Και ένα “κρυμμένο” υλικό που θα μας δώσει πληροφορίες για μουσεία … διαφορετικά!
Βιβλία να διαβάσεις με τα μάτια;
βιβλία να ξεφυλλίσεις …
βιβλία να δει η ψυχή σου!
Βιβλία, που έγιναν βιβλιοχαλί!
Και από το βιβλιοχαλί έγιναν μια ιστορία!
Ιστορία που δημιουργήσαμε από τους τίτλους και τα εξώφυλλά τους!
(θα την εικονογραφήσουμε και θα σας τη δείξουμε!)
Ευχαριστούμε libray 4 all
Πληροφορίες για το πρόγραμμα
Το Library4all είναι μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2013 προσηλωμένη στην εκπαίδευση, τη διά βίου μάθηση, την καλλιτεχνική έκφραση και την ανάδειξη του πολιτισμού με σκοπό την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας σε παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας, μέσω της υποστήριξης και της ενίσχυσης σχολικών βιβλιοθηκών με βιβλία. Λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς τάσεις στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό, χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σχεδιάζουμε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, εφαρμογές και άλλα προϊόντα για παιδιά, ενήλικες, ΑμεΑ, καθώς και ομάδες του πληθυσμού που βρίσκονται στο περιθώριο. Η εταιρεία πιστεύει ότι η συχνή επαφή των παιδιών με τα βιβλία, και ιδιαίτερα στο χώρο του σχολείου όπου βρίσκονται καθημερινά, είναι παράγοντας καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη της ικανότητας ανάγνωσης και γραφής τους. H αποστολή μας Να λαμβάνουμε ενημέρωση για τις ανάγκες των σχολείων σε όλη την Ελλάδα και εν συνεχεία να τα βοηθάμε να δημιουργήσουν μία βιβλιοθήκη ή να διευρύνουν την υπάρχουσα συλλογή τους. Να δημιουργούμε εκπαιδευτικές λύσεις και εφαρμογές με στόχο τη στήριξη μη κερδοσκοπικών σκοπών που αποσκοπούν στη βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων μας. Να δίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες για εκπαίδευση και αυτο-βελτίωση σε παιδιά και ενήλικες. Να προωθούμε και να ενισχύουμε την πρόσβαση στον ελληνικό πολιτισμό και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Για το σχεδιασμό και την υλοποίηση της ιστοσελίδας μας έχουμε λάβει υπ’όψιν όλα εκείνα τα εμπόδια που συχνά δεν επιτρέπουν στους χρήστες να εκμεταλλευτούν πλήρως το περιεχόμενό της. Αφορμή για τη δημιουργία του Library4all ήταν ότι η πρόσβαση σε ευκαιρίες εκπαίδευσης και σε πολιτιστικά αγαθά χρειάζονται τώρα όσο ποτέ.
Το χάρτινο καραβάκι της μαμάς μας οδήγησε σε άλλα βιβλία:
Σε μία σειρά για τα συναισθήματα των εκδόσεων Φλούδα Αυτή η σειρά μας ήταν ό,τι έπρεπε αφού το κάθε βιβλιο είχε τις ιδανικές διαστάσεις για να δημιουργηθεί το παιχνίδι μας!
Αυτή τη φορά λοιπόν φτιάξαμε ένα πολύ διαφορετικό επιτραπέζιο. Το δημιουργήσαμε με βιβλία! “βιβλιοπέζιο”!
Οι Νέες Τεχνολογίες είναι κομμάτι της καθημερινότητας του σχολείου. Μαγική η τεχνολογία! Υπολογιστής, μαγνητόφωνο, βίντεο, κάμερα, προτζέκτορας, skype … Τα beebot όμως είναι τα αγαπημένα μας μελισσάκια, τα οποία εισάγουν τα παιδιά σε ένα μαθηματικό, αλγεβρικό τρόπο σκέψης. Πρέπει να δώσουν τις σωστές εντολές στο μελισσάκι από την αρχή, πριν ξεκινήσει δηλαδή τη διαδρομή του, πατώντας τα αντίστοιχα πλήκτρα, να προβλέψουν δηλαδή τις σωστές κινήσεις του για να το οδηγήσουν σωστά στο προορισμό του
Ετσι …
Απλώσαμε όλα τα βιβλία της σειράς στο πάτωμα. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Καθε ομάδα έχει το δικό του μελισσάκι. Oρίζεται και ένας αρχηγός ο οποίος λέει ένα συναίσθημα σε κάθε ομάδα περιγράφοντάς το. Οι παίχτες πρέπει να κατευθύνουν το beebot σωστά ώστε να σταματήσει πάνω στο συναίσθημα αυτό. Αν τα καταφέρουν διαβάζουμε το βιβλίο ! Αν όχι συνεχίζει η άλλη ομάδα!
και
Τα ταξίδια με τα βιβλία είναι φανταστικά. Ενα βιβλίο μας οδήγησε σε τόσα άλλα! Και κυρίως μας οδήγησε στη γνώση του εαυτού μας! Στα συναισθήματα μας. Μάθαμε να το ονομάζουμε και να τα συζητάμε και κυρίως να τα παίζουμε!
Ας είναι καλά και το μελισσάκι μας που έδωσε άλλες …νότες στο παιχνίδι!
Θέλαμε το ταξίδι μας αυτό να γίνει χωρίς άγχος και βιασύνη. Να το απολαύσουμε και να ακούσουμε τις ιστορίες του !
Η μεγάλη μέρα λοιπόν έφτασε!
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας αλλά και στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων μας για την φιλαναγνωσία είχαμε καλέσει τον καπετάνιο του στο σχολείο μας!
Μόνο που δεν ήταν καπετάνιος αλλά … καπετάνισσα!
Ελένη Γεωργοστάθη το όνομά της!
Εχουμε ήδη ετοιμάσει την υποδοχή της
(ο Αndy Warholl μας έχει επηρεάσει αρκετά φέτος!)
και έχουμε ναυπηγήσει και δυο καράβια:
Ενα μεγάλο και ένα λίγο μικρότερο
Το μικρότερο καράβι είναι του θυμού.
ενώ το μεγάλο είναι της γνώσης!
Γιατί η γνώση δε χωράει σε μικρό…
Αν αναρωτιέστε,
είναι οι πρωταγωνιστές ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού που έχουμε δημιουργήσει.
“Μια διαφορετική ναυμαχία”
Μας απασχόλησε πολύ το συναίσθημα του θυμού στο συγκεκριμένο βιβλίο!
