Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαΐδας στην οποία συμμετέχω ως η βιβλιοθηκάριος της Πλανόδιας Χαριστικής Βιβλιοθήκης
Αφιερωμένη στο παιδικό βιβλίο και αυτή η εκπομπή και καλεσμένος σήμερα είναι ο Νικόλας Ανδρικόπουλος, εικονογράφος και συγγραφέας
Θα ακούσετε το βραβευμένο του παραμύθι “κατασκευαστής παραμυθιών επιδιορθωτής ονείρων” από την Σοφία Καλμανίδου και από μένα (Γαρυφαλιά Τεριζάκη) καθώς και την συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος στην Σοφία Καλμανίδου, υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαίδας! Θα ακούσετε και ένα κοινό μας όνειρο, των δύο βιβλιοθηκών !
Το βιβλίο της Δέσποινας Μπογδάνη-Σουγιούλ σε εικονογράφηση Πέτρου Μπουλούμπαση, “μια φορά κι έναν καιρό ήταν το βιβλίο” μιλάει για την διαδρομή της γραφής και του βιβλίου από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα
Στον παρακάτω σύνδεσμο θα ακούσετε το βιβλίο σε ηχοϊστορία, το τραγούδι του βιβλίου αλλά και μία μουσική για να χορέψουμε τον χορό του βιβλίου!
Ενα παιχνίδι δημιουργικής γραφής που το ονομάσαμε “σκυταλο-γραφία” ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της εαρινής καραντίνας 2020 με τη βοήθεια της τεχνολογίας!
Το αποτέλεσμα είναι μια συνεργατική ιστορία που δημιουργήθηκε από όλη την ομάδα του 1ου πρωινού τμήματος – παιδιά, εκπαιδευτικό και γονείς!
Ξεφυλίστε το e-book μας και ανακαλύψτε πως παίξαμε το παιχνίδι μας. Αναφέρονται όλα αναλυτικά! Περιμένουμε και τα σχόλιά σας
Δείτε πως μας προτείνει η Πλανόδια Χαριστική Βιβλιοθήκη να γιορτάσουμε τη σημερινή μέρα! Στον ίδιο σύνδεσμο θα διαβάσετε επίσης κάποιες πληροφορίες για τον αγαπημένο μας παραμυθά Χ. Κ. Αντερσεν
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο. Η από το μικρότερο στο μεγαλύτερο
Είπαμε να μπούμε σε ένα καράβι όμως και να ταξιδέψουμε!
Προτιμήσαμε αυτό!
Διαβάσαμε λοιπόν αυτό το υπέροχο βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη, με τις ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Το βιβλίο το λατρέψαμε! Γελάσαμε, θυμώσαμε, βρήκαμε στοιχεία από τους εαυτούς μας στις σελίδες του.
Συζητήσαμε πολύ. Προβληματιστήκαμε με τη συμπεριφορά της ηρωίδας, τα νεύρα και το θυμό της, την απογοήτευση που ένιωσε για τη μαμά της επειδή δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Η κυρία μας είχε μια ιδέα: Να ταξιδέψουμε πάλι στις σελίδες του βιβλίου, από την αρχή και να συζητάμε για τα συναισθήαματα των ηρώων. Κάναμε στάσεις λοιπόν στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους και προσπαθώντας να μπούμε στη θέση τους σκεφτόμασταν πως θα φερόμασταν εμείς. Κάποιες φορές παραδεχτήκαμε, θα κάναμε το ίδιο, κάποιες άλλες όμως όχι!
Από το ταξίδι αυτό γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις
“το χάρτινο καραβάκι της μαμάς ταξιδεύει στις σκέψεις μας”
– Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Κάτι που ξέρει ένας φίλος μας μπορεί να μην το ξέρουμε εμείς!
– Τη λύση σε ένα πρόβλημα μπορούν να την ξέρουν κάποιοι, Αν όμως είναι από άλλη χώρα μπορεί να μην την ξέρουν (δηλαδή, αν κάποιος μένει στο βουνό δεν μπορεί να ξέρει να φτιάχνει καραβάκια, μόνο δέντρα. Αν όμως ο ίδιος άνθρωπος έμενε κοντά στη θάλασσα θα ήξερε να φτιάχνει!!!)
– Να κάνουμε υπομονή. Ολα τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά.
– Ενας μικρός μπορεί να διδάξει έναν μεγάλο
– Οτι είσαι μικρός δε σημαίνει ότι είσαι και χαζός!
– Πρέπει να συζητάμε και να ζητάμε βοήθεια από τους φίλους μας
– Να αναγνωρίζουμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν
– Ο καθένας έχει διαφορετικό ταλέντο, διαφορετική γνώση!
– Μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους άλλους ακόμα και αν δεν μας το ζητήσουν. Αν δούμε ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια τον βοηθάμε
– Ειναι ωραίο να παίζουμε με τους γονείς μας. Αλλά είναι πιο ωραίο να παίζουμε με τους φίλους μας
– Πρέπει να συζητάμε πριν θυμώσουμε
– Είναι κουραστικό για τους άλλους να γκρινιάζουμε συνέχεια
– Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε όταν δεν ξέρουμε κάτι
– Λέμε πάντα την αλήθεια ακόμα και αν δεν μας συμφέρει. Ποτέ δε λέμε ψέμματα
– Με την οικογένειά μας συζητάμε
– Είναι ωραίο να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε!
– Δεν κοροιδεύουμε κανέναν γιατί δεν είναι σωστό. Δεν ξέρουμε πως ζει ο άλλος στο σπίτι του!
– Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το σπίτι μας αν δεν είναι μεγάλο ή αν δεν είναι πολύ ωραίο!
– Δεν είναι σωστό να λέμε ψέμματα ότι ξέρουμε κάτι ενώ δεν το ξέρουμε
– Ούτε είναι ντροπή να μην ξέρουμε κάτι.
– Λέμε στους φίλους μας μπράβο ή στον αδελφό μας αν κάνει κάτι ωραίο!
-Πρέπει πάντα να προσπαθούμε για κάτι και να μην τα παρατάμε
-Και οι γονείς καμιά φορά θέλουν να νιώθουν σαν παιδιά. Γι αυτό και απολαμβάνουν το παιχνίδι με τα παιδιά τους
– Είναι ωραίο να αγαπάμε να μαθαίνουμε. Η γνωση είναι θησαυρός!
Η κυρία μας λέει ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι τα παιδιά!
Μας αρέσει που είμαστε δάσκαλοι της κυρίας μας
Η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα του θυμού μας απασχόλησε πολύ! Προβληματιστήκαμε γιατί είδαμε στη συμπεριφορά της τους εαυτούς μας. Κι εμείς θα θυμώναμε στη θέση της … μάλλον
Από την άλλη το πιο σημαντικό από τις σκέψεις μας ήταν αυτό που είπε ο Παναγιώτης
“η γνώση είναι θησαυρός”
Η γνώση, λοπόν μας βοηθάει να ξεπερνάμε το θυμό μας. Να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά να αντιδρούμε
Πότε όμως θυμώνουμε;
Και πότε γνωρίζουμε;
Φτιάξαμε δύο μεγάλα καραβάκια
Το ενα θα είναι το καραβάκι του θυμού και το άλλο το καραβάκι της γνώσης.
Θα ζωγραφίσει ο καθένας μας πότε θυμώνει και θα το κολλήσει στο ένα καραβάκι ενώ στο άλλο θα ζωγραφίσουμε τους αγαπημένους μας ήρωες από τα παραμύθια που αγαπάμε και μας έμαθαν κάτι!
Ετσι λοιπόν …
Το καραβάκι της γνώσης είναι μεγαλύτερο γιατί είναι πιο … σοφό!
