1 Μαρτίου και υποδεχόμαστε την Άνοιξη με τα

χελιδονίσματα….

“Έθιμο του καλαντίσματος της Άνοιξης χάνεται

στα βάθη των αιώνων, τότε που ακόμη ο Μάρτης

ήταν ο Πρώτος μήνας του χρόνου και για να τον

προϋπαντήσουν έψελναν ευχές και κάλαντα .  

Τα κάλαντα αυτά ονομάζονταν χελιδονίσματα:

Χελιδόνι έρχεται
Θάλασσα επέρασε
Θάλασσα μας πέρασε
Πύργον εθεμελίωσε

Οι καλαντιστές που ονομάζονταν χελιδονιστές

ήταν ομάδες παιδιών και ενηλίκων που γυρνούσαν

από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας. Ο πρώτος από την

ομάδα των καλαντιστών κρατούσε συνήθως ένα

σφαιρικό στεφάνι από λουλούδια, πάνω στο οποίο

γύριζε ένα ομοίωμα χελιδονιού. Τα παιδιά έβαζαν

γύρω στο λαιμό τους κουδουνάκια που σήμαιναν

χαρμόσυνα όσο προχωρούσαν και κρατούσαν ένα

καλάθι με φύλλα κισσού. Αφού τραγουδούσαν τα

κάλαντα σε κάθε νοικοκυρά, εκείνη έπαιρνε λίγα

φύλλα κισσού από το καλάθι και τα τοποθετούσε

στο κοτέτσι, για να γεννούν πολλά αυγά οι κότες της.

Οι χελιδονιστές, απαιτούσαν πλούσια την αμοιβή

τους για τον κόπο τους. Οι πιο απαιτητικοί μάλιστα,

απειλούσαν πως αν δεν αμείβονταν ανάλογα, θα

ξήλωναν τα πορτοπαράθυρα του σπιτιού και θα

έκλεβαν τη νοικοκυρά, που, άλλωστε, ήταν μια

στάλα γυναίκα και ευκολοσήκωτη.

Οι καλαντιστές απεύθυναν χαιρετισμούς προς το

ανατέλλων έαρ και απήγγειλαν επωδούς προς δίωξη

του χειμώνα ή του εκπροσωπούντος αυτού Φεβρουαρίου :
-Φύγε, φύγε Φεβρουάρις
Ο Μαρτς σε διώκει
-Έξω ο Φεβρουάριος
Έσω ο Μαρτ’ς
-Και ίδε το έαρ το καλόν
Πάλι επανατέλλει
Φέρον υγείαν και χαράν
Και την ευημερίαν”

Τις παραπάνω πληροφορίες τις ακούσαμε από

το βίντεο που ακολουθεί….

Στη συνέχεια φτιάξαμε μαρτάκια για να

μην μας κάψει ο ήλιος και κατασκευάσαμε

χελιδόνια..

λίγο αργότερα μάθαμε παροιμίες όπου και

ζωγραφίσαμε τη παροιμία “Μάρτης είναι

νάζια κάνει πότε κλαίει ,πότε γελάει..”