Η Τσικνοπέμπτη σηματοδοτεί την έναρξη των εκδηλώσεων του δεκαήμερου της Αποκριάς. Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου οι μαθητές  του σχολείου μας πέρασαν μια μέρα με κέφι, διασκέδαση και πολύ χορό! Επίσης υπήρχαν άφθονα σουβλάκια για όλους όπως συνηθίζεται αυτή την μέρα. Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων που με χαρά οργάνωσε την γιορτή που περιλάμβανε μουσική και  φαγητό για όλους.

Την Τρίτη24 Ιανουάριου πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη κοπή βασιλόπιτας στο σχολείο μας. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων έφερε βασιλόπιτες για όλα τα τμήματα του σχολείου και για το Σύλλογο Διδασκόντων. Μετά την κοπή πίτας δόθηκαν δωροεπιταγές από γνωστό βιβλιοπωλείο στους τυχερούς του κάθε τμήματος και ένα συμβολικό δωράκι στην τυχερή καθηγήτρια!

Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, που προσέφερε τις βασιλόπιτες και τα δώρα για κάθε τυχερό.

Καλή χρονιά με υγεία, δημιουργικότητα και καλή πρόοδο στους μαθητές μας!

ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

«Σχολικοί βαθμοί», πιστεύω πως σχεδόν όλοι μας όταν ακούμε αυτές τις λέξεις μας πιάνει ένα περίεργο συναίσθημα. Οι σχολικοί βαθμοί είναι ένα κεφάλαιο που απασχολεί όλους τους μαθητές, κάποιους πάρα πολύ ενώ κάποιους άλλους όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Εγώ φέτος είμαι μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου. Γενικά από την ηλικία που άρχισα να παίρνω βαθμούς είχα άγχος αλλά σε μικρό βαθμό. Καθώς άλλαξα βαθμίδα εκπαίδευσης άρχισε να αυξάνεται το άγχος και ο φόβος μου γι’ αυτό το θέμα. Αυτό συμβαίνει γιατί σιγά σιγά το γυμνάσιο αρχίζει και γίνεται πιο «σοβαρό» από το δημοτικό. Θα πρέπει να είμαι πιο συγκεντρωμένη και να εκμεταλλεύομαι όλες τις πληροφορίες και τις γνώσεις που προσφέρει το σχολείο γιατί αυτές πιστεύω ότι θα με βοηθήσουν πολύ στο μέλλον. Επίσης κάτι άλλο, το οποίο όμως δεν μου προκαλεί μεγάλη ανησυχία, είναι το τι θα πουν οι γονείς μου. Εννοείται πως θα ακούσω προσεκτικά και θα σεβαστώ τις παρατηρήσεις τους και τις συμβουλές τους όμως μετά θα ορίσω εγώ το δικό μου πρόγραμμα για το διάβασμά μου γιατί στην ουσία οι βαθμοί είναι για να μας δείξουν μία εικόνα για τον εαυτό μας έτσι ώστε να μπορούμε να βελτιωθούμε.

Τέλος δεν μου αρέσει να συγκρίνομαι με άλλα παιδιά ούτε να ακούω τα αρνητικά τους σχόλια γιατί εμένα μου αρκεί να είμαι ευχαριστημένη με τους βαθμούς μου και τον εαυτό μου. Πιστεύω πως πάντα θα επικρατεί ένας φόβος, ένα άγχος, μία αγωνία για τους βαθμούς όμως πάντα θα προσπαθώ να βελτιώνομαι όπου και όσο χρειάζεται έτσι ώστε να κάνω το καλύτερο για μένα!

Της μαθήτριας Παναγιώτας Τσιμπίκη του τμήματος Α3

ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΑΡΩ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΜΟΥ

Οι καλοί βαθμοί γενικά δεν είναι κάτι τόσο απλό. Πρέπει να έχεις δουλέψει για να τους κατακτήσεις. Αυτός λοιπόν είναι και ο δικός μου στόχος, να τους κατακτήσω.

Σε γενικές γραμμές δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα για τους βαθμούς γιατί δεν είναι κάτι καινούριο για μένα. Αφού πέρυσι ήμουν Α’ Γυμνασίου, έτσι το έχω ξαναζήσει και τα είχα πάει αρκετά καλά πιστεύω. Αλλά μπορώ σίγουρα και καλύτερα! Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα… Από την μία πλευρά πιστεύω και νιώθω ότι τα έχω πάει πολύ καλά αλλά από την άλλη πλευρά νιώθω πως το αποτέλεσμά μου είναι μέτριο. Πάντα προσπαθούσα βέβαια να αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα, αλλά αν δεν τα κατάφερα αυτή τη φορά; Δεν ξέρω… Είχα κάποιες άτυχες στιγμές σε κάποια διαγωνίσματα ή τεστ, αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα επηρεάσει πολύ ή λίγο τον βαθμό μου.

Ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά και ότι θα έχω ένα καλό αποτέλεσμα στο τέλος!

Από τη μαθήτρια Μαρία Μαγειρία του τμήματος Β1

Εσάς πώς σας φαίνεται το σχολείο χωρίς μάσκες και τηλεκπαίδευση; Η δική μου άποψη είναι ότι το σχολείο χωρίς μάσκες και τηλεκπαίδευση φαίνεται πολύ πιο ωραίο και εύκολο διότι οι μάσκες δυσκολεύουν την ομιλία των καθηγητών με τους μαθητές αλλά και μεταξύ των μαθητών. Όσο για την τηλεκπαίδευση έχω να πω το εξής, είναι καλύτερο να βρεθείς με τους καθηγητές στο σχολείο παρά να είσαι μπροστά σε μία οθόνη εφτά ώρες…. Μπορεί να ακούγεται καλό επειδή είσαι στο σπίτι σου όμως τελικά δεν είναι τόσο καλό για τα μάτια σου και είναι σίγουρα πιο βαρετό! Επίσης  κάποιοι δυσκολεύτηκαν να παρακολουθήσουν είτε γιατί δεν είχαν τις απαραίτητες εφαρμογές και συσκευές ή επειδή δεν υπήρχε ίντερνετ στο συγκεκριμένο χώρο. Οπότε θεωρώ ότι για τους μαθητές αλλά και τους καθηγητές ο χώρος του σχολείου είναι πιο ευχάριστος, δημιουργικός και παραγωγικός!

Της μαθήτριας Μαρίας Βράνου του τμήματος Β2

Χριστούγεννα σημαίνουν αγάπη, αλληλεγγύη, ανθρώπινο ενδιαφέρον και προσφορά. Μπαίνοντας στο πνεύμα των Χριστουγέννων, μαθητές του σχολείου μας, κυρίως από την Β’ τάξη, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι. Δημιούργησαν διάφορα στολίδια και γούρια για τη νέα χρονιά, έφτιαξαν μπισκότα και κοσμήματα τα οποία διέθεσαν στους γονείς , στους καθηγητές αλλά και στους συμμαθητές τους την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου. Με το κλείσιμο των σχολείων κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα σημαντικό ποσό το οποίο προσέφεραν για την θεραπεία ενός παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό οι μαθητές να ευαισθητοποιούνται για συνανθρώπους τους που έχουν πραγματικά ανάγκη!                                                                          Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε τους μαθητές μας για την δράση τους!

Οι μαθητές της Γ’ τάξης του σχολείου μας την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022 πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στο Μέτσοβο. Συγκεκριμένα οι μαθητές επισκέφθηκαν την Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ η οποία έχει σε μόνιμη έκθεση αντιπροσωπευτικά έργα των σημαντικότερων Ελλήνων ζωγράφων, χαρακτών και γλυπτών του 19ου και του 20ού αιώνα, όπως των Γύζη, Λύτρα, Βολανάκη, Ιακωβίδη, Παρθένη, Μαλέα, Γαλάνη, Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Μόραλη, Τέτση και πολλών ακόμα. Η Συλλογή έργων τέχνης του μουσείου θεωρείται μια από τις πληρέστερες και σημαντικότερες αυτής της περιόδου. Οι μαθητές μετά από μια σύντομη ξενάγηση περιηγήθηκαν στους χώρους της πινακοθήκης και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα έργα της συλλογής.

