Τη σχολική χρονιά 2019-20, παρά τις πρωτόγνωρες και αντίξοες συνθήκες που βιώσαμε, καταφέραμε να υλοποιήσουμε καινοτόμα προγράμματα και να συμμετέχουμε σε πανελλήνιους διαγωνισμούς με μεγάλη επιτυχία.
Συγκεκριμένα, σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε:
α) το πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης “Αμα ΖΩ νιος” που είχε ως σκοπό να γνωρίσουν τα νήπια μέσα από ποικίλες δράσεις το θαυμαστό κόσμο του Αμαζόνιου και να συνειδητοποιήσουν το σημαντικό ρόλο που παίζει στη διατήρηση της ζωής του πλανήτη μας. Μέσα από το πρόγραμμα, τα παιδιά γνώρισαν τους κινδύνους που απειλούν τον Αμαζόνιο, καθώς και τους τρόπους προστασίας του. Κατανόησαν την αξία του εθελοντισμού και της ενεργητικής συμμετοχής για την επίλυση των περιβαλλοντικών ζητημάτων.
Τις δραστηριότητες του προγράμματος μπορείτε να δείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
β)Επίσης το Νηπιαγωγείο μας έλαβε Διάκριση που αναδείχτηκε ως
η καλύτερη εκπαιδευτική προσέγγιση στο Στόχο 14
στην κατηγορία «Μαθητική Δημιουργία»
με τίτλο Συναγερμός στη Βυθοχώρα – Παραμύθι
και εντάσσεται στο
ΔΙΚΤΥΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΡΕΣΒΕΥΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ:
γ) Από τη συμμετοχή μας στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό που διοργάνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες με θέμα “Όσα δεν μπαίνουν στη βαλίτσα” μας απονεμήθηκε αναμνηστικό δίπλωμα και δώρα για κάθε συμμετέχοντα:
Συγχαρητήρια σε όλους μας, παιδιά και εκπαιδευτικούς!
Φέτος κάναμε μια μεγάλη βουτιά στον απέραντο ωκεανό και γνωρίσαμε τη ζωή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μέσα από ποικίλες δραστηριότητες συνειδητοποιήσαμε το σημαντικό ρόλο που έχουν τα θαλάσσια πλάσματα στη διατήρηση της ζωής και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν από την ανθρώπινη αμέλεια και αδιαφορία.
Το εμπνευσμένο πρόγραμμα της Helmepa “Βουτιά στον Ωκεανό” αποτέλεσε την αφετηρία αλλά και τη δέσμευση να συμμετέχουμε ενεργά στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Το πρόγραμμα ολοκληρωμένο μπορείτε να το δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Ένα από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας είναι η θαλάσσια ρύπανση και βασικός υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος. Για πάρα πολλά χρόνια είχε τη λανθασμένη εντύπωση ότι οι θάλασσες δεν επηρεάζονται από τα σκουπίδια και τα απόβλητα επειδή είναι απέραντες. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού μας, η τεχνολογική πρόοδος και η αλόγιστη χρήση των ορυκτών καυσίμων, οδήγησαν σε υποβάθμιση των θαλασσών που αποτελούν τον τελικό αποδέκτη στερεών, υγρών και αέριων ρύπων.
Κάθε χρόνο εκατομμύρια χελώνες, πουλιά και άλλα θαλάσσια ζώα βρίσκουν τραγικό θάνατο καταπίνοντας θαλάσσια απορρίμματα, κυρίως πλαστικά. Ειδικότερα οι θαλάσσιες χελώνες μπερδεύουν τις πλαστικές σακούλες που καταλήγουν στη θάλασσα με τον αγαπημένο τους μεζέ τις τσούχτρες. Τα θαλάσσια απορρίμματα, συμπεριλαμβανομένων και των εγκαταλελειμμένων αλιευτικών εργαλείων στη θάλασσα, τραυματίζουν τα θαλάσσια ζώα ή οδηγούν στην εμπλοκή τους με αποτέλεσμα τα ζώα αυτά να μην μπορούν να συνεχίσουν να κολυμπούν και να γίνονται ευκολότερο θήραμα για τους θηρευτές τους. Σκουπίδια στις παραλίες ωοτοκίας γίνονται θανάσιμες παγίδες για τα μικροσκοπικά χελωνάκια. Τα σκουπίδια εμποδίζουν τα χελωνάκια να φτάσουν γρήγορα στη θάλασσα και τα καθιστούν ευάλωτα σε φυσικούς εχθρούς, θαλασσοπούλια και καβούρια, που παραμονεύουν στις παραλίες για ένα νόστιμο μεζέ.
Επειδή λοιπόν το πρόβλημα των θαλάσσιων απορριμμάτων είναι παγκόσμιο με ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές, οικονομικές επιπτώσεις καθώς και επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και την αισθητική, ενημερωνόμαστε και συμμετέχουμε ενεργά ως μικροί οικολόγοι στο πρόγραμμα της Helmepa Junior. Με βάση τις γνώσεις που αποκομίσαμε γράψαμε και εικονογραφήσαμε το παραμύθι μας “Συναγερμός στη Βυθοχώρα” , που μπορείτε να διαβάσετε πατώντας στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Βροχερή η τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη και αδράξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το νερό. Τι είναι άραγε η βροχούλα; Πώς συγκεντρώνεται το νερό στον ουρανό και πώς πέφτει κάτω στη γη, ήταν μερικά από τα ερωτήματα που μας απασχόλησαν. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το βιβλίο της Μ. Λοίζου “Το ποτάμι τρέχει να συναντήσει τη θάλασσα” και συζητήσαμε.
Χωριστήκαμε σε ομάδες και η μία ομάδα ανέλαβε να φτιάξει σε μακέτα το ταξίδι του νερού:
Η δεύτερη ομάδα ζωγράφισε με τέμπερες:
Διαβάσαμε το παραμύθι “ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει” του Μ. Κοντολέων και ζωγραφίσαμε ό,τι μας άρεσε:
Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό βίντεο “ο κύκλος του νερού”:
κατασκευάσαμε τον τροχό του νερού:
ζωγραφίσαμε:
…και ξεκινήσαμε τις υποθέσεις, τις παρατηρήσεις και τα πειράματα:
Γεμίσαμε παγοθήκες κι ένα πλαστικό γάντι με νερό και τα βάλαμε στην κατάψυξη για να δούμε τι θα γίνει. Παρατηρήσαμε ότι το νερό μετατράπηκε σε πάγο όπως σωστά υποθέσαμε, αλλά αυτό που μας ενθουσίασε ήταν το παγωμένο γάντι. Πραγματικά ένα γλυπτό φτιαγμένο από πάγο που αγγίξαμε και νιώσαμε την αίσθηση αλλά και τη διαφορά θερμοκρασίας:
Κάναμε υποθέσεις για το τι μπορεί να πάθει το παγάκι
-αν το βάλουμε στο μπρίκι σε φωτιά
-αν το αφήσουμε έξω σε θερμοκρασία δωματίου.
Βάλαμε παγάκια σε έναν μπρίκι στην φωτιά και είδαμε ότι λιώνουν πιο γρήγορα ενώ αν τα αφήσουμε σε θερμοκρασία δωματίου, θα λιώσουν και πάλι αλλά πιο αργά. Ακόμη παρατηρήσαμε ότι όταν το νερό αρχίζει να βράζει γίνεται ατμός που ανεβαίνει προς τα πάνω. Καταλάβαμε πως με τον ίδιο τρόπο σχηματίζονται τα σύννεφα:
και σκεφτήκαμε να κάνουμε τεχνητή βροχή μέσα στην τάξη μας. Μπορούμε και πώς; Ιδέες πολλές, γεμάτες φαντασία…..να συλλέξουμε τον ατμό, να τον φυλακίσουμε δημιουργώντας σύννεφα, να φυσάμε για να κρυώσουν τα σύννεφα και να πέσουν οι ψιχάλες…. Τελικά, δημιουργήσαμε βροχούλα μέσα σε ένα βάζο. Βάλαμε μέσα ζεστό νερό και κλείσαμε το στόμιό του με μεμβράνη, όπου πάνω της τοποθετήσαμε παγάκια. Παρατηρήσαμε ότι ο ατμός από το ζεστό νερό ήρθε σε επαφή με τον πάγο και σχηματίστηκαν οι πρώτες σταγόνες:
Γευτήκαμε, μυρίσαμε το νερό και καταλάβαμε πως είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Αν θέλουμε όμως να του δώσουμε γεύση μπορούμε να προσθέσουμε λίγο λεμόνι κι αν θέλουμε να το χρωματίσουμε μπορούμε; Μα και βέβαια μπορούμε…..τι πιο εύκολο από το να βάλουμε μέσα στο νερό ένα κομμάτι χρωματιστό γκοφρέ χαρτί, ή λίγες σταγόνες από χρώμα. Εμείς το χρωματίσαμε με γκοφρέ χαρτί κι αρχίσαμε τα παιχνίδια. Πώς μπορούμε να μεταφέρουμε νερό από το ένα ποτήρι στο άλλο χωρίς να μετακινηθούν τα ποτήρια; Χρησιμοποιήσαμε χαρτί κουζίνας που απορρόφησε και μετέφερε το νερό από ποτήρι σε ποτήρι. Παράλληλα, παρατηρήσαμε και την ανάμειξη των χρωμάτων:
Με το χρωματιστό νερό κάναμε κι ένα ακόμη πείραμα. Βάλαμε μέσα σε ένα ποτήρι ένα φύλλο μαρουλιού και σε άλλο ποτήρι ένα κλαδί βαμβακιάς ξερό. Θέλαμε να δούμε πώς ταξιδεύει το νερό μέσα στα φυτά. Οι υποθέσεις μας έλεγαν ότι το βαμβάκι θα χρωματιστεί…..Το αποτέλεσμα όμως του πειράματος έδειξε διαφορετικά…. Στο φρέσκο μαρουλάκι παρατηρήσαμε την επόμενη μέρα ότι το χρωματιστό νερό ανέβηκε σε όλο το φύλλο και χρωμάτισε τα νεύρα του. Το ξερό κλαδί βαμβακιάς έμεινε όπως ήταν:
Καταλάβαμε πόσο απαραίτητο είναι το νερό όχι μόνο για τους ανθρώπους, τα ζώα μα και για τα φυτά. Χωρίς νερό ξεραίνονται και πεθαίνουν. Γι΄αυτό κι εμείς, το μικρό χωραφάκι που έχουμε στην τάξη μας το ποτίζουμε τακτικά και χαιρόμαστε που το βλέπουμε να μεγαλώνει:
Με τα πειράματα δεν τελειώσαμε, γιατί μας άρεσαν πολύ κι έχουμε τόσα πολλά ακόμη να κάνουμε…..συνεχίζουμε….
Το πρώτο μας βιβλίο για τη φετινή χρονιά είναι έτοιμο!!!
Πέρασαν μέρες, βδομάδες πολλής ομαδικής δουλειάς μέχρι να ολοκληρωθεί, μα είμαστε πολύ περήφανοι για το αποτέλεσμα. Έπρεπε να βρούμε αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά των ζώων, να προσπαθήσουμε να κάνουμε ομοιοκαταληξίες(που μας δυσκόλεψε αρκετά) και φυσικά να γίνουμε και εικονογράφοι!!! Η εμπειρία όμως του πρώτου μας βιβλίου είναι σπουδαία και η χαρά μας απερίγραπτη που καταφέραμε να το ολοκληρώσουμε!!!
Πατώντας πάνω στο σύνδεσμο μπορείτε να το διαβάσετε και……δεν τελειώσαμε…..θα επανέλθουμε με νέες εκπληκτικές δουλειές!!!
Σήμερα είχαμε η χαρά να ζωγραφίσουμε μαζί με τον Θεσσαλονικιό Ζωγράφο Νίκο Ζάρρα που επισκέφτηκε το σχολείο μας και μας έμαθε πολλά μυστικά της τέχνης του.
Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος που υλοποιούμε αυτή τη χρονιά με τίτλο: “Οι ομπρέλες του Νίκου Ζάρρα”
Χαμόγελα, πινέλα, χρώματα, παιδικές φωνές κι ένας μεγάλος ζωγράφος
χωρέσαμε όλοι κάτω από μια πολύχρωμη ομπρέλα
γιατί…… η αληθινή Τέχνη δεν έχει διαστάσεις, ούτε ηλικία
Με μεγάλη χαρά αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στο ομώνυμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που συνδιοργάνωσαν η Διεύθυνση Π.Ε. Σερρών, η Πρεσβεία της Κύπρου στην Ελλάδα, το Υπ. Εσωτερικών(Μακεδονίας-Θράκης) και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του ΥΠΠΕΘ.
Βασική επιδίωξη του προγράμματος είναι να αποτελέσει εκπαιδευτική γέφυρα ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Ομογένεια και να ενδυναμώσει τη συνεργασία και την επικοινωνία ανάμεσα σε όλες τις μαθητικές κοινότητες του Ελληνισμού. Στόχοι του προγράμματος είναι:
1.Να γνωρίσουν οι μαθητές τον Κυπριακό Ελληνισμό
2.Να γνωρίσουν τη σκλαβωμένη Κυπριακή γη και να κατανοήσουν το Κυπριακό πρόβλημα
3.Να διεκδικούν την επανένωση της Κύπρου
4.Να κατανοούν και διεκδικούν τα δημοκρατικά ιδεώδη καλλιεργώντας πνεύμα αγάπης, αποδοχής, ομόνοιας
5. Να εκφραστούν δημιουργικά οι μαθητές ως προς τον Κυπριακό Ελληνισμό
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα λόγω της μικρής ηλικίας των παιδιών εστιάσαμε στην αγάπη, τη φιλία, τα κοινά έθιμα και ρίζες, στην αλληλεγγύη που πρέπει να καλλιεργήσουμε ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το όμορφο νησί της Κύπρου το γνωρίζαμε ήδη μέσα από τη μυθολογία. Είναι το νησί της θεάς Αφροδίτης που γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας και λατρευόταν στην Πάφο. Έτσι ξεκινήσαμε βρίσκοντας την Κύπρο πάνω στην υδρόγειο σφαίρα:
αλλά και στο google satelite:
Μελετήσαμε το σχήμα του νησιού, εντοπίσαμε τις ακτές, τα βουνά,τις μεγάλες πόλεις:
Μετά από έρευνά μας στο διαδίκτυο μάθαμε πως η σημαία της Κύπρου καθιερώθηκε το 1960 με την ανεξαρτησία της νήσου Κύπρου από τους Βρετανούς. Προέκυψε από διεθνή διαγωνισμό. Προϋποθέσεις ήταν στη σημαία να μην εικονίζεται σταυρός ή ημισέληνος, και να μην περιέχονται το μπλε και το κόκκινο χρώμα, σύμβολα και τα δυο της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Στη σημαία προβάλλεται η Κύπρος με πορτοκαλί χρώμα σε άσπρο φόντο. Κάτω από την Κύπρο δύο πράσινα κλαδιά ελιάς, ενωμένα στις άκρες που συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου. Το χρώμα της Κύπρου στη σημαία συμβολίζει τον άλλοτε άφθονο χαλκό που υπήρχε στο νησί. Ακόμη το λευκό φόντο συμβολίζει την ειρήνη και την ελευθερία. Το σχέδιο που κέρδισε στο διαγωνισμό ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι και επιλέχθηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο Γ΄ και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ (Fazil Küçük).(Πηγή Βικιπαίδεια).Την εκτυπώσαμε και τη χρωματίσαμε.
Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα γνωρίσαμε τα έθιμα του τόπου που είναι κοινά με πολλές περιοχές της Ελλάδας κι αποφασίσαμε φέτος το δέντρο μας να το στολίσουμε διαφορετικά από τις άλλες χρονιές κι έτσι δημιουργήσαμε μία μεγάλη ομαδική ζωγραφιά διαστάσεων:2,20Χ1,00cm. και ονομάσαμε το έργο μας:«Κύπρος-Ελλάδα αγάπη και φιλία για πάντα»
Το έργο ζωγραφικής που δημιουργήσαμε όλοι μαζί έχει συμβολικά στοιχεία. Έμπνευσή μας η έναστρη νύχτα του Vincent Van Gogh με την ευχή Κύπρος-Ελλάδα να έχουν πάντα ξαστεριά.
Ένα δέντρο- ένας κορμός-ένα σώμα: Κύπρος-Ελλάδα. Στολίδια του δέντρου οι σημαίες της καρδιάς μας.Στην κορυφή του δέντρου το περιστέρι σύμβολο Ειρήνης του Pablo Picasso.
Σε χαρτί του μέτρου διαστάσεων 1,00Χ2,20cm. ζωγραφίσαμε το φόντο με τέμπερες και προσθέσαμε τα υπόλοιπα στοιχεία:
Στη συνέχεια γνωρίσαμε τη λαϊκή μας παράδοση και τέχνη. Εντυπωσιαστήκαμε από τα γεωμετρικά μοτίβα που είδαμε σε Λευκαρίτικα αλλά και Ηπειρώτικα, Επτανησιακά κεντήματα.
Εκτυπώσαμε από το διαδίκτυο τα σχέδια, τα χρωματίσαμε και τα κολλήσαμε πάνω σε χαρτί του μέτρου που βάψαμε με χρώματα από την Ελληνική και την Κυπριακή σημαία.Κατασκευάσαμε ένα πολύχρωμο χαλί με μοτίβα λαϊκής τέχνης διαστάσεων 1,55Χ50cm. και το ονομάσαμε «Το χαλί της φιλίας»:
Γνωρίσαμε Κύπριους καλλιτέχνες και τα έργα τους αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για εμάς, όπως τα θαρραλέα λουλούδια της ζωγράφου Άννας Αχιλλέως:
Δημιουργήσαμε μια αφίσα διαστάσεων 50Χ70cm.με τίτλο «Κύπρος-Ελλάδα. Η φιλία μας είναι η ασπίδα μας!»
Ζωγραφίσαμε με λαδοπαστέλ μια ασπίδα η οποία έχει χαρακτηριστικά στοιχεία της τεχνοτροπίας δύο μεγάλων σύγχρονων Καλλιτεχνών. Οι Καλλιτέχνες είναι ο Βαλεντίνος Χαραλάμπους από την Κύπρο και ο Κωνσταντίνος Ξενάκης από την Ελλάδα. Ο Βαλεντίνος Χαραλάμπους είναι ένας Καλλιτέχνης που δημιουργεί έργα από χώμα και νερό, βασισμένα στη συλλογική και συναισθηματική μνήμη και χρησιμοποιεί ελληνικά και αραβικά σύμβολα:
Ο Κωνσταντίνος Ξενάκης είναι ένας πολίτης του κόσμου που με τα έργα του σχολιάζει την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας μια ιδιαίτερη εικαστική γλώσσα συμβόλων και σημείων:
Πήραμε από τα έργα τους τη γλώσσα των συμβόλων που είναι κοινή και στους δύο και δημιουργήσαμε μια ασπίδα με διάφορους συνδυασμούς σχημάτων και συμβόλων και με χρώματα από την Ελληνική και την Κυπριακή σημαία:
Ακούσαμε το τραγούδι Κερύνεια
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
