Ποιοοοοος ξέρει να φτιάχνει χάρτινο καραβάκι;
η κυρία!
Φτιάξαμε με τη βοήθειά της καραβάκια με διαφορα χαρτιά
Χαρτί, εφημερίδα, ρολό κουζίνας, περιοδικό, αφίσα , πλαστική σακούλα και αλουμινόχαρτο!
Σε διάφορα μεγέθη
Παίξαμε λίγο και είπαμε να τα βάλουμε στη σειρά
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο.
Η από το μικρότερο στο μεγαλύτερο
Είπαμε να μπούμε σε ένα καράβι όμως και να ταξιδέψουμε!
Προτιμήσαμε αυτό!
Διαβάσαμε λοιπόν αυτό το υπέροχο βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη, με τις ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Το βιβλίο το λατρέψαμε! Γελάσαμε, θυμώσαμε, βρήκαμε στοιχεία από τους εαυτούς μας στις σελίδες του.
Συζητήσαμε πολύ. Προβληματιστήκαμε με τη συμπεριφορά της ηρωίδας, τα νεύρα και το θυμό της, την απογοήτευση που ένιωσε για τη μαμά της επειδή δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Η κυρία μας είχε μια ιδέα: Να ταξιδέψουμε πάλι στις σελίδες του βιβλίου, από την αρχή και να συζητάμε για τα συναισθήαματα των ηρώων. Κάναμε στάσεις λοιπόν στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους και προσπαθώντας να μπούμε στη θέση τους σκεφτόμασταν πως θα φερόμασταν εμείς. Κάποιες φορές παραδεχτήκαμε, θα κάναμε το ίδιο, κάποιες άλλες όμως όχι!
Από το ταξίδι αυτό γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις
«το χάρτινο καραβάκι της μαμάς ταξιδεύει στις σκέψεις μας»
– Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Κάτι που ξέρει ένας φίλος μας μπορεί να μην το ξέρουμε εμείς!
– Τη λύση σε ένα πρόβλημα μπορούν να την ξέρουν κάποιοι, Αν όμως είναι από άλλη χώρα μπορεί να μην την ξέρουν (δηλαδή, αν κάποιος μένει στο βουνό δεν μπορεί να ξέρει να φτιάχνει καραβάκια, μόνο δέντρα. Αν όμως ο ίδιος άνθρωπος έμενε κοντά στη θάλασσα θα ήξερε να φτιάχνει!!!)
– Να κάνουμε υπομονή. Ολα τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά.
– Ενας μικρός μπορεί να διδάξει έναν μεγάλο
– Οτι είσαι μικρός δε σημαίνει ότι είσαι και χαζός!
– Πρέπει να συζητάμε και να ζητάμε βοήθεια από τους φίλους μας
– Να αναγνωρίζουμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν
– Ο καθένας έχει διαφορετικό ταλέντο, διαφορετική γνώση!
– Μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους άλλους ακόμα και αν δεν μας το ζητήσουν. Αν δούμε ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια τον βοηθάμε
– Ειναι ωραίο να παίζουμε με τους γονείς μας. Αλλά είναι πιο ωραίο να παίζουμε με τους φίλους μας
– Πρέπει να συζητάμε πριν θυμώσουμε
– Είναι κουραστικό για τους άλλους να γκρινιάζουμε συνέχεια
– Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε όταν δεν ξέρουμε κάτι
– Λέμε πάντα την αλήθεια ακόμα και αν δεν μας συμφέρει. Ποτέ δε λέμε ψέμματα
– Με την οικογένειά μας συζητάμε
– Είναι ωραίο να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε!
– Δεν κοροιδεύουμε κανέναν γιατί δεν είναι σωστό. Δεν ξέρουμε πως ζει ο άλλος στο σπίτι του!
– Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το σπίτι μας αν δεν είναι μεγάλο ή αν δεν είναι πολύ ωραίο!
– Δεν είναι σωστό να λέμε ψέμματα ότι ξέρουμε κάτι ενώ δεν το ξέρουμε
– Ούτε είναι ντροπή να μην ξέρουμε κάτι.
– Λέμε στους φίλους μας μπράβο ή στον αδελφό μας αν κάνει κάτι ωραίο!
-Πρέπει πάντα να προσπαθούμε για κάτι και να μην τα παρατάμε
-Και οι γονείς καμιά φορά θέλουν να νιώθουν σαν παιδιά. Γι αυτό και απολαμβάνουν το παιχνίδι με τα παιδιά τους
– Είναι ωραίο να αγαπάμε να μαθαίνουμε. Η γνωση είναι θησαυρός!
Η κυρία μας λέει ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι τα παιδιά!
Μας αρέσει που είμαστε δάσκαλοι της κυρίας μας
Η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα του θυμού μας απασχόλησε πολύ! Προβληματιστήκαμε γιατί είδαμε στη συμπεριφορά της τους εαυτούς μας. Κι εμείς θα θυμώναμε στη θέση της … μάλλον
Από την άλλη το πιο σημαντικό από τις σκέψεις μας ήταν αυτό που είπε ο Παναγιώτης
«η γνώση είναι θησαυρός»
Η γνώση, λοπόν μας βοηθάει να ξεπερνάμε το θυμό μας. Να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά να αντιδρούμε
Πότε όμως θυμώνουμε;
Και πότε γνωρίζουμε;
Φτιάξαμε δύο μεγάλα καραβάκια
Το ενα θα είναι το καραβάκι του θυμού και το άλλο το καραβάκι της γνώσης.
Θα ζωγραφίσει ο καθένας μας πότε θυμώνει και θα το κολλήσει στο ένα καραβάκι ενώ στο άλλο θα ζωγραφίσουμε τους αγαπημένους μας ήρωες από τα παραμύθια που αγαπάμε και μας έμαθαν κάτι!
Ετσι λοιπόν …
Το καραβάκι της γνώσης είναι μεγαλύτερο γιατί είναι πιο … σοφό!
Με τη γνώση άλλωστε ξεπερνάς και τον θυμό!
Η αγαπημένη μας εικόνα του βιβλίου είναι η τελευταία. Αυτή που παίζουν ναυμαχία!
Αφήσαμε λοιπόν την φιλοσοφία και τα συναισθήματα του θυμού και είπαμε να νιώσουμε λίγη χαρά. Τρέξαμε στην αυλή για
ναυ μα χί α ναυ μα χί α ναυ μα χί α!!!
Ετοιμάζουμε τη θάλασσα!
ΝΑΥΑΡΧΙΑ (από το ναύαρχος!)
Ναυαρχία χωρίς θάλασσα γίνεται;
ούτε … ναυαρχία με παπούτσια γίνεται!
τα παπούτσια στη σειρά
ή σκόρπια στο προαύλιο
αφήνουμε και τα ίχνη μας αλλά ο ήλιος μας βοηθάει! Τα σβήνει για να μη μας ανακαλύψει κανείς που είμαστε!
Είναι τέλειο να περπατάς ξυπόλητος!
Φχαριστηθήκαμε ξυπολησιά!
Κυνηγώντας τα ίχνη!
Τώρα στα σοβαρά … Πρέπει να αποφασίσουμε μέχρι που θα φτασει η … θάλασσα!
Καπεταναίοι και ναύτες έτοιμοι
Πάρτε θέσεις!
1 2 3 ρο
καραβάκια στο νερό!
Ηρεμη η θάλασσα για την ώρα και τα καραβάκια πλέουν ήρεμα!
Ωχ! Θαλασσοταραχή!!!
Εχουμε όμως και εξελίξεις!
Κάποια καραβάκια μεταμορφώθηκαν!
Εγιναν υποβρύχια!
Είχαμε όμως και ατυχήματα …
Ποιο καραβάκι θα κερδίσει τελικά;
Η θάλασσα δεν βοηθάει και πολύ!
Το αλουμίνιο λοιπόν είναι πιο ανθεκτικό!
Οπως επίσης και η σακούλα και το καραβάκι που είναι φτιαγμένο από αφίσα.
Μετά τη ναυμαχία είχαμε … νερομπερδέματα!
Ποιος να αντισταθεί στη δροσιά του νερού;
Ναυαρχία στην αυλή τέλος!
Επειδή ποτέ δεν χορταίνεις μία ναυμαχία σκεφτήκαμε να τη συνεχίσουμε και μέσα στην τάξη. Ετσι λοιπόν μας γεννήθηκε μια ιδέα: να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Είχαμε έτοιμους του ήρωες! Το καραβάκι της γνώσης και το καραβάκι του θυμού!
Μόνο που επειδή ήταν πολύ μεγάλα θα φτιάχναμε μικρότερα!
οι δημιουργοί λοιπόν αρχίζουν την κατασκευή του παιχνιδιού!
τα εμπόδια και οι βοήθειες! Γοργόνα και τέρας της θάλασσας.
Χωρίσαμε το ταμπλό σε τετράγωνα και τα αριθμήσαμε. Θα χρησιμοποιήσουμε ζάρι φυσικά και τα δύο καραβάκια.
– Θα έχει λοιπόν και στοιχεία όπως πρότεινε και η Βασ. : Δηλαδή κάρτες που θα σε βοηθάνε να προχωράς η να μένεις πίσω
Αν κερδίσει η γνωση αφηγείται ο νικητής την αγαπημένη του ιστορία με τον τρόπο που θέλει
Αν κερδίσει ο θυμός ο ηττημένος προτείνει τρόπους για να μη θυμώνουμε. Και συνεχίζοντας , όλοι μαζί πια «ξαναδιαβάζουν» το βιβλίο βάζοντας του ήρωες να φερθούν διαφορετικά δίνοντας ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία!
τελικά στη αυλή είναι καλύτερα να παίζεις.
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Τα «ΣΤΟΙΧΕΙΑ» ! βοήθειες: Χρυσό σπαθί, Το νησί του θησαυρού, γοργόνα Παγίδες: Ρουφήχτρα, Βράχος, Τέρας της θάλασσας
Οι βοήθειες και τα εμπόδια
Οροι-Κανόνες
Παίζεται από άτομα ηλικίας 4-99
Παίζουν 2 παίχτες ή δύο ομάδες
Εχει πιόνια δύο καραβάκια «γνωση» και «θυμό»
Χρησιμοποιούμε το ζάρι
ο μικρότερος αρχίζει πρώτος
ΠΟΙΟοοοΣ ΞΑΝΑΠΑΙΖΕΙ;
Ε, μετά από όλα αυτά δεν θα σας κάνει εντύπωση αν σας πούμε ότι καλέσαμε την συγγραφέα στο σχολείο μας, η οποία απάντησε θετικά και θα έρθει!
Σε λίγες μέρες θα μας μάθει κι αυτή να φτιάχνουμε διαφορετικά καραβάκια
Αλλα δεν τελειώσαμε ακόμα!
Το καραβάκι μας ταξίδεψε σε άλλα βιβλία …
Ακολουθήστε και αυτό τον σύνδεσμο, παρακαλώ!
Ούτε η μαμά στο σπίτι, ούτε η γιαγιά στο μπαούλο ούτε τα καταστήματα είχαν τέτοια υφάσματα στα ράφια τους! Κοιτάξαμε πιο προσεκτικά και καταλάβαμε αμέσως γιατί ήταν μοναδικα! Τα υφάσματα αυτά ήταν γεμάτα λέξεις! Μάλλον , όχι γεμάτα… Ηταν ΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ!
1ο Νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων
