Οι πανέμορφες πεταλούδες μας!!!!!!

Κι αν θέλετε να μάθετε, πώς φτιάξαμε τις πανέμορφες πεταλούδες μας, σας δείχνουμε τον τρόπο.
Φτιάξαμε το σχέδιο της πεταλούδας μας, σε χαρτονάκι και με πλαστικό μαχαίρι κόψαμε τον πηλό που περισσεύει. Στη συνέχεια κόψαμε με πλαστικό μαχαίρι κομμάτια πηλού και πιέσαμε ένα χρωματιστό γλωσσοπίεστρο. Όταν ο πηλός στέγνωσε, στερεώσαμε το γλωσσοπίεστρο, με κόλλα σιλικόνης.

Αφού χρωματίσαμε τις πεταλούδες μας, τυλίξαμε σε πινέλο ένα συρματάκι πίπας, για να φτιάξουμε το σώμα της πεταλούδας και το κολλήσαμε με κόλλα σιλικόνης.

Τόσο, μα τόσο όμορφες!!! Μπράβο σας, παιδιά!!!! 

Για να φτιάξουμε τους χρυσομπάμπουρες, χρησιμοποιήσαμε ρολό χαρτιού, το οποίο πιέσαμε για να γίνει επίπεδο. Κόψαμε τη μια πλευρά, ώστε να σχηματιστεί ένα στρογγυλό κεφαλάκι και το συρράψαμε. Βάψαμε με μαύρο χρώμα και πασπαλίσαμε με πράσινη χρυσόσκονη, ενώ η μπογιά ήταν ακόμη υγρή.
Σχηματίσαμε με το ψαλίδι, τρία ανοίγματα, σε κάθε πλευρά και περάσαμε, από άκρη σε άκρη, 3 συρματάκια πίπας, για να σχηματίσουμε τα πόδια.

Στη συνέχεια, κολλήσαμε ματάκια

και στο πάνω μέρος,  φτερά από πράσινο ριζόχαρτο. Το συρματάκι πίπας, που έχουμε συρράψει, πάνω από τα φτερά  είναι, μόνο, για να μπορούμε να κρεμάσουμε τον χρυσομπάμπουρα, στο δωμάτιό μας!
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με αυτή την τόσο εύκολη και εντυπωσιακή κατασκευή μας!!

Το έθιμο του Πρωτομαγιάτικου στεφανιού έχει τις ρίζες του, στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι εκδηλώσεις, που γίνονταν είτε για τη Θεά Δήμητρα, είτε για τον θεό Διόνυσο, αποσκοπούσαν στον εορτασμό της άνθισης της φύσης και της καρποφορίας της γης,  της γονιμότητας των αγρών, της χαράς για τον ερχομό της άνοιξης και το οριστικό τέλος του χειμώνα!

Αντίστοιχο έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, εντοπίζεται κατά την αρχαιότητα, στο πλαίσιο της εορτής των Θαργηλίων, (γενέθλιας γιορτής του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος, που γιορταζόταν την 6η και 7η ημέρα του μηνός Θαργηλίωνος), όταν, οι συμμετέχοντες, πάνω σε ένα κλαδί ελιάς, που μόλις είχε βλαστήσει, στερέωναν σύκα, ψωμί, φλασκιά με λάδι, κρασί και μέλι, αποδίδοντας το συμβολισμό της αγάπης για τη ζωή, την υγεία και την καλή τύχη αλλά και την προσδοκία για καλή σοδειά και ευφορία. Το κλαδί, στο τέλος της γιορτής, έμπαινε στην πόρτα των ναών και των σπιτιών και παρέμενε εκεί, μέχρι να ξεραθεί και να καεί, για να αντικατασταθεί με νέο, την επόμενη χρονιά.

Εφαρμόζοντας κι εμείς, το πανάρχαιο έθιμο, φτιάξαμε το δικό μας πρωτομαγιάτικο στεφάνι!

Χρησιμοποιήθηκαν πολλά χρωματιστά γκοφρέ χαρτιά, τα οποία κόπηκαν, σε λωρίδες φάρδους 2-3 εκατοστών. Συρράφθηκαν στα δύο άκρα και στη συνέχεια, κόπηκαν στη μέση.

Σε αυτό το στάδιο, εργάστηκαν τα παιδιά, κάνοντας ψαλιδιές σε κάθε κομμάτι-λουλούδι, επιλέγοντας τα πιο αγαπημένα τους χρώματα.

Τα λουλούδια που σχηματίστηκαν κολλήθηκαν πάνω σε χάρτινη αβγοθήκη, της οποίας είχε αφαιρεθεί το κάτω μέρος, ώστε να παραμείνει μόνο το στεφάνι. Δεν μας πειράζει που το σχήμα δεν είναι κυκλικό. Για μας έχει μεγάλη σημασία, ότι για να το κατασκευάσουμε, ανακυκλώσαμε τις συσκευασίες των αβγών!

Προσθέσαμε, γύρω-γύρω, πράσινα φυλλαράκια …

και έτοιμο!!! Σεμνοί και μετριόφρονες, όπως είμαστε, πιστεύουμε ότι έχουμε φτιάξει το πιο όμορφο στεφάνι της γειτονιάς!!!

Θα το κρεμάσουμε, σύμφωνα με το έθιμο, πάνω στην πόρτα μας, μέχρι τις 23 Ιουνίου, γιορτή του Άη-Γιάννη, του Κλήδονα, οπότε και θα το κάψουμε.

Ενώνοντας όλα τα στεφάνια μας, σε ένα μεγάλο,

σας ευχόμαστε καλό μήνα, και Καλή Πρωτομαγιά!!!!!

Για να διαβάσεις το άρθρο πάτησε το σύνδεσμο : Η μέλισσα. Καλή Περιήγηση!!!

Μετά την κατασκευή, που φτιάξαμε για τα χελιδονίσματα, το έθιμο, που συνοδεύει την 1η ημέρα της Άνοιξης, τώρα,πλέον, ο καιρός έχει ζεστάνει για τα καλά και εμείς είμαστε, περισσότερο έτοιμοι, παρά ποτέ, για να την υποδεχθούμε .

Αφού παίξαμε με την έννοια της συμμετρίας στο Revelation Natural Art, σχεδιάσαμε μισή πεταλούδα, σε ένα διπλωμένο χαρτί και με αυτό φτιάξαμε τις  όμορφές μας πεταλούδες.

Κολλήσαμε στο πίσω μέρος τους ένα μανταλάκι με θερμόκολα και

στολίσαμε τις όμορφες γιρλάντες των λουλουδιών μας.

“Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της Άνοιξης

ακουμπώντας το κεφάλι, στην καρδιά της”.

“Ανοιξη” Γιάννης Ρίτσος