Αντίο ή εις το επανιδείν; ‘Οπως και νά’ χει σου λέω “γεια”!

Αντίο;

Δεδομένου ότι διατελώ Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου που αγάπησα τόσο πολύ από το 2007, δράττομαι της ευκαιρίας να το αποχαιρετίσω (τουλάχιστον για μία χρονιά) με έναν μικρό απολογισμό – και λίγες σκέψεις.

Ενας κύκλος 21 χρόνων κλείνει σήμερα, για μένα. 31/8/2001 διορίστηκα στην Ερμούπολη της Σύρου ενώ από το 2002 ήρθα με μετάθεση στο 1ο Νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων, του οποίου είχα την χαρά και την τιμή να ηγούμαι από το 2007. Παρέλαβα τα ηνία από την προηγούμενη Προισταμένη κ. Κολετζικούδη, η οποία άφηνε πίσω της μια άλλη εποχή στην εκπαίδευση.

Την φετινή χρονιά 2022-23 θα είμαι αποσπασμένη στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Καλαμάτας. Συγκεκριμένα θα είμαι Υπεύθυνη του Παιδικού Παραρτήματος Τριφυλίας που δημιουργείται στα Φιλιατρά και σε μικρό χρονικό διάστημα θα είναι έτοιμο για επισκέψεις. Το Παράρτημα Τριφυλίας διατηρεί σελίδα στο Facebook, η οποία θα “βγει στον αέρα” όταν ξεκινήσει η λειτουργία του. Ενας πολύ όμορφος χώρος γεννιέται και είναι εξαιρετικά τιμητικό για την ευρύτερη περιοχή η δημιουργία του. Αποτελεί μεγάλη τιμή και για μένα που το Εφορευτικό Συμβούλιο μου εμπιστεύτηκε την λειτουργία της! Είναι μία πρόκληση για νέες περιπέτειες και ανακαλύψεις η νέα μου θέση. Ο χώρος της Βιβλιοθήκης πάντα φάνταζε στα μάτια μου σαν ένας ονειρικός τόπος που με καλεί κοντά του, έγινε ένα μικρό μου όνειρο, κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου διαδρομής και φέτος μου δόθηκε η ευκαιρία να το κυνηγήσω και να το φτάσω. Το γεγονός δε, ότι θα είμαι αυτή που θα δώσω πνοή σ΄αυτόν τον χώρο με ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο! Νιώθω ότι μία συναρπαστική χρονιά ανατέλλει για μένα! Η προοπτική να αποσπαστώ στη Βιβλιοθήκη με πλημμύρισε ελπίδα και αισιοδοξία αλλά και με αισθήματα ευθύνης.

Μέσα σε μία – στην ίδια τάξη – μεγάλωσα κι εγώ μαζί με τους μαθητές μου, ένιωθα συμμαθήτριά τους τις περισσότερες φορές και γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου – και μέσα από τα παιδιά αλλά και μέσα από τους ενήλικους άλλους, συναδέλφους, γονείς, βοηθητικό προσωπικό …

Ολα αυτά τα χρόνια έδωσα πολλή ψυχή στο σχολείο, ζεστασιά, ενδιαφέρον και απεριόριστη αγάπη. Είχα οραματιστεί ένα “σχολείο της χαράς” και ήξερα ότι απαραίτητη προυπόθεση είναι η συνεργασία με τους γονείς.  Το 2008 με πρωτοβουλία μου και  την στήριξη των συναδέλφων και των γονέων εκείνης της χρονιάς  – όχι χωρίς αντιδράσεις βέβαια – δημιουργήθηκε ο Σύλλογος Γονέων του Νηπιαγωγείου (ίσως και ο πρώτος αυτόνομος Σύλλογος Γονέων Νηπιαγωγείου στο Νομό μας). Από τότε μέχρι και σήμερα οι συνεργατικές δράσεις και δραστηριότητές μας με τους γονείς είναι υποδειγματικές και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για άλλους συλλόγους και σχολεία όχι μόνο στην περιοχή αλλά και ευρύτερα: Δεντροφυτεύσεις, καθαρισμοί ακτών, πορεία για το περιβάλλον, εικαστική βελτίωση της παιδικής χαράς, συνεργασίες με το Δημοτικό, καμπάνια κατά της πλαστικής σακούλας, ποδηλατάδες, συνεργασία με μπαμπάδες για χριστουγεννιάτικη γιορτή, χριστουγεννιάτικα και πασχαλινά παζάρια,  πορεία ειρήνης, ημερίδες, θεατρικές παραστάσεις, και τόσα άλλα … Τόσα άλλα!

Οφείλω μεγάλη ευγνωμοσύνη στους γονείς όλα αυτά τα χρόνια. Για την εμπιστοσύνη, τη συνεργασία, την αγάπη και το κέφι να συνδημιουργήσουμε.

Είχα οραματιστεί, χωρίς να το έχω καταλάβει, προφανώς επειδή δεν γνώριζα τους όρους, λειτουργούσα ενστικτωδώς,  ένα σχολείο-κοινότητα μέσα στην οποία όλοι συμμετέχουν στις  αποφάσεις και δραστηριότητες. Λίγο ρομαντικό, αλλά αυτό επεδίωκα όλα αυτά τα χρόνια γιατί, απλώς, ένιωθα ότι αυτό είναι το λογικό και το σωστό. Ετσι πρέπει να είναι τα σχολεία, ανεξάρτητα από την βαθμίδα που ανήκουν. Δεν είχα συνειδητοποιήσει δηλαδή ότι αυτό που οραματιζόμουν ήταν ουσιαστικά ένα Αειφόρο Σχολείο! Οταν το συνάντησα μπροστά μου όμως,  το αναγνώρισα αμέσως και το ακολούθησα με πάθος και πλήρη συνείδηση, πλέον!

Το 2013 ήταν η χρονιά που ξεκινήσαμε για πρώτη φορά το πρόγραμμα. Ανέλαβα ως υπεύθυνη εκπαιδευτικός για το “Αειφόρο Βραβείο” και ύστερα για το “Αειφόρο Σχολείο” και πιο μετά για τα Eco Schools, ενώ από το 2003-04 είμαστε μέλη της HELMEPA Junior. Επικοινωνούσα τις δράσεις, τους στόχους και το όραμα των προγραμμάτων στους γονείς και στις συναδέλφους, παροτρύνοντάς τες φυσικά κάθε χρόνο να δραστηριοποιηθούν και να αναλάβουν ρόλο ευθύνης. Τα προγράμματα αυτά όμως δεν  ανήκαν στη σφαίρα των ενδιαφερόντων τους και έτσι ένιωθα την ηθική υποχρέωση να τρέχω τα προγράμματα μόνη μου για να τα συνεχίσω. Μου άρεσε τόσο που επικοινωνούσα με συναδέλφους από άλλα μέρη της Ελλάδας! Η ανάγκη για επικοινωνία και συνεργασία οδηγεί σε δρόμους, δρομάκια και μονοπάτια πολύ συναρπαστικά. Και αυτό το έμαθα πολύ νωρίς, όταν ακόμα ελάχιστοι εκπαιδευτικοί στο Νομό μας ασχολούνταν με τέτοια προγράμματα.  Μέσα από τις αναζητήσεις μου γνώριζα νέα προγράμματα και συμμετείχα σ’ αυτά αλλά το σημαντικότερο, νέους/ες συναδέλφους που ανταλλάσσαμε ιδέες και απόψεις.  To σχολείο μας άρχιζε να αλλάζει όψη και το μυαλό μου επίσης (!)  και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω είχαμε ήδη ξεκινήσει την πορεία του μετασχηματισμού μας προς την αειφορία. Πρώτα απ’ όλα άλλαξα εγώ και μετά το σχολείο. Διαφορετικά δεν θα ήταν τίποτα εφικτό. Πως θα μπορούσα να υποστηρίξω όλα όσα πρεσβεύει η Αειφορία αν η ίδια δεν πίστευα σ’ αυτά;

Για τις δράσεις μας, λοιπόν, το σχολείο μας πιστοποιήθηκε με πράσινες σημαίες, τιμητικές πλακέτες, βραβεία από διάφορους θεσμούς όπως: education leaders award, bravo schools, etwinning, ΕΛΛΑΚ, helmepa, code week, Artivism (Adelphi University New York) κ.α..  H χαρά μου ήταν μεγαλύτερη όταν μαθητές/τριές μου διακρίνονταν ατομικά σε διαγωνισμούς ζωγραφικής! Στο 1ο Διεθνές Συμπόσιο για το Αειφόρο Σχολείο, στην Αθήνα, μάλιστα, το 2014 (ή 2015) παρουσίασα την πορεία του μετασχηματισμού του Σχολείου προς την αειφορία.  Το 1ο νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων άρχισε να αποκτά φήμη. Ενα μικρό σχολείο σε μία μικρή επαρχιακή πόλη δραστηριοποιείται όσο λίγα σε θέματα περιβάλλοντος, υλοποιεί εξαιρετικά πρωτότυπες δράσεις, συνεργάζεται με τους γονείς και την τοπική κοινωνία, αποσπά διακρίσεις, υλοποιεί συνεργατικά προγράμματα. Σιγά σιγά απέκτησε και την φήμη ενός σχολείου εναλλακτικού -πράγμα ασυνήθιστο για τη δημόσια εκπαίδευση. Αυτό προέκυψε απο την προσωπική μου φιλοσοφία η οποία είναι επηρεασμένη από την παιδαγωγική προσέγγιση της Reggio Emilia, του δασικού νηπιαγωγείου, της παιδαγωγικής Freinet.  Ενεργή συμμετοχή των παιδιών στην καθημερινότητά τους, ελεύθερο παιχνίδι, παιχνίδι στους νερόλακους, λασπόπιτες, γαλότσες και βόλτες με αδιάβροχα, συχνοί περίπατοι στην φύση ή την πόλη … δεν είναι συνηθισμένα σε πολλά νηπιαγωγεία. (Ολα αυτά φαίνονται στην σελίδα “οι βραβεύσεις μας”).

Πλέον, λόγω πολύχρονης εμπειρίας και επιτυχημένης πορείας  έχω την χαρά να ανήκω επίσημα και στην ομάδα mentoring του Αειφόρου Σχολείου!

Η συνεργασία με όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας είναι το κλειδί στο αειφόρο σχολείο. Και αυτός ήταν ένας πρωταρχικός στόχος: να φέρω τους γονείς κοντά, μέσα στο σχολείο. Αυτό ήταν κάτι πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής -ακόμα είναι για κάποια σχολεία. Οι γονείς έδιναν τα μέγιστα κάθε χρόνο για να στηρίξουν τις δράσεις μας, με ιδέες, πρωτοβουλίες, προσωπική εργασία. Η πρώτη μας συνεργατική δράση έγινε πριν ακόμα συσταθεί ο σύλλογος γονέων, το πρώτο χριστουγεννιάτικο παζάρι που υλοποιούσε ένα νηπιαγωγείο στην περιοχή.

Το 2004, χρονιά φιλοξενίας των Ολυμπιακών αγώνων στην χώρα μας. υλοποιήσαμε περιβαλλοντικό πρόγραμμα για την ελιά. Στο πλαίσιο του προγράμματος έγιναν απογευματινά εργαστήρια στο σχολείο με τις μαμάδες για κατασκευή σαπουνιού, αρωματικά λάδια, βιβλία με συνταγές, ελιές σε βαζάκια, κατασκευές κοστουμιών για την παράσταση κ.α. Η γιορτή μας είχε πραγματοποιηθεί στη Βιβλιοθήκη της πόλης μας, στο Πάρκο, με “λιοπάζαρο” παρέα το οποίο συντόνιζαν οι μαμάδες. Πρωτόγνωρα πράγματα τότε, αυτά, όχι μόνο για τους γονείς μα και για μένα. Και είχε γίνει η αρχή!

Θα ήταν παράλειψη να μην τονίσουμε ότι βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη των περαιτέρω δράσεών μας ήταν και η ανακαίνιση του προαυλίου από το Ιδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.  Το Ιδρυμα είχε ανταποκριθεί θετικά στην επιστολή μου κάλυψε τις δαπάνες για την ανακαίνισή του. Νιώθω ευγνωμοσύνη για το Ιδρυμα και περηφάνια γι αυτή την ανακαίνιση.

Το προαύλιο άνθισε! Επισκευάστηκαν οι βρύσες, φυτεύτηκαν δέντρα και λουλούδια και βότανα και  φύτεψα και τις αγαπημένες μου βουκαμβίλιες καθώς και μια ελιά. Νιώθω πως ήταν το σπουδαιότερο δώρο που έκανα στο αγαπημένο μου νηπιαγωγείο – μαζί με τα δέντρα που φυτέψαμε αργότερα με δαπάνες του Συλλόγου γονέων.

Κάτω από την ελίτσα (“ε-λίτσα, ε-λίτσα”, έλεγαν τα παιδιά χορεύοντας γύρω της τότε) στήσαμε την υπαίθρια γωνιά ανάγνωσής μας, φάγαμε το κολατσιό μας, ραβδίσαμε το Νοέμβριο και πήγαμε τα σακιά στο ελαιουργείο, συνεργαστήκαμε, παίξαμε. Εμφιαλώσαμε το ελαιόλαδο και κολλήσαμε στα μπουκάλια χειροποίητες ετικέτες. Το μοιράσαμε, το δωρίσαμε, το γευτήκαμε. Σε έναν μεγάλο χώρο που παλιότερα είχε τσιμέντο και άμμο πλέον βρήκαν σπίτι τρία δέντρα, δάφνες, μια υπαίθρια κουζίνα από παλέτες που έφτιαξε ένας μπαμπάς, το ξύλινο παιχνίδι της αυλής που επισκευάστηκε και στερεώθηκε. Βρήκαν σπίτι οι … νερόλακοι, τα σκουλικάκια, τα νεκρά φύλλα … Είχαμε τη δυνατότητα να παρατηρούμε και να μαθαίνουμε από την φύση μέσα στο σχολείο. Τα παιδιά έπαιζαν εκεί, κάτω από τον ίσκιο των δέντρων φορώντας τις γαλότσες τους, μαθαίνοντας από την φύση αλλά αποκτώντας δεξιότητες ζωής. Τα οφέλη από ένα παιχνίδι ελεύθερο στην φύση είναι γνωστά για την ολόπλευρη και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού όπως και η ενασχόλησή τους με τις λάσπες. Εφτιαχναν λασπόπιτες συνήθως, ή λουλουδόσουπες αλλά καμιά φορά έκαναν και λασπόλουτρα που πολύ τα ζήλευα, έτσι απελευθερωμένα που ήταν και σκαρφάλωναν στα δέντρα. Οι γαλότσες τους ήταν πάντα εκεί, στη γαλοτσοθήκη που φτιάξαμε μια Κυριακή, πέρυσι, με έναν μπαμπά, στο σχολείο, ο οποίος μάλιστα ξόδεψε αρκετά χρήματα για την κατασκευή της.  Τα παιδιά ανυπομονούσαν να λερώνονται! Και πόση χαρά έκαναν όταν γέμιζαν λάσπες!  Τα αδιάβροχά τους, σε ατομικές τσάντες  περίμεναν κι αυτά πότε θα τα γαργαλήσουν οι … σταγόνες της βροχής! Τα παιδιά καταλάβαιναν μέσα από το βίωμα ότι ο καιρός δεν αποτελεί πρόβλημα και δεν υπάρχει λόγος να σταματάμε τις δραστηριότητές μας. Εμείς προσαρμοζόμαστε και συνεχίζουμε αλλάζοντας μόνο ενδυμασία. (Κάτι που θά’ πρεπε να αποτελεί παράδειγμα και για τους μεγάλους). Η φύση είναι η πρώτη δασκάλα μας – και μετά τα παιδιά.  Έτσι συνήθιζα να λέω τους μαθητές μου. Αρκεί να έχει εκπαιδευτεί κανείς να την ακούει την φύση, να την παρατηρεί και να παίρνει τα μηνύματά της. Να βλέπει όχι απλώς να κοιτάζει.

Όταν διαβάσαμε, πέρυσι, το βιβλίο “ένα σχολείο ταρακουνημένο” της Αλκηστης Χαλικιά (εικ. Ιρις Σαμαρτζή, εκδόσεων Ίκαρος) τα παιδιά είπαν! “Κυρία έτσι είμαστε κι εμείς!”- Χάρηκα τόσο πολύ με την διαπίστωση τους. Το αειφόρο σχολείο μετονομάστηκε σε … ταρακουνημένο! Η αλήθεια είναι, ότι για να είναι ένα σχολείο ταρακουνημένο πρέπει πρώτα να είναι ταρακουνημένος και ο εκπαιδευτικός! Και το βιβλίο, ουσιαστικά, υμνεί τον εκπαιδευτικό που έχει την τόλμη να ταρακουνάει το σχολείο από τα … θεμέλια!  Για μένα, βέβαια, πάντα ήταν  “το σχολείο της χαράς”! Και το προαύλιό μας, “αυλή των θαυμάτων”.  Γιατί πολλά “θαύματα” έγιναν εκεί 🙂

Πόσο τη λάτρεψα την αυλή! Ενιωθα πάντα ότι πηγαίνω στο εξοχικό μου – και το εννοούσα.

Πριν τρία χρόνια ξεκινήσαμε και ένα πρότζεκτ μαζί με τους μαθητές μου και τους γονείς τους,  που πολύ αγάπησα αλλά δεν αγαπήθηκε το ίδιο από τον κόσμο εδώ, “πλανόδια χαριστική βιβλιοθήκη” . https://thegivinglibraryonwheels.blogspot.com

Τα σαββατοκύριακα δίναμε ραντεβού σε παιδικές χαρές ή πλατείες ή πάρκα διαβάζαμε/νε βιβλία και δανείζονταν. Δυστυχώς, όμως, μας πρόλαβε η καραντίνα και η πλανόδια έχασε το ρυθμό της. Συνεχίσαμε τις συνεργατικές δράσεις με το Δημοτικό και ανεβαίναμε στο προαύλιο για να δανείσουμε στους μαθητές του. Ελπίζω η Πλανόδια να έχει καλύτερη τύχη τη φετινή χρονιά.

Δημιουργήσαμε και ραδιόφωνο με τα μαθητούδια μου! “Τα ραδιοπούλια” μας πέταξαν στον αέρα (https://el.padlet.com/gterizaki/7l90wxghdjmrrord) και μάλιστα ανήκουν και στο … σμήνος των ραδιοφώνων του “Σκασιαρχείου” (Φρενέ)

Αν και η δική μου οπτική δεν ταίριαζε στις συναδέλφους και η δική τους, αντίστοιχα, ήταν μακριά από τη δική μου όπως έβλεπαν, υλοποιήσαμε πολλές κοινές δράσεις με άριστη συνεργασία μεταξύ μας αλλά κυρίως και με τους γονείς. Κάθε τάξη είχε τη δική της φιλοσοφία και αισθητική. Αυτό το θεωρούσα πάντα προτέρημα στο σχολείο μας και αποδοχή της διαφορετικότητας. Πως είναι δυνατόν να καλλιεργούμε στους μαθητές μας τη διαφορετικότητα και να μην την αποδεχόμαστε οι ίδιοι;

Στη διάδοση του οράματος του σχολείου βοήθησε και το παρόν ιστολόγιο, το οποίο και δημιούργησα το 2012 αφιερώνοντάς του πολύ – πάρα πολύ- προσωπικό χρόνο. Ηθελα να ανοίξω ένα παράθυρο -και άνοιξα πύλη τελικά – στον κόσμο μ’ αυτό το ιστολόγιο και όχι φυσικά να περιοριστώ και πάλι στον κόσμο της Τριφυλίας.   Το ιστολόγιο μας άνοιξε ορίζοντες, πόρτες και παράθυρα. Μας άνοιξε ορθάνοιχτα πύλες! Και βγήκαμε από το στενό πλαίσιο της επαρχίας μας. Θυμάμαι πόσο είχα στενοχωρηθεί από τα κακόβουλα σχόλια συναδέλφων ότι το είχα δημιουργήσει για προσωπική μου προβολή, αν και δεν έγραφα ποτέ το όνομά μου στις αναρτήσεις, ούτε αναρτούσα προσωπικά μου βραβεία. Μόνο του σχολείου! Ξέρω καλά ότι οι άνθρωποι αντιδρούν αρνητικά αρχικά στο “ξένο” και το κατηγορούν γιατί το φοβούνται. Γνωστό γνώρισμα της άγνοιας και της επαρχίας, μάλλον.

Οταν έχεις όραμα, όμως, κοιτάζεις μακριά. Δεν σταματάς σε κακόβουλα σχόλια γιατί σκοπό έχουν μόνο να σε φρενάρουν να σε κρατήσουν πίσω.

Κι αυτό έκανα.

Πλέον, λόγω της αποχώρησής μου, δηλώνω ότι οτιδήποτε είναι αναρτημένο εδώ -μέχρι και σήμερα  (πλην ίσως ελαχίστων περιπτώσεων δραστηριοτήτων στις οποίες αναφέρω το όνομα του τμήματος ή της συναδέλφου) είναι προσωπική μου δουλειά δέκα χρόνων και είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη για τους επόμενους.

Δεν ήξερα πώς να είμαι Προισταμένη. Δεν με έμαθε κανείς.  Ηξερα μόνο πως είμαι πολύ ευσυνείδητη και εργασιομανής. Έμαθα να λειτουργώ εμπειρικά ψάχνοντας, την ίδια στιγμή,  τα πατήματά μου ενώ έπρεπε να πάρω σοβαρές αποφάσεις για το σχολείο.

Πολλές φορές μία θέση ευθύνης σου αποκαλύπτει πλευρές του εαυτού σου που αγνοούσες και είτε τρομάζεις που τις βλέπεις είτε χαίρεσαι που τις ανακαλύπτεις. Σου μαθαίνει να επικοινωνείς διαφορετικά απ’ ότι έχεις συνηθίσει και πολλές φορές χωρίς να τους ευχαριστείς όλους, είτε είναι συνάδελφοι, γονείς, ή άλλοι φορείς. Πάντα με γνώμονα το καλύτερο για το σχολείο συγκρούστηκα, διαφώνησα, στήριξα και συμβούλευσα, ενέπνευσα και εμπνεύστηκα – ακόμα εμπνέομαι από αξιόλογους συναδέλφους- πήρα αποφάσεις με προσωπικό και επαγγελματικό ρίσκο (το μέρος μικρό εδώ με όλα τα καλά του και τα “κακά” του) στηρίζοντάς τις αποφάσεις μου με την υπογραφή μου μέχρι τέλους. Ποτέ δε σκέφτηκα “τι με βολεύει” αλλά πάντα στη βάση του συλλογισμού μου για τις αποφάσεις μου ήταν το καλύτερο για τους μαθητές μου και για την σχολική μου μονάδα.

Ως Προισταμένη, έδωσα στο σχολείο ένα σύγχρονο και μοντέρνο πρόσωπο και τολμώ να πω, πια, ένα πρόσωπο πιο προχωρημένο από την εποχή του. Ενα σχολείο πλούσιο σε ποιοτικό εποπτικό – παιδαγωγικό υλικό, ανάμεσα στο οποίο εξαιρετικά ενημερωμένες γωνιές ΤΠΕ , διαδραστικό πίνακα (βραβείο από τα bravo schools) γωνιά ρομποτικής ιδιαίτερα εμπλουτισμένη, 3d printer (από βραβείο etwinning)  και τόσο εμπλουτισμένη βιβλιοθήκη που θα ζήλευαν πολλά άλλα σχολεία δημόσια και ιδιωτικά.

Οι συνάδελφοι που άφησα πίσω μου γνωρίζουν όλες τις φάσεις εξέλιξής του και είμαι σίγουρη ότι και αυτές και όσες ακόμα συνάδελφοι αναλάβουν στο μέλλον, είτε ως μόνιμες είτε ως αναπληρώτριες, θα σεβαστούν όλη τη δουλειά που έχει γίνει και όλο τον θησαυρό  που έχουν στα χέρια τους και χρησιμοποιούν.  Εύχομαι να τον διατηρήσουν ακέραιο και να εμπλουτίσουν το βιβλίο υλικού.

Παρέδωσα σήμερα το αρχείο στην Αναπληρώτρια Προισταμένη κ.  Πετροπούλου. Ένιωσα περηφάνεια και ικανοποίηση για όλα όσα αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας μου, συγκίνηση που το αφήνω -πως όχι άλλωστε- και σίγουρα ένιωσα αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που είχα την τόλμη να το αποχωριστώ για να κάνω ένα βήμα σε άλλο μονοπάτι -έστω για έναν χρόνο. Τα σχολεία, άλλωστε, δε μας ανήκουν ούτε μας οφείλουν. Ούτε οι οργανικές μας θέσεις μας ανήκουν. Μας “φιλοξενούν” τα σχολεία μας για κάποια χρόνια και εμείς οφείλουμε να τους το ανταποδίδουμε με σεβασμό: κάνοντας το καλύτερο δυνατόν γι αυτά, με το βλέμμα μας πρωτίστως στα παιδιά και όχι στον εαυτό μας.  Το γεγονός ότι είμαστε μόνιμοι στο Δημόσιο -και στο ίδιο σχολείο με ίδιες συναδέλφους- σε κάποιους εκπαιδευτικούς δίνει ασφάλεια, σε άλλους όμως, δίνει την αίσθηση του εγκλωβισμού. Η δυνατότητα για απόσπαση δίνει μία ευκαιρία για … απεγκλωβισμό και ανανέωση  (όταν χρειάζεται) ώστε η -ενδεχόμενη- επιστροφή στην τάξη να έχει άλλη αύρα!

Εύχομαι ειλικρινά, όσες ακόμα Προισταμένες ακολουθήσουν να αφήσουν πίσω τους περισσότερο “έργο, λόγο, νόημα” από μένα και να συνεχίσουν τους πολυετείς αγώνες μου για κατασκευή νέου σχολικού κτιρίου. Υπάρχει άλλωστε σχετική αλληλογραφία με το Δήμο. Εύχομαι και ο δήμος Τριφυλίας, πια, να συνειδητοποιήσει την  ανάγκη κατασκευής ενός νέου κτιρίου για το νηπιαγωγείο μας και ο Σύλλογος Γονέων να αγωνιστεί το ίδιο γι αυτό το σκοπό. Εύχομαι οι συνάδελφοι που θα δραστηριοποιούνται στην τάξη μου να σεβαστούν όλο το υλικό που είχα αγοράσει με χρήματα της σχολικής επιτροπής αλλά και με χρήματα που πρόσφεραν οι γονείς και με τα βραβεία που είχα αποσπάσει. Κάθε τάξη αγόραζε παιχνίδια με τις δωρεές των γονέων ανάλογα με τις ανάγκες της αλλά και την αισθητική των εκπαιδευτικών καθώς επίσης και το πεδίο των ενδιαφερόντων τους. Τα παιχνίδια που βρίσκονται στην τάξη “μου” έχουν αποκτηθεί με θυσίες και πολύ στοχευμένα ώστε να ανταποκρίνονται σε ανάγκες των μαθητών μου κάθε χρονιά. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω μερικά: την πολύ ενημερωμένη γωνιά ρομποτικής: Botley, bee-bot, edison (δώρο από βραβειο), mouse bot, first coding, earl (alien), kitty, steam παιχνίδια, boardς για τον κύκλο του νερού, τους αριθμούς, τον χάρτη της Ελλάδας, τα αγαπημένα τους playmags (βιάζονταν να έρθουν πρώτα το πρωί για να παίξουν), παζλ και επιτραπέζια, ξύλινα τουβλάκια κατασκευής πόλης, μαγνήτες, το πολυκαρότσι και τόσα άλλα…! Προσθέτω ακόμα τον διαδραστικό πίνακα και τον τρισδιάστατο εκτυπωτή που έφεραν στην τάξη τα βραβεία μας από τη συμμετοχή μας σε etwinning προγράμματα.

Δεν κρύβω, ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που η πιο δημιουργική και απογειωτική περίοδος του νηπιαγωγείου, μέχρι τώρα, ταυτίστηκε με την παρουσία μου σ’ αυτό.

Κρατάω βαθιά μέσα μου όλη την αγάπη που έχω πάρει (και δώσει) από τους μαθητές και τους γονείς τους, την εκτίμηση  συναδέλφων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,  τα χαμόγελα των μαθητών μου, τα βλέμματά τους και τις αγκαλιές τους, τις φωνές μας,  τις παρατηρήσεις και τα κοροιδέματα, τις μέρες σινεμά και τα κουκλοθέατρα, τα μαγειρέματα και τις τραλαλα-λαλαγγίδες, τις γαλότσες και τα λασπομαγειρέματα και τα … λασπόλουτρα, τους βροχερούς περιπάτους με τα αδιάβροχα και τις ομπρέλες, τον διάδρομο της γνώσης και τις χριστουγεννιάτικες αφηγήσεις μας, τα θεατροπαιχνίδια μας, τα συμβούλιά μας, τις μάγισσες, την φρικαντέλα και τις κατασκευές, τον πάγκο με τα υλικά, τον καραμέλο και την καραμέλα και το ημερολόγιό τους (καλή πρακτική που γεννήθηκε στην τάξη μου) και φυσικά το αρωματικό, γευστικό ΚΑΛΑΟ!  Ναι, παινεύομαι που ήταν ιδέα μου να “πίνουν” τα παιδιά το παραμύθι μετά την αφήγηση. Μάλιστα βρήκε μεγάλη απήχηση και σε πολλές τάξεις νηπιαγωγείου μυρίζει καλάο το Δεκέμβριο! (Αναφέρθηκε μάλιστα σ’ αυτό και η διαχειρίστρια της σελίδας του Ευγένιου Τριβιζά στο Fb!).

Και, φυσικά, για το τέλος αφήνω τον Καραμέλο και την Καραμέλα. Δύο λούτρινα σκυλάκια που εδώ και χρόνια φιλοξενούνται σε σπίτια μαθητών τα Σαββατοκύριακα. Ο Καραμέλο είναι γεράκος (από το 2009 είναι στο σχολείο, μαζί με το γιο μου) αλλά πάντα διαθέσιμος για τρελά παιχνίδια και ακούραστος για βόλτες. Στις “σελίδες” θα βρείτε μία ολόδική του!

Ηρθε η ώρα να κάνει και αυτός ένα βήμα και να γνωρίσει περισσότερα παιδιά.

Κρατάω σε ένα μπαουλάκι και τις αρνητικές εμπειρίες όμως, από συναδέλφους -και λιγότερους γονείς- οι οποίες μου έδωσαν διαφορετικά μαθήματα και με δυνάμωσαν κιόλας. Μου άνοιξαν διαφορετικούς ορίζοντες και δημιούργησα τα δικά μου νέα μονοπάτια. Οπότε δεν έχω παρά να τους ευχαριστήσω κι αυτούς για τον χρόνο που μου αφιέρωσαν και να τους διαβεβαιώσω ότι είναι μάλλον τυχεροί, επειδή  δεν θα “μεγαλώσουν” ποτέ. Αμα είσαι “μικρός” μένεις για πάντα έτσι.

Ευχαριστώντας όσες/ους συνεργάστηκα αυτά τα χρόνια, αφήνω το Νηπιαγωγείο (για πόσο;) επειδή το αγαπώ … Ξέρει αυτό τι εννοώ 😉

Σας ευχαριστώ μαθητούδια μου όλων αυτών των χρόνων για όλα όσα μου διδάξατε, απολογούμαι για λάθη που έκανα αλλά σας διαβεβαιώνω ότι δεν έγιναν από έλλειψη αγάπης. Είστε οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα. Για σας και τους γονείς σας θα είμαι πάντα η “Λιτσού”.

Σας αφιερώνω αυτά τα δύο τραγούδια που χαρακτηρίζουν τις ταρακουνημένες τάξεις όλων των νηπιαγωγικών μας χρόνων!

https://youtu.be/1UM-uOI19gw

Και …

https://youtu.be/0IKCSxKcDao

Ξέρετε εσείς, άλλωστε! 😉

Εις το επανιδείν!  😉 

 

31.08.2022

Γαρυφαλιά Τεριζάκη

gterizaki@gmail.com

hat

Τα δικά μας κάλαντα

Γράψαμε δικά μας κάλαντα πάνω στη μελωδία των μακεδονίτικων “ήρθε πάλι νέο έτος”

Τα ονομάσαμε “τα Γαργαλιανιώτικα”

Ακούστε μας!  https://audius.co/terigaryf/κάλαντα-1ου-νηπιαγωγείου-γαργαλιανων

 

 

 

tempImageVXI48o

ΦΡΙΚΑΝΤΕΛΑ, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα – αφήγηση

Παραστατική αφήγηση της ιστορίας της αγαπημένης μάγισσας!

 

Κάθε χρόνο κλείνουμε την χρονιά για τις διακοπές με Φρικαντέλα και ζεστό καλάο! Είναι κάτι σαν έθιμο προσωπικό!

 

Διαβάστε όλες τις … γλυκές λεπτομέρειες  στο προσωπικό ιστολόγιο της … μάγισσας!  🙂

Εδώ! 

IMG-2413

La petite marguerite bubble show στο αποκριάτικο πάρτι μας!

Είναι έθιμο του σχολείου μας τα τελευταία … 10 χρόνια (!)  να κάνουμε το αποκριάτικο πάρτι μας αυτή την Κυριακή της Αποκριάς. Επιλέγουμε να γίνεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολικού μας συγκροτήματος, επειδή είναι … άδεια! Εκτός από την σκηνή θεάτρου δεν έχει τίποτα άλλο και  επιθυμία όλων μας – εκπαιδευτικών και γονέων- είναι να χαρούν τα παιδιά μας, να διασκεδάσουν, να παίξουν χωρίς “μη”. Και επειδή νηστικό αρκούδι δε χορεύει, οι καταπληκτικοί γονείς έχουν ετοιμάσει μπουφέ με διάφορα καλούδια.

Είναι μία μέρα για παιχνίδι, χορό, τραγούδι, μεταμφίεση αλλά και ψυχαγωγία! Κάθε φορά έχουμε εξασφαλίσει ποιοτικά θεάματα για τους μικρούς μας φίλους. Ταχυδακτυλουργό, κουκλοθέατρο, θεατρικά έργα, αφηγήσεις παραμυθιών κ.α. Φέτος επιλέξαμε να μας ψυχαγωγήσει μια καταπληκτική ομάδα οι La petite marguerite. bubble show, οι οποίοι μας παρουσίασαν την παράστασή τους “ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΕΣ” ! 

Μας μάγεψαν όλους! Μικρούς και μεγάλους. Μαζί ταξιδέψαμε στο διάστημα και γίναμε κοσμοναύτες! Φτάσαμε και στον πλανήτη της χαράς, της Αποκριάς! Και ποιους δε συναντήσαμε εκεί … Ρομπότ, πειρατές και πειρατίνες, κύκνους, μονόκερους, παγώνια, αστυνομικούς, σούπερ ήρωες, ιππότες και τοόοοσες άλλες σπουδαίες προσωπικότητες.

Κάποιοι ταξιδέψαμε σε πλανήτες φανταστικούς κάποιοι άλλοι όμως στην παιδική μας ηλικία!

Αφού εξερευνήσαμε