Με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ και τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 παρατηρήσαμε με τα παιδιά εποπτικό υλικό, φωτογραφίες , εικόνες από την Κατοχή και τραγουδήσαμε τραγούδια της εποχής.
Φτιάξαμε τη δική μας “ειρήνη”!
Παίξαμε με τα γράμματα που σχηματίζουν τη λέξη ΟΧΙ. Την στολίσαμε με χαρτόνι.
Κάθε παιδί έφτιαξε τη δική του ελληνική σημαία και φυσικά το περιστέρι της ειρήνης.
Με αφορμή τις ονομασίες που έχει ο Οκτώβριος (“Σποριάρης”, “Σποριάς”, “Βροχάρης”, “Σπαρτός”) μιλήσαμε στα παιδιά για το όργωμα και τη σπορά. Μιλήσαμε για την ιδιότητα του γεωργού και τα φυτά, τι χρειάζεται για να μεγαλώσουν, πώς απορροφούν οι ρίζες τους και αν δεν έχουν φως τι θα συμβεί…
Φυτέψαμε και τους δικούς μας σπόρους και παρατηρήσαμε την ανάπτυξή τους!!!!
Στο τέλος μιλήσαμε και για το σιτάρι, πως μετατρέπεται μέσα από διαδικασία σε αλεύρι και φτιάξαμε τα δικά μας ψωμάκια!!!!
Φθινόπωρο και χρώματα!!!!
Με αφορμή την συγκεκριμένη εποχή τα παιδιά μέσα από εποπτικό υλικό παρατήρησαν τις αλλαγές που γίνονται στη φύση…
Τα παιδιά παρατήρησαν την αλλαγή των χρωμάτων στα φύλλα των δέντρων και με τεχνική “tape art” έφτιαξαν τα δικά τους φθινοπωρινά φύλλα και το δέντρο της φιλίας. Εστιάσαμε στα φυλλοβόλα δέντρα και κάναμε αναφορά και στα φρούτα του φθινοπώρου.
Με αφορμή τα φρούτα φτιάξαμε στην τάξη και τη δική μας μηλόπιτα!
Σήμερα πραγματοποιήθηκε ο αγιασμός στο προαύλιο χώρο του σχολείου μας!
Ένα νέο ταξίδι ξεκινά….Ένα ταξίδι γεμάτο γνώση και φαντασία…
Όλοι μαζί σε αυτό το ταξίδι συνοδοιπόροι εκπαιδευτικοί, παιδιά και γονείς…
Μάθαμε για την αλκυόνα, το πουλάκι του χειμώνα και τις αλκυονίδες μέρες!
Μάθαμε τον μύθο της Αλκυόνης και του Κύηκα:
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν παρατηρήσει ότι στη μέση περίπου του χειμώνα, παρουσιαζόταν ένα δεκαήμερο περίπου διάστημα καλοκαιρίας. Συνήθως μέρες με ήλιο, δίχως άνεμο με σχεδόν ανοιξιάτικη θερμοκρασία. Συνηθέστερο διάστημα εμφάνισης των ημερών αυτών ήταν και (μάλλον) εξακολουθεί να είναι το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου, διάστημα κατά το οποίο γεννούν τα αυγά τους τα πουλιά αλκυόνες.
Στη θεσσαλική πόλη Τραχίνα βασίλευε ο Κύηκας. Πως να μην ήταν ευτυχισμένος αυτός. Νέος ήταν. Πλούσιος ήταν. Γενναίος ήταν. Όμορφος. Αυτό κι αν ήταν. Κι ήταν και βασιλιάς, μην το ξεχνάμε! Είχε δηλαδή-μην τα πολυλογούμε- όλα τα καλά του κόσμου μαζεμένα πάνω του. Όταν αποφάσισε να παντρευτεί, διάλεξε για γυναίκα του μια πανέμορφη γυναίκα, την Αλκυόνη, κόρη της Ενάρετης και του θεού των ανέμων, του γνωστού Αιόλου.
Τόση και τέτοια ήταν η αγάπη τους και ευτυχισμένες τόσο ήταν οι μέρες τους μαζί που σιγά σιγά άρχισαν να νιώθουν σα θεοί ή μάλλον για να το πω καλύτερα…ίσοι με τους θεούς. Ο Κήυκας ένιωθε σαν το βασιλιά των θεών, το Δία, και η Αλκυόνη σαν τη θεά Ήρα. Και καθόλου δεν άργησαν να φωνάζονται με αυτά ακριβώς τα ονόματα: Δίας ο Κήυκας, Ήρα η Αλκυόνη. Το χειρότερο ήταν όμως ότι ήθελαν και από τους κατοίκους της πόλης να τους φωνάζουν με αυτά τα ονόματα. Τόση ήταν η αγάπη κι η ευτυχία τους!
