βιασύνη φάγαμε και εμείς και οι καθηγητές! Κι εδώ θα «δώσω» και τους καθηγητές που μας συνόδευσαν: κος Σ.Ντουμάνης, κος Γ. Κακοσαίος, κα Χ.Πετρά, κα Γ.Μάστορη και κα Μ.Πανάγου.

Γύρω στις 15:20 ξεκινήσαμε πάλι τη διαδικασία check in, αλλά όχι όλοι μαζί, σκόρπια! Μερικοί βέβαια μαθητές, όπως η φίλη μου Σεβαστή, και καθηγητές, όπως ο κ. Ντουμάνης και ο κ. Κακοσαίος, ίσως και να πέρασαν και τον πιο εκτενή έλεγχο της ζωής τους, αφού μέχρι και τα παπούτσια τους έβγαλαν! Αφού τελείωσε και αυτή η διαδικασία, πήγαμε στο αεροπλάνο και καθίσαμε στις θέσεις μας, μέχρι που ακούσαμε τη φωνή του πιλότου να μας ρωτάει από ποιο σχολείο ήμαστε και τι τάξη πηγαίνουμε. Πετάχτηκα και του απάντησα κατά λάθος «Δευτέρα Γυμνασίου»(το πρωινό jet lag έφταιγε) και αφού σπεύσαμε να σώσουμε την κατάσταση λέγοντας «Τρίτη Γυμνασίου», ο πιλότος μάς είπε πως την ώρα της απογείωσης θέλει τουλάχιστον να ακούει φωνές. Χατίρι, φυσικά, δεν του χαλάσαμε αλλά και εκείνος μας ευχαρίστησε και με το παραπάνω, αφού ανακοίνωσε πως μας δίνει την άδεια να τον επισκεφτούμε στο πιλοτήριο. Τι χαρά.. Τέλεια. Πήγα μαζί με τη φίλη μου Σεβαστή και τον επίσης καλό μου φίλο Γιώργο. Κάναμε μια καταπληκτική συζήτηση περίπου 10 λεπτών και εγώ, ως δεύτερη Τατιάνα,(Στεφανίδου- φυσικά) ρώτησα ονόματα, επίθετα κτλ. Τους λένε Γιώργο και Μανώλη, είναι από την Αθήνα και είναι και οι δύο Παναθηναϊκοί. Όλοι τούς κατασυμπαθήσαμε και μάλιστα στο τέλος του ταξιδιού, και αφού προσγειωθήκαμε, πήγα με το μπλοκάκι μου και μου έγραψαν τα ονοματεπώνυμά τους. Μέχρι που επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του αεροδρομίου, φωνάζαμε συνθήματα υπέρ των πιλότων κι εκείνοι μας έκαναν την υπέρτατη τιμή να βγουν έξω και να μας χαιρετήσουν.

Και κάπου εδώ, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν, επιστρέψαμε στα σπίτια μας, κουρασμένοι, αλλά με πολλές παραπάνω γνώσεις και εικόνες από την προηγούμενη μέρα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ τους συνοδούς καθηγητές μας που μας πρόσεχαν σαν δικά τους παιδιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ την AEGEAN AIRLINES για την προσφορά της, καθώς κάλυψε όλο το κόστος της μετάβασης μας προς την Αθήνα και της επιστροφής μας στην Κω. Δεν είχαμε την παραμικρή επιβάρυνση!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ τους πιλότους κ. Μανόλη Μ. και κ. Γιώργο Τ.

(Μας το έστειλε η Κάτια Καρακατσιώνη, Γ2)