4η ομάδα (2): Ο Μενέλαος [ο Ευριπίδης] υποστηρίζει πως «ο ευτυχισμένος όταν κακοπαθεί, νιώθει πικρότερη τη δυστυχία, παρ’ όσο αυτός που από παλιά την ξέρει». Πιστεύετε ότι η άποψη αυτή είναι σωστή και αντικατοπτρίζει την ψυχική κατάσταση του ήρωα; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας λαμβάνοντας υπόψη σας το «βιογραφικό» του Μενέλαου. Να λάβετε υπόψη σας και το ότι ο ηγέτης της Αθήνας του 5ου αι., ο Περικλής, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα στον Επιτάφιό του αναφέρει: «Λυπάται κανείς όχι για τα αγαθά που χάνει πριν γνωρίσει την αξία τους δοκιμάζοντάς τα, αλλά για τα αγαθά που του στερούν, αφού πρώτα εξοικειωθεί με αυτά» (Θουκ. Β’ 44.2).

Η άποψη του Μενέλαου και κατ’ επέκταση του Ευριπίδη που εκφράζεται μέσα στο κείμενο πως “ο ευτυχισμένος άνθρωπος όταν κακοπάθει , νιώθει πικρότερη την δυστυχία , παρ’ ότι αυτός που από παλιά την ξέρει” (στ.474-476) είναι απόλυτα σωστή και κοινά παραδεκτή. Η συγκεκριμένη άποψη αντικατοπτρίζει την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Μενέλαος. Αυτό επαληθεύεται και από την απώτερη αρχαιότητα , καθώς η κυρίαρχη αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων ήταν ότι μεγαλύτερη δυστυχία προκαλούν οι απότομες μεταστροφές της τύχης. Σύμφωνα με αυτή την αποφθεγματική φράση, υποστηρίζεται πως κάποιος αντιμετωπίζει τη δυστυχία με μεγαλύτερη αντοχή και καρτερικότητα καθώς και λιγότερο ανόδυνα , αν την έχει γνωρίσει και παλαιότερα κατά την διάρκεια της ζωής του οπότε κατά συνέπεια ξέρει πως να την αντιμετωπίζει. Αντίθετα , κάποιος που έχει συνηθίσει να ζει ευτυχισμένος μέσα στα πλούτη , νιώθει τη δυστυχία αβάσταχτη και ιδιαίτερα επώδυνη , εφόσον η μετάπτωση που θα βιώσει θα είναι απότομη και ξαφνική. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την περίπτωση του Μενέλαου ο οποίος από ένδοξος βασιλιάς της Σπάρτης ,σεβαστός από όλο το λαό του, καθώς και αρχιστράτηγος της τρωικής εκστρατείας έχει <<μεταμορφωθεί>> σε έναν ρακένδυτο, αξιοθρήνητο, και ταλαιπωρημένο ναυαγό που έχει περιπλανηθεί για αρκετό καιρό στη θάλασσα. Έτσι συμπεραίνουμε ότι ο Μενέλαος είναι τραγικό πρόσωπο και βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση η οποία επαληθεύεται από τα λόγια και τη συμπεριφορά του. Ακόμα νιώθει οχι μόνο ταπείνωση από την έλλειψη σεβασμού της γερόντισσας προς το πρόσωπο του αλλά και αβάσταχτο πόνο για την τωρινή του δυστυχία όπως και ντροπή για την άσχημη εμφάνιση του. Τα συναισθήματα που τον οδήγησαν στη διατύπωση αυτού του γνωμικού και τα οποία υποδηλώνουν την ψυχολογία του είναι ταπείνωση ,μιζέρια, θλίψη ,δυστυχία, απόγνωση και απελπισία. Επίσης , η συγκεκριμένη άποψη του Μενελάου έρχεται να επιβεβαιωθεί και από τον Περικλή τον σπουδαιότερο ηγέτη της Αθήνας κατά τον Χρυσό Αιώνα(5ο αιώνα),ο οποίος υποστηρίζει πως κάποιος ταλαιπωρείται λιγότερο για τα αγαθά που χάνει ,χωρίς να έχει γνωρίσει την αξία τους, από όσο κάποιος που έχει εξοικειωθεί με αυτά. Κάτι τέτοιο επαληθεύεται από την λαϊκή παροιμία <<τι είχαμε τι χάσαμε>>. Συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η συγκεκριμένη άποψη είναι δηλωτικό της άσχημης ψυχολογικής και εμφανισιακής καταστασής του Μενέλαου αλλά  και πώς επιτείνει την τραγικότητα του προσώπου του.