Θύμωσε η μικρή πρωταγωνίστρια που η μαμά της δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Εμείς πότε θυμώνουμε;
Γιατί θυμώνουμε;
Τι κάνουμε για να προλαβαίνουμε τον θυμό μας ή τουλάχιστον να μην προσβάλλουμε και πληγώνουμε τους άλλους;
Η γνώση μας βοηθά να καταπολεμάμε το θυμό
Ετσι λοιπόν …
Αν κερδίσει το καράβι της γνώσης οι νικητές αφηγούνται με όποιο τρόπο επιθυμούν μια αγαπημένη τους ιστορία
Αν κερδίσει το καράβι του θυμού τότε οι νικητές προτείνουν τρόπους-παιχνίδια να τον ξεγελάνε παρέα με φίλους!
Επειδή όμως τα καράβια μας ήταν μεγάλα για το ταμπλό που φτιάξαμε, χρησιμοποιήσαμε μικρότερα
(Λεπτομέρειες για το παιχνίδι μας και για τον τρόπο που ταξιδέψαμε με το βιβλίο θα διαβάσετε σε επόμενη ανάρτηση)
Εχουμε ήδη όμως ετοιμάσει και το δώρο για τη συγγραφέα!
Η Ελένη Γεωργοστάθη λοιπόν μας ταξίδεψε στις σελίδες του βιβλίου της και εμείς εντυπωσιαστήκαμε
με το … μέγεθός τους αφού ήταν τεράστιες!
Συζητήσαμε για πολλά …
Για τα ταξίδια της σε άλλα σχολεία, γιατί δεν έχει όνομα η ηρωίδα του βιβλίου , αν έχει ταξιδέψει σε θάλασσα, αν παίζει ναυμαχία και άλλα. Αφήσαμε όμως τις ερωτήσεις στην άκρη και της τις στείλαμε ηλεκτρονικά για να μας απαντήσει γιατί θέλαμε χρόνο για παιχνίδι!
Το να παίζεις με τα βιβλία είναι τέλειο!
Ενα παιχνίδι που παίξαμε μαζί της και μας άρεσε πολύ είναι αυτό:
Από το σακουλάκι της η κα Γεωργοστάθη έβγαζε γράμματα κι εμείς λέγαμε δυνατά λέξεις για δραστηριότητες που μας αρέσει να κάνουμε με τη μαμά!
Το αποτέλεσμα, όπως είδατε, ήταν να σχηματιστεί ένα πολύχρωμο καράβι !
Δεν χάσαμε την ευκαιρία!
Το … λεξοκάραβο μας ενέπνευσε και δημιουργήσαμε τελικά
ένα ποίημα για το αγαπημένο μας νηπιαγωγείο!
Το τραγούδι του νηπιαγωγείου
Πρώτα πίνουμε το γάλα
και με γέλιο δυνατό Καλημέρα με τραγούδι
και μετά γαργαλητό
Φασαρία μα και τρέλες
κάνουμε πολλές λατρεία έχουμε στο χορό
και τις μουσικές!
Ζουζουνίσματα, χαμόγελα
και γλυκό φιλί μαγειρέματα με φίλους
και ζωγραφική
Μαζέματα και κέφι,
τρέχω στην μαμά δώρο της πηγαίνω
και βόλτα τα σκυλιά!
1ο νηπιαγωγείο γαργαλιάνων 11-5-2016
Μετά παίξαμε και άλλο παιχνίδι:
Είχαμε ήδη φτιάξει τα καραβάκια μας με τον τρόπο που μας είχε δείξει η συγγαφέας.
Δεν είχαν όμως πανί
Κανένα πρόβλημα.
Φτιάξαμε μόνοι μας!
ετοιμάζοντας τα … πανιά!
τα καραβάκια μας περιμένουν να στερεώσουμε τα πανιά τους
η συγγραφέας κρατάει και θησαυρό στο χέρι! Είναι ο τρόπος που θα στερεώσουμε τα πανιά στο καραβάκια. Δεν θα σας τα μαρτυρήσουμε όλα όμως!!!
εργοστάσιο πανιών!
“… και τώρα θα το διπλώσουμε έτσι και θα το στερεώσουμε πάνω στο … ” λέει η κυρία Γεωργοστάθη!
Μετά από αυτά τα παιχνίδια η κυρία Ελένη ανέβηκε στο δημοτικό.
Την περίμεναν οι περσινοί μας συμμαθητές της Πρώτης αλλά και εκείνοι της Δευτέρας.
Μ αυτούς θα ταξίδευε στο “απέναντι νησί”
Εμείς όμως βγήκαμε στο προαύλιο και συνεχίσαμε το παιχνίδι της ναυπηγικής!
Φτιάξαμε ένα πελώριο καράβι που μας χώραγε όλους μέσα και εκεί παίξαμε τη ναυμαχία μας!
Χωριστήκαμε σε ομάδες! Γνώση και θυμός! Ποιος παίζει ρε παιδιά;
Μετά ήρθαν και οι μαμάδες μας που ήθελαν να γνωρίσουν την συγγραφέα!
Δεν ήρθαν όμως με άδεια χέρια!
Ποτέ δεν έρχονται με άδεια χέρια οι μαμάδες μας!
Ετσι, όταν η κυρία Ελένη κατέβηκε από το Δημοτικό την περίμενε μία έκπληξη!
από τον κήπο μας στο φούρνο!
πλούσια τα εδέσματα!
μαμάδες και γιαγιάδες είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μαζί της
ήταν μέρα γιορτής! παιχνίδι και φαγητό!
Το σχολείο μας κάνει τους επισκέπτες να νιώθουν άνετα, “σαν στο σπίτι τους”! Και γι αυτό οι υπέροχες μαμάδες μας το αγαπάνε το ίδιο! Οπως το σπίτι τους δηλαδή!
Η κυρία Γεωργοστάθη πολύ ευγενική και φιλική συζήτησε με όλους! Μικρούς και μεγάλους
και δοκίμασε και από τα καλούδια που είχαν φέρει οι μαμάδες και είχαν στείλει οι μπαμπάδες!
Και πριν μας αποχαιρετήσει υπέγραψε τα βιβλία μας
είτε το ένα είτε και τα δυο
ανυπομονούμε να δούμε την αφιέρωση!
Με πόση χαρά περιμένουμε τη σειρά μας!
δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ!
Και τώρα ακολουθεί η συνέντευξη!
1. Εσείς ξέρετε να φτιάχνετε καραβάκια; Ναι, έμαθα πριν από λίγα χρόνια.
2. Πόση ώρα σας πήρε να το γράψετε; Το έγραψα σε ένα απόγευμα αλλά ύστερα το ξαναδιάβασα πολλές φορές και καθε φορά άλλαζα κάποιες λέξεις που δε μου άρεσαν.
3. Εχετε γράψει πολλά βιβλία; Έχω γράψει δύο και ετοιμάζω ένα τρίτο.
4. Θα μας μάθετε να φτιάχνουμε καραβάκια; ( μας έχει μάθει ήδη βέβαια όταν στείλαμε τις ερωτήσεις!) Νομίζω, σας έχω μάθει ή κάνω λάθος;
5. Σας αρέσουν τα παραμύθια που γράφετε; Τα παραμύθια γενικά; Τα παραμύθια γενικά μού αρέσουν πολύ. Όσο για τα δικά μου, προτιμώ να αρέσουν σε εκείνους που τα διαβάζουν.