Στη συνέχεια οι μαθητές είχαν χρόνο να περπατήσουν και να γνωρίσουν το Μέτσοβο, ένα ιδιαίτερο κεφαλοχώρι με πολλές παραδόσεις και μέρη που μπορεί κάποιος να περιηγηθεί και να απολαύσει την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και το φυσικό τοπίο. Εννοείται ότι οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τα τοπικά φαγητά της περιοχής καθώς το Μέτσοβο φημίζεται για την ηπειρώτικη παραδοσιακή κουζίνα όπου κυριαρχούν τα γαλακτοκομικά, το κρέας και οι πίττες.

sdr

Λήψη αρχείου

Όντας μαθήτρια της Β’ γυμνασίου πλέον εγώ αλλά και πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας μου πιστεύω πως η περσινή χρονιά, μετά τα χρόνια της τηλεκπαίδευσης , ήταν πολύ δύσκολη για όλους μας. Καινούριοι καθηγητές, καινούρια πρόσωπα, καινούριο περιβάλλον και όλοι εμείς να μην ξέρουμε κανέναν. Η προσαρμογή από το Δημοτικό προς το Γυμνάσιο ήταν, είναι και πάντα θα είναι αρκετά δύσκολη και ειδικότερα την πρώτη χρονιά. Η δικιά μας γενιά όμως είχε να αντιμετωπίσει έναν ακόμα παράγοντα ο οποίος έκανε την πρώτη επαφή ακόμα πιο δύσκολη. Οι ΜΑΣΚΕΣ!  Όλοι ήμασταν μαγκωμένοι και φοβισμένοι από τα προηγούμενα χρόνια του κορονοϊού και το τι είχαμε περάσει εξαιτίας αυτού. Αλλά πιστεύω πως οι μάσκες έκαναν την κατάσταση πολύ πιο δύσκολη. Επειδή πάνω από το μισό μέρος του προσώπου μας καλύπτονταν από τη μάσκα, ορατά στους γύρω μας ήταν μόνο τα μάτια μας. Δεν ήταν δυνατό να καταλάβεις ούτε το πρόσωπα των καθηγητών και των συμμαθητών, ούτε να καταλάβεις τις εκφράσεις τους αλλά ούτε και να ακούσεις καθαρά τι λέει ο καθένας. Επικρατούσε πάντα μία φασαρία μέσα στη τάξη από όλους ή σχεδόν όλους τους μαθητές στη προσπάθειά τους να καταφέρουν να μιλήσουν με τους καθηγητές από την απαιτούμενη απόσταση μέσα από τη μάσκα η οποία δυσκόλευε την αναπνοή και δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιος μαθητής ένιωσε αδιαθεσία και δυσκολία στην αναπνοή λόγω της μάσκας. Επιπλέον οι καθηγητές και οι συμμαθητές μας χωρίς μάσκα δεν μας αναγνώριζαν κάτι που από πλευράς μου ήταν πολύ στενάχωρο.

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο! Τα μέτρα ελαττώθηκαν και οι μάσκες βγήκαν. Την πρώτη μέρα της καινούριας σχολικής χρονιάς  αντικρίσαμε ξανά νέα πρόσωπα και από παλιούς και από άγνωστους σε εμάς καθηγητές. Είχαμε διαμορφώσει φυσικά μία άποψη για το πώς μπορεί να μοιάζουν αλλά ευτυχώς φέτος είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαιώσουμε. Η επικοινωνία μαθητή-καθηγητή έγινε ευκολότερη και τα πράγματα γίνονται καλύτερα με τον καιρό. Βέβαια όμως θεωρώ πως κανένας μαθητής δεν έχει ξεχάσει όλη την  ιστορία με τις μάσκες και κάποιοι  πιστεύουν πως ίσως ξαναμπούν στο μέλλον αν τα πράγματα χειροτερέψουν.   Το συναίσθημα που νιώθουν οι μαθητές σε σχέση με όλο αυτό πιστεύω πως είναι αρκετά πρωτόγνωρο διότι τα προηγούμενα δύο χρόνια το να φοράμε μάσκες σε εσωτερικούς αλλά και εξωτερικούς χώρους ήταν κάτι απολύτως συνηθισμένο αλλά αφού πλέον έχουμε την επιλογή να διαλέξουμε το αν επιθυμούμε ή όχι να φοράμε μάσκες, οι περισσότεροι μέσα σε αυτούς και εγώ δεν επιλέγουν να το κάνουν λόγω της κούρασης των προηγούμενων χρόνων. Τέλος θα ήθελα να προσθέσω πως μαθητές και καθηγητές κατά τη γνώμη  μου νιώθουν μια περίεργη ελευθερία λόγω της απώλειας της μάσκας.

Της μαθήτριας Νικολέτας Βασδέκη του τμήματος Β2