“Η επιστροφή στο σχολείο φέτος δεν είναι ιδανική για ΚΑΝΕΝΑΝ.
Ούτε για τους δασκάλους.
Ούτε για τους γονείς.
Το υβριδικό δεν είναι ιδανικό.
Το εικονικό δεν είναι ιδανικό.
Πρόσωπο με πρόσωπο μες στην πανδημία δεν είναι ιδανικό.
Για κάθε παιδί που ενθουσιάζεται που θα γυρίσει στην τάξη του υπάρχει ένα άλλο που έχει άγχος για το πώς θα γυρίσει.
Για κάθε γονιό που αναρωτιέται
“πώς θα το διαχειριστώ αυτό;”
υπάρχει ένας δάσκαλος που αναρωτιέται
“πώς θα το διαχειριστώ αυτό;”
Και συχνά κάποιος έχει και τους δύο ρόλους.
Για κάθε γονιό νηπιαγωγείου που λυπάται γιατί αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το μικρό του θα ξεκινήσει το σχολείο, υπάρχει ένας γονιός τελειόφοιτου που είναι μπερδεμένος που το παιδί του θα τελειώσει το σχολείο έτσι.
Για κάθε έναν θυμωμένο που πρέπει το παιδί του να φοράει μάσκα, υπάρχει ένας τρομοκρατημένος μήπως ο συγγενής του στο σπίτι, που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, αρρωστήσει.
Η ζωή μας πέταξε μία τεράστια μπάλα.
Μια απίθανη αλλαγή σεναρίου, αν θέλετε.
Δε θα είναι εύκολο.
Θα είναι πρόκληση.
Θα έχει απογοήτευση.
Ελπίζω να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Ελπίζω να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Όλοι θα χρειαστούμε βοήθεια.
Ελπίζω να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια και χάρη.
Όλοι θα το χρειαστούμε αυτό.
Ελπίζω να συνειδητοποιούμε ότι στο τέλος της μέρας, οι μαθητές, μας χρειάζονται για να τους δείξουμε το φως.
Να θέσουμε τον τόνο.
Να δούμε το καλό.
Να πάρουμε μία ατυχή συγκυρία και να κάνουμε το καλύτερό μας για να την αντέξουμε.
Για αυτούς.
Για εμάς.”
Stephanie Krause
Δίκιο έχετε.
Nαι