Την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου οι μαθητές του Β1 συνάντησαν και συνομίλησαν με τον Σύριο πρόσφυγα Νουρ.
Ο 27χρονος Νούρ μίλησε στους μαθητές για τους λόγους που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την πατρίδα του και για τις δυσκολίες του ταξιδιού του μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα. Τους μίλησε για την πόλη του, το ερειπωμένο πια από τον πόλεμο Χαλέπι, την οικογένειά του που την έχασε ολόκληρη στην διάρκεια ενός βομβαρδισμού, τους γονείς του, την αδελφή του, την κοπέλα του με την οποία ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Μίλησε ακόμη για την διαδρομή του μέσα στην Ελλάδα από την Μυτιλήνη, όπου έφτασε με βάρκα από τα τουρκικά παράλια, στην Αθήνα και μετά στην Ειδομένη και τέλος στην Θεσσαλονίκη όπου εργάζεται ως διερμηνέας σε μη κυβερνητική οργάνωση βοηθώντας συμπατριώτες του.
Ο Νουρ διηγόταν όσα του συνέβησαν χωρίς εξάρσεις συγκίνησης. Όμως στο βλέμμα του έβλεπε κανείς τον βαθύ πόνο ενός ανθρώπου που τα έχασε όλα και δεν έχει πια από πουθενά να κρατηθεί. Η ειλικρίνεια και η αμεσότητα της κουβέντας του καθήλωσε τους μαθητές που τον άκουσαν με απόλυτη προσοχή και μεγάλη συγκίνηση.
Και το ερώτημα εύλογο: τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους;
Και ακόμη περισσότερο: τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο που ερημώνει πόλεις και ανθρώπινες ζωές;
