Kάτι από Χριστούγεννα

Λίγες φωτογραφίες θα μας βάλουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων.

Δεν είναι όλες μας οι κατασκευές, βέβαια, αλλά οι πιο αντιπροσωπευτικές.

Δουλεύοντας τα τρίγωνα, φτιάξαμε τριγωνόδεντρα και όλα μαζί έγιναν ένα μεγάλο που στόλισε την τάξη μας

Στην αυλή μας κυνηγήσαμε άλλου είδους … μπάλες.

Τις βαφτίσαμε Χριστουγεννιάτικες όμως! Δε μοιάζουν; Τι λέτε;

Να παίξουμε και λίγο;

Κουκλοθέατρο με τα πόδια μας παίζει η κυρία “Λιτσού”! ΣΟΥΠΕΡ!!!

 

Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, μας περίμενε μία έκπληξη!

ΚΑΛΑΟ!!!!

Παιδιά!!! Μην αφήσετε ούτε σταγόνα!

Στην υγεία όλων μας! Η ζωή μας να είναι πάντα μοσχομυριστή και γλυκιά σαν το ΚΑΛΑΟ!!! Να την ρουφάτε τη ζωή. Μην αφήνετε σταγόνα να πάει χαμένη! Οπως το καλάο!

 

Να σας ευχηθούμε, κιόλας!

Τρισδιάστατες οι φετινές κάρτες μας.

Αγαπάμε έλατα! Ισως επειδή δεν τα έχουμε στην περιοχή μας. 

Πολύ ωραία άσκηση λεπτής κινητικότητας, αυτή η κάρτα! Και μαθηματικών επίσης, αφού έπρεπε να σχηματίσουν το δέντρο τους από το μεγαλύτερο κλαδί στο μικρότερο. Χρειάστηκε να προσθέσουν “κλαδί”, ή να αφαιρέσουν, επίσης, ώστε το δέντρο τους να έχει το σχημα δέντρου, ή να κόψουν πιο λεπτά “κλαδιά” όσο ανέβαινε το έλατο! Την κάρτα αυτή τη λάτρεψαν και επειδή όταν ανοίγει πετάγεται το δέντρο δίνοντας τρισδιάστατη ψευδαίσθηση και δημιουργεί φυσικά έκπληξη σε όποιον την ανοίγει! Φανταστείτε την έκπληξη των γονέων όταν την άνοιξαν και διάβασαν λέξεις που είχαν γράψει μόνα τους! 

Α! Ξεχάσαμε …

Και κάτι από πρόβες

Η αφίσα μας για το θεατρικό μας.

Με την αγαπημένη μας τεχνική. Η αφίσα είναι διαδραστική. Ο καθένας τη δημιουργεί όπως θέλει αφού τίποτα δεν είναι κολλημένο. Επιλέξαμε αυτή τη σύνθεση και την φωτογραφίσαμε! Η δύναμη της φωτογραφίας όμως, ε; 😉

Διασκευάσαμε τον “Τρωκτικούλη”, δηλαδή “το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι” του Ευγένιου Τριβιζά

Η άδεια μας σκηνή γίνεται πιο όμορφη όταν είναι γεμάτη παιδιά!

Ηταν πολύ ωραία και η φετινή μας γιορτή!

Και του χρόνου!

 

Λίγα λόγια από τη … “Λιτσού”.

( Ετσι με λένε τα μαθητούδια μου, επειδή δε μου αρέσει το “κυρία”. Μου άρεσε πολύ, δε σας κρύβω, από πέρυσι που μου το κόλλησαν, επειδή μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Για κάποιο λόγο με την ίδια κατάληξη “ού” αυτο-αποκαλούμασταν ως παιδιά μεταξύ μας, τα αδελφοξαδέλφια  “Ελενού, Μαρινού, Δημητρού”  …. Το Λιτσού λοιπόν με κυνηγάει και μ’ αρέσει πολύ! 🙂  

