“… Με τον όρο «αναδυόμενος γραμματισμός» ορίζονται όλες οι στάσεις, γνώσεις και δεξιότητες που σχετίζονται με την αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου και την κατανόηση του μηνύματός του, καθώς και την παραγωγή κωδικοποιημένων μηνυμάτων κατά την προσχολική ηλικία, δηλαδή πριν ακόμη αρχίσει η συστηματική διδασκαλία της ανάγνωσης – γραφής (Παπούλια–Τζελέπη, 2001).
Ο όρος είναι πλέον ευρύτατα διαδεδομένος και όπως αναφέρει ο Hall (1987) χρησιμοποιείται για τους εξής λόγους: 1. Δείχνει ότι η ικανότητα χρήσης του γραπτού λόγου πηγάζει από το ίδιο το παιδί, εφόσον αυτό αναπτύσσεται σ’ ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί ο έντυπος λόγος. 2. Υποδηλώνει μια εξελικτική πορεία προς τη μάθηση, η οποία αρχίζει από τα πρώτα έτη της ζωής του παιδιού από το σπίτι και συνεχίζεται με τη φοίτηση του στο σχολείο. 3. Δίνει έμφαση στη μάθηση κι όχι στη διδασκαλία.
-Η ανάγνωση και η γραφή εμφανίζονται, όταν αφενός, προσφέρονται πλούσια ερεθίσματα στο περιβάλλον, και αφετέρου, όταν δρουν οι ενήλικοι, οι οποίοι υποστηρίζουν κάθε πειραματισμό και προσπάθεια του μικρού παιδιού να διαβάσει και να γράψει….”
Την Παρασκευή, λοιπόν στην τάξη μας ζήσαμε μια τέτοια … περιπέτεια. Το προχωρήσαμε βέβαια! Βάλαμε και θέατρο.
Καπως έτσι λοιπόν συνέβησαν όλα
Κυρία: Παιδιά, τι λέτε; Να φωνάξουμε και το άλλο τμήμα να κάνουμε πρόβα για την χριστουγεννιάτικη γιορτή μας;
Κωστής: Να τους γράψουμε μία πρόσκληση, κυρία!
Κυρία: Ωραία ιδέα, Κωστή! Ποιός θα την γράψει;
Παναγιώτης: Εγώ, κυρία! Εγώ!
Κυρία: Τέλεια! Λοιπόν … τι θα γράψουμε;
Παναγιώτης: Ελάτε για πρόβα…
Κυρία: Χμ … Αυτό όμως δεν μου ακουγεται και πολύ σαν πρόσκληση; Σαν … διαταγή μου φαίνεται! Μήπως να γράψουμε κάτι πιο ευγενικό; Τι γράφουμε στις προσκλήσεις; Πως αρχίζουμε δηλαδή;
Κωστής: Κυρία, να γράψουμε, “Αγαπητοί μας δίπλα γείτονες θα χαρούμε πολύ να έρθετε ….”
Κυρία: Μπράβο Κωστή! Πολύ ωραία το είπες: “Αγαπητοί μας δίπλα γείτονες … ” Μα τι ωραίο! Δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ! Λοιπόν, θα λες του Παναγιώτη να γράφει;
Κωστής: Μα, ναι!
“αγαπητοί μας δίπλα γείτονες, θα χαρούμε πολύ αν ερθετε να κάνουμε πρόβα… τώρα!”
Κυρία: Ετοιμο! Μπράβο Παναγιώτη! Και μπράβο σε σας που τον βοηθήσατε να την γράψει!
Γιάννος: Να το βάλουμε και σε φάκελο, όμως. Ετσι πάνε τα γράμματα…
Κυρία: Εχεις απόλυτο δίκιο, Γιαννο μου. Πως θα την στείλουμε έτσι την πρόσκληση; Τι; Χωρίς φάκελο … Θέλεις να έρθεις να φτιάξεις έναν;
Γιάννος: ΝΑΙ!!!
Κυρία: Ετοιμος και ο φάκελος! Ελα, Γιάννο, βάλε μέσα την πρόσκληση
Γιάννος: Να γράψουμε και σε ποιον το στέλνουμε;
Ελενα: Και κάποιος να την πάει, όπως ο ταχυδρόμος!
Κυρία: Ωραία ιδέα! Α! Τι μου ήρθε στο μυαλό τώρα …. ! Να υποθέσουμε ότι εμείς εδώ είμαστε οι Θεοί του Ολύμπου και θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στους ανρθώπους!
Παιδιά: ΝΑιιιι! Ναι κυρία!!! Να πάει ο Ερμής!
Κυρία: Ποιος θέλει λοιπόν να γίνει Ερμής;
Αναστάσης: Εγώ, εγώ …
Ελενα: Να πάει και άλλος ένας μαζί του. Για παρέα!
Κυρία: Μήπως θες να γίνεις η Ιριδα;
Ελενα: Ναι. θέλω.
Κυρία: Πολύ ωραία… Πηγαίνετε στην μεταμφίεση να ντυθείτε λοιπόν! Ερμής και Ιριδα!
Ερμής και Ιριδα συνεργάστηκαν άψογα μεταξύ τους:
Ο Ερμής κρατά γερά την πρόσκληση, ενώ
η Ιριδα φτιάχνει τον δρόμο της στον ουρανό για να φτάσουν γρήγορα!
Γεια σας παιδιά! Αντίο!
Γεια σας! Στο καλό! Να φτάσετε γρήγορα και να έρθετε πιο γρήγορα!!!
Η Ιριδα μπροστά ανοίγει δρόμο και ο Ερμής ακολουθεί …
Αποστολή εξετελέσθη!
“Το πιάνο της Χριστίνας” ξεκίνησε επίσημα τις πρόβες του!
Ραντεβού στιςς 19.12 που θα γίνει η … πρεμιέρα!
Μπήκαμε στο κλίμα!