Οι κάτοικοι δεν είχαν πρόβλημα. Καλός ήταν ο βασιλιάς, καλή και τρίκαλη η βασίλισσά τους. Άλλος είχε το πρόβλημα: ο Δίας, ο ίδιος ο Δίας, ο κανονικός! Οργίστηκε ο βασιλιάς των θεών και μεγάλη τιμωρία σκέφτηκε να τους επιβάλλει για την αλαζονεία τους.
Μια μέρα που ο Κύηκας έπλεε με το καράβι του για κάποιο μέρος κοντινό, ο Δίας τον έζωσε με βροντές, αστραπές και καταιγίδες και το καράβι του γίνηκε κομμάτια. Αβοήθητος μες τη φορτούνα παρασύρθηκε από τα νερά και μάλλον χάθηκε στο βαθύ πέλαγο (κατά άλλη εκδοχή ο Δίας τον μεταμόρφωσε στο θαλασσοπούλι Κήυκα ή σε γλάρο)
Μόλις η Αλκυόνη έμαθε το χαμό του Κήυκα, έτρεξε αμέσως να τον βρει μη πιστεύοντας πως είχε πνιγεί. Σπασμένα σανίδια από κάποιο καράβι είδε, κάποια κουρέλια είδε, κατάλαβε κι άρχισε να κλαίει πάνω στο βράχο.
Πέρασε η μέρα, έφθασε η νύχτα, ξημέρωσε το επόμενο πρωί κι ήρθε η επόμενη νύχτα. Και σαν αυτές, ήρθαν μέρες και νύχτες πολλές κι η Αλκυόνη το κλάμα δε σταματούσε.
Ο Δίας την πόνεσε. Στεναχωρήθηκε για τον καημό της και τη μεταμόρφωσε σε πουλί, τελειώνοντας το κλάμα, τον πόνο και το μαρτύριο της για το χαμό του αγαπημένου της.Η Αλκυόνη από τότε είναι ένα πανέμορφο ψαροπούλι. Ζει κοντά στις θάλασσες και κοιτά διαρκώς τα νερά της μήπως και εμφανιστεί πάνω σε κάποιο αφρισμένο κύμα ο αγαπημένος της Κύηκας.
Όμως, η Αλκυόνη γεννάει τα αβγά της κάθε Ιανουάριο κι όχι την άνοιξη όπως τα περισσότερα πουλιά. Και τα γεννάει στους βράχους των ακροθαλασσιών. Τα ορμητικά κύματα όμως της τα έσπαγαν κι ο θρήνος γινόταν ακόμα μεγαλύτερος. Ο Δίας τη συμπόνεσε δεύτερη φορά (μετά το μαρτύριο που της είχε χαρίσει ασφαλώς). Έτσι, πήρε την απόφαση να καταλαγιάζουν για 10-15 μέρες τα κρύα και οι άνεμοι μέσα στον Ιανουάριο, ώστε να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αβγά της. Τούτες οι μέρες πήραν το όνομά της κι Αλκυονίδες τις λένε εκατοντάδες χρόνια οι Έλληνες…
Πηγή:elniplex
Τα παιδιά έφτιαξαν τη δική τους αλκυόνα που κάθεται στη φωλιά της.
Τα παιδιά έμαθαν για την αμυγδαλιά, τη νυφούλα του χιονιά.
Την αμυγδαλιά που ανθίζει μέσα στο χειμώνα, την αμυγδαλιά και τα παράγωγά της και φυσικά το μύθο!
Ο μύθος της αμυγδαλιάς!
Και φέτος τηρήσαμε στο νηπιαγωγείο μας το έθιμο της Τσικνοπέμπτης!
Η μέρα κύλησε με πολύ γέλιο, κατασκευές και φυσικά νόστιμο φαγητό!
Τα παιδιά με πολύ χαρά και ντυμένα με την αποκριάτικη στολή τους χόρεψαν σε ρυθμούς αποκριάτικους γύρω από το Γαϊτανάκι!
Στο πλαίσιο του εορτασμού Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού είχαμε τη χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας την γυμνάστρια Γάσπαρη Μαριλίν και τον γυμναστή Αμπατζή Βασίλη.
Συζήτησαν μαζί με τα παιδιά τη σημασία της σωστής διατροφής και της άσκησης για την καλή υγεία του οργανισμού μας. Οι αθλητικές δραστηριότητες που διεξήγαγαν μαζί με τα παιδιά ήταν πολλές και μέσα από αυτές στόχος ήταν τα παιδιά να κατανοήσουν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία που ο αθλητισμός προσφέρει μέσω της συμμετοχής, της προσπάθειας, της ευγενής άμιλλας, του συναγωνισμού και της προσωπικής υπέρβασης.
