Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει από φυσικό θάνατο. Πεθαίνει από αδιαφορία και εγκατάλειψη. Πεθαίνει όταν τη θεωρήσουμε δεδομένη. Πράγματα που παραλείπουμε και αγνοούμε είναι συνήθως τα πιο επικίνδυνα λάθη μας. Θα μπορούσα να πω, πως η αγάπη πεθαίνει από κόπωση και πλήξη, από έλλειψη φροντίδας και στοργής. Παύουμε κάποια στιγμή να είμαστε ερωτευμένοι γιατί ποτέ δε ερωτευτήκαμε πραγματικά. Όταν πεθαίνει η αγάπη, σημαίνει ότι ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι την παραμέλησαν. Δε φρόντισαν να την ανανεώσουν και να την αναπληρώσουν. Όπως κάθε πλάσμα, όταν γεννιέται, χρειάζεται φροντίδα για να μεγαλώσει, έτσι και η αγάπη για να παραμείνει ζωντανή και να αναπτύσσεται, χρειάζεται προσπάθεια από τον καθένα μας. Δεν τη χρειάζεται απλώς… Την απαιτεί…

(Από την μαθήτρια Κατερίνα Καρακατσιώνη, Γ2)