2ο Δημοτικό Σχολείο Ορεστιάδας

Γιάννης Ρεμούνδος

Ο Γιάννης Ρεμούνδος γεννήθηκε το 1950 στον Πειραιά. Σπούδασε στην Πάντειο Σχολή. Έζησε στη Δανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Γερμανία και για αρκετό διάστημα στην Κρήτη. Έχει δύο παιδιά και σήμερα ζει στον Πειραιά. Από μικρός είχε δείξει κλίση προς το γράψιμο και έχει ήδη εκδώσει αρκετά βιβλία. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του: ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ; που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος 1999 από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΣΕΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ, ΚΩΣΤΑΚΗ; που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος 1999 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος 2002 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ 21^ΗΣ ΧΑΝΤΡΑΣ, ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ! ΑΧ, ΑΥΤΟΣ Ο ΟΜΗΡΟΣ! ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ CD PLAYER και Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ. Επίσης κυκλοφορούν τα βιβλία του για ενηλίκους ΒΑΖΩ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΒΑΛΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ! ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ και ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΛΟΗΣ. Ο Γιάννης Ρεμούνδος ασχολείται παράλληλα με τη φωτογραφία και έχει κάνει εκθέσεις με ζωγραφισμένες και ψηφιακές φωτογραφίες.

Βιβλία του συγγραφέα :

Αχ, αυτός ο Όμηρος! 

Με αφορμή μια προκήρυξη για τον πανελλήνιο διαγωνισμό που είχε στείλει η Ευρώπη σ’ όλα τα σχολεία, η κυρία Λέλα, η δασκάλα της πέμπτης τάξης, ενθαρρύνει τα παιδιά να ασχοληθούν με τον… Όμηρο! “Ο καθένας θα βάλει ένα λιθαράκι, γράφοντας με δικά του λόγια την περίληψη μιας ραψωδίας από την “Οδύσσεια”. Στο τέλος θα ενωθούν τα λιθαράκια και θα φτιαχτεί ένα ψηφιδωτό. Κι αυτό το ψηφιδωτό θα είναι η ψυχή του Ομήρου που ένα κομμάτι της όλοι κουβαλάμε…” εξηγεί στους μαθητές της. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, τα παιδιά της πέμπτης, που είδαν τον Οδυσσέα και τον Όμηρο με άλλο μάτι…

Οι ναυαγοί της τηγανίτας

Τι θα έκανες, φίλε αναγνώστη, αν από ατύχημα βρισκόσουν ναυαγός μαζί με τους φίλους σου σε ένα νησί στη μέση του Αιγαίου; Θα τηλεφωνούσες από το κινητό στους δικούς σου να έρθουν να σας σώσουν; Αυτό το σκέφτηκαν κι οι ήρωες αυτής της ιστορίας, αλλά δυστυχώς το κινητό είχε βραχεί και δε λειτουργούσε. Θα έριχνες ένα μπουκάλι στη θάλασσα; Αυτό το σκέφτηκαν κι οι ήρωες αυτής της ιστορίας, αλλά το μπουκάλι δεν πήγε μακριά.  Θα άναβες μια μεγάλη φωτιά για να σε δουν από μακριά τα πλοία της γραμμής; Αυτό το σκέφτηκαν κι οι ήρωες αυτής της ιστορίας, αλλά όταν πήγαν να ανάψουν φωτιά είδαν ότι στην πίσω μεριά του νησιού βρισκόταν μια συμμορία αρχαιοκάπηλων. Λοιπόν; Τι θα έκανες τότε, φίλε αναγνώστη; Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα.

Οι περιπέτειες του “άγριου” Χουάν

Όταν τα σπουργίτια στην περιοχή του πρακτορείου των λεωφορείων εμφανίστηκαν με το ένα φτερό τους κατακίτρινο, οι επιστήμονες άρχισαν να τραβάνε τα μαλλιά τους και να σκίζουν τα πτυχία τους.Κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει αυτό το περίεργο φαινόμενο. Και κανένας δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι ο Άγριος Χουάν είχε βάλει το δαχτυλάκι του… Περιστέρια εναντίον σπουργιτιών, κανναβούρια και καναρίνια, φτερά κολλημένα με σιρόπι από μπακλαβά, παπαγάλους ποδοσφαιρόφιλους, κοράκια και κοκοράκια: και τι δε συναντά στο δρόμο του ο Άγριος Χουάν, για να αναδειχθεί στο τέλος ο σπουργίταρος της πόλης. Μια ιστορία για τη σημασία τού να είσαι ο εαυτός σου, όπως προστάζει η ψυχή σου και όχι οι άλλοι.

Πέντε μέρες που συγκλόνισαν το σπίτι μας 

“Άμα δε δει κανείς αληθινό ποντίκι είναι δύσκολο να γράψει εργασία”, είπα στον Φωκίωνα, συνεχίζοντας να βιντεοσκοπώ την πόλη από το παράθυρο. “Είναι δυνατόν να περιμένεις να δεις ποντίκι σε ένα μοντέρνο διαμέρισμα!”. “Μαμά!” ούρλιαξε τότε η Χρυσούλα και το ουρλιαχτό της ήταν τόσο δυνατό που μας πάγωσε το αίμα, κι ας ήταν το σπίτι ζεστό σαν Ιούλιος μήνας. “Τρέξτε! Βοήθεια, ένα ποντίκι! Ένα ποντίκι τόοοοοοοσο μεγάλο!”. Ήταν μια συνηθισμένη Τετάρτη ενός παγωμένου Νοέμβρη και… Η οικογένεια Παπαδόγκωνα ζει πέντε συγκλονιστικές μέρες κυνηγώντας – τι άλλο – ένα ποντίκι, με αποτέλεσμα όλοι εσείς να κρατάτε την κοιλιά σας απ” τα γέλια.

Το αίνιγμα του χαμένου cd player

Τι μυστήριο και τούτο: κάποιος έκλεψε το cd player που είχε αφήσει η Όλγα στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Ο Ορέστης, υπό τις οδηγίες του Σέρλοκ Χολμς-Θεμιστοκλή, αναλαμβάνει την έρευνα και οδηγείται στο συμπέρασμα ότι όλοι οι συμμαθητές, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, έκαναν από ένα πέρασμα στη βιβλιοθήκη, άρα όλοι είναι ύποπτοι. Κι ενώ στο σχολείο επικρατεί το απόλυτο πανδαιμόνιο, ο Ορέστης αναδεικνύεται σε αστυνομικό δαιμόνιο… Ποιος να τό’ λεγε ότι ένα χαμένο -ή μήπως κλεμμένο;- cd player θα γινόταν αφορμή να αποκαλυφθούν ένα σωρό μυστικά και ψέματα!

Ο θείος μου ο κατσικοπόδαρος

Ψηλός, σωστός ντερέκι, εύσωμος σαν γίγαντας και φαλακρός σαν γλόμπος, και με κάτι φρύδια τόσο πυκνά που δεν κατάφερνες να δεις τι χρώμα είχαν τα μάτια του. Φορούσε στρατιωτικό τζάκετ, μπλε κοτλέ παντελόνι και λουστρίνια παπούτσια. Αυτός ήταν ο θείος Θόδωρος από την Πάτρα που εισέβαλε ξαφνικά στη ζωή της οικογένειας Κοτρώνη. Ε και τι έγινε, θα πείτε, τι περίεργο μπορεί να έχει ένας θείος; Για ρωτήστε και τον ανιψιό του τον Αλέξη… Ή μάλλον διαβάστε το βιβλίο με τις εξωφρενικές περιπέτειές του και θα δείτε ότι δεν υπάρχει πιο γκαντέμης, πιο κατσικοπόδαρος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο!