Σήμερα Τρίτη, 2 Απριλίου γιορτάσαμε στο σχολείο μας την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805). Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966 και σκοπός της είναι να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να κατευθύνει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.Το εθνικό τμήμα της Ιαπωνίας ανέλαβε τη δημιουργία του υλικού για τον φετινό εορτασμό και το μήνυμα , που γράφτηκε από τη συγγραφέα Eiko Kadono είναι: “Διασχίστε τις θάλασσες με τα φτερά της φαντασίας!”
Με πρωτοβουλία κυρίως των Α΄και Γ΄ Τάξεων και της κας Μάγδας Μαλεζά και με τη συμετοχή πολλών μαθητών/τριών άλλων τάξεων οργανώθηκε μια γιορτή που πραγματικά τα είχε όλα: χορό,τραγούδι, ζωγραφιές, δημιουργίες, βραβεύσεις σε διαγωνισμό Φιλαναγνωσίας αλλά… και την παρουσία με την ιδιότητα του συγγραφέα κου Αμανατίδη Νίκου (Σύμβουλος Εκπα/σης), ο οποίος παρουσίασε το παιδικό του βιβλίο, “Πώς μία κάμπια έμαθε την αλφαβήτα” και απάντησε με προθυμία και … υπομονή στις πολυάριθμες ερωτήσεις των παιδιών.
Για εμάς η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου ας είναι αφιερωμένη σε κάθε παιδί (μικρό ή μεγάλο), που ονειρεύεται και θα έδινε τα πάντα για να είναι ο κόσμος του καλύτερος.
«Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού, με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, καμιά φορά και με τα λεπτά φτερά της άμμου. Πετάω βέβαια και με τα φτερά των μεταναστευτικών πουλιών, ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων. Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σου άρεσε μια παράξενη και απίστευτη ιστορία; Ή μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία; Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις έλα! Κάθισε δίπλα μου!». Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου.Έχω τόσες ιστορίες να σου πω! Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που είχε βαρεθεί τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο; Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια στον ουρανό; Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Άγιος Βασίλης;Ω! Ακούω την καρδιά σου να χτυπάει όλο και πιο γρήγορα: Τικ τακ, τίκι τακ, τίκι τίκι τακ! Η ιστορία που ταξιδεύει βρήκε τρόπο να μπει μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει. Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία με φτερά, έτοιμη να πετάξει. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ακόμη μια ιστορία που ταξιδεύει!» Eiko Kadono