Τα τελευταία χρόνια, κάνω δραματοποιημένη αφήγηση της Φρικαντέλας στα μαθητούδια μου. Την έχω πει τόσες φορές που, πια, την ξέρω καλά! Ντύνομαι η ίδια Φρικαντέλα και αλλάζω τους ρόλους και τα δωμάτια κάθε φορά, αλλάζοντας χρωματιστά καπέλα. Στο τέλος αφού σαν Φρικαντέλα έχω μάθει να αγαπάω τα “καλά” κερνάω τα παιδιά ζεστό ΚΑΛΑΟ! Μαγική στιγμή για τα παιδιά! Και για μένα! Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το να βλέπεις τα βλέμματά τους γεμάτα χαρά και τα … μουστάκια τους καφετιά από τη σοκολάτα! Δεν υπάρχει πιο μαγική στιγμή από το να … γεύονται τα παιδιά το παραμύθι. Να ζωντανεύει δηλαδή και να το απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις. Οραση, ακοή, αφή, όσφρηση και γεύση! Από την πρώτη φορά που ξεκίνησα να το κάνω αυτό, έχει γίνει έθιμο της τάξης μου. Και να μην ήθελα δε μ αφήνουν τα ίδια τα παιδιά,  αφού τα -περσινά- προνήπια ως νήπια, πια, κάθε επόμενη  χρονιά το μεταφέρουν στα καινούρια προνήπια κ.ο.κ. Και έτσι συνεχίζεται το έθιμο για χρόνια …  Τη στιγμή αυτή, ομολογώ, δεν την περιμένουν μόνο τα παιδιά με ανυπομονησία και χαρά. Εγώ να δείτε! 

Οι δραστηριότητες που επιλέγω κάθε φορά, είναι απλές, έτσι ώστε να τα καταφέρνουν τα παιδιά με όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβασή μου. Τώρα πια, βοηθούν το ένα το άλλο. Πόσο όμορφο να νοιάζονται για τον διπλανό τους!

Τα θεατρικά μας επίσης είναι συνήθως διασκευασμένα παραμύθια που αγαπούν τα παιδιά. Πριν κάνω τη διασκευή το συζητάμε. Ρωτάω τι ρόλους θα ήθελαν να προσθέσουμε και έτσι το έργο γράφεται στα μέτρα τους! Ο καθένας επιλέγει το ρόλο του και τα λόγια επίσης είναι γραμμένα για τον κάθε ρόλο ξεχωριστά! Το θέμα είναι να χαίρονται τα ίδια τα παιδιά. Να βιώνουν αυτή τη διαδικασία των προβών και της προετοιμασίας του θεατρικού ευχάριστα. Βοηθάνε και στα σκηνικά επίσης με μεγάλη χαρά. Φέτος, βοήθησαν μόνο στο στολισμό του δέντρου. Γιατί, η αλήθεια είναι, ότι σκηνικό, φέτος, ήταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί! Και γι αυτό επέλεξα να κάνω ζωγραφίσω ένα σκηνικό πολύ διακριτικό, με αισθητική κόμικ, για να δώσω έμφαση στα ίδια τα παιδιά. 

Για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να πω πόσο τυχερή είμαι που είμαι νηπιαγωγός !  Αφήστε που έχω και τους καλύτερους δασκάλους. Τα μαθητούδια μου, που τα αγαπάω πολύ! 

Γαρυφαλιά Τεριζάκη 

 

ΚΑΛΗ, ΓΛΥΚΙΑ, ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ !!! 

Πάμε θέατρο;

Πάμε!

Φτάσαμε λοιπόν, μέχρι την Χώρα, κοντά στα ανάκτορα του βασιλιά Νέστορα, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” βασισμένη στην γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.

Πολύ επίκαιρο παραμύθι, αν σκεφτεί κανείς  ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοια  “κοριτσάκια” που πουλάνε σπίρτα, χαρτομάντηλα, λουλούδια, ή καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια ή ακόμα ταξιδεύουν με τους γονείς τους για να αποφύγουν έναν πόλεμο με τις γνωστές σε όλους συνέπειες …

Ακόμα και σήμερα , δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Ευτυχώς που η διασκευή της ιστορίας είχε αίσιο τέλος και φύγαμε από το θέατρο χαρούμενοι! Ολοι οι “κακοί” φέρθηκαν με συμπόνοια τελικά στο κοριτσάκι και έτσι αυτό γνώρισε ζεστασιά, φιλία και γέμισε δώρα!
IMG_0723 IMG_0727 IMG_0730 IMG_0732 IMG_0733

Στο σχολείο ξεκλειδώνουμε το παραμύθι!

