1o ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ –ΠΑΡΟΥ
ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ : ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΗ
Η ιστορία αυτή εντάχθηκε στο πολιτιστικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείο μας , το σχολικό έτος 2012-13, με τίτλο : Παραμύθι μύθι μύθι, ένας δράκος θα το χτίσει .
Ήταν μια όμορφη Ανοιξιάτικη μέρα .Ο Δράκος που φτύνει φωτιές βγήκε από τη σπηλιά του και αποφάσισε να πάει μια βόλτα στη φύση και να μαζέψει λουλούδια , κρινάκια , μαργαρίτες και παπαρούνες . Έφτασε στο λιβάδι που ήταν δέκα λεπτά μακριά από τη σπηλιά του και έφτιαξε ένα ωραίο μπουκέτο .
Ξαφνικά άκουσε πίσω του φωνές . Μια παρέα παιδιών έρχονταν προς το μέρος του , φωνάζοντας και κουνώντας στα χέρια τους ξύλα .
- Κοιτάξτε ένας δράκος ! Φύγε από το λιβάδι μας τέρας , φώναξαν και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος του κουνώντας απειλητικά τα ξύλα που κρατούσαν . Ο δράκος που φτύνει φωτιές τρόμαξε τόσο πολλή από τις φωνές και τις απειλές τους , που άρχισε να τρέχει για να σωθεί . όταν έφτασε στη σπηλιά του , έβαλε τα κλάματα και χώθηκε καλά ,καλά , στο βάθος της σπηλιάς γιατί φοβόταν , φοβόταν πολύ .
Την άλλη μέρα το πρωί σηκώθηκε και αφού προσπάθησε να ξεχάσει όσα έγιναν την προηγούμενη μέρα , αποφάσισε να πάει για ψάρεμα. Πήρε το καλάμι του , το κουβά του , την απόχη και τα δολώματα του και ξεκίνησε . Η παραλία ήταν μόνο είκοσι λεπτά μακριά από τη σπηλιά του και ο δράκος που φτύνει φωτιές , περπάτησε με όρεξη γιατί το ψάρεμα ήταν το αγαπημένο του χόμπι . Ανέβηκε σε ένα βράχο και άρχισε να ψαρεύει .
Ξαφνικά άκουσε πίσω του κάποιες γνώριμες φωνές . Με τρόμο ανακάλυψε πως οι φωνές αυτές , προέρχονταν από τα ίδια παιδιά που χθες το πρωί τον είχαν κυνηγήσει στο λιβάδι .
-Κοιτάξτε παιδιά , είναι πάλι αυτό το τέρας που είδαμε και χθες , μην τον αφήσετε να μας ξεφύγει είπε ένα από αυτά και όρμησαν πίσω του . Ο Δράκος που φτύνει φωτιές παράτησε κάτω το καλάμι του και άρχισε να τρέχει στην παραλία , ενώ τα παιδιά τον κυνηγούσαν , πετώντας πέτρες και φωνάζοντας δυνατά .
Πάλι ο δράκος μας έτρεξε στη σπηλιά του και αφού σιγουρεύτηκε πως δεν τον ακολούθησαν , έβαλε τα κλάματα . Ήταν τόσο αναστατωμένος που όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε από το φόβο του .Αναρωτιόνταν τι είχε κάνει σε αυτά τα παιδιά και του φέρονταν έτσι .Μήπως έφταιγε εκείνος ; Μήπως ήταν τόσο άσχημος που είχαν δίκιο που τον φώναζαν τέρας ;
Την επόμενη μέρα ο δράκος που φτύνει φωτιές δεν βγήκε από τη σπηλιά του .Και την μεθεπόμενη το ίδιο . Φοβόταν να βγει από τη σπηλιά . Αν αυτά τα παιδιά , ήταν κρυμμένα κάπου εκεί κοντά ; Αν τον χτυπούσαν ; Καλύτερα να έμενε στη σπηλιά του , καλύτερα .
Η απουσία του όμως από την περιοχή , παραξένεψε τους φίλους του , που έψαξαν να τον βρουν και να μάθουν τι του συμβαίνει . Ο δράκος που φτύνει φωτιές , εξομολογήθηκε στους φίλους του , όλα όσα είχαν συμβεί και εκείνοι δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια .
Με χαρά επίσης ακούμε το τραγούδακι του Μαη από την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου
