Ιστορία

Η ιστορία του σχολείου μας όπως καταγράφηκε από τον Διευθυντή του Κωνσταντίνο Κρικέλλη το 1953. Παρακάτω θα προστεθεί η συνέχεια μετά την χρονολογία αυτή.

Από την εγκατάσταση στη Νέα Ορεστιάδα μέχρι το 1953.

Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συνθήκης τῆς Λωζάνης τὸ προάστιον Ἀδριανουπόλεως- Καραγάτς  παρεχωρεῖτο εἰς τὴν Τουρκίαν. Οἱ ἕλληνες κάτοικοι τοῦ Καραγάτς ὡς ἐκ τούτου ἠναγκάσθησαν να ἐγκταλείψουν τὸ πάτριον ἔδαφος καὶ να ἔλθουν να ἐγκατασταθοῦν ἐνταύθα. Πόλις δεν ὑπῆρχε. Οἱ μετοικήσαντες κάτοικοι πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς των κατεδαφίσαντες τάς κατοικίας των παρέλαβον μεθ’ ἑαυτῶν, διαρκούσης τῆς ἑλληνικῆς κατοχῆς ἅπαντα τὰ ὑλικὰ τῶν κατεδαφισθεισῶν οἰκιῶν των καὶ ἔκτισαν προχείρους κατοικίας ἐντὸς τῶν ἀγρῶν καὶ ἀμπελώνων Τουρκικοῦ τσιφλικίου ἁπαλλοτριωθέντος παρὰ τῆς Κυβερνήσεως.

Φυσικῷ τῷ λόγῳ διδακτήριον δέν ὑπῆρχε. Καὶ ἐπὶ χρονικὸν διάστημα 5-6 μηνῶν οἱ μαθηταὶ δεν ἐφοίτουν εἰς σχολεῖον, διότι λόγῳ τῶν καιρικῶν συνθηκῶν δέν ἦτο δυνατὸν νά διδάσκωνται εἰς ὑπαίθριον  σχολεῖον, δεδομένου ὅτι ἡ ἀνωτέρω ἐγκατάστασις τῶν κατοίκων ἐγένετο κατὰ τάς ἀρχὰς τοῦ φθινοπώρου.

Τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἑπομένου ἔτους ἤρχισε ἡ διδασκαλία εἰς τὸ ὕπαιθρον. Θρανία καὶ λοιπὰ χρειώδη ὑπῆρχον μεταφερθέντα ἐκ τοῦ σχολείου τοῦ Καραγάτς.

Ἀργότερον οἱ μαθηταὶ ἐδιδάσκοντο εἰς παραπήγματα κτισθέντα παρὰ τῇ τότε ἐπιτροπῇ στεγάσεως τῶν ἀπόρων, παραχωρηθέντα λίαν εὐγενῶς παρὰ τοῦ τότε Γεν. Διοικητοῦ Θρᾴκης Δασίου, ὅστις κατέβαλεν ὑπερανθρώπους προσπαθείας τόσον διὰ τὴν ἐγκατάστασιν  τῶν προσφύγων ὅσον καί διά τήν κανονικὴν λειτουργίαν τῶν σχολείων.

Εἰς τὰ ἀνωτέρω παραπήγματα ἐδιδάσκοντο οἱ μαθηταὶ μέχρι το 1927, ὁπότε δάπάναις τοῦ δημοσίου, τοῦ Δήμου Ὀρεστιάδος ,τῆς προσωπικῆς ἐργασίας τῶν κατοίκων, ἀνηγέρθη διδακτήριον τύπου 6/ξίου ἔνθα ἐδιδάσκοντο οἱ μαθηταὶ τοῦ σχολείου μέχρι τοῦ ἔτους 1930, ὁπότε αὐξηθέντος τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μαθητῶν, ἱδρύθη τὸ Β’ Δημοτικὸν Σχολεῖον Ὀρεστιάδος .

