“1973.  Ήταν ένα ξημέρωμα απ’ αυτά όπου ο Απρίλης διαλαλεί τη διάθεσή του για τρέλα.  Το πρωί βγήκε ένας ήλιος σαν μαστίγιο με εφτά ουρές αντί για ακτίνες ….Ύστερα, η νύχτα άπλωσε τα πέπλα της και πυκνό σκοτάδι σκέπασε το παλάτι. Οι 2  πριγκίπισσες δεν ανησύχησαν …. «Μια νύχτα είναι. Θα περάσει.», είπαν. Κι αποκοιμήθηκαν…Όσο οι πριγκίπισσες κοιμόταν, στο παλάτι γίνονταν τρομερά πράγματα. Το σκοτάδι απέκτησε όνομα, Δικτατορία, και κυβερνούσε για 7 χρόνια,  χωρίς να υπολογίζει κανέναν…”

Κανέναν; Κάποιοι δεν κοιμούνται ΠΟΤΕ ! Περιμένουν και αγωνίζονται και στο τέλος νικούν. Ευτυχώς το δίκιο νικάει ακόμη την αδικία ! Αυτή την επέτειο μνήμης της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973,την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση, τίμησαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε’ τάξης του σχολείου μας, παρουσιάζοντας  μέσα από τραγούδια, ποιήματα, δρώμενα την πορεία της 7 χρονης δικτατορίας.

Συγχαρητήρια στα παιδιά μας για την ευαίσθησία και τη διάθεση  με την οποία συμμετείχαν στη γιορτή.

“Τα παιδιά στο Πολυτεχνείο ήταν άοπλα. Εκτός και αν θεωρηθούν όπλα οι λέξεις τους. Λέξεις με μπογιά κόκκινη, μπλε και μαύρη στους τοίχους. Λέξεις στον αέρα.. Λέξεις με ηxώ… ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…”