Εχει πολλά να μας πει ακόμα!

Προτιμούμε αυτή την απόδοση του παραμυθιού από τις εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ με την εξαιρετική, ιδιαίτερη εικονογράφηση της Κβέτα Πατσοφσκά, η οποία βραβεύτηκε το 1992 με το βραβείο εικονογράφησης Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!

9789607846518

Θυμηθήκαμε που μαζέψαμε παιχνίδια και ρούχα και στείλαμε στην Μυτιλήνη για τα παιδιά των προσφύγων.

Τώρα, ετοιμαζόμαστε για τον τηλεμαραθώνιο αγάπης της unicef.

Είμαστε σχολείο υπερασπιστής των παιδιών, άλλωστε!

afisa unicef

Να σας γνωρίσουμε  όμως τον συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!

Hans_Christian_Andersen

Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.

Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.

Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το παράξενο αυτό αγόρι. Τον έστειλε σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. Μετά κόπων και βασάνων, ο Χανς Κρίστιαν τελείωσε το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. «Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Το 1822 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, που θα περάσει απαρατήρητο. Το 1829 γράφει μια ιστορία φαντασίας με τίτλο «Περίπατος από το κανάλι του Χόλμενς στο ανατολικό σημείο του νησιού Άμαγκερ, που θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζει να γράφει, ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα, που γνωρίζουν επιτυχία περισσότερο στη Γερμανία, παρά στην πατρίδα του.

Το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του «Παραμύθια για παιδιά» και μόνο 8 χρόνια αργότερα κερδίζουν την επιδοκιμασία του κόσμου. Θα γράψει συνολικά 168 παραμύθια ως το 1872 με πιο γνωστά, «Τα κόκκινα Παπούτσια», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Το μικρό έλατο», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Η Τοσοδούλα».

Ενώ τα έργα του Άντερσεν είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σ’ όλη την ιστορία της λογοτεχνίας. Μολονότι βασίζονται σε λαϊκούς θρύλους, τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από έναν ηθικό ρεαλισμό, παρά απ’ την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες των λαϊκών μυθιστοριών, αλλά εκπρόσωποι ανθρώπινων αδυναμιών, όπως ματαιοδοξίας, σνομπισμού ή εγωιστικής αδιαφορίας. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μία αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου, άλλα είναι βαθιά απαισιόδοξα και έχουν δυσάρεστο τέλος.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θα διακριθεί και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Από το 1833 ως το 1857 πραγματοποιεί 29 ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, γνωρίζεται με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και καταγράφει τις εμπειρίες του σε σειρά ταξιδιωτικών βιβλίων.

Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εστία» με τον τίτλο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα.

Παρά τις ανησυχίες και τις φοβίες του, δεν δίστασε να ταξιδέψει και να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. Με ειδική άμαξα εξόρμησε στα χωριά των Μεσογείων, αλλά και τις πλαγιές της Πεντέλης.

Η προσωπική του ζωή δεν μοιάζει με την εικόνα ενός καλοκάγαθου τζέντλεμαν, που αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά, μα πιο πολύ με την εικόνα ενός φιλόδοξου, τρωτού, ματαιόδοξου, ευαίσθητου και ευφυή άνδρα. Δεν έκανε οικογένεια, αν και πολλές φορές ερωτεύτηκε βαθιά, ιδιαίτερα τη διάσημη σουηδέζα τραγουδίστρια Γιένυ Λιντ.

Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/107#ixzz3tfRoAxWe

Εδώ θα ακούσετε το υπέροχο τραγούδι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα
Και εδώ θα δείτε την ταινία κινουμένων σχεδίων
Τα ταξίδια μας, όπως βλέπετε,  έχουν ήδη ξεκινήσει! 
Αναγνωστικά, θεατρικά , στον ... χρόνο!
Δείτε την επόμενη ανάρτησή μας :)
IMG_0780

Αναδυόμενος γραμματισμός και όχι μόνο…

“… Με τον όρο «αναδυόμενος γραμματισμός» ορίζονται όλες οι στάσεις, γνώσεις και δεξιότητες που σχετίζονται με την αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου και την κατανόηση του μηνύματός του, καθώς και την παραγωγή κωδικοποιημένων μηνυμάτων κατά την προσχολική ηλικία, δηλαδή πριν ακόμη αρχίσει η συστηματική διδασκαλία της ανάγνωσης – γραφής (Παπούλια–Τζελέπη, 2001).

Ο όρος είναι πλέον ευρύτατα διαδεδομένος και όπως αναφέρει ο Hall (1987) χρησιμοποιείται για τους εξής λόγους:    1. Δείχνει ότι η ικανότητα χρήσης του γραπτού λόγου πηγάζει από το ίδιο το παιδί, εφόσον αυτό αναπτύσσεται σ’ ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί ο έντυπος λόγος.  2. Υποδηλώνει μια εξελικτική πορεία προς τη μάθηση, η οποία αρχίζει από τα πρώτα έτη της ζωής του παιδιού από το σπίτι και συνεχίζεται με τη φοίτηση του στο σχολείο. 3.  Δίνει έμφαση στη μάθηση κι όχι στη διδασκαλία.     

-Η ανάγνωση και η γραφή εμφανίζονται, όταν αφενός, προσφέρονται πλούσια ερεθίσματα στο περιβάλλον, και αφετέρου, όταν δρουν οι ενήλικοι, οι οποίοι υποστηρίζουν κάθε πειραματισμό και προσπάθεια του μικρού παιδιού να διαβάσει και να γράψει….”

Την Παρασκευή, λοιπόν στην τάξη μας ζήσαμε μια τέτοια … περιπέτεια.  Το προχωρήσαμε βέβαια! Βάλαμε και θέατρο.

Καπως έτσι λοιπόν συνέβησαν όλα

Κυρία:  Παιδιά, τι λέτε; Να φωνάξουμε και το άλλο τμήμα να κάνουμε πρόβα για την χριστουγεννιάτικη γιορτή μας;

Κωστής: Να τους γράψουμε μία πρόσκληση, κυρία!

Κυρία: Ωραία ιδέα, Κωστή! Ποιός θα την γράψει;

Παναγιώτης: Εγώ, κυρία! Εγώ!

Κυρία: Τέλεια! Λοιπόν … τι θα γράψουμε;

Παναγιώτης: Ελάτε για πρόβα…

Κυρία: Χμ … Αυτό όμως  δεν μου ακουγεται και πολύ σαν  πρόσκληση; Σαν …  διαταγή μου φαίνεται! Μήπως να γράψουμε κάτι πιο ευγενικό; Τι γράφουμε στις προσκλήσεις; Πως αρχίζουμε δηλαδή;

Κωστής: Κυρία, να γράψουμε, “Αγαπητοί μας δίπλα γείτονες θα χαρούμε πολύ να έρθετε ….”

Κυρία: Μπράβο Κωστή! Πολύ ωραία το είπες: “Αγαπητοί μας δίπλα γείτονες … ”  Μα τι ωραίο! Δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ! Λοιπόν, θα λες του Παναγιώτη να γράφει;

Κωστής: Μα, ναι!

“αγαπητοί μας δίπλα γείτονες, θα χαρούμε πολύ αν ερθετε να κάνουμε πρόβα… τώρα!”

IMG_0779

 

Κυρία: Ετοιμο! Μπράβο Παναγιώτη! Και μπράβο σε σας που τον βοηθήσατε να την γράψει!

Γιάννος: Να το βάλουμε και σε φάκελο, όμως. Ετσι πάνε τα γράμματα…

Κυρία: Εχεις απόλυτο δίκιο, Γιαννο μου. Πως θα  την στείλουμε έτσι την πρόσκληση; Τι; Χωρίς φάκελο … Θέλεις να έρθεις  να φτιάξεις έναν;

Γιάννος: ΝΑΙ!!!

IMG_0781

 

Κυρία: Ετοιμος και ο φάκελος! Ελα, Γιάννο, βάλε μέσα την πρόσκληση

Γιάννος: Να γράψουμε και σε ποιον το στέλνουμε;

IMG_0780

Ελενα: Και κάποιος να την πάει, όπως ο ταχυδρόμος!

Κυρία: Ωραία ιδέα! Α! Τι μου ήρθε στο μυαλό τώρα …. ! Να υποθέσουμε ότι εμείς εδώ είμαστε οι Θεοί του Ολύμπου και θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στους ανρθώπους!

Παιδιά: ΝΑιιιι! Ναι κυρία!!! Να πάει ο Ερμής!

Κυρία: Ποιος θέλει λοιπόν να γίνει Ερμής;

Αναστάσης: Εγώ, εγώ …

Ελενα: Να πάει και άλλος ένας μαζί του. Για παρέα!

Κυρία: Μήπως θες να γίνεις η Ιριδα;

Ελενα: Ναι. θέλω.

Κυρία: Πολύ ωραία… Πηγαίνετε στην μεταμφίεση να ντυθείτε λοιπόν! Ερμής και Ιριδα!

Ερμής και Ιριδα συνεργάστηκαν άψογα μεταξύ τους:

Ο Ερμής κρατά γερά την πρόσκληση, ενώ

IMG_0783

 η Ιριδα φτιάχνει τον δρόμο της στον ουρανό για να φτάσουν γρήγορα!

IMG_0784

Γεια σας παιδιά! Αντίο!

IMG_0785

Γεια σας! Στο καλό! Να φτάσετε γρήγορα και να έρθετε πιο γρήγορα!!!

IMG_0786

Η Ιριδα μπροστά ανοίγει δρόμο και ο Ερμής ακολουθεί …

IMG_0787

Αποστολή εξετελέσθη!

“Το πιάνο της Χριστίνας” ξεκίνησε επίσημα τις πρόβες του!

Ραντεβού στιςς 19.12 που θα γίνει η … πρεμιέρα!

Μπήκαμε στο κλίμα!

Στου καινούριου χρόνου την αυλή!

Αυτός είναι ο τίτλος ενός αγαπημένου μας τραγουδιού!

Σήμερα λοιπόν το τραγουδήσαμε και το χορέψαμε και αύριο θα κάνουμε περισσότερα… Δε σας λέμε ακόμα τί. Θα σας τα δείξουμε αύριο!

Ο καινούριος χρόνος λοιπόν, το 2013, ήρθε και θα τον φιλοξενήσουμε για … μία ολοκληρη χρονιά στην τάξη μας!!! Αν θα τον βαρεθούμε; Οχι βέβαια… Εχουμε πολλές δουλειές να κάνουμε μέσα σ’ αυτό τον χρόνο! Μας είναι απαραίτητο το 2013 για να ολοκληρώσουμε ό, τι έχουμε ξεκινήσει από το 2012 αλλά και για να σχεδιάσουμε νέες δραστηριότητες!

Είπαμε λοιπόν τα νέα μας και από όλα τα νέα και τις εμπειρίες μας μαζί προέκυψε ένα βιβλίο γεμάτο εμπειρίες χριστουγεννιάτικες και ζωγραφιές!

Είπαμε όμως τα νέα μας και με παντομίμα και κρατώντας μία κούκλα στο χέρι! Πολλοί τρόποι υπάρχουν να εκφράζεται κανείς! Ζωγραφική, θέατρο, παντομίμα , τραγούδι, λέξεις…

Χαρούμενο και γελαστό το 2013!!!

Να και το τραγούδι!!! Αγαπημένος μας ο Διονύσης Σαββόπουλος!!!

Χριστούγεννα στο σχολείο – πρόβες και γιορτή!

Και κάποια στιγμιότυπα από τις πρόβες μας!

Χριστούγεννα 2012 στο σχολείο μας  – ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

Οι ετοιμασίες έχουν ξεκινήσει πολλές μέρες πριν…

Κατασκευές, πρόβες για τη γιορτή μας “την χριστουγεννιάτικη ιστορία”, κάλαντα και τραγούδια, παραμύθια, καλικαντζαροιστορίες!

Τί να σας πρωτοδείξουμε… Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, σιγά σιγά να ξεδιπλώνουμε τα Χριστούγεννα όπως τα ζήσαμε στο σχολείο μας, παρέα με τους συμμαθητές και τις κυρίες μας

Κεφάλαιο 1          ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