6 Μαρτίου : Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Η βία στο σχολείο αποτελεί ένα διαχρονικό, παγκόσμιο, κοινωνικό φαινόμενο με πολύπλοκες επιπτώσεις, τόσο στη διαδικασία της μάθησης όσο και στην ψυχική υγεία των μαθητών.  Οι έννοιες της « σχολικής βίας» και του «σχολικού εκφοβισμού» τείνουν να θεωρούνται συνώνυμες, καθώς η χρήση τους στην έρευνα και στη βιβλιογραφία είναι συγκεχυμένη και συνήθως αναφέρονται στον όρο “bullying” .

Ως  σχολική βία ορίζεται η επιβολή της βούλησης ενός μέρους της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε κάποιο άλλο και η πρόκληση ζημιάς ή βλάβης η οποία  περιλαμβάνει επανειλημμένες αρνητικές πράξεις.

Η σχολική βία είναι ένα πολυεπίπεδο και πολύπλευρο φαινόμενο. Στη βάση του οποίου ατομικοί ( φύλο, ηλικία, εθνικότητα, γνωστικές ικανότητες, προσωπικότητα) κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες φαίνεται ότι αλληλεπιδρούν και παίζουν ρόλο στην εκδήλωση περιστατικών βίας στα σχολεία.

Το σχολείο, παιδιά, είναι ένας μικρός κόσμος που, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, συμβαίνουν πολλά όμορφα και θαυμαστά πράγματα αλλά, δυστυχώς, και κάποια άσχημα· όπως  και ο σχολικός εκφοβισμός.

Επομένως, παιδιά, σχολικός εκφοβισμός (μπούλινγκ, όπως έχει επικρατήσει να λέμε), δεν είναι οι τυχαίοι τσακωμοί, που μπορεί να έχουμε μεταξύ μας όταν διαφωνούμε για κάτι.

Ο σχολικός εκφοβισμός επαναλαμβάνεται καθημερινά και στοχευμένα από ένα ή περισσότερα παιδιά, σε κάποιο άλλο παιδί.

Το παιδί που το εκφοβίζουν, συνήθως ντρέπεται να μιλήσει,  γιατί φοβάται ότι θα το πουν αδύναμο.

Πόσο λάθος είναι αυτό και, ταυτόχρονα, πόσο πικρή αλήθεια!

Έτσι, περνάει όλη τη δυσκολία μόνο του, χάνει το χαμόγελο, δεν θέλει να πάει σχολείο και, δυστυχώς, καμιά φορά μπορεί να συμβούν και χειρότερα.

Δεν είναι φοβερό να νιώθει ένας άνθρωπος έτσι; Και πολύ περισσότερο ένα παιδί…

Συνήθως, όταν μας ρωτάνε τι μπορούμε να κάνουμε για τον σχολικό εκφοβισμό, το πρώτο (και ίσως το μόνο) πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι να καταγγείλουμε αυτόν που το έκανε στον δάσκαλο.

Εννοείται, παιδιά, πως οφείλουμε να ενημερώνουμε τους μεγαλύτερους (δασκάλους, γονείς) για οτιδήποτε τέτοιο συμβαίνει.

Ας έχουμε όμως στο νου, ότι κι αυτός που εκφοβίζει τους άλλους, κάποιο πρόβλημα μπορεί να έχει για να συμπεριφέρεται έτσι.

Ίσως αυτός να χρειάζεται ακόμα περισσότερη βοήθεια.

Αν λοιπόν κάτι αξίζει να σκεφτούμε αυτήν την ημέρα είναι:

1) Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτόν που τον εκφοβίζουν, ώστε να νιώθει ότι είμαστε στο πλευρό του και δεν είναι μόνος;

2) Πώς να βοηθήσουμε αυτόν που εκφοβίζει τους άλλους, να καταλάβει το λάθος του και να ζητήσει βοήθεια για αυτό που πραγματικά τον απασχολεί;

και, τέλος, το πιο σημαντικό

3) Να σκεφτούμε πολύ προσεκτικά μήπως και εμείς με τη συμπεριφορά μας έχουμε πληγώσει κάποιον και πώς θα το διορθώσουμε στο μέλλον;

Οι άνθρωποι, γινόμαστε καλύτεροι με αγάπη, κατανόηση και αποδοχή, όχι με αδιαφορία,  και στιγματισμό.

Μίλα μη φοβάσαι!!!

Ζήσε χωρίς εκφοβισμό!!!

 

 

Κατηγορίες: ΝΕΑ, ΝΕΑ - έως 2021. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.