1o  ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ –ΠΑΡΟΥ

                                       ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ :  ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΗ

Η ιστορία αυτή εντάχθηκε στο πολιτιστικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείο μας , το σχολικό έτος 2012-13, με τίτλο :  Παραμύθι μύθι μύθι, ένας δράκος θα το χτίσει .

Ήταν  μια όμορφη Ανοιξιάτικη μέρα .Ο Δράκος που φτύνει φωτιές βγήκε από τη σπηλιά του και αποφάσισε να πάει μια βόλτα  στη φύση και να μαζέψει λουλούδια , κρινάκια , μαργαρίτες και παπαρούνες . Έφτασε στο λιβάδι που ήταν  δέκα λεπτά μακριά από τη σπηλιά του και  έφτιαξε ένα ωραίο μπουκέτο .

Ξαφνικά άκουσε πίσω του φωνές . Μια παρέα παιδιών έρχονταν προς το μέρος  του  , φωνάζοντας και κουνώντας στα χέρια τους ξύλα .

• Κοιτάξτε ένας δράκος ! Φύγε από το λιβάδι μας  τέρας , φώναξαν και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος του κουνώντας απειλητικά τα ξύλα που κρατούσαν . Ο  δράκος που φτύνει φωτιές τρόμαξε τόσο πολλή από τις φωνές και τις απειλές τους , που άρχισε να τρέχει για να σωθεί . όταν έφτασε στη σπηλιά του , έβαλε τα κλάματα  και χώθηκε καλά  ,καλά , στο βάθος της σπηλιάς γιατί  φοβόταν , φοβόταν πολύ  .

Την άλλη μέρα το πρωί σηκώθηκε  και  αφού προσπάθησε να ξεχάσει όσα έγιναν την προηγούμενη μέρα ,  αποφάσισε να πάει για ψάρεμα. Πήρε το καλάμι του ,  το κουβά του , την απόχη και τα δολώματα του και ξεκίνησε . Η παραλία ήταν μόνο είκοσι λεπτά μακριά από τη σπηλιά του και ο δράκος που  φτύνει φωτιές , περπάτησε  με όρεξη γιατί το ψάρεμα ήταν το αγαπημένο του χόμπι . Ανέβηκε σε ένα βράχο και άρχισε να ψαρεύει .

Ξαφνικά άκουσε πίσω του κάποιες γνώριμες  φωνές . Με τρόμο ανακάλυψε πως οι φωνές αυτές , προέρχονταν από τα ίδια παιδιά που χθες το πρωί τον είχαν κυνηγήσει στο λιβάδι .

-Κοιτάξτε παιδιά , είναι πάλι αυτό το τέρας που είδαμε και χθες , μην τον αφήσετε να μας ξεφύγει είπε ένα από αυτά και όρμησαν πίσω του . Ο Δράκος που φτύνει φωτιές παράτησε κάτω το καλάμι του και άρχισε να τρέχει  στην παραλία  , ενώ τα παιδιά  τον κυνηγούσαν  , πετώντας πέτρες και φωνάζοντας δυνατά .

Πάλι ο δράκος μας έτρεξε στη σπηλιά του και  αφού σιγουρεύτηκε πως δεν τον ακολούθησαν , έβαλε τα κλάματα . Ήταν τόσο αναστατωμένος που όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε από το φόβο του .Αναρωτιόνταν τι είχε κάνει σε αυτά τα παιδιά και του φέρονταν έτσι .Μήπως έφταιγε εκείνος ; Μήπως ήταν τόσο άσχημος που είχαν δίκιο που τον φώναζαν τέρας ;

Την επόμενη μέρα ο δράκος που φτύνει φωτιές δεν βγήκε από τη σπηλιά του .Και την μεθεπόμενη το ίδιο . Φοβόταν να βγει από τη σπηλιά  . Αν αυτά τα παιδιά , ήταν κρυμμένα κάπου εκεί κοντά ; Αν τον χτυπούσαν ; Καλύτερα να έμενε στη σπηλιά του , καλύτερα .

Η απουσία του όμως από την  περιοχή , παραξένεψε τους φίλους του , που έψαξαν να τον βρουν και να μάθουν τι του συμβαίνει . Ο δράκος που φτύνει φωτιές , εξομολογήθηκε στους φίλους του , όλα όσα είχαν συμβεί και εκείνοι δεν  έμειναν  με σταυρωμένα χέρια  .

• Μην στενοχωριέσαι του είπαν , εμείς είμαστε εδώ . Πάμε τώρα μια βόλτα όλοι μαζί για να ηρεμήσεις λιγάκι . Μια βόλτα στο λιβάδι ,  εκεί  που ο δράκος που φτύνει φωτιές , νιώθει πιο όμορφα από  οπουδήποτε  αλλού . Ο δράκος  ξάπλωσε μαζί με τους φίλους τους πάνω στο λιβάδι  και στα μεγάλα ρουθούνια του , έφτασε η μυρωδιά από τα Ανοιξιάτικα λουλούδια . Ένιωσε τόσο όμορφα  και τόσο ήρεμα .

  Ξαφνικά άκουσε πίσω του φωνές , γνωστές φωνές ! Ήταν πάλι εκείνα τα παιδιά  αλλά τώρα δεν ήταν μόνος και όταν παρακάλεσε τους φίλους του να φύγουν εκείνοι του είπαν :

• Ξεχνάς πως είσαι ο δράκος που φτύνει φωτιές ; Έλα ας τους δείξουμε τι μπορείς να κάνεις .Και τότε ο δράκος κατάλαβε . Άνοιξε  το μεγάλο του στόμα και  αμέτρητες , κόκκινες , κίτρινες και πορτοκαλί φλόγες πετάχτηκαν  έξω  και ήταν τα παιδιά που άρχισαν να τρέχουν  τώρα . Αλλά ο δράκος δεν τους κυνήγησε , ήταν σίγουρος πως είχαν πάρει το μάθημα τους . Άλλωστε ήταν τόσο όμορφα εκεί  παρέα με τους φίλους του . 

  ΤΕΛΟΣ