6. Εχετε παίξει με καραβάκια; Ναι, πολλές φορές παρέα με τα παιδιά μου. Φτάχνουμε πολύ μεγάλα καράβια από χαρτί, σαν αυτό που σας έφερα και σαν το καράβι της γνώσης που φτιάξατε εσείς, και βάζουμε μέσα τα κουκλάκια των παιδιών μου. Κάνουμε φοβερά ταξίδια πάνω στο χαλί!
7. Θα φτιάξετε κι άλλα βιβλία; Όπως σας απάντησα πιο πάνω, ετοιμάζω ένα ακόμα. Ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλα.
8. Ποιες είναι η Αλεξάνδρα και η Μαριλένα; Είναι οι κόρες μου.
9. Πώς σας ήρθε η ιδέα; Είμαι κι εγώ μαμά και είναι πολλά αυτά που μαθαίνω από τα παιδιά μου. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω μια ιστορία για μια άλλη μαμά που μαθαίνει να φτιάχνει καραβάκια από την κόρη της.
10. Είστε παντρεμένη; Εχετε παιδιά; Ναι, είμαι παντρεμένη και έχω δυο παιδιά.
11. Που μένετε; Στην Αθήνα.
12. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο; Μου αρέσουν πολλά βιβλία. Κάποια από αυτά είναι για μεγάλους ή για μεγάλα παιδιά. Τα πιο αγαπημένα μου βιβλία για μικρά παιδιά είναι “Ο καλόκαρδος λύκος” του Ζοφρουά ντε Πενάρ και το “Ουπς” του Όλιβερ Τζέφερς.
13. Σας αρέσει η δουλειά σας; Ναι, πολύ, γι’ αυτό και την κάνω με όρεξη. Κανείς δεν κάνει με όρεξη μια δουλειά που βαριέται.
14. Σας αρέσει να διαβάζετε τα βιβλία σας; Μου αρέσει να βλέπω παιδιά να τα διαβάζουν.
15. Γνωρίζεστε με την εικονογράφο; Όχι, γιατί ζει στη Γερμανία.
16. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας εικονογράφος; Μου αρέσουν πολλοί εικονογράφοι και είναι δύσκολο να διαλέξω έναν από αυτούς. Ο καθένας κάνει μοναδικές ζωγραφιές, όπως μοναδικές είναι και οι δικές σας ζωγραφιές. Ένας από τους αγαπημένους μου είναι ο Ερίκ Πουιμπαρέ.
17. Τα παραμύθια είναι για τους μικρούς ή και για τους μεγάλους; Τα ωραία παραμύθια είναι για όλους.
18. Εχετε ταξιδέψει στη θάλασσα; Ναι, πολλές φορές και τα ταξίδια με πλοίο μού αρέσουν πολύ.
19. Εχετε επισκεφθεί άλλα σχολεία; Έχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία, και νηπιαγωγεία και δημοτικά. Κάποιες από τις ερωτήσεις που μου κάνατε μου τις έχουν ρωτήσει και άλλα παιδιά. Κάποιες άλλες όμως είναι η πρώτη φορά που μου τις κάνουν.
20. Εχετε ζητήσει από φίλες σας να σας μάθουν να φτιάχνετε καραβάκια; Όχι, αλλά μου έχουν ζητήσει κάποιες από αυτές να τους μάθω!
Σας ευχαριστώ θερμά για τις υπέροχες ερωτήσεις σας!
Εμείς ευχαριστούμε κυρία Γεωργοστάθη!
Και εσάς και τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ για τη συνεργασία
Ευχόμαστε να συνεχίσετε να ταξιδεύετε με το “καραβάκι” σας σε “απέναντι” νησιά αλλά και σε άλλους, πιο μακρινούς προορισμούς και φυσικά να φτάσετε σε πολλά πολλά σχολεία!
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο. Η από το μικρότερο στο μεγαλύτερο
Είπαμε να μπούμε σε ένα καράβι όμως και να ταξιδέψουμε!
Προτιμήσαμε αυτό!
Διαβάσαμε λοιπόν αυτό το υπέροχο βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη, με τις ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Το βιβλίο το λατρέψαμε! Γελάσαμε, θυμώσαμε, βρήκαμε στοιχεία από τους εαυτούς μας στις σελίδες του.
Συζητήσαμε πολύ. Προβληματιστήκαμε με τη συμπεριφορά της ηρωίδας, τα νεύρα και το θυμό της, την απογοήτευση που ένιωσε για τη μαμά της επειδή δεν ήξερε να φτιάχνει καραβάκια …
Η κυρία μας είχε μια ιδέα: Να ταξιδέψουμε πάλι στις σελίδες του βιβλίου, από την αρχή και να συζητάμε για τα συναισθήαματα των ηρώων. Κάναμε στάσεις λοιπόν στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους και προσπαθώντας να μπούμε στη θέση τους σκεφτόμασταν πως θα φερόμασταν εμείς. Κάποιες φορές παραδεχτήκαμε, θα κάναμε το ίδιο, κάποιες άλλες όμως όχι!
Από το ταξίδι αυτό γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις
“το χάρτινο καραβάκι της μαμάς ταξιδεύει στις σκέψεις μας”
– Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Κάτι που ξέρει ένας φίλος μας μπορεί να μην το ξέρουμε εμείς!
– Τη λύση σε ένα πρόβλημα μπορούν να την ξέρουν κάποιοι, Αν όμως είναι από άλλη χώρα μπορεί να μην την ξέρουν (δηλαδή, αν κάποιος μένει στο βουνό δεν μπορεί να ξέρει να φτιάχνει καραβάκια, μόνο δέντρα. Αν όμως ο ίδιος άνθρωπος έμενε κοντά στη θάλασσα θα ήξερε να φτιάχνει!!!)
– Να κάνουμε υπομονή. Ολα τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά.
– Ενας μικρός μπορεί να διδάξει έναν μεγάλο
– Οτι είσαι μικρός δε σημαίνει ότι είσαι και χαζός!
– Πρέπει να συζητάμε και να ζητάμε βοήθεια από τους φίλους μας
– Να αναγνωρίζουμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν
– Ο καθένας έχει διαφορετικό ταλέντο, διαφορετική γνώση!
– Μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους άλλους ακόμα και αν δεν μας το ζητήσουν. Αν δούμε ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια τον βοηθάμε
– Ειναι ωραίο να παίζουμε με τους γονείς μας. Αλλά είναι πιο ωραίο να παίζουμε με τους φίλους μας
– Πρέπει να συζητάμε πριν θυμώσουμε
– Είναι κουραστικό για τους άλλους να γκρινιάζουμε συνέχεια
– Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε όταν δεν ξέρουμε κάτι
– Λέμε πάντα την αλήθεια ακόμα και αν δεν μας συμφέρει. Ποτέ δε λέμε ψέμματα
– Με την οικογένειά μας συζητάμε
– Είναι ωραίο να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε!
– Δεν κοροιδεύουμε κανέναν γιατί δεν είναι σωστό. Δεν ξέρουμε πως ζει ο άλλος στο σπίτι του!
– Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το σπίτι μας αν δεν είναι μεγάλο ή αν δεν είναι πολύ ωραίο!
– Δεν είναι σωστό να λέμε ψέμματα ότι ξέρουμε κάτι ενώ δεν το ξέρουμε
– Ούτε είναι ντροπή να μην ξέρουμε κάτι.
– Λέμε στους φίλους μας μπράβο ή στον αδελφό μας αν κάνει κάτι ωραίο!
-Πρέπει πάντα να προσπαθούμε για κάτι και να μην τα παρατάμε
-Και οι γονείς καμιά φορά θέλουν να νιώθουν σαν παιδιά. Γι αυτό και απολαμβάνουν το παιχνίδι με τα παιδιά τους
– Είναι ωραίο να αγαπάμε να μαθαίνουμε. Η γνωση είναι θησαυρός!
Η κυρία μας λέει ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι είναι τα παιδιά!
Μας αρέσει που είμαστε δάσκαλοι της κυρίας μας
Η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα του θυμού μας απασχόλησε πολύ! Προβληματιστήκαμε γιατί είδαμε στη συμπεριφορά της τους εαυτούς μας. Κι εμείς θα θυμώναμε στη θέση της … μάλλον
Από την άλλη το πιο σημαντικό από τις σκέψεις μας ήταν αυτό που είπε ο Παναγιώτης
“η γνώση είναι θησαυρός”
Η γνώση, λοπόν μας βοηθάει να ξεπερνάμε το θυμό μας. Να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά να αντιδρούμε
Πότε όμως θυμώνουμε;
Και πότε γνωρίζουμε;
Φτιάξαμε δύο μεγάλα καραβάκια
Το ενα θα είναι το καραβάκι του θυμού και το άλλο το καραβάκι της γνώσης.
Θα ζωγραφίσει ο καθένας μας πότε θυμώνει και θα το κολλήσει στο ένα καραβάκι ενώ στο άλλο θα ζωγραφίσουμε τους αγαπημένους μας ήρωες από τα παραμύθια που αγαπάμε και μας έμαθαν κάτι!
Ετσι λοιπόν …
Το καραβάκι της γνώσης είναι μεγαλύτερο γιατί είναι πιο … σοφό!
Με τη γνώση άλλωστε ξεπερνάς και τον θυμό!
Η αγαπημένη μας εικόνα του βιβλίου είναι η τελευταία. Αυτή που παίζουν ναυμαχία!
Αφήσαμε λοιπόν την φιλοσοφία και τα συναισθήματα του θυμού και είπαμε να νιώσουμε λίγη χαρά. Τρέξαμε στην αυλή για
ναυ μα χί α ναυ μα χί α ναυ μα χί α!!!
Ετοιμάζουμε τη θάλασσα!
ΝΑΥΑΡΧΙΑ (από το ναύαρχος!)
Ναυαρχία χωρίς θάλασσα γίνεται;
ούτε … ναυαρχία με παπούτσια γίνεται!
τα παπούτσια στη σειρά
ή σκόρπια στο προαύλιο
αφήνουμε και τα ίχνη μας αλλά ο ήλιος μας βοηθάει! Τα σβήνει για να μη μας ανακαλύψει κανείς που είμαστε!
Είναι τέλειο να περπατάς ξυπόλητος!
Φχαριστηθήκαμε ξυπολησιά!
Κυνηγώντας τα ίχνη!
Τώρα στα σοβαρά … Πρέπει να αποφασίσουμε μέχρι που θα φτασει η … θάλασσα!
Καπεταναίοι και ναύτες έτοιμοι
Πάρτε θέσεις!
1 2 3 ρο
καραβάκια στο νερό!
Ηρεμη η θάλασσα για την ώρα και τα καραβάκια πλέουν ήρεμα!
Ωχ! Θαλασσοταραχή!!!
Εχουμε όμως και εξελίξεις!
Κάποια καραβάκια μεταμορφώθηκαν!
Εγιναν υποβρύχια!
Είχαμε όμως και ατυχήματα …
Ποιο καραβάκι θα κερδίσει τελικά;
Η θάλασσα δεν βοηθάει και πολύ!
Το αλουμίνιο λοιπόν είναι πιο ανθεκτικό!
Οπως επίσης και η σακούλα και το καραβάκι που είναι φτιαγμένο από αφίσα.
Μετά τη ναυμαχία είχαμε … νερομπερδέματα!
Ποιος να αντισταθεί στη δροσιά του νερού;
Ναυαρχία στην αυλή τέλος!
Επειδή ποτέ δεν χορταίνεις μία ναυμαχία σκεφτήκαμε να τη συνεχίσουμε και μέσα στην τάξη. Ετσι λοιπόν μας γεννήθηκε μια ιδέα: να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Είχαμε έτοιμους του ήρωες! Το καραβάκι της γνώσης και το καραβάκι του θυμού!
Μόνο που επειδή ήταν πολύ μεγάλα θα φτιάχναμε μικρότερα!
οι δημιουργοί λοιπόν αρχίζουν την κατασκευή του παιχνιδιού!
τα εμπόδια και οι βοήθειες! Γοργόνα και τέρας της θάλασσας.
Χωρίσαμε το ταμπλό σε τετράγωνα και τα αριθμήσαμε. Θα χρησιμοποιήσουμε ζάρι φυσικά και τα δύο καραβάκια.
– Θα έχει λοιπόν και στοιχεία όπως πρότεινε και η Βασ. : Δηλαδή κάρτες που θα σε βοηθάνε να προχωράς η να μένεις πίσω
Αν κερδίσει η γνωση αφηγείται ο νικητής την αγαπημένη του ιστορία με τον τρόπο που θέλει
Αν κερδίσει ο θυμός ο ηττημένος προτείνει τρόπους για να μη θυμώνουμε. Και συνεχίζοντας , όλοι μαζί πια “ξαναδιαβάζουν” το βιβλίο βάζοντας του ήρωες να φερθούν διαφορετικά δίνοντας ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία!
τελικά στη αυλή είναι καλύτερα να παίζεις.
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Τα “ΣΤΟΙΧΕΙΑ” ! βοήθειες: Χρυσό σπαθί, Το νησί του θησαυρού, γοργόνα Παγίδες: Ρουφήχτρα, Βράχος, Τέρας της θάλασσας
Οι βοήθειες και τα εμπόδια
Οροι-Κανόνες
Παίζεται από άτομα ηλικίας 4-99
Παίζουν 2 παίχτες ή δύο ομάδες
Εχει πιόνια δύο καραβάκια “γνωση” και “θυμό”
Χρησιμοποιούμε το ζάρι
ο μικρότερος αρχίζει πρώτος
ΠΟΙΟοοοΣ ΞΑΝΑΠΑΙΖΕΙ;
Ε, μετά από όλα αυτά δεν θα σας κάνει εντύπωση αν σας πούμε ότι καλέσαμε την συγγραφέα στο σχολείο μας, η οποία απάντησε θετικά και θα έρθει!
Σε λίγες μέρες θα μας μάθει κι αυτή να φτιάχνουμε διαφορετικά καραβάκια
Σαν σήμερα είχε γεννηθεί ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν στο Οντενσε της Δανίας
το 1805.
(Θα μας απασχολήσει στην επόμενη ανάρτηση)
Κυρία, μας δίνεις να τον ζωγραφίσουμε;
Και η κυρία θυμήθηκε τον Αντυ!
και τον Λιχτενστάιν
Ο Ρόυ Λιχτενστάιν, Αμερικανός ζωγράφος της μοντέρνας τέχνης, εμπνεύστηκε από τα φαινόμενα της μαζικής κουλτούρας. Ξεκίνησε το 1951 να ασχολείται επαγγελματικά με την τέχνη, ζωγραφίζοντας καουμπόι και Ινδιάνους με μοντέρνα τεχνοτροπία. Το 1960 ζωγράφισε τον Μίκυ-Μάους για τα παιδιά του και από τότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον του για τα κόμικς. Στους πίνακές του, που είναι φτιαγμένοι με το ύφος και τους ήρωες των κόμικς, επικρατούν τα λαμπερά χρώματα. Η έκθεση των έργων του το 1962 στη Νέα Υόρκη εντυπωσίασε τόσο, ώστε ήταν ο πρώτος Αμερικανός που προσκλήθηκε να εκθέσει έργα του στην Πινακοθήκη Τέιτ του Λονδίνου. Το έργο του ανήκει στην ποπ-αρτ*. Τα γλυπτά του της περιόδου 1967-1968, αν και ανήκουν στην ίδια τεχνοτροπία με τα έργα ζωγραφικής του, θυμίζουν περισσότερο τις τεχνοτροπίες σε γυαλί και χρώμιο της δεκαετίας του 1930. Στη δημιουργία των έργων του ο Λιχτενστάιν έχει επηρεαστεί επίσης από διάφορες περιόδους της τέχνης, καθώς και από καλλιτέχνες, όπως ο Πικάσο, ο Ματίς και ο Νταλί.
και οι καλλιτέχνες άρχισαν δουλειά!
μια ματιά ακόμα στη Μέριλιν … Ποπ Αρτ και Άντυ γουόρχωλ (1928-1987) Ο Άντυ Γουόρχωλ υπήρξε διακεκριμένος Αμερικανός ζωγράφος, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και κυρίαρχη μορφή στο κίνημα της Ποπ Αρτ. Ο Αντρέας Γουορχώλα γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει στις ηνωμένες πολιτείες από τη Ρουθένια, μία περιοχή της σημερινής Σλοβακικής Δημοκρατίας. Ανάμεσα στο 1945 και το 1949 ο Γουόρχωλ σπούδασε στο Ινστιτούτο τεχνολογίας του Κάρνετζι. Δούλεψε ως καλλιτέχνης διαφημιστικών για περιοδικά και σχεδίαζε διαφημιστικά για βιτρίνες καταστημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 άρχισε να πειραματίζεται με αναπαραγωγές που βασιζόταν σε διαφημίσεις, επικεφαλίδες εφημερίδων και μαζικές εικόνες από την Αμερικανική λαϊκή πολιτιστική παράδοση, όπως τις κονσέρβες σούπες Κάμπελ και μπουκάλια κόκα κόλας. Το 1962 , άρχισε μία σειρά πορτραίτων της Μέρυλιν Μονρόε. Ακόμη συμπεριέλαβε στη σειρά πορτραίτα της Τζάκι Κένεντυ και του Έλβις Πρίσλευ. Τον ίδιο χρόνο πήρε μέρος σε μία έκθεση Νέο Ρεαλιστών στη Νέα Υόρκη, που ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός της Ποπ Αρτ. Το 1963, ο Γουόρχωλ μπήκε στη βιομηχανία του κινηματογράφου με κάποια πειραματικά φιλμ. Το στούντιο του γνωστό ως το Εργοστάσιο, έγινε το σημείο συνάντησης για νέους καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μουσικούς. Ένας από αυτούς, ο Βαλερύ Σολάνας , τον πυροβόλησε τραυματίζοντας τον σοβαρά το 1968. Τώρα πλέον ο Γουόρχωλ καθιερώθηκε ως ένας διάσημος διεθνής καλλιτέχνης και εξέθετε τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο καθ’ όλη τη δεκαετία του 1970 και 1980. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1987, ο Γουόρχωλ πέθανε ξαφνικά σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια εγχείρησης .
. Το όνομα Ποπ Αρτ αποδίδεται στον Βρετανό κριτικό τέχνης Λώρενς Άλογουει, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο για πρώτη φορά το 1958 αλλά καθιερώθηκε μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στη δεκαετία του ’60, περίοδος που η Ποπ Αρτ γνώρισε και την μεγαλύτερη απήχηση. Μέχρι τότε, συχνά οι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες αποκαλούνταν και Νεο-Νταντά με αναφορά στο κίνημα του Ντανταϊσμού. Από αρκετούς, ο Ντανταϊσμός θεωρείται πρόδρομος της Ποπ Αρτ και σίγουρα αποτέλεσε ισχυρή επιρροή. Τα δύο κινήματα συνδέονται μεταξύ τους, κυρίως μέσω της κοινής διάθεσης να προκαλέσουν και να ανυψώσουν το καθημερινό και συνηθισμένο στη θέση του αντικειμένου της τέχνης. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η Ποπ Αρτ άρχισε να αναπτύσσεται κυρίως στην Αμερική. Η προσωπικότητα του Άντι Γουόρχολ και του Ρόι Λίχτενσταϊν θα δώσουν τη μεγαλύτερη ώθηση στην Ποπ Αρτ. Αν και η Βρετανία αποτελεί τον τόπο γέννησης της Ποπ Αρτ, στην Αμερική γνωρίζει πραγματική έξαρση, γεγονός που ευνοείται και από την οικονομική ευρωστία της Αμερικής. Κύρια χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η σάτιρα, οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού. Η Ποπ Αρτ υπηρέτησε την αποκαλούμενη μαζική κουλτούρα και συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Σε αντίθεση με πολλά προγενέστερα κινήματα της μοντέρνας τέχνης, η Ποπ Αρτ επέδειξε αδιαφορία σε δύσκολα, δυσνόητα ή περισσότερο εγκεφαλικά θέματα, τα οποία για τους καλλιτέχνες του κινήματος θεωρούνταν προϊόντα μιας διάθεσης ελιτισμού. Πίνακες με αναπαραστάσεις τενεκεδένιων κουτιών γνωστού αναψυκτικού, του Έλβις Πρίσλεϊ και της Μέριλιν Μονρόε ή ακόμα θέματα δανεισμένα από τα αμερικανικά κόμιξ και τη διαφήμιση αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της Ποπ Αρτ αισθητικής.
Οι κυριότεροι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες ήταν ο Άντυ Γουόρχωλ, ο Ρόι Λίχνεσταιν,Πήτερ Μπλέικ, Ρίτσαρντ Χάμιλτον
Φτάσαμε λοιπόν, μέχρι την Χώρα, κοντά στα ανάκτορα του βασιλιά Νέστορα, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” βασισμένη στην γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.
Πολύ επίκαιρο παραμύθι, αν σκεφτεί κανείς ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοια “κοριτσάκια” που πουλάνε σπίρτα, χαρτομάντηλα, λουλούδια, ή καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια ή ακόμα ταξιδεύουν με τους γονείς τους για να αποφύγουν έναν πόλεμο με τις γνωστές σε όλους συνέπειες …
Ακόμα και σήμερα , δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.
Ευτυχώς που η διασκευή της ιστορίας είχε αίσιο τέλος και φύγαμε από το θέατρο χαρούμενοι! Ολοι οι “κακοί” φέρθηκαν με συμπόνοια τελικά στο κοριτσάκι και έτσι αυτό γνώρισε ζεστασιά, φιλία και γέμισε δώρα!
Στο σχολείο ξεκλειδώνουμε το παραμύθι!
Εχει πολλά να μας πει ακόμα!
Προτιμούμε αυτή την απόδοση του παραμυθιού από τις εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ με την εξαιρετική, ιδιαίτερη εικονογράφηση της Κβέτα Πατσοφσκά, η οποία βραβεύτηκε το 1992 με το βραβείο εικονογράφησης Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!
Θυμηθήκαμε που μαζέψαμε παιχνίδια και ρούχα και στείλαμε στην Μυτιλήνη για τα παιδιά των προσφύγων.
Τώρα, ετοιμαζόμαστε για τον τηλεμαραθώνιο αγάπης της unicef.
Είμαστε σχολείο υπερασπιστής των παιδιών, άλλωστε!
Να σας γνωρίσουμε όμως τον συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!
Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.
Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.
Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το παράξενο αυτό αγόρι. Τον έστειλε σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. Μετά κόπων και βασάνων, ο Χανς Κρίστιαν τελείωσε το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. «Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Το 1822 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, που θα περάσει απαρατήρητο. Το 1829 γράφει μια ιστορία φαντασίας με τίτλο «Περίπατος από το κανάλι του Χόλμενς στο ανατολικό σημείο του νησιού Άμαγκερ, που θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζει να γράφει, ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα, που γνωρίζουν επιτυχία περισσότερο στη Γερμανία, παρά στην πατρίδα του.
Το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του «Παραμύθια για παιδιά» και μόνο 8 χρόνια αργότερα κερδίζουν την επιδοκιμασία του κόσμου. Θα γράψει συνολικά 168 παραμύθια ως το 1872 με πιο γνωστά, «Τα κόκκινα Παπούτσια», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Το μικρό έλατο», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Η Τοσοδούλα».
Ενώ τα έργα του Άντερσεν είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σ’ όλη την ιστορία της λογοτεχνίας. Μολονότι βασίζονται σε λαϊκούς θρύλους, τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από έναν ηθικό ρεαλισμό, παρά απ’ την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες των λαϊκών μυθιστοριών, αλλά εκπρόσωποι ανθρώπινων αδυναμιών, όπως ματαιοδοξίας, σνομπισμού ή εγωιστικής αδιαφορίας. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μία αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου, άλλα είναι βαθιά απαισιόδοξα και έχουν δυσάρεστο τέλος.
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θα διακριθεί και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Από το 1833 ως το 1857 πραγματοποιεί 29 ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, γνωρίζεται με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και καταγράφει τις εμπειρίες του σε σειρά ταξιδιωτικών βιβλίων.
Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εστία» με τον τίτλο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα.
Παρά τις ανησυχίες και τις φοβίες του, δεν δίστασε να ταξιδέψει και να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. Με ειδική άμαξα εξόρμησε στα χωριά των Μεσογείων, αλλά και τις πλαγιές της Πεντέλης.
Η προσωπική του ζωή δεν μοιάζει με την εικόνα ενός καλοκάγαθου τζέντλεμαν, που αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά, μα πιο πολύ με την εικόνα ενός φιλόδοξου, τρωτού, ματαιόδοξου, ευαίσθητου και ευφυή άνδρα. Δεν έκανε οικογένεια, αν και πολλές φορές ερωτεύτηκε βαθιά, ιδιαίτερα τη διάσημη σουηδέζα τραγουδίστρια Γιένυ Λιντ.
Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών.
Πέρασε λοιπόν άλλη μία σχολική χρονιά γεμάτη δημιουργικότητα, φαντασία και πολύ παιχνίδι. Παιχνίδια στην αυλή, στην τάξη, παιχνίδια με τους φίλους, παιχνίδια με τα βιβλία.
Και αυτό εδώ είναι το τελευταίο μας παιχνίδι με τα βιβλία για φέτος!
Ολη την χρονιά “συνταξιδέψαμε” και “παίξαμε” τα βιβλία μας παρέα με συγγραφείς και εικονογράφους ηλεκτρονικά. Skype, mail …
Αυτή τη φορά όμως ένας εικονογράφος μας επισκέφθηκε ζωντανά, στην τάξη μας.
Ο Λαυρέντης Χωραίτης!
Ηρθε, όχι έτσι απλά στην τάξη μας, αλλά έφερε μαζί του και το εργαλείο της δουλειάς του.
Τον υπολογιστή του, την ταμπλετα του και τη γραφίδα του!
Γιατί μόνο στον υπολογιστή εικονογραφεί, όπως μας είπε.
Μας έδειξε εικόνες από δουλειές του μια και ο ίδιος είναι όχι μόνο εικονογράφος αλλά ακόμα γραφίστας και κομίστας.
Κι εμείς ακούγαμε με προσοχή
Και μας είχε και μία έκπληξη!
Μας αποκάλυψε πώς θα είναι το φετινό μας αναμνηστικό!
(Εχουμε την τύχη, ξέρετε, να μας σχεδιάζει κάθε χρόνο ο ίδιος τα αναμνηστικά μας, τα οποία είναι έργα τέχνης !)
Τον ρωτήσαμε διάφορα πράγματα και απάντησε σε όλα. Μάλιστα του ζητήσαμε να μας σχεδιάσει την “κυρία φιλαναγνωσία”, τηνηρωίδα των λίμερικ που δημιουργήσαμε. ( εμπνευσμένοι από τα λίμερικ του Gianni Rodari και τα βιβλία της Μαρίας Μαμαλίγκα “μια ανόητη γεωγραφία” και ” ζηλιάρικα, λαίμαργα, και άλλα αινιγματικά ποιήματα” και “αβγατισμα”)
Τα ποιήματά μας τον ενέπνευσαν και δεν άργησε να σχηματίσει την εικόνα της φιλαναγνωσίας στο μυαλό του.
Δείτε βήμα βήμα πως “γεννήθηκε” η “κυρία Φιλαναγνωσία” στην οθόνη του υπολογιστή του!
Ιδού λοιπόν ολοζώντανη μπροστά σας!
Δεν θα μπορούσε να μη γίνει το εξώφυλλο της ποιητικής μας συλλογής!
Ευχαριστούμε πολύ κύριε Λαυρέντη!
* Ο Λαυρέντης Χωραίτης έχει εικονογραφήσει τον “βασιλιά Ντο” του Μίμη Πλέσσα και τον “πάνθηρα μαυρόγατο” της Βάσιας Ακαρέπη . Επίσης διατηρεί τη στήλη κόμικ στο περιοδικό “ταλκ” και συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Νέες δουλειές του “τρέχουν” γρήγορα… !
Και το τελευταίο μας γρήγορο ταξίδι για φέτος έγινε πάλι στην Αθήνα.
Αφορμή για το ταξίδι μας αυτό ήταν το …
Και αυτή την φορά το κουρελάκι μας ταξίδεψε …
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή πολιτεία μεγαλόσωμοι αρματωμένοι άνθρωποι άναψαν μια μεγάλη φωτιά. Οι διχαλωτές της γλώσσες τύλιγαν τα δέντρα και τα ’πνιγαν, ρουφούσαν τα σπίτια και κυνηγούσαν τους ανθρώπους, που έτρεχαν τρομοκρατημένοι. Οι καπνοί της μουτζούρωναν τον ουρανό και θόλωναν τα αστέρια. Οι μεγάλοι την έλεγαν πόλεμο.
Ένα αληθινό μα συνάμα τρυφερό και αισιόδοξο βιβλίο για τη σκληρότητα του πολέμου και τον τρόπο που το βιώνουν τα παιδιά σε όλον τον κόσμο.
Μας συγκίνησε πολύ αυτή η ιστορία. Η εικονογράφηση μάλιστα μας θύμισε έναν αγαπημένο μας καλλιτέχνη, τον Vincent Van Gogh και συγκεκριμένα το έργο του “Starry night” (έναστρη νύχτα).
και εδώ σε κίνηση!
Και θελήσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την εικονογράφο
Η κυρία Μάρια Μπαχά, πολύ γελαστή και γλυκιά, μας υποδέχτηκε στο εργαστήρι της. Η περιέργεια μας βέβαια πολύ μεγάλη για το πώς είναι ο προσωπικός της χώρος. Αυτή διάβασε τη σκέψη μας κι έτσι …
Απάντησε πρόθυμα σε πολλές ερωτήσεις μας.
Δείτε μερικά αποσπάσματα…
Ποιο βιβλίο σας αγαπάτε πιο πολύ;
Με ποιον τρόπο ζωγραφίζετε;
Τι ετοιμάζετε τώρα;
Τη ρωτήσαμε μάλιστα αν της αρέσει ο Van Gogh και αν την έχει επηρεάσει και μας είπε ότι της αρέσει πράγματι πολύ, ότι τον αγαπάει και ότι έχει περάσει “μέσα” της πια.
Την ευχαριστήσαμε και της στείλαμε πολλά φιλιά! Και κείνη το ίδιο!
Η εικονογράφηση της Μάριας Μπαχά, ” η έναστρη νύχτα” και η ιστορία φυσικά της Αλεξάνδρας Μητσιάλη μας έδωσαν μια ιδέα! Να φτιάξουμε το δικό μας αστερόσπιτο όπου θα κρύβουμε τα όνειρά μας.
Ετσι λοιπόν έφτιαξε ο καθένας τα δικά του αστέρια
που θα λούζουν το αστερόσπιτο
Το κρεμάσαμε ψηλά και βάλαμε και κουδουνάκια!
Και φτιάξαμε το σπίτι με μια μεγάλη πόρτα για να χωράει όλα τα όνειρα μέσα!
Μια … αληθινή ιστορία που συνέβη στο σχολείο μας ένα πρωινό, πριν από λίγες μέρες!
Ηταν η ώρα που είχαμε το συμβούλιο της τάξης μας. Επρεπε να … λύσουμε κάτι κόμπους που είχαν δεθεί στο διάλειμμα. Και πάνω που συζητούσαμε και λέγαμε ιδέες για το πως λύνονται καλύτερα αυτοί οι κόμποι ακούσαμε ένα χτύπημα στην πόρτα.
Και παρόλο που η κυρία μας δεν ανοίγει την πόρτα σε ξένους, αυτό τον κύριο τον άφησε να μπει. Μάλιστα τον καλοδέχτηκε. Μας είπε ότι αυτός ο κύριος θα έπρεπε να επισκέπτεται όλα τα σχολεία. Η κυρία μας τελικά τον είχε καλέσει!
Είδαμε έναν κύριο μικροκαμωμένο με μεγάλα γυαλιά και πολύ ζεστό χαμόγελο. Κρατούσε στα χέρια του κλωστές και βελόνια και κάτι υφάσματα απίστευτα! Μα τι υφάσματα ήταν αυτά!
Ούτε η μαμά στο σπίτι, ούτε η γιαγιά στο μπαούλο ούτε τα καταστήματα είχαν τέτοια υφάσματα στα ράφια τους! Κοιτάξαμε πιο προσεκτικά και καταλάβαμε αμέσως γιατί ήταν μοναδικα! Τα υφάσματα αυτά ήταν γεμάτα λέξεις! Μάλλον , όχι γεμάτα… Ηταν ΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ!
Μας κέρδισε αμέσως αυτός ο κύριος ράφτης, ο “ραφτάκος” όπως μας είπε ότι είναι πιο γνωστός. Θελήσαμε να μάθουμε τα μυστικά της τέχνης του. Πως δηλαδή φτιάχνει τόσο υπέροχα ρούχα με λέξεις; Και μας εκμυστηρεύτηκε τα μυστικά του γιατί, είπε, όλα τα παιδιά του κόσμου θα πρέπει να μάθουν για τη δύναμη που έχουν οι λέξεις.
Οι λέξεις μπορούν να ξεκινήσουν και να σταματήσουν έναν πόλεμο
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν αδύναμο και δυνατό
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις και να θυμάσαι
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν δειλό και γενναίο
Οι λέξεις μπορούν να σε πληγώσουν και να σε γιατρέψουν
Οι λέξεις μπορούν να “σε αδειάσουν” και να “σε γεμίσουν”
Οι λέξεις μπορούν να σε κάνουν να χάσεις και να κερδίσεις έναν φίλο
Και εκεί ήταν που θελαμε βοήθεια. Να μη χάσουμε έναν φίλο. Να κερδίσουμε την φιλία. Ακολουθώντας λοιπόν τις μυστικές του συμβουλές φτιάξαμε ένα ρούχο για την φιλία.
“Το γιλέκο της φιλίας”
Πήραμε δυο κύκλους που συμβολιζουν τους κύκλους που κάνουν οι σχέσεις μας, η ζωή μας.
τους κολλήσαμε καλά όπως κολλάνε δύο φίλοι
Αλλά στην πραγματικότητα η κόλλα μπήκε από πάνω.
Οι λέξεις μας ήταν η κόλλα που κράτησε τους δύο κύκλους ενωμένους
Και γεμίσαμε το γιλέκο με λέξεις φιλίας δροσερες, ζεστές, γλυκές: παγωτό, αγάπη, εκδρομή, άμμος …
του κάναμε και δύο τρύπες για να το φοράμε
Ετσι λοιπόν, όταν κάποιος έχει ανάγκη έναν φίλο και θέλει να μοιραστεί κάτι ….
φοράει το γιλέκο
και τότε ανοίγουν … 24 ζευγάρια αυτιά και μάτια όχι μόνο δύο
Ενα τρυφερό τραγούδι για τη φιλια από μία αγαπημένη ταινία
Πραγματοποιήσαμε λοιπόν άλλο ένα γρήγορο ταξίδι μας στον χάρτη!
Με αφορμή το πρώτο βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη “Το χάρτινο καραβάκι της μαμάς “ επισκεφθήκαμε την συγγραφέα στο σπίτι της, στην Αθήνα.
Μεγάλη η έκπληξή μας όταν την αντικρύσαμε, αφού με τα ακουστικά και το μικρόφωνο έμοιαζε με … πιλότο, όπως μας είπε και η ίδια με χιούμορ! Είχαμε μια πολύ ωραία κουβέντα μαζι της. Η κυρία Γεωργοστάθη απάντησε ειλικρινά στις ερωτήσεις μας και μας υποσχέθηκε ότι κάποια στιγμή θα μας επισκεφθεί κιόλας!
Δείτε μερικά αποσπάσματα από την … εισβολή μας στη βιβλιοθήκη της!
Ποιός είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας – αυτή την περίοδο;
Εχετε επισκεφθεί ποτέ τους Γαργαλιάνους;
Η μαμά μου δεν ξέρει να οδηγεί τρακτέρ…
Η μαμά μου δεν ξέρει που να βαφτίσει τον αδελφό μου…
Η μαμά μου δεν ξέρει να οδηγεί αεροπλάνο…
Η μαμά μου ξέρει να φτιάχνει καραβάκια…
Η μαμά μου δεν ξέρει να φτιάχνει καραβακια …
Η μαμά μου τα ξέρει όλα!…
Εσείς , κυρία Ελένη, τι δεν ξέρετε να κάνετε;
Δεν ξέρει, αλλά έχει δασκάλες τις κόρες της!
Κι εμείς λοιπόν φτιάξαμε χάρτινα καραβάκια με χαρτοπετσέτες (που τις βρίσκεις πάντα μπροστά σου)
για να μην είναι μόνο του το καραβάκι της κυρίας Ελένης
Πρόταση διακόσμησης τραπεζιού: Τέλος οι … απλές χαρτοπετσέτες δίπλα στο πιάτο. Τις διπλώνουμε καραβάκια και τις βάζουμε μέσα!
Και επειδή οι συνειρμοί μας οδήγησαν σε … νότες της τραγουδήσαμε ένα τραγούδι ! Γιατί όπως είπε η Δώρα: ” κυρία, να της πούμε και το “χάρτινο καράβι”! Ταιριάζει δεν ταιριάζει;”
Κρατώντας λοιπόν τα καραβάκια μας
της τραγουδήσαμε ένα ταιριαστό τραγούδι!
Κι εδώ κάποιοι τρόποι για να φτιάξουμε καραβάκια!
Ευχαριστούμε κυρία Ελένη Γεωργοστάθη που μας δεχτήκατε στο σπίτι σας! 🙂
Μας μαθαίνει σπουδαία πράγματα για τον κόσμο και τον εαυτό μας
Διώχνει μακρυά τους φόβους μας όταν τον κρατάμε αγκαλιά
Μας ακολουθεί παντού αδιαμαρτύρητα
Εχουμε κάνει μαζί του ταξίδια και ταξίδια!
Να σας τον συστήσουμε όμως
Είναι το βιβλίο
Για να τον ευχαριστήσουμε ετοιμάσαμε γιορτή έκπληξη.
Καλέσαμε τις μαμάδες μας να ακούσουν και να διαβάσουν ιστορίες.
Τη γιορτή ξεκίνησε ο ήχος του “κύλινδρου των παραμυθιών” που μας μετέφερε στο κλίμα
Ακούσαμε με μεγάλη προσοχή την κυρία μας που διάβασε ένα αγαπημένο της παραμύθι
“τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα”
Επέλεξε να διαβάσει αυτό, επειδή σαν σήμερα ,που ο φίλος μας γιορτάζει, γεννήθηκε πριν από πολλά χρόνια ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν
Οι μαμάδες λοιπόν διάβασαν τις ιστορίες μας. Για να καταλάβετε τι εννοούμε θα πρέπει να σας εξηγήσουμε. Κάθε Παρασκευή που δανειζόμαστε βιβλία, δεν αφήνουμε τις μαμάδες να μας το διαβάσουν Το “διαβάζουμε” πρώτα εμείς (τις εικόνες ) και η μαμά γράφει ό,τι ακριβώς της λέμε. Ετσι δημιουργούμε ιστορίες στο σπίτι. Την ιστορία μας την επιστρέφουμε στο σχολείο μαζί με το βιβλίο. Στο τέλος της χρονιάς όλες αυτές οι ιστορίες θα γίνουν ένα βιβλίο.
Ο καθένας μας θα έχει το δικό του βιβλίο
Στη γιορτή μας τώρα….
Οι μαμάδες διαβάζουν
Εμείς καθόμαστε αναπαυτικά αγκαλιά με τους φίλους μας
και ακούμε προσεκτικά
Μια μαμά μας αφηγήθηκε μια αγαπημένη της ιστορία
και κλείσαμε με την “κοκκινοσκουφίτσα”, την οποία αφηγήθηκε μια συμμαθήτριά μας.
Κλείσαμε; Οχι βέβαια. Παρόμοιες γιορτές κάνουμε κάθε Παρασκευή!
Εναν σπουδαίο φίλο τον έχουμε να μην τον προσέχουμε;
Και εδώ θα βρείτε κάποιες πλροφορίες για τον Αντερσεν
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα