Με αφορμή το παραμύθι «Τα χέρια δεν χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε», μιλήσαμε για τις συγκρούσεις που έχουμε βιώσει και για τα συναισθήματα που αυτές προκαλούν στους ανθρώπους. Τα «χέρια» αυτά, αγγίζουν το φαινόμενο της βίας, δίνοντας αγάπη και παρουσιάζοντας την πολύχρωμη πλευρά της ζωής.
Εμπνεόμενοι από το βιβλίο, βάλαμε χρώμα και στις δικές μας παλάμες για να διώχνουμε το «σκοτάδι» της βίας και θέσαμε πέντε βασικά βήματα για την εξαφάνισή της:
- Αγνοώ την αρνητική πράξη.
- Ζητώ ευγενικά να σταματήσει.
- Φωνάζω STOP.
- Φεύγω μακριά.
- Ζητώ βοήθεια από κάποιον ενήλικα.
Συζητήσαμε για ανάρμοστες συμπεριφορές και για τις συνέπειές τους και παίξαμε ένα παιχνίδι δραματοποίησης με τα εξής λόγια:
Δεν είναι αστείο να φωνάζεις.
Δεν είναι αστείο να χτυπάς.
Δεν είναι ωραίο να κοροϊδεύεις
και με τους άλλους να γελάς.
Όπως σου αρέσει να σου μιλάνε
έτσι στους άλλους να μιλάς
και τότε φίλους πάντα θα έχεις
να σ’ αγαπούν αληθινά.
Το σύνθημα της συγκεκριμένης μέρας ήταν ξεκάθαρα: Όχι στη βία, ναι στη φιλία!










































































































































































































