Με τη γνώση άλλωστε ξεπερνάς και τον θυμό!
Η αγαπημένη μας εικόνα του βιβλίου είναι η τελευταία. Αυτή που παίζουν ναυμαχία!
Αφήσαμε λοιπόν την φιλοσοφία και τα συναισθήματα του θυμού και είπαμε να νιώσουμε λίγη χαρά. Τρέξαμε στην αυλή για
ναυ μα χί α ναυ μα χί α ναυ μα χί α!!!
Ετοιμάζουμε τη θάλασσα!
ΝΑΥΑΡΧΙΑ (από το ναύαρχος!)
Ναυαρχία χωρίς θάλασσα γίνεται;
ούτε … ναυαρχία με παπούτσια γίνεται!
τα παπούτσια στη σειρά
ή σκόρπια στο προαύλιο
αφήνουμε και τα ίχνη μας αλλά ο ήλιος μας βοηθάει! Τα σβήνει για να μη μας ανακαλύψει κανείς που είμαστε!
Είναι τέλειο να περπατάς ξυπόλητος!
Φχαριστηθήκαμε ξυπολησιά!
Κυνηγώντας τα ίχνη!
Τώρα στα σοβαρά … Πρέπει να αποφασίσουμε μέχρι που θα φτασει η … θάλασσα!
Καπεταναίοι και ναύτες έτοιμοι
Πάρτε θέσεις!
1 2 3 ρο
καραβάκια στο νερό!
Ηρεμη η θάλασσα για την ώρα και τα καραβάκια πλέουν ήρεμα!
Ωχ! Θαλασσοταραχή!!!
Εχουμε όμως και εξελίξεις!
Κάποια καραβάκια μεταμορφώθηκαν!
Εγιναν υποβρύχια!
Είχαμε όμως και ατυχήματα …
Ποιο καραβάκι θα κερδίσει τελικά;
Η θάλασσα δεν βοηθάει και πολύ!
Το αλουμίνιο λοιπόν είναι πιο ανθεκτικό!
Οπως επίσης και η σακούλα και το καραβάκι που είναι φτιαγμένο από αφίσα.
Μετά τη ναυμαχία είχαμε … νερομπερδέματα!
Ποιος να αντισταθεί στη δροσιά του νερού;
Ναυαρχία στην αυλή τέλος!
Επειδή ποτέ δεν χορταίνεις μία ναυμαχία σκεφτήκαμε να τη συνεχίσουμε και μέσα στην τάξη. Ετσι λοιπόν μας γεννήθηκε μια ιδέα: να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Είχαμε έτοιμους του ήρωες! Το καραβάκι της γνώσης και το καραβάκι του θυμού!
Μόνο που επειδή ήταν πολύ μεγάλα θα φτιάχναμε μικρότερα!
οι δημιουργοί λοιπόν αρχίζουν την κατασκευή του παιχνιδιού!
τα εμπόδια και οι βοήθειες! Γοργόνα και τέρας της θάλασσας.
Χωρίσαμε το ταμπλό σε τετράγωνα και τα αριθμήσαμε. Θα χρησιμοποιήσουμε ζάρι φυσικά και τα δύο καραβάκια.
– Θα έχει λοιπόν και στοιχεία όπως πρότεινε και η Βασ. : Δηλαδή κάρτες που θα σε βοηθάνε να προχωράς η να μένεις πίσω
Αν κερδίσει η γνωση αφηγείται ο νικητής την αγαπημένη του ιστορία με τον τρόπο που θέλει
Αν κερδίσει ο θυμός ο ηττημένος προτείνει τρόπους για να μη θυμώνουμε. Και συνεχίζοντας , όλοι μαζί πια “ξαναδιαβάζουν” το βιβλίο βάζοντας του ήρωες να φερθούν διαφορετικά δίνοντας ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία!
τελικά στη αυλή είναι καλύτερα να παίζεις.
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Τα “ΣΤΟΙΧΕΙΑ” ! βοήθειες: Χρυσό σπαθί, Το νησί του θησαυρού, γοργόνα Παγίδες: Ρουφήχτρα, Βράχος, Τέρας της θάλασσας
Οι βοήθειες και τα εμπόδια
Οροι-Κανόνες
Παίζεται από άτομα ηλικίας 4-99
Παίζουν 2 παίχτες ή δύο ομάδες
Εχει πιόνια δύο καραβάκια “γνωση” και “θυμό”
Χρησιμοποιούμε το ζάρι
ο μικρότερος αρχίζει πρώτος
ΠΟΙΟοοοΣ ΞΑΝΑΠΑΙΖΕΙ;
Ε, μετά από όλα αυτά δεν θα σας κάνει εντύπωση αν σας πούμε ότι καλέσαμε την συγγραφέα στο σχολείο μας, η οποία απάντησε θετικά και θα έρθει!
Σε λίγες μέρες θα μας μάθει κι αυτή να φτιάχνουμε διαφορετικά καραβάκια
Πέρασε λοιπόν άλλη μία σχολική χρονιά γεμάτη δημιουργικότητα, φαντασία και πολύ παιχνίδι. Παιχνίδια στην αυλή, στην τάξη, παιχνίδια με τους φίλους, παιχνίδια με τα βιβλία.
Και αυτό εδώ είναι το τελευταίο μας παιχνίδι με τα βιβλία για φέτος!
Ολη την χρονιά “συνταξιδέψαμε” και “παίξαμε” τα βιβλία μας παρέα με συγγραφείς και εικονογράφους ηλεκτρονικά. Skype, mail …
Αυτή τη φορά όμως ένας εικονογράφος μας επισκέφθηκε ζωντανά, στην τάξη μας.
Ο Λαυρέντης Χωραίτης!
Ηρθε, όχι έτσι απλά στην τάξη μας, αλλά έφερε μαζί του και το εργαλείο της δουλειάς του.
Τον υπολογιστή του, την ταμπλετα του και τη γραφίδα του!
Γιατί μόνο στον υπολογιστή εικονογραφεί, όπως μας είπε.
Μας έδειξε εικόνες από δουλειές του μια και ο ίδιος είναι όχι μόνο εικονογράφος αλλά ακόμα γραφίστας και κομίστας.
Κι εμείς ακούγαμε με προσοχή
Και μας είχε και μία έκπληξη!
Μας αποκάλυψε πώς θα είναι το φετινό μας αναμνηστικό!
(Εχουμε την τύχη, ξέρετε, να μας σχεδιάζει κάθε χρόνο ο ίδιος τα αναμνηστικά μας, τα οποία είναι έργα τέχνης !)
Τον ρωτήσαμε διάφορα πράγματα και απάντησε σε όλα. Μάλιστα του ζητήσαμε να μας σχεδιάσει την “κυρία φιλαναγνωσία”, τηνηρωίδα των λίμερικ που δημιουργήσαμε. ( εμπνευσμένοι από τα λίμερικ του Gianni Rodari και τα βιβλία της Μαρίας Μαμαλίγκα “μια ανόητη γεωγραφία” και ” ζηλιάρικα, λαίμαργα, και άλλα αινιγματικά ποιήματα” και “αβγατισμα”)
Τα ποιήματά μας τον ενέπνευσαν και δεν άργησε να σχηματίσει την εικόνα της φιλαναγνωσίας στο μυαλό του.
Δείτε βήμα βήμα πως “γεννήθηκε” η “κυρία Φιλαναγνωσία” στην οθόνη του υπολογιστή του!
Ιδού λοιπόν ολοζώντανη μπροστά σας!
Δεν θα μπορούσε να μη γίνει το εξώφυλλο της ποιητικής μας συλλογής!
Ευχαριστούμε πολύ κύριε Λαυρέντη!
* Ο Λαυρέντης Χωραίτης έχει εικονογραφήσει τον “βασιλιά Ντο” του Μίμη Πλέσσα και τον “πάνθηρα μαυρόγατο” της Βάσιας Ακαρέπη . Επίσης διατηρεί τη στήλη κόμικ στο περιοδικό “ταλκ” και συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Νέες δουλειές του “τρέχουν” γρήγορα… !
Και το τελευταίο μας γρήγορο ταξίδι για φέτος έγινε πάλι στην Αθήνα.
Αφορμή για το ταξίδι μας αυτό ήταν το …
Και αυτή την φορά το κουρελάκι μας ταξίδεψε …
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή πολιτεία μεγαλόσωμοι αρματωμένοι άνθρωποι άναψαν μια μεγάλη φωτιά. Οι διχαλωτές της γλώσσες τύλιγαν τα δέντρα και τα ’πνιγαν, ρουφούσαν τα σπίτια και κυνηγούσαν τους ανθρώπους, που έτρεχαν τρομοκρατημένοι. Οι καπνοί της μουτζούρωναν τον ουρανό και θόλωναν τα αστέρια. Οι μεγάλοι την έλεγαν πόλεμο.
Ένα αληθινό μα συνάμα τρυφερό και αισιόδοξο βιβλίο για τη σκληρότητα του πολέμου και τον τρόπο που το βιώνουν τα παιδιά σε όλον τον κόσμο.
Μας συγκίνησε πολύ αυτή η ιστορία. Η εικονογράφηση μάλιστα μας θύμισε έναν αγαπημένο μας καλλιτέχνη, τον Vincent Van Gogh και συγκεκριμένα το έργο του “Starry night” (έναστρη νύχτα).
και εδώ σε κίνηση!
Και θελήσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την εικονογράφο
Η κυρία Μάρια Μπαχά, πολύ γελαστή και γλυκιά, μας υποδέχτηκε στο εργαστήρι της. Η περιέργεια μας βέβαια πολύ μεγάλη για το πώς είναι ο προσωπικός της χώρος. Αυτή διάβασε τη σκέψη μας κι έτσι …
Απάντησε πρόθυμα σε πολλές ερωτήσεις μας.
Δείτε μερικά αποσπάσματα…
Ποιο βιβλίο σας αγαπάτε πιο πολύ;
Με ποιον τρόπο ζωγραφίζετε;
Τι ετοιμάζετε τώρα;
Τη ρωτήσαμε μάλιστα αν της αρέσει ο Van Gogh και αν την έχει επηρεάσει και μας είπε ότι της αρέσει πράγματι πολύ, ότι τον αγαπάει και ότι έχει περάσει “μέσα” της πια.
Την ευχαριστήσαμε και της στείλαμε πολλά φιλιά! Και κείνη το ίδιο!
Η εικονογράφηση της Μάριας Μπαχά, ” η έναστρη νύχτα” και η ιστορία φυσικά της Αλεξάνδρας Μητσιάλη μας έδωσαν μια ιδέα! Να φτιάξουμε το δικό μας αστερόσπιτο όπου θα κρύβουμε τα όνειρά μας.
Ετσι λοιπόν έφτιαξε ο καθένας τα δικά του αστέρια
που θα λούζουν το αστερόσπιτο
Το κρεμάσαμε ψηλά και βάλαμε και κουδουνάκια!
Και φτιάξαμε το σπίτι με μια μεγάλη πόρτα για να χωράει όλα τα όνειρα μέσα!
Μια … αληθινή ιστορία που συνέβη στο σχολείο μας ένα πρωινό, πριν από λίγες μέρες!
Ηταν η ώρα που είχαμε το συμβούλιο της τάξης μας. Επρεπε να … λύσουμε κάτι κόμπους που είχαν δεθεί στο διάλειμμα. Και πάνω που συζητούσαμε και λέγαμε ιδέες για το πως λύνονται καλύτερα αυτοί οι κόμποι ακούσαμε ένα χτύπημα στην πόρτα.
Και παρόλο που η κυρία μας δεν ανοίγει την πόρτα σε ξένους, αυτό τον κύριο τον άφησε να μπει. Μάλιστα τον καλοδέχτηκε. Μας είπε ότι αυτός ο κύριος θα έπρεπε να επισκέπτεται όλα τα σχολεία. Η κυρία μας τελικά τον είχε καλέσει!
Είδαμε έναν κύριο μικροκαμωμένο με μεγάλα γυαλιά και πολύ ζεστό χαμόγελο. Κρατούσε στα χέρια του κλωστές και βελόνια και κάτι υφάσματα απίστευτα! Μα τι υφάσματα ήταν αυτά!
Ούτε η μαμά στο σπίτι, ούτε η γιαγιά στο μπαούλο ούτε τα καταστήματα είχαν τέτοια υφάσματα στα ράφια τους! Κοιτάξαμε πιο προσεκτικά και καταλάβαμε αμέσως γιατί ήταν μοναδικα! Τα υφάσματα αυτά ήταν γεμάτα λέξεις! Μάλλον , όχι γεμάτα… Ηταν ΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ!
Μας κέρδισε αμέσως αυτός ο κύριος ράφτης, ο “ραφτάκος” όπως μας είπε ότι είναι πιο γνωστός. Θελήσαμε να μάθουμε τα μυστικά της τέχνης του. Πως δηλαδή φτιάχνει τόσο υπέροχα ρούχα με λέξεις; Και μας εκμυστηρεύτηκε τα μυστικά του γιατί, είπε, όλα τα παιδιά του κόσμου θα πρέπει να μάθουν για τη δύναμη που έχουν οι λέξεις.
Οι λέξεις μπορούν να ξεκινήσουν και να σταματήσουν έναν πόλεμο
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν αδύναμο και δυνατό
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις και να θυμάσαι
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν δειλό και γενναίο
Οι λέξεις μπορούν να σε πληγώσουν και να σε γιατρέψουν
Οι λέξεις μπορούν να “σε αδειάσουν” και να “σε γεμίσουν”
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν να χάσεις και να κερδίσεις έναν φίλο
Και εκεί ήταν που θελαμε βοήθεια. Να μη χάσουμε έναν φίλο. Να κερδίσουμε την φιλία. Ακολουθώντας λοιπόν τις μυστικές του συμβουλές φτιάξαμε ένα ρούχο για την φιλία.
“Το γιλέκο της φιλίας”
Πήραμε δυο κύκλους που συμβολιζουν τους κύκλους που κάνουν οι σχέσεις μας, η ζωή μας.
τους κολλήσαμε καλά όπως κολλάνε δύο φίλοι
Αλλά στην πραγματικότητα η κόλλα μπήκε από πάνω.
Οι λέξεις μας ήταν η κόλλα που κράτησε τους δύο κύκλους ενωμένους
Και γεμίσαμε το γιλέκο με λέξεις φιλίας δροσερες, ζεστές, γλυκές: παγωτό, αγάπη, εκδρομή, άμμος …
του κάναμε και δύο τρύπες για να το φοράμε
Ετσι λοιπόν, όταν κάποιος έχει ανάγκη έναν φίλο και θέλει να μοιραστεί κάτι ….
φοράει το γιλέκο
και τότε ανοίγουν … 24 ζευγάρια αυτιά και μάτια όχι μόνο δύο
Ενα τρυφερό τραγούδι για τη φιλια από μία αγαπημένη ταινία
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Ούτε η μαμά στο σπίτι, ούτε η γιαγιά στο μπαούλο ούτε τα καταστήματα είχαν τέτοια υφάσματα στα ράφια τους! Κοιτάξαμε πιο προσεκτικά και καταλάβαμε αμέσως γιατί ήταν μοναδικα! Τα υφάσματα αυτά ήταν γεμάτα λέξεις! Μάλλον , όχι γεμάτα… Ηταν ΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ!
