Η ενδοσχολική βία από τα παλαιότερα χρόνια, έως και σήμερα διακρίνεται από την ιδιότητα να παραμένει στο παρασκήνιο. Κρύβεται στην απομόνωση της μαρτυρίας των παρευρισκομένων υπό την απειλή των επιτιθέμενων, διδασκάλων ή διδασκόμενων. Σε γενικότερα επίπεδα η βία έρχεται από την αμέλεια των γονέων (εάν υφίσταντω βέβαια ως γονείς) προς την παιδία των τέκνων των, αλλά και την αμέλεια των διδασκόντων δια την απώλεια της υπόδειξης ορθών κανόνων συμπεριφοράς και σεβασμού των μαθητών προς όλους. Εάν δε ο καθένας μας , έδιδε τις ορθές παρατηρήσεις και υποδείξεις για σωστή συμπεριφορά προς τους συμμαθητές του (για αποφυγή οικτρών επιθέσεων λεκτικών ή σωματικών) τότε  τα γεγονότα θα είχανε εξαληφθεί στο 80%. Κακώς των πραγμάτων η βία πολλαπλασιάζεται στις ημέρες μας και με λύπη το αναγράφω ‘ότι , χάθηκε η παιδία – ο σεβασμός και ο νούς.