Σήμερα 27 Σεπτεμβρίου είναι μια ημέρα μνήμης για την ιστορία του ελληνικού κράτους. Σαν σήμερα πριν 190 χρόνια δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας μπροστά στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην πόλη μας.
Στο πλαίσιο των τιμητικών εκδηλώσεων του Δήμου Ναυπλιέων για τον Ιωάννη Καποδίστρια, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε την Αργολική πρωτεύουσα καθώς και αντιπροσωπεία μαθητών από όλα τα σχολεία της πόλης μας, με τη γαλανόλευκη σημαία ψηλά τίμησαν τη μνήμη του πρώτου κυβερνήτη.
Ιωάννης Καποδίστριας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν η κορυφαία από τις διαπρεπέστερες πολιτικές και διπλωματικές μορφές της Ευρώπης, που κυριάρχησε στις αρχές του 19ου αιώνα. Υπήρξε ο κύριος συντελεστής της προσπάθειας για εθνική χειραφέτηση της υπό αναγέννηση πατρίδας στις δυο πρώτες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου 1776 και ήταν το έκτο παιδί του Αντωνίου και της Διαμαντίνας Καποδίστρια. Προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια καταγεγραμμένη στο Libro d’ oro της Κέρκυρας. Ο πατέρας του Αντώνιος ήταν από τους πιο αξιόλογους δικηγόρους της Κέρκυρας, με ενεργό ανάμιξη στα πολιτικά δρώμενα που διαμόρφωσαν την τοπική ιστορία.
Μέχρι την ηλικία των δώδεκα ετών έλαβε τα πρώτα του γράμματα στα σχολεία της Κέρκυρας, ενώ ταυτόχρονα είχε και σαφή ορθόδοξη παιδεία, αφού ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε καλλιεργηθεί στην Ορθόδοξη πίστη από τον μοναχό Συμεών στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, όπου σύχναζε από τη νεαρή του ηλικία.
Το 1794 αναχώρησε για τη Βενετία με στόχο να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Πάντοβας. Οι βασικές του σπουδές ήταν στον τομέα της Ιατρικής. Η πορεία των σπουδών του νεαρού Καποδίστρια ήταν λαμπρή, αφού μετά από επιτυχείς εξετάσεις έλαβε το δίπλωμά του και το διδακτορικό του στις 10 Ιουνίου 1797. Έτσι το 1797 σε ηλικία 21 ετών ο Ιωάννης Καποδίστριας επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου άρχισε να ασκεί το ιατρικό έργο, αποσκοπώντας στο να διακονήσει την επιστήμη του και να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο. Θεράπευε δωρεάν τους πένητες και μάλιστα τους έδινε τα απαραίτητα δηλαδή, τα φάρμακα που χρειάζονταν καθώς και τα χρήματα που είχαν ανάγκη.
Εκτός από την άσκηση της Ιατρικής, ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέπτυξε σημαντική επιστημονική και φιλολογική δραστηριότητα. Διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας μέχρι το 1822. Το 1827 η Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη της Ελλάδας. Στις 7 του Γενάρη του 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση μιας χώρας, που έβγαινε από πολύχρονο αγώνα ενώ οι κάτοικοί της και ιδιαίτερα οι πρόσφυγες ήταν εξαθλιωμένοι.
Εργάστηκε σκληρά και υπεράνθρωπα. Ήταν τίμιος, λιτός, σοβαρός και γεμάτος αξιοπρέπεια. Κατόρθωσε σιγά-σιγά να θεμελιώσει το κράτος και σ’ αυτό τον βοήθησαν πολύ οι γνωριμίες του στην Ευρώπη. Συγκέντρωσε όλες σχεδόν τις εξουσίες στα χέρια του. Ένας λαός που τα τελευταία χρόνια δεν γνώριζε τίποτε άλλο εκτός από τη δύναμη και το δίκιο των όπλων του, χρειαζόταν ένα στιβαρό χέρι για να τον οδηγήσει από την επανάσταση και την ανταρσία στη νομιμότητα.
Σχεδόν τέσσερα χρόνια κυβέρνησε την Ελλάδα ο Καποδίστριας, με πρωθυπουργό τον Σπυρίδωνα Τρικούπη. Δημιούργησε στρατό, αστυνομία, ψήφισε νόμους, έχτισε σχολεία, διόρισε δασκάλους, νοικοκύρεψε τα οικονομικά, έβαλε θεμέλια στη διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Ίδρυσε την Εθνική Τράπεζα και έκοψε νομίσματα (φοίνικας) που αντικατέστησαν τα τουρκικά γρόσια. Στήριξε την γεωργία, ιδρύοντας Γεωργική Σχολή στην Τίρυνθα και εισάγοντας την καλλιέργεια της πατάτας. Επίσης ίδρυσε το πρώτο ελληνικό Γυμνάσιο στο Ναύπλιο και στην Αίγινα το Κεντρικό Σχολείο.
Ήταν μεγάλος πατριώτης ο Καποδίστριας, αλλά δεν μπόρεσε να μπει στο πετσί του λαού που κυβερνούσε. Δεν έδειξε ενδιαφέρον στις συμβουλές των πολεμιστών και δε ζήτησε τη γνώμη τους. Έτσι, χωρίς να το καταλάβει, αποξενώθηκε από όλα τα στελέχη της επανάστασης, που άρχισαν να τον μισούν. Η Αγγλία και η Γαλλία, στο μεταξύ, υποδαύλιζαν το μίσος τους, επειδή ο Καποδίστριας, όπως πίστευαν, είχε στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Και αυτό το μίσος δεν άργησε να ξεσπάσει ιδιαίτερα από την μεριά της μεγάλης και ισχυρής οικογένειας των Μαυρομιχαλέων, που τόσα και τόσα είχαν προσφέρει στον αγώνα.
Έτσι, το πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου του 1831, καθώς ο Καποδίστριας ήταν έτοιμος να μπει στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, αδελφός του Πετρόμπεη και ο γιος του ο Γεωργάκης, του είχαν στήσει ενέδρα. Ο Κωνσταντίνος τον πυροβόλησε και καθώς ο Καποδίστριας έπεφτε, ο Γεωργάκης τον αποτελείωσε με μια μαχαιριά…
Ο συνοδός του Καποδίστρια πρόλαβε να πυροβολήσει τον Κωνσταντίνο καθώς έτρεξε να φύγει και τον τραυμάτισε. Το εξαγριωμένο πλήθος έπεσε πάνω του και τον χτύπησε. Όσο για τον Γεωργάκη, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 22 Οκτωβρίου.
Έτσι τερματίστηκε η ζωή και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια. Οι συνέπειες από τον βίαιο τερματισμό της ζωής αυτής της εξέχουσας φυσιογνωμίας, βαραίνουν ακόμη και σήμερα δυσμενώς την χώρα μας, αφού έκτοτε δεν έχει αναδειχθεί άλλη πολιτική προσωπικότητα, που να συγκεντρώνει τέτοιες αρετές: Τιτάνιο έργο, απαράμιλλη αυταπάρνηση, πολιτική οξύνοια, διπλωματική διορατικότητα, ψυχική ευγένεια, εσωτερική καλλιέργεια, υψηλό παιδαγωγικό ιδεώδες, αταλάντευτη πρόσδεση στην ορθόδοξη πίστη.