Κατ’  ἀρχὰς ἐλλείψει διδακτηρίου οἱ τρόφιμοι τοῦ σχολείου τούτου ἐστεγάζοντο εἰς τὸ ἀνωτέρω διδακτήριον μετὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Α’ σχολείου Ὀρεστιάδος μέχρι τοῦ ἔτους 1935, ὁπότε ἡ Γενικὴ Διοίκησις Θρᾴκης παρεχώρησεν εἰς τὴν Σχολικὴν Ἐφορείαν τοῦ Β’ Δημοτικοῦ σχολείου οἴκημα, τὸ ὁποῖον ἐχρησιμοποίητο ὡς δημόσιον ταμεῖον ὅπερ ἐπισκευασθὲν καὶ διαρρυθμισθὲν, χρησιμοποεῖτο ἔκτοτε ὡς διδακτήριον τοῦ Β’ Δημ. Σχολείου .

Τὸ διδακτήριον τοῦτο εἶναι τελείως ἀνθυγιεινὸν καὶ ἀκατάλληλον διὰ τὸν σκοπὸν τὸν ὁποῖον παρεχωρήθη. Ἐπανειλημμέναι ἐνέργειαι τῶν προκατόχων μας καὶ ἡμῶν δι’ ἀνέγερσιν νέου διδακτηρίου, ἐκπληροῦντος τοὺς ὅρους τῆς ὑγιεινῆς καὶ τῆς Παιδαγωγικὴς  προσέκρουσαν εἰς τὴν ἐξεύρεσιν καταλλήλου οἰκοπέδου καὶ εἰς τὴν οἰκονομικὴν δυσπραγίαν τῶν κατοίκων καὶ οὕτω ἑξακολουθοὺν να διδάσκωνται αἱ μαθηταὶ εἰς τὸ ἀνωτέρω ἀνθυγιεινὸν οἴκημα. Ἐλπίζομεν ὅτι κάποτε ὁ Δῆμος Ὀρεστιάδος καὶ ἡ κοινωνία θὰ αἰσθανθοῦν τὴν ἀνάγκην ἀνεγέρσεως νέου διδακτηρίου καὶ ἁπαλλαχθῆ ἡ μαθητιώσα νεολαία ἀπὸ τὸ ἀνήλιον οἴκημα .

Ζωὴ καὶ δρᾶσις τοῦ σχολείου ὡς ζῶντος ὀργανισμοῦ

Μὲ τὴν ἀποκτήσιν τοῦ ἔστω καὶ ἀνεπαρκοῦς διδακτηρίου ἤρχισε συστηματικὴν καὶ ἔντονον ἐργασίαν καὶ κατώρθωσε να ἐνσπείρῃ εἰς τάς ἁπαλὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν πατρίδαν, θρησκείαν καὶ οἰκογένειαν, ὡς καὶ τὸ μῖσος ἐναντίον τῶν προαιωνίων καὶ ὑπούλων ἐχθρῶν τοῦ ἔθνους Βουλγάρων.

Ἐπεξέτεινε τὴν εὐεργετικήν του δρᾶσιν εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς διὰ τῆς ἱδρύσεως ὁμάδων Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, Προσκόπων ὡς καὶ Κυριακάτικων Κατηχητικῶν σχολείων. Ἵδρυσε Μαθητικὰ καὶ Λαϊκὰ συσσίτια ἐν συνεργασία μετὰ τοῦ Α’ σχολείου εἰς τὰ ὁποία εὕρισκον ζεστὴν καὶ ὑγιεινὴν τροφήν, πτωχοί, μαθηταὶ καὶ ἀπόκληροι τῆς τύχης καὶ ἀνίκανοι πρὸς ἐργασίαν γέροι καὶ γραῖαι. Ἐπίσης ἐφρόντισεν διά της Γυμναστικῆς καὶ διὰ τῆς ἱδρύσεως ἐν Ὀρεστιάδι Γυμναστικῶν συλλόγων ἐν συνεργασίᾳ πάντοτε μετὰ τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Α’ σχολείου διὰ τὴν σωματικὴν καὶ ψυχικὴν διάπλασιν μαθητῶν καὶ ἐφήβων. Διὰ να καλλιεργήσῃ καὶ νά ἀναπτύξη τὰ κοινωνικὰ  αἰσθήματα μεταξὺ τῶν μαθητῶν καὶ ἵνα λάβουν σαφῆ ἀντίληψιν τοῦ συγχρόνου καὶ τοῦ ἀρχαίου πολιτισμοῦ ἐπραγματοποίησε πολλὰς πολυημέρους ἐκδρομὰς εἰς Ἀλεξανδρούπολιν, Κομοτινήν, Δράμαν, Θεσσαλονίκην καὶ μίαν εἰκασαήμερον εἰς Ἀθήνας. Εἰς Ἀθήνας οἱ μαθηταὶ παρέμειναν ἐπὶ εἰκοσαήμερον φιλοξενούμενοι τοῦ Ὑπουργείου Κοινωνικῆς Προνοίας.

Ἐπισκέφθησαν τὸν Ναύσταθμον, τὸ Ἀεροδρόμιον, τὸ ἐργοστάσιον Παπαστράτου, τυπογραφεῖα Ἐφημερίδων, Γυμνάσια, τὴν Ἀκρόπολιν καὶ γενικῶς ἐπισκέφθησαν πᾶν ὅ,τι ἦτο δυνατὸν να τοὺς ὠφελήσῃ.

Αστικό σχολείο Νέας Ορεστιάδας. Σχολικό έτος 1938-1939. (Αρχείο Δ. Γκεντσίδη)

Τὴν μεγαλυτέραν του ὅμως ὑπηρεσίαν προσέφερον κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς. Μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ πολέμου τῆς Γερμανίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος αἱ ἀρχαὶ ὡς καὶ οἱ εὐποροῦντες κάτοικοι τῆς πόλεως , ἵνα μὴ πέσουν εἰς χεῖρας τοῦ βουλγαρικοῦ στρατοῦ καὶ μὲ σκοπόν τὴν συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος μετέβησαν μέσῳ Τουρκίας εἰς Μ.Ἀνατολήν. Ὡς ἦτο δὲ  φυσικὸν τὸ ἐθνικὸν καὶ ηθικὸν φρόνημα τῶν ἐναπομεινάντων κατέπεσε λόγῳ τῆς δραστηρίως δρώσης φιλοβουλγαρικῆς προπαγάνδας καὶ τῆς ἀναμενομένης  καθόδου τοῦ βουλγαρικοῦ στρατοῦ . Κατὰ τὴν κρίσιμον ἐκείνην στιγμὴν μόνον τὸ σχολεῖον εὑρέθη εἰς τάς ἐθνικάς ἐπάλξεις. Οἱ διδάσκαλοι μὲ θάρρος καὶ βέβαιον κίνδυνον τῆς  ζωῆς των ἤνοιξαν τὸ σχολεῖον, ἐνέγραψαν τοὺς μαθητὰς  οἵτινες προσήρχοντο ἀθρόως καὶ προθύμως καὶ ἄνευ χρονοτριβῆς ἤρχισαν μαθήματα, παρελάσεις, ἐθνικὰ τραγούδια, ἐκδρομαί, χοροὶ καὶ γενικὰ κάθε ἐπιβεβλημένη ἐπὶ τῆς καταστάσεως καὶ ὑποβοηθοῦσα εἰς τὸν σκοπὸν ἐκδήλωσις καὶ οὕτω ἐντὸς ὀλίγου ἀνεπτερώθη το φρόνημα τῶν κατοίκων πρὸς μεγάλην λύπην καὶ στενοχωρίαν τῶν βουλγαροφίλων στοιχείων. Τοσούτον δε ἐνεθαρρύνθησαν οἱ κάτοικοι, ὥστε παντοῦ ἠκούοντο αἱ λέξεις, «ἀφοῦ ἤνοιξαν τὰ σχολεῖα δέν πρόκειται νά πατήσῃ Βουλγαρικό πόδι στην Ὀρεστιάδα».

Τὸ σχολεῖον ἀπό τῆς ἱδρύσεως του ἐπετέλεσεν καί επιτελεῖ τὸ καθῆκον του ἐξελικτικὼς. Περίοδος στασιμότητας  διὰ τὸ σχολεῖον δέον νά θεωρεῖται ἀπὸ τοῦ ἔτους 1923 μέχρι 1924 καθ’ ὂν χρόνον ἐστερεῖτο διδακτηρίου.

Εἰς τὸ σχολεῖον ἐδίδαξαν μέχρι σήμερον οἱ κάτωθι διδάσκαλοι.

1.Λεωνίδας Κουκουλομμάτης ἀπὸ τοῦ ἔτους 1930-1936

2.Μαρία Ἰωαννίδου ἀπὸ τοῦ ἔτους 1930-1952.

3.Εὐάγγελος Παναγιώτου ἀπὸ τοῦ ἔτους 1935-1951

4.Ἀναστασία Σεϊτανίδου ἀπὸ τοῦ ἔτους  1935-1937 καί ἀπὸ τοῦ ἔτους 1940 καὶ ἐντεῦθεν

5.Κωνσταντῖνος Κρικέλλης ἀπὸ τοῦ ἔτους 1950

6.Μαριάνθη Χρυσοχόου ἀπὸ τοῦ ἔτους 1952.

Τὸ σχολεῖον ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του ἐμόρφωσε πολλὰς γενεάς καὶ ἀνέδειξε μαθητὰς ἰατροὺς, δικηγόρους, ἀξιωματικοὺς, ἐμπόρους, ὡς οἱ ἰατροὶ Σταῦρος ΧηΠλατσῆς, Χρ .Χριστίδης, ὁ δικηγόρος Β. Ἀποστόλου καὶ ὀδοντοϊατρὸς Μάγγος.

Σχολική βιβλιοθήκη

Ἡ σχολική βιβλιοθήκη ἱδρύθη κατά τὸ ἔτος 1932 καὶ περιέχει τὰ ἑξῆς  βιβλία.

Παιδαγωγικά 35

Ἐγκυκλοπαιδικά 19

Ἱστορικὰ 23

Βοηθητικὰ 4

Θεατρικὰ 43

Μουσικὰ 7

Σχολικαὶ Νομοθεσίαι 6

Ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ ἐδώρησεν τὰ 23 Ἱστορικά βιβλία ὁ ἰατρὸς Κουρτίδης .

Τὸ σχολεῖον διὰ Β. Δ. δημοσιευθέντος εἰς τὸ ὑπ’ ἀριθμ.139 (Τ. Α΄.) Φ. Ε. Κ.  τὴν 27η Μαΐου 1952  προήχθη εἰς  4/ξιον.

Ἀπὸ τοῦ σχολικοῦ ἔτους 1954 – 1955 ἐτοποθετήθη ὀργανικῶς ὁ Δημ/λος Βασίλειος Δημητρόπουλος μετατεθεὶς ἐκ τοῦ 2/ταξίου σχολείου Ἄνω Οἰνόης .

Οι αποθήκες αδελφών Μπέδρελη

Ένα από τα παραρτήματα οι αποθήκες αδελφών Μπέδρελη και δίπλα στη γωνία ο φούρνος Μπεκιαρίδη.

Εδώ κατά τα έτη 1958-1963 γινόταν “συνδιδασκαλίες” των τάξεων Γ΄ και Δ΄. Δάσκαλοι οι Τριάδα Πρεπούδη και Βασίλειος Δημητρόπουλος.

Αργότερα έγινε το πρώτο ιδιωτικό νηπιαγωγείο της Ορεστιάδας και λειτούργησε σαν τέτοιο μέχρι το 1968.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *