Σώπα, δάσκαλε, να δούμε το χιόνι

Σώπα, δάσκαλε, να δούμε το χιόνι

Χιόνι! Χιόνι! Χιόνι!
Τα πάντα είναι άσπρα!
Πόσες φορές στη ζωή μας θα έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε τόσο χιόνι;
Διάβασε το απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, «Αναφορά στον Γκρεκό» και θα διαπιστώσεις ότι το καλύτερο μάθημα το κάνει η δασκάλα Φύση.
 

«Στην Τρίτη τάξη είχαμε δάσκαλο τον Περίανδρο Κρασάκη… 

Ώρες μας έπαιρνε τ’ αυτιά ποια φωνήεντα είναι μακρά, ποια βραχέα και τι τόνο να βάλουμε, οξεία ή περισπωμένη. Κι εμείς ακούγαμε τις φωνές στο δρόμο, τους μανάβηδες, τους κουλουρτζήδες, τα γαϊδουράκια που γκάριζαν και τις γειτόνισσες που γελούσαν και περιμέναμε πότε να χτυπήσει το κουδούνι, να γλιτώσουμε.
Κοιτάζαμε το δάσκαλο να ιδρώνει απάνω στην έδρα, να λέει, να ξαναλέει και να θέλει να καρφώσει στο μυαλό μας τη γραμματική, μα ο νους μας ήταν έξω στον ήλιο και στον πετροπόλεμο…
Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μιαν ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε.
Τότε πια ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, που ‘χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο:
-Σώπα, δάσκαλε, φώναξε. Σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί!»

Η χιονισμένη Ελλάδα

Ελάτε, παιδιά, να κάνουμε μια βόλτα στη χιονισμένη Ελλάδα.
Να δούμε τις όμορφες πόλεις από ψηλά, ντυμένες στα άσπρα.
Να πετάξουμε σαν ταξιδιάρικα πουλιά πάνω από βουνά, θάλασσες, ποτάμια και να απολαύσουμε το χιόνι.
.
ΠΗΓΗ:https://xromatistitaxi.blogspot.com