«Με τα Πόδια μου τα Δυο, με Ασφάλεια Περπατώ»
Κυκλοφοριακή Αγωγή. Αγαπημένο θέμα για τα παιδιά.
Στα πλαίσια των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, με πολύ ενθουσιασμό, τα παιδιά κινητοποιήθηκαν και μας έδωσαν πολύ όμορφες δράσεις. Απολαύστε τα:
Αυτοσχεδιασμός και αυθόρμητες μικρές κατασκευές σημάτων. Σαν να φαίνεται ότι ανυπομονούν να βγουν στους δρόμους;!…
Για να δούμε, τι ξέρουμε για τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας;
…και έπεται η συνέχεια…
Συνεχίζουμε τα Εργαστηρίων Δεξιοτήτων , με τον Θεματικό Κύκλο: Ζω Καλύτερα-Ευ Ζην: 1. Οδική Ασφάλεια.
Το Πρόγραμμα που θα αναπτύξουμε ονομάζεται: «Με τα Πόδια μου τα Δυο, με Ασφάλεια Περπατώ»
Με αφορμή τον περίπατο στο κέντρο της πόλης μας, παρατηρήσαμε: τα πεζοδρόμια, την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, τις διαβάσεις, τις γραμμικές επισημάνσεις των δρόμων κ.λπ. Προβληματιστήκαμε για το νόημά τους . Αποφασίσαμε να μελετήσουμε το θέμα της μετακίνησης των πεζών στην πόλη.
Στα πλαίσια των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, συζητούμε πως όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι είναι πολύ εύκολο να εκφράσουμε θυμό, απογοήτευση ή στενοχώρια σε καθημερινές καταστάσεις. Τα παιδιά φέρνουν παραδείγματα από την πραγματική ζωή τους. Δραματοποιούμε ένα που επέλεξαν τα παιδιά:
“Ένα παιδί έχει γενέθλια και είναι χαρούμενο, γιατί περιμένει δώρο από τις δυο καλύτερές του φίλες”.
Επιλέξαμε δύο δώρα που θα του δοθούν, το ένα “ωραίο”, το άλλο ….αμφιλεγόμενο.
Ανοίγοντας το “ωραίο” δώρο το παιδί και όλοι εκφράζουν ενθουσιασμό.
Βλέποντας το αμφιλεγόμενο δώρο, το παιδί και όλοι εκφράζουν έκπληξη, απογοήτευση και θυμό. Το παιδί λέει στην φίλη του ότι δεν θέλει να την έχει φίλη πια!
Προβληματίζουμε τα παιδιά: γιατί βιαστήκαμε να θυμώσουμε με το δεύτερο δώρο; φίλη του δεν είναι και το δεύτερο κορίτσι; μήπως έπρεπε να την εμπιστευτούμε; μήπως έπρεπε να την ρωτήσουμε πρώτα εάν δεν καταλαβαίνουμε, πώς παίζει κανείς με το δώρο της; μήπως έπρεπε να σκεφτούμε ότι θα την πληγώναμε με την αυτόματη αρνητική αντίδρασή μας;
Φτιάχνουμε κλήρους με τα συναισθήματα: χαρά, ευτυχία, έκπληξη, θυμός, ζήλια, φόβος, ντροπή, λύπη. Τα παιδιά καλούνται να τραβήξουν έναν, χωρίς να σκεφτούν. Έτσι, τις περισσότερες φορές, επιλέγουμε αρνητικό συναίσθημα.
….αν προσέξουμε όμως, παρατηρήσουμε τους κλήρους πριν επιλέξουμε κάποιον, θα δούμε ότι τα θετικά συναισθήματα περιέχουν ένα χρωματιστό χαρτάκι και επιπλέον είναι μακρύτερα από τα άλλα. Τώρα τα παιδιά θα ξανατραβήξουν κλήρο, αλλά να τους παρατηρήσουν πρώτα. Αυτήν την φορά όλα τα παιδιά επιλέγουν τα θετικά συναισθήματα. Καλούμε τα παιδιά, κάθε φορά που ετοιμάζονται να αισθανθούν αρνητικά, να σκεφτούν και να επιλέξουν να ανασύρουν από την καρδούλα ένα θετικό συναίσθημα, για να μην αδικούμε ή αποκλείουμε ανθρώπους από την ζωή μας.
Επανερχόμαστε στο αμφιλεγόμενο παιχνίδι. Το παιδί ευχαριστεί την φίλη του για το δώρο της και την ρωτά για την χρήση του. Εκείνη του εξηγεί και η παρεξήγηση λήγει. Όλοι είναι πάλι χαρούμενοι!
Σε μια γωνιά της τάξης μας τοποθετήσαμε δύο καρδούλες. Μια κόκκινη και μια μαύρη. Αποφασίσαμε να μην αφήσουμε να γεμίσει η μαύρη με λέξεις και πράξεις που θα πληγώσουν ή θα αποκλείσουν κάποιον από τους συμμαθητές μας και να γεμίσουμε μέχρι να ξεχειλίσει την κόκκινη καρδιά με λόγια και πράξεις που θα χαροποιούν και θα κάνουν τους συμμαθητές μας να νιώθουν μέλη μιας αγαπημένης παρέας!!
Από την αρχή της σχολικής χρονιάς, μαζεύουμε πλαστικά καπάκια στα πλαίσια συμμετοχής μας στην
Δράση του Συλλόγου Παραπληγικών -Κινητικά Αναπήρων & Όλων
Των Παθήσεων Νομού Πέλλας:
¨Συλλέγουμε πλαστικά καπάκια και προσφέρουμε αναπηρικά αμαξίδια¨
Η πρώτη παρτίδα από πλαστικά καπάκια είναι έτοιμη για αποστολή.
Στα πλαίσια του Προγράμματος “Ασπράδι και Κρόκος – με Αφορμή Ένα Βιβλίο” (Εργαστήρια Δεξιοτήτων – Θεματικός Κύκλος:Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση & Ευθύνη: 3. Συμπερίληψη-διαφορετικότητα), μαζί με τα παιδιά συζητήσαμε για τα άτομα με διάφορες αναπηρίες, και προσπαθήσαμε να μπούμε στην θέση τους και να σκεφτούμε: πόσο “διαφορετικοί” από εμάς είναι; αυτό σημαίνει ότι έχουν λιγότερα δικαιώματα; υπάρχει περίπτωση εγώ να βρεθώ στην θέση τους κάποια στιγμή στην ζωή μου; πώς μπορώ να βοηθήσω άτομα με αναπηρία; πώς μπορώ να συζητήσω με κάποιον που δεν ακούει ή δεν μιλά; κ.λπ.
Αργότερα, στην αυλή, ζωγραφίσαμε με κλειστά μάτια, με ένα χέρι, με το στόμα, με τα πόδια…
Ξεκινήσαμε τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, με τον Θεματικό Κύκλο “Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση & Ευθύνη: 3. Συμπερίληψη-διαφορετικότητα”. Ο Τίτλος του Προγράμματός μας: “Ασπράδι και Κρόκος-με αφορμή Ένα Βιβλίο“.
Παρακολουθήσαμε την αφήγηση του παραμυθιού “Το μικρό αγόρι και τα 4 αυγά”. Συζητήσαμε για την διαφορετικότητα, εντοπίσαμε σε ζευγαράκια τις ομοιότητές μας και τις αποτυπώσαμε στις ζωγραφιές μας , συντάξαμε και στείλαμε στους γονείς/κηδεμόνες μας mail για να μας βοηθήσουν να βρούμε ιστορίες αληθινές ή/και παραμύθια με πλάσματα διαφορετικά μεταξύ τους που έγιναν φίλοι.
Αυτές είναι μερικές από τις αληθινές ιστορίες και τα παραμύθια που βρήκαν ή έφτιαξαν τα παιδιά μαζί με τους γονείς τους!