Εκδρομή στον Μυστρά – μέρος 2ο

Η εκδρομή μας ξεκίνησε πρωί πρωί με ενθουσιασμό και όρεξη για αστεία και γνώση. Ξεκινήσαμε στις 8.20 π.μ. και προετοιμαστήκαμε για τον -δύσκολο η αλήθεια είναι- δρόμο προς τον ιστορικό Μυστρά. Με μία γρήγορη στάση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σε 2.30 ώρες αντικρίσαμε τον μαγευτικό Μυστρά.

Γρήγορα – γρήγορα, οι τάξεις χωρίστηκαν και η μία πίσω από την άλλη προχωρήσαμε μέσα στα στενά περάσματα και σοκάκια της καστροπολιτείας.

Τί να περιγράψει κανείς;
Την μαγεία του τοπίου;
Τα ολάνθιστα σοκάκια;
Την ιστορικότητα που “αναδυόταν” από κάθε σπιθαμή αυτού του ιερού χώρου;

Για μια στιγμή χαθήκαμε κι εμείς μέσα στο πνεύμα αυτού του χώρου…. Φανταστήκαμε τους εαυτούς μας ως αυτοκράτορες αλλά και απλούς πολίτες, ως σκοπούς αλλά και ιερείς. Ευτυχώς που είχαμε και τους χάρτες της κ. Ντίνας, εκεί θα ήμασταν ακόμα…

Η πρώτη στάση ήταν στον ναό της Αγίας Σοφίας, ανάμνηση της Αγια-Σοφιάς της Πόλης.
Στη συνέχεια είχαμε μία δύσκολη κατάβαση μέχρι το παλάτι. Μπήκαμε μέσα στις βίγλες και είδαμε την αναστύλωση, το ξαναζωντάνεμα αυτού του τόπου.
Η Παντάνασσα, ο ναός που χτίστηκε από τον Ιωάννη Φραγκόπουλο τον 15ο αιώνα, ήταν η δεύτερη στάση μας. Δέος, εντυπωσιασμός και αναπόληση….
Καινούρια κομμάτια γνώσης εναποθέτονταν πάνω σε μαθήματα δασκάλων αλλά και ιστορίες των παππούδων μας.

Την μεγαλύτερη εντύπωση όμως την κέρδισε επάξια η Μητρόπολη, χτισμένη από τον Μητροπολίτη Νικηφόρο το 1291. Λιτή με συνάμα υπέρλαμπρη.
Μέσα σε 2.30 ώρες -αλήθεια πως πέρασε έτσι η ώρα;- μία ιστορική αναδρομή από τον 11ο μέχρι το 17ο αιώνα.

Φεύγοντας από τον Μυστρά σιγομουρμουρίζαμε όλοι το τραγούδι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, το ίδιο τραγούδι που είπαμε όλοι μαζί στον περίβολο της Μητρόπολης.

Η συνέχεια της εκδρομής μας είχε την ίδια ένταση αλλά σε σύγχρονο ρυθμό αυτή τη φορά. Επόμενη στάση ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ. Και είχαμε μία πείνα που δεν μπορεί να περιγραφεί… Κούνιες, τραμπάλα, ρακέτες και βέβαια λίγος τσακωμός μεταξύ μας, έτσι για να νιώθουμε παιδιά.

Παγωτάκι πριν την επιστροφή – απαραίτητο δώρο στον εαυτό μας.

Επιστροφή στην πραγματικότητα μετά από άλλες 2.30 ώρες. Τραγούδι στο λεωφορείο, πειράγματα, αστεία και φωνές.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς;