Τη δική του εκδοχή για την εκδήλωση δίνει ο εμπνευστής της ιδέας, Παναγιώτης Ψιλιώτης.
Την Τετάρτη 14 Ιουνίου το σχολείο μας διοργάνωσε την εκδήλωση των 130 χρόνων. Οι εκπαιδευτικοί πήραν συνεντεύξεις από απόμαχους μαθητές που φοίτησαν στο σχολείο. Μάλιστα ένας ήταν 90 ετών. Οι συνεντεύξεις παρουσιάστηκαν στο κοινό και τις παρακολούθησαν με ενδιαφέρον οι καλεσμένοι, οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί. Η ιστορία του σχολείου ξετυλίγεται στα μέσα του 19ου αιώνα. Το Δημοτικό Άλλης Μεριάς πέρασε δύσκολες στιγμές. Ήταν τριθέσιο, κινδύνεψε κάποια περίοδο να κλείσει, αλλά πλέον αποτελεί μια σύγχρονη μονάδα που βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον. Επίσης στην εκδήλωση όσοι δεν ήρθαν έστειλαν χαιρετίσματα και έδωσαν ευχές. Ο διευθυντής του σχολείου κος Κώστας Γαϊτανάς ανέφερε πως το σχολείο ιδρύθηκε το 1887, δηλαδή πριν από 130 χρόνια και πορεύτηκε με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα στην πάροδο του χρόνου. Όμως, υπήρξαν χρόνια που το σχολείο κινδύνεψε, αλλά σε πείσμα των τοπικών αρχόντων, των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, κατέφερε και διατηρήθηκε. Εξηγώντας την αύξηση των μαθητών ο διευθυντής υπογράμμισε τους παράγοντες της οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής, όπου νέα ζευγάρια με ή χωρίς καταγωγή από την Μαγνησία εγκαταστάθηκαν στην Άλλη Μεριά. Ο κος Γαϊτανάς ανέφερε ότι η εκδήλωση περιελάμβανε αφιερώματα σε παλιούς μαθητές με συνεντεύξεις που τούς πήραν οι εκπαιδευτικοί, διανθισμένα με καλλιτεχνικά δρώμενα και κείμενα που έγραψαν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου. Επίσης πλαισιώθηκε και από έκθεση φωτογραφικού υλικού από το σχολείο. Την ιδέα την σκέφτηκα εγώ διαβάζοντας το βιβλίο του κου Ζέρβα Αθανασίου. Από την πλευρά του ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κος Χρήστος Ρικος επισήμανε την αρμονική αλληλεπίδραση του σχολείου με την περιοχή. “Εγκαταστάθηκα εδώ, αν και δεν κατάγομαι από την Μαγνησία, γιατί διαπίστωσα πως υπάρχει η έννοια του χωριού με την κοινότητα, το σχολείο και την εκκλησία. Και το σχολείο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας” τόνισε.
Τέσσερις γενιές
Για 35 χρόνια εργάστηκε ως καθαρίστρια στο σχολείο. Η συμβολή και ο ρόλος της συμβόλιζε πολύ περισσότερα πράγματα για τα παιδιά. Γι’ αυτό και το προσωνύμιό της ήταν η γιαγιά των μαθητών. Η κ. Μαρία Τσιάκα-Βούλγαρη ήταν μεταξύ των τιμηθέντων στην προχθεσινή εκδήλωση και δεν έκρυψε τη συγκίνησή της.
«Στην αρχή ήμουν γονιός στο σχολείο και επειδή κανείς δεν καθάριζε, αποφάσισα να το κάνω εθελοντικά για πέντε χρόνια. Μετά υπέγραψα σύμβαση και συνέχισα για άλλα 30 χρόνια. Είναι μια ολόκληρη ζωή που αφιέρωσα σε αυτό το σχολείο, όπου φοίτησε ο πατέρας μου, μετά εγώ, στη συνέχεια τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Τέσσερις γενιές πέρασαν από αυτό το σχολείο που το πονώ. Ήμουν η μαμά και η γιαγιά του σχολείου. Στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών έφτιαχνα 120 λουκουμάδες και τους έφερνα. Ζύμωνα, έφτιαχνα ψωμί κουλούρες και τις έδινα στα παιδιά. Μέχρι την τελευταία ημέρα πριν συνταξιοδοτηθώ ήμουν εδώ. Δεν ήθελα να αφήσω τους μαθητές» μας δήλωσε συγκινημένη.
