Εκδρομή στην Αφαία, τον Άγιο Μηνά και την Αγία Μαρίνα

Της μαθήτριας Βίκυς Κουνάδη.

Όλοι ισχυριζόμαστε πως γνωρίζουμε την Αίγινα σαν την παλάμη του χεριού μας. Ωστόσο λίγοι σήμερα ξέρουμε για μερικές κρυφές ομορφιές του νησιού ή ιστορίες «φθαρμένες» από τη σκουριά του χρόνου. Έτσι οι καθηγητές μας αποφάσισαν να μας λύσουν όλες τις απορίες για το βορειοανατολικό τμήμα της Αίγινας. Για να το πετύχουν αυτό οργάνωσαν μια μαθητική εκδρομή. Φάνηκε πάντως ότι ο ήλιος συμφώνησε μαζί μας για να μας χαρίσει ένα τόσο ζεστό πρωϊνό. Έτσι επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο, γεμάτοι ενθουσιασμό και ανυπομονησία για την υπόλοιπη ημέρα.
Πρώτη μας στάση ήταν το μοναστήρι του Αγίου Μηνά όπου οι καλόγριες μας υποδέχθηκαν παρά τις ετοιμασίες τους για το πανηγύρι που θα έχουν σε λίγες μέρες. Μία από τις αδελφές της Μονής μας αφηγήθηκε την ιστορία του Μοναστηριού και μας εξήγησε τη ζωή του Αγίου Μηνά. Αναφέρθηκε επίσης στον γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή από την Πάτμο που είχε επισκεφθεί την περιοχή του μοναστηριού αλλά επίσης αναφέρθηκε και στον Όσιο Ονούφριο στον οποίο έχει αφιερωθεί ο μικρότερος ναός. Επιπλέον πληροφορηθήκαμε πως οι αδελφές της Μονής έχουν ειδικευτεί στην ιεροραπτική και είναι πολύ καλές στην ψαλτική τέχνη. Στο τέλος μας πρόσφεραν κέρασμα.
Όσο για τη συνέχεια της εκδρομής, υπήρχαν δύο επιλογές. Η πρώτη να πάμε , όσοι θέλαμε, περπατώντας μέσα από το δάσος στην Αγία Μαρίνα και η δεύτερη να επιβιβαζόμασταν στα λεωφορεία. Όσοι επιλέξαμε να περπατήσουμε, ακολουθώντας τους καθηγητές μας, πορευτήκαμε μέσα στο πυκνό δάσος. Εκεί μάλιστα συναντήσαμε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του κρυφού, το οποίο πραγματικά είναι κρυμμένο μέσα στο δάσος. Η διαδρομή ήταν δύσκολη, το μονοπάτι περνούσε κάτω από τα κλαδιά, ανάμεσα σε θάμνους και πέτρες και ήταν κατηφορικός και τραχύς. Παρά τις δυσκολίες μετά από λίγο φθάσαμε στην Αγία Μαρίνα.
Στην Αγία Μαρίνα, άλλοι επέλεξαν να καθίσουν για να πιούν καφέ, ενώ άλλοι αποφάσισαν να πάρουν κάτι «στο χέρι», και να περπατήσουν στα στενά. Δυστυχώς δεν υπήρχε πολύς κόσμος στους δρόμους κι έτσι η γραφικότητα του χωριού ήταν ορατή στα μάτια μας. Στο λιμάνι μας περίμενε μια μεγάλη πρόκληση: να βουτήξουμε στη θάλασσα ή όχι.
Τελευταία μας στάση ήταν ο Ναός της Αφαίας. Εκεί η φιλόλογος κ. Γεννίτσαρη, μας έκανε ξενάγηση ενώ ο καθηγητής καλλιτεχνικών κ.Κωστόπουλος, περιέγραψε το ναό από την αρχιτεκτονική του πλευρά. Η ιστορία του ναού είναι πέρα για πέρα συναρπαστική. Η «Βριτόμαρτις», φίλη της Θεάς Άρτεμις, την οποία ερωτεύτηκε ο βασιλιάς της Κρήτης, Μίνωας, αρνούνταν να τον παντρευτεί. Έτσι, για να γλιτώσει από αυτόν, μπήκε σε ένα καράβι ψαράδων, όμως ένας από αυτούς μόλις την είδε, ήθελε να την κυνηγήσει. Όταν το καράβι έφτασε κοντά στην Αίγινα, η Βρυτόμαρτις κολυμπώντας έφτασε στο νησί και ανέβηκε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο ναός και κρύφτηκε για να μην τη δουν. Το όνομα «Αφαία» προέρχεται από το «α» το στερητικό και «φαία» (αυτή που φαίνεται)΄
Με την επίσκεψη στην Αφαία ολοκληρώθηκε η εκδρομή μας. Ήταν πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία για τους μαθητές αλλά και για τους νέους καθηγητές μας που φέτος τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν την Αίγινα. Ένα μόνο ευχόμαστε: κάποια στιγμή να επαναλάβουμε αυτή τη διαδρομή.
Μια διαφορετική βόλτα στην Αίγινα.

Της μαθήτριας Κοπανά Νεκταρίας.

Πίσω από τις αφροστεφανωμένες θάλασσες και τα πράσινα δάση της Αίγινας, υπάρχουν κάποια σημεία που δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι την ύπαρξή τους. Είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα.
Επισκεπτόμενοι την Ιερά Μονή του Αγίου Μηνά, που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού της Αφαίας μέσα στα πεύκα, μια από τις μοναχές του μοναστηριού είχε την ευγενική πρόθεση να μας μιλήσει για το πώς δημιουργήθηκε η Μονή από το γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή το 1952, ενώ ο Άγιος Νεκτάριος είχε προβλέψει την ίδρυση της Μονής ακόμα πιο πριν (40 χρόνια).
Η επόμενη στάση μας ήταν σε έναν από τους κρυφούς θησαυρούς του νησιού μας. Σε ένα από τα αμέτρητα κρυφά μονοπάτια που βρήκαμε και ακολουθήσαμε ήταν αυτό για να φτάσουμε στο λιμάνι της Αγίας Μαρίνας. Κατεβαίνοντας λοιπόν τη βουνοπλαγιά το μονοπάτι μας οδήγησε στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του κρυφού. Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας είχαμε την τύχη να αναπνεύσουμε το οξυγόνο του δάσους, μακριά από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, να ακούσουμε τα τρυφερά κελαηδίσματα των πουλιών και να θαυμάσουμε τη μαγευτική θέα που συνδύαζε το υγρό στοιχείο της θάλασσας με το βουνό, σε μια μόνο ματιά μέσα από τον απέραντο ορίζοντα.
Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι της Αγίας Μαρίνας κάναμε μια στάση για να ξεκουραστούμε και έπειτα ξεκινήσαμε για την τελευταία στάση που ήταν ο ναός της Αφαίας. Ο ναός της Αφαίας είναι ένα από τα παλαιότερα και σημαντικότερα μνημεία όχι μόνο της Αίγινας αλλά όλης της Ελλάδας, καθώς οικοδομήθηκε μεταξύ 400 -600 π.Χ. και μαζί με το ναό του Παρθενώνα και του Σουνίου σχηματίζουν ένα ισόπλευρο τρίγωνο. Επίσης οι φιλόλογοι του σχολείου μας κυρίες Γεννίτσαρη,Πετρίτου και Ρόδη είχαν την καλοσύνη να μας ξεναγήσουν και να μας εξιστορήσουν το μύθο που σύμφωνα με αυτόν η Αφαία, πήρε το όνομά της από μια νύμφη της θεάς Άρτεμις την οποία ήθελε να παντρευτεί ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας και προκειμένου να γλυτώσει έπεσε στη θάλασσα και κολύμπησε μέχρι που κάποιοι ψαράδες την έσωσαν και την πήραν στην Αίγινα. Εκεί κρύφτηκε και γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε «Αφαία» από το στερητικό «Α» και τη λέξη «φαία» που σημαίνει φανερός- ή. Δηλαδή ονομάστηκε «άφαντη» και πολλοί αποκαλούν το ναό, ναό της Αφαίας – Αθηνάς.
Τελικά πρέπει να είμαστε περήφανοι που ζούμε στην Αίγινα γιατί δεν ξέρεις ποια νέα ανακάλυψη σε περιμένει στην επόμενη διαδρομή.