Γράφει η Κατερίνα Γκιώνη
Ξεκινήσαμε στις 9 το πρωί μαζί με τη Γ΄τάξη και την κυρία Κατερίνα, ήρθαν επίσης ο κυριος Γιάννης, ο κύριος Γρηγόρης, η κυρία Ολυμπία και η κυρία Έφη. Αρχίσαμε να περπατάμε προς τα πάνω, σαν να πηγαίνουμε από το μονοπάτι του Ιάσονα. Όταν φτάσαμε σε έναν αυτοκινητόδρομο, κατηφορίσαμε λιγάκι. Αμέσως μετά βρεθήκαμε σε ένα μέρος καταπληκτικό! Είχε ψηλούς πλατάνους, χειμάρρους και πουλιά. Η κυρία Κατερίνα είναι μέλος ενός ορειβατικού συλλόγου και ήξερε από βότανα, μας έδειξε πολλά από αυτά.
Όταν δυστυχώς περάσαμε εκείνο το πανέμορφο μέρος, βρήκαμε μια ανηφόρα και προχωρούσαμε, και προχωρούσαμε … και προχωρούσαμε… άλλες φορές μέσα σε ελαιώνες, άλλες φορές μέσα σε λιβάδια και άλλες φορές μέσα σε δάσος. Μετά βρήκαμε μια απότομη κατηφόρα και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Τότε ήταν που φτάσαμε στην Αγία Μαρίνα, ένα μικρό εκκλησάκι που είχε έξω τη μικρή του καμπάνα. Μείναμε για λίγο εκεί και μετά κάναμε μια μικρή εξερεύνηση: βρήκαμε μια παράγκα και την εξερευνήσαμε κι αυτήν. Μερικά παιδιά έλεγαν ότι ήταν στοιχειωμένη, κι άλλα έλεγαν ότι ζούσε μια μάγισσα εκεί..!
Μετά φύγαμε και προχωρήσαμε προς το Κατωχώρι. Μόλις μπήκαμε στο Κατωχώρι πήγαμε στην πλατεία, που επιτέλους είχε βρύση! ..οπότε έτρεξαν προς τα εκεί όλα τα παιδιά που δεν είχαν νερό (ένα από αυτά τα παιδιά ήμουν κι εγώ). Κάποια παιδιά μπήκαμε σε μια μικρή αποθήκη που είχε μπει μέσα νερό, αλλά μπορούσες να μπεις επειδή είχε ένα μικρό μονοπατάκι από πέτρες, χωρίς να βραχείς. Όταν μας είπαν ότι φεύγουμε, προχωρήσαμε προς τα πίσω και κατηφορίσαμε σ’ ένα κακοτράχαλο και στενό μονοπάτι.
Όταν γυρίσαμε στο σχολείο όλοι χαίρονταν γιατί είχαμε κουραστεί πολύ! Παρόλα αυτά, είχαμε περάσει τέλεια!
