Φτάσαμε λοιπόν στη φιλαρμονική και ακούσαμε με προσοχή πολλή!

Τα κρουστα μας ψιθύρισαν στ αυτιά μας … δυνατά,

πως ρυθμό θα δώσουνε στην μπάντα και …

…  σε όλους μας χαρά!

Και η βασίλισσα, η ντραμς, η αγαπημένη,

στον ρυθμό της με τρέλα μας παρασέρνει!

Να και τα πιατίνια

που αρχίζουνε τη … γκρίνια!

και η τούμπα εκεί δα

όλο … τούμπες κάνει και γελά!

Μα … ΚΑΙ  το κόρνο το γαλλικό

χωνί μεγάλο έχει και αυτό!

Πο πο πο!!!

Περήφανο στέκεται και το τρομπόνι

πότε γελάει πότε θυμώνει!

Φλάουτο είδαμε επίσης και τρομπέτα

 σαξόφωνα, γκρανκάσα μα και κλαρινέτα!

Και τώρα ένα αίνιγμα δύσκολο πολύ!  😉

μην  😳  αν δεν το βρείτε στη στιγμή!

Στέκεται καμαρωτή και περιμένει από κάποιον να φορεθεί!

Τι είναι;

Μα φυσικά της φιλαρμονικής η φανταστική στολή!

Ε, πως να φύγουμε έτσι χωρίς ένα ευχαριστώ;

Γι αυτό μόλις στο σχολειό μας γυρίσαμε  φτιάξαμε αυτό: 

Τον τοίχο της φιλαρμονικής μας θα στολίσει

και η αίθουσα με νότες θα ξεχειλίσει!

Οπως τόσες νότες η φιλαρμονική μας σε όλους μας χαρίζει

(Εδώ ένα απόσπασμα από την περσινή της εμφάνιση στο Μεσολόγγι!)

Ευχαριστούμε ξανά κύριε Φώτη και κύριε Σωτήρη για την ζεστή, μελωδική φιλοξενία!