1ο Νηπιαγωγείο Μαραθώνα

Επειδή η επικαιρότητα συχνά εισβάλλει μέσα στην καθημερινή μας σχολική πραγματικότητα, επιστρέφοντας από το τριήμερο των αποκριών το θέμα, που κυριάρχησε στις μεταξύ των παιδιών συζητήσεις ήταν το αυτοκινητιστικό δυστύχημα, που πρωταγωνίστησε στα ΜΜΕ. Εξαιρετική, αν και με δυσάρεστο τρόπο, ευκαιρία για ένα μάθημα Κυκλοφοριακής Αγωγής.

Τα παιδιά στην ολομέλεια διατύπωσαν τις απόψεις τους για τους τρόπους συμπεριφοράς στο αυτοκίνητο και στον δρόμο ως πεζοί και αναφέρθηκαν σε ατυχήματα, που αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης στην τηλεόραση. Εν συνεχεία είδαμε καρτέλες με την επιθυμητή συμπεριφορά, τόσο την δικιά μας, όσο και των οδηγών γονιών μας και παίξαμε με τα φανάρια του Σταμάτη και του Γρηγόρη, ενώ ταυτόχρονα αναφερθήκαμε στα δικαιώματα των πεζών και σε αυτά των ΑμΕΑ.

Σειρά είχαν τα παιχνίδια στην αυλή, καθώς η ανοιξιάτικη ημέρα μας επέτρεψε να μεταμορφώσουμε τον προαύλιο χώρο σε ένα επιδαπέδιο παιχνίδι κυκλοφοριακής αγωγής. Αρχικά χωριστήκαμε σε ομάδες με την βοήθεια παζλ σημάτων της κυκλοφορίας.

Πήραμε τα αυτοκίνητά μας, στήθηκαν τα φανάρια, φτιάξαμε την διάβαση και ξεκινήσαμε τις ταξιδιάρικες διαδρομές μας. Στην παρέα μας προστέθηκαν σύντομα και οι τροχονόμοι, ενώ η υπερβολική ταχύτητα των παιχτών μας “τιμωρήθηκε” με μία κλήση.

Οι παίχτες μας συνειδητοποίησαν ότι η ευθύνη του οδηγού είναι μεγάλη, καθώς αυτός καθορίζει την εκάστοτε διαδρομή, αλλά και είναι υπεύθυνος για τους συνεπιβάτες του. Στο επόμενο παιχνίδι οι επιβάτες του κάθε οχήματος είχαν τα μάτια κλειστά και έδειξαν – κυριολεκτικά – τυφλή εμπιστοσύνη στους οδηγούς τους.

Επιστρέφοντας στην αίθουσά μας και μέχρι να βγάλουμε εμείς το δίπλωμα οδήγησης, αποφασίσαμε ότι πρέπει να είμαστε το ίδιο υπεύθυνοι, όταν οδηγούμε τα ποδήλατά μας. Μιλήσαμε για το κράνος και τα προστατευτικά του σώματος και επ’ ευκαιρία κάναμε λίγο ποδήλατο.

Διαβάσαμε την Ποδηλάτισσα του Οδυσσέα Ελύτη και αφού κατανοήσαμε το νόημα και συζητήσαμε για όλα όσα πρέπει να προσέχουμε στον δρόμο, ζωγραφίσαμε ότι μας εντυπωσίασε από το ποίημα υπό την μουσική υπόκρουση του ομώνυμου τραγουδιού από την Αφροδίτη Μάνου.

Η μάγισσα Κατόνη στο βιβλίο “Η περιπέτεια της μικρής Κατόνης” μας υπενθύμισε όλους τους κανόνες, που πρέπει να τηρούμε ως πεζοί. Παρέα με την μητέρα της κυκλοφορούν στην πόλη με την βοήθεια ενός χάρτη και μαθαίνουν για τα φανάρια των πεζών τις διαβάσεις, αλλά και τον τρόπο που περνάμε προσεκτικά τον δρόμο. Ευκαιρία για λίγη πρακτική εξάσκηση…

Αρχικά στεκόμαστε στην άκρη του πεζοδρομίου.

Στην συνέχεια ανοίγουμε τα αυτιά μας και ακούμε αν έρχεται κάποιο αμάξι…

…και μετά κοιτάμε αριστερά, δεξιά και πάλι αριστερά.

Όταν βεβαιωθούμε ότι δεν έρχεται κάποιο όχημα, περνάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο χωρίς να τρέχουμε.

Και προκειμένου να θυμόμαστε τους κανόνες αυτούς φτιάξαμε στην τάξη μας ένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι, ώστε να πραγματοποιούμε ασφαλείς διαδρομές την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων.

Τέλος δεν θα μπορούσαν να λείψει μία αναμνηστική κατασκευή για το αμάξι των γονιών μας. Από την μία εμείς, να οδηγούμε το πολύχρωμο αμάξι μας και από την άλλη μια παράκληση στους γονείς μας να τηρούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, μαζί με μία υπενθύμιση ότι τους αγαπάμε πολύ!

Ο Μάρτης σηματοδότησε τον ερχομό της Άνοιξης και εμείς στο Νηπιαγωγείο τον υποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά… Ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα έθιμα του τόπου μας την Άνοιξη και αφού η συμμαθήτριά μας, μας θύμισε ότι “το έθιμο είναι κάτι, που είναι από τα παλιά και το συνεχίζουμε και σήμερα και θα το μάθουμε στα παιδιά μας όταν γίνουμε μαμά και μπαμπάς”, ακούσαμε και τραγουδήσαμε τα Χελιδονίσματα και φτιάξαμε τους “Μάρτηδες” που θα κοσμούν αυτόν τον μήνα το δεξί μας χέρι.

Το Μμ του Μάρτη αποτέλεσε ένα ενδιαφέρον αντικείμενο για παιχνίδι. Το γράψαμε στον αέρα, στις πλάτες των φίλων μας, το βρήκαμε στα ονόματά μας και στους συμμαθητές μας και σκεφτήκαμε λέξεις που ξεκινάμε από αυτό… και φυσικά όπως συνηθίζουμε το σχηματίσαμε με το σώμα μας και το στολίσαμε στην τάξη μας, στην γωνιά των γραμμάτων.

Τα αγαπημένα μας χελιδόνια, μας ενέπνευσαν να παίξουμε πολλά διαφορετικά παιχνίδια. Πετάξαμε σαν αυτά και φανταστήκαμε τα πολλά μέρη, που είδαν κατά την διάρκεια του μεγάλου τους ταξιδιού. Είδαμε videos για το πώς φτιάχνουν τις φωλιές τους και κατασκευάσαμε μία στον τοίχο μας.

Και φυσικά στο τέλος φτιάξαμε μία δικιά μας χελιδονοκατασκευή. Κόψαμε τα χελιδόνια και βάψαμε τις βάσεις στο χρώμα των δέντρων. Με άσπρη πλαστελίνη φτιάξαμε τα αυγά και με πολύ κόλλα ενώσαμε όλα τα κομμάτια μαζί…

… και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε…
Μια τέλεια χελιδονοφωλιά για τον καθένα μας!!!

Ο εορτασμός των Αποκριών στο σχολείο είναι πάντα μία ευχάριστη διαδικασία για τα παιδιά, την οποία περιμένουν με προσμονή. Έτσι και φέτος μάθαμε για τον θεό Διόνυσο και τους ακολούθους του, για την μεγάλη του αγάπη στο κρασί, την διασκέδαση και τον χορό και για την τραγωδία και την κωμωδία, που τόσο αγαπούσαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Οι κατασκευές μασκών αποτέλεσε μία απασχόληση ακόμη και των ελεύθερων δραστηριοτήτων, ενώ οι μάσκες και οι χρήσεις τους τόσο για απόκρυψη όσο και για άλλους λόγους (ιατρική μάσκα, πυροσβέστη κ.ο.κ.) αποτέλεσε μία διδακτική ενότητα, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας.

Η ιστορία του Αρλεκίνου, πάντοτε ενθουσιάζει τα παιδιά, ενώ με αυτή μας δίνεται  ευκαιρία να μάθουμε για τον ρόμβο, να επισημάνουμε ότι δεν πρέπει να πιέζουμε τους γονείς μας να μας αγοράσουν όλες εκείνες τις στολές, που βλέπουμε σε διαφημίσεις και να κατασκευάσουμε τον δικό μας Αρλεκίνο.

Άκρως διασκεδαστική ήταν η επίσκεψη του κλόουν – ταχυδακτυλουργού στο σχολείο μας, που μας ψυχαγώγησε με τα παιχνίδια του και τα κόλπα στα οποία πρωταγωνιστήσαμε εμείς μαζί με τα παιδιά και την εκπαιδευτικό του 2ου Νηπιαγωγείου Μαραθώνα.

Την τελευταία Παρασκευή περιμέναμε όλοι με αγωνία να μασκαρευτούμε και να χορέψουμε, ενώ οι μαμάδες και μπαμπάδες μας φρόντισαν να έχουμε πολύ φαγητό για το πάρτι μας.

Οι εορτασμοί μας ολοκληρώθηκαν με την κατασκευή χαρταετών,  καθώς και με την κυρά Σαρακοστή, που μας εισήγαγαν στο κλίμα των ημερών πριν από το Πάσχα.

Καλή Σαρακοστή!!!

Η αποκριάτικη διάθεση της ημέρας φάνηκε από το πρωί, που επιδοθήκαμε με ζήλο σε κατασκευές αποκριάτικων καπέλων.

Και φυσικά όταν η ώρα που περιμέναμε ήρθε, “τσικνίσαμε” τρώγοντας με μανία τα σουβλάκια μας.

Επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, μετά το απολαυστικό μας γεύμα έφτασε η ώρα του χορού…

… και τα δύο τμήματα φορώντας τα αποκριάτικα καπέλα και την καλύτερη διάθεσή, επιδόθηκαν σε τρελές χορευτικές φιγούρες.
Μετά το κυρίως γεύμα, ακολούθησε η ώρα του επιδόρπιου. Τα παιδιά κατασκεύασαν μία σοκολατόπιτα, η οποία ολοκλήρωσε το εορταστικό μεσημεριανό.

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!!

Αν και η Διεθνής Ημέρα Φιλίας γιορτάζεται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κάθε χρόνο στις 30 Ιουλίου, φέτος αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε λιγάκι νωρίτερα και να δώσουμε στους φίλους μας στο σχολείο τον χρόνο, που τους αξίζει.

Για δύο ολόκληρες εβδομάδες συλλέξαμε με προσοχή όλες τις πληροφορίες που θέλαμε για τους φίλους μας, τόσο για αυτούς που κάνουμε καθημερινή παρέα, όσο και για εκείνους που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε καλά. Την αφορμή για αυτό μας έδωσε ο καινούριος μας συμμαθητής, που μετακόμισε στην περιοχή μας και έχασε όλους τους παλιούς του φίλους…
Θέλοντας να τον κάνουμε να αισθανθεί ωραία στο καινούριο του σχολείο και να δει πόσο καλοί φίλοι μπορούμε να γίνουμε μαζί του, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα και να διαπιστώσουμε ότι η φιλία τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά, είναι μία απαραίτητη αξία για τη ζωή μας.

Αφού λοιπόν παρουσιάσαμε όλες τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που συλλέξαμε και επισημάναμε όλα εκείνα τα στοιχεία που μας εντυπωσίασαν, συζητήσαμε τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να έχει ο φίλος μας.

Και διαπιστώσαμε ότι παρά τις πολλές και διαφορετικές μας απόψεις, μπορούμε να είμαστε όλοι διαφορετικοί και να συνυπάρχουμε ειρηνικά με αγάπη και σεβασμό.

Μιλήσαμε για το Φ της φιλίας και παίξαμε παιχνίδια με το σώμα μας, μαζέψαμε όλες τις λέξεις που αρχίζουν από Φ και βρήκαμε το γράμμα στην αρχή και στην μέση του ονόματος των συμμαθητών μας.

Και αφού παίξαμε μουσικά και δραματικά παιχνίδια, διασκεδάσαμε και γελάσαμε αποφασίσαμε να φτιάξουμε την αλυσίδα της φιλίας μας για να μας θυμίζει πως ακόμη κι όταν στεναχωριόμαστε ή θυμώνουμε με τους φίλους μας, πρέπει πάντα να φροντίζουμε να λύνουμε όλοι μαζί, με όμορφο τρόπο τις διαφορές μας.

Το ονόματα όλων μας, απόντων και παρόντων, στόλισαν την τάξη μας…

… για να μας θυμίζουν ότι
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ!!!

Όταν τα Αστέρια της Ευχής ήρθαν στο σχολείο μας, το ενδιαφέρον ήταν αμέσως μεγάλο. Ποιος τα έστειλε, τι τα θέλει και τι θα κάνουμε εμείς για αυτά.

Κάποιοι έχοντας δει ήδη την διαφήμιση, ήξεραν και μας εξήγησαν. Μερικά παιδάκια είναι άρρωστα και  μια ευχή τους, που πραγματοποιείται μπορεί να τα κάνουν να αισθανθούν πιο δυνατά, να πιστέψουν πως όλα μπορούν να συμβούν.

Έτσι σκεφτήκαμε και καταγράψαμε τις δικές μας ευχές, αλλά και το τι ευχόμαστε για αυτά τα παιδιά.

Εν συνεχεία το θέμα μας ενέπνευσε εικαστικά…

Έτσι με την Δύναμη της ευχής αποφασίσαμε ότι

·         Μπορούμε να αποκτήσουμε πολλούς φίλους

·         Μπορούμε να κάνουμε τους γονείς μας χαρούμενους

·         Μπορούμε να μεταμορφωθούμε σε οτιδήποτε επιθυμήσουμε

·         Και φυσικά μπορούμε να βοηθήσουμε όλα τα παιδιά να είναι χαρούμενα και δυνατά

Στις 30 Ιανουαρίου τιμά η Εκκλησία μας τους Τρεις Ιεράρχες, τους επιφανείς Αγίους προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών. Ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, αναδείχτηκαν Πατέρες της Εκκλησίας και άγιοι, ενώ η σοφία και η δράση Τους,
Τους έδωσε τον τίτλο των μέγιστων φωστήρων.

Σήμερα μάθαμε για το έργο και τη ζωή των Τριών Ιεραρχών, καθώς και για τον τρόπο που τα λόγια Τους πρέπει να επηρεάζουν την ζωή μας. Εν συνεχεία σειρά είχαν οι εικαστικές κατασκευές…
Φτιάξαμε τις Εκκλησίες μας και μέσα τις στολίσαμε με τις εικόνες των Αγίων και τα λόγια Τους.

Και μετά ζωγραφίσαμε τους Τρεις Ιεράρχες.

 Κατά την διάρκεια των ταξιδιών μας σε όλη την Γη, ασχοληθήκαμε με τους χάρτες και έτσι δημιουργήθηκε η απορία…
πώς οι ναυτικοί, που δεν είχαν χάρτες ταξίδευαν στην θάλασσα?

Την απάντηση μας την έδωσε η έρευνά μας στον υπολογιστή και μαθαίνοντας για την πυξίδα αποφασίσαμε να μελετήσουμε περισσότερο τους μαγνήτες και τις ιδιότητές τους.

Οι μαγνήτες αρχικά μας εντυπωσίασαν έτσι όπως έλκονταν και απωθούνταν μεταξύ τους…

… και μας ενέπνευσαν να μεταμορφωθούμε σε μαγνήτες και να “κολλήσουμε” μεταξύ μας σε ένα διασκεδαστικό κινητικό παιχνίδι.
Σύντομα ανακαλύψαμε ότι οι μαγνήτες έλκουν ορισμένα πράγματα και ορισμένα όχι. Έτσι ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε την τάξη μας και να δούμε τι κοινό έχουν όλα όσα έλκονται από αυτούς.

Η συλλογή των αντικειμένων και η ομαδοποίησή τους, μας διασκέδασε πολύ και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα αντικείμενα που έλκονται είναι μόνο τα μεταλλικά…

… και τα κατατάξαμε ανάλογα!
Φυσικά από την περιπέτειά μας δεν θα μπορούσε να λείπει η κατασκευή μίας πυξίδας, για να μας δείξει πώς την χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί στα ταξίδια τους.

Και έτσι ενημερωθήκαμε για τον Βορρά και τον Νότο, την Ανατολή και τη Δύση και σε ποια μεριά του Νηπιαγωγείου μας βρίσκονται. Μάθαμε να τα συμβολίζουμε, μελετήσαμε τις σύγχρονες πυξίδες και μάθαμε για το μαγνητικό πεδίο της Γης μας.
Τέλος αποτυπώσαμε τις εντυπώσεις μας εικαστικά.

   Μετά από τον μύθο της Περσεφόνης, για ακόμη μία φορά μεταμορφωθήκαμε σε ερευνητές και για να ανακαλύψουμε την αλήθεια… Γιατί η Γη μας, που γυρίζει γύρω από τον ήλιο δεν έχει πάντα τον ίδιο καιρό? Και τι διαφορετικό κάνουμε κάθε εποχή?

Αρχικά μελετήσαμε τα βιβλία μας και βρήκαμε ότι η Γη κάνει έναν κύκλο γύρω από τον ήλιο, που όμως μοιάζει περισσότερο με αυγό. Τα videos μας έδειξαν πώς εξηγείται η αλλαγή των εποχών, οπότε ήρθε η ώρα για παιχνίδια και πειραματισμούς.

Η υδρόγειος σφαίρα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους αναπαραστήσαμε την κίνηση της Γης γύρω από τον ήλιο.

Εν συνεχεία ήρθε η ώρα της συλλογικής μας αφίσας. Χωριστήκαμε σε ομάδες με κριτήριο την εποχή, που γεννηθήκαμε και φτιάξαμε ζωγραφιές αποκλειστικά για την εποχή αυτή. Τι φοράμε και τι κάνουμε, πώς αλλάζει η φύση και πώς αντιδρούν τα ζώα?

Και μετά από μία άψογη συνεργασία, το τελικό αποτέλεσμα μας δικαίωσε για την υπομονή και επιμονή μας…

Η επιστροφή στο σχολείο μετά τις διακοπές συνοδεύτηκε από την αγαπημένη συζήτηση των παιδιών, δηλαδή τα δώρα που μας περίμεναν κάτω από το δέντρο, αλλά και το ποιος στο σπίτι κέρδισε το φλουρί! Ιδανική ευκαιρία για μία συζήτηση για την παράδοση της κοπής της βασιλόπιτας.

Μιλήσαμε για τον Μέγα Βασίλειο και την Βασιλειάδα, το έργο του και φυσικά για την βασιλόπιτα…
Ζωγραφίσαμε τη Βασιλειάδα με τα ορφανοτροφεία, τα νοσοκομεία, τα γηροκομεία και τα σχολεία και μιλήσαμε για τις ομάδες που χρειάζονται τη βοήθειά μας και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προσφέρουμε.

Και έτσι ήρθε η ώρα να κόψουμε τη δική μας βασιλόπιτα!

Έτσι όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί και παιδιά, κόψαμε την πίτα μας…

… μοιράσαμε τυχαία τα κομμάτια και ονοματίσαμε τα παιδιά, που έλειπαν…

… και βρήκαμε την τυχερή, που μαζί με το φλουρί πήρε δώρο ένα παραμύθι.

Και του χρόνου!