Στα πλαίσια των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και στην ενότητα «Ανθρώπινα Δικαιώματα», οι μαθητές της Β΄Τάξης δημιούργησαν τα δικά τους ποιήματα για τα δικαιώματα των παιδιών του κόσμου.
Παραθέτουμε κάποια από αυτά που επέλεξαν τα ίδια τα παιδιά.
«Ένα παιδί δίχως όνειρα»
Ένα παιδί μικρό, βασανισμένο στέκει
παράμερα στον κρύο δρόμο.
Τα χέρια του βρώμικα, ξυμένα, γεμάτα ουλές,
τα μάτια του κόκκινα, κουρασμένα,
θαρρείς καθρέφτιζαν τον κατάμαυρο ουρανό.
Ξάφνου, δυο δάκρυα κύλισαν στο πρόσωπό του,
δυο χείμαρροι ξερίζωσαν την ψυχή του,
ποτίστηκε το χώμα από τις άγονες ελπίδες του,
θόλωσε το φεγγάρι από τη συννεφιασμένη ψυχή του.
Ένα παιδί μικρό, βασανισμένο
στέκει εκεί, απόμακρο και με κοιτά.
Στο βλέμμα του δεν υπάρχει αθωότητα,
δεν υπάρχει ζωντάνια, ξεγνοιασιά.
Μονάχα ένα απόκοσμο συναίσθημα κυριαρχεί.
Να ‘ναι η θλίψη, ο πόνος, το παράπονο;
Να ‘ναι η μιζέρια, η οργή, ο σπαραγμός;
Με παρασέρνει η άβυσσος της ψυχής του,
το σκοτάδι που κατατρώει την καρδιά του.
Κοίταξα γύρω μου.
Το παιδί χάθηκε,
και μαζί του χάθηκε
η ελπίδα, το όνειρο, το φως…
Οικονομίδη Βασιλική
Παιδιά ελεύθερα σε τούτο τον κόσμο
να ζωγραφίζουν τα όνειρά τους
χωρίς κακίες μεσ’ στις καρδιές τους
να ονειρεύονται τα βήματά τους
Δικαίωμά τους η ελευθερία
με δύναμη μες την ψυχή
με οδοιπόρο την αγάπη
να ζουν την κάθε τους στιγμή
Παιδιά με ελπίδα για τη ζωή
δημιουργία και υπομονή
χωρίς τον φόβο να κυριαρχεί
η ελευθερία μόνο να πρωτοστατεί.
Παπαχρήστου Βαλέρια
Μου ‘παν για ‘σένα όταν γεννήθηκα
οι δάσκαλοί μου,
και προσπάθησα να σε βάλω
στο κεφάλι μου. Μου ΄παν για ‘σένα γονείς, μου ‘παν συγγενείς,
πως είσαι λέει παιδί όπως και ‘μείς.
Μα δίχως ανεμελιά και σχόλη.
Μου ‘παν σε είδαν με μάστιγες στην πλάτη
και κουρασμένο βλέμμα,
να κυλιέσαι μες στη σκόνη και τη λάσπη.
Κάποιοι μου είπαν
πως χάθηκες στο Μόναχο για πάντα
Και άλλοι στην Αστόρια σε είδαν
να πλένεις πιάτα.
Για ‘ μένα είσαι ήρωας
κι ας μη σε γνώρισα ποτέ.
Υπερασπίσου το παιδί
για να υπάρχει ελπίδα.
Παπασπύρου Δημήτρης
Είμαι ένα παιδί
έχω ανάγκη από στοργή.
Ένα σπίτι, μια αγκαλιά
της μαμάς και του μπαμπά.
Ένα όμορφο σχολειό
με παράθυρα ψηλά ως τον ουρανό,
για να μπορώ να ονειρευτώ
έναν κόσμο δίκαιο και καλό.
Παπαγεωργίου Μαίρη
Οι πόλεις μεγαλώνουν, ο κόσμος προοδεύει,
κι ένα δύσμοιρο παιδί την τύχη του γυρεύει.
Μέσα στο κρύο, τη βροχή, ψάχνει να βρει ελπίδα.
Πώς να τολμήσει να πουλήσει κανείς μέσα στην καταιγίδα;
Το φανάρι είναι πράσινο, μετά θα κοκκινίσει
και το παιδί ψάχνει να βρει παρμπρίζ να καθαρίσει.
Υπάρχει άραγε γι’ αυτό κάποια γλυκιά ελπίδα
το βλέμμα του αναζητεί λίγη στοργή, φροντίδα.
Γι’ αυτό κι εσύ περαστικέ μην στρέφεις τα μάτια σου,
γροθιά σε αυτό το άδικο δώσε με την καρδιά σου.
Σμύρης Σπύρος
Είμαι παιδί κι εγώ χαρωπό και δυνατό
και έχω δικαίωμα στο να ζω,
να περνάω ωραία
με τους φίλους μου παρέα.
Και είναι αλήθεια πως αυτό μου,
μου το στέρησαν εν καιρώ
αν και έχω απογοητευθεί
η ελπίδα ακόμη να χαθεί.
Στασινού Χριστίνα
Τα παιδιά κουράζονται
τα παιδιά δουλεύουν
δίκαιο γι’ αυτό δεν
είναι οι μεγάλοι να τα παιδεύου
Στερείται το δικαίωμα στην παιδική ηλικία
και δεν τους επιτρέπεται να μάθουν στα σχολεία.
Για τους μικρούς μας ήρωες,
αυτό είναι δυσκολία
και πρέπει να παλέψουμε να γίνει φασαρία.
Ανώνυμη μαθήτρια
Η υπεύθυνη καθηγήτρια: ΚΑΛΑΒΡΟΥΖΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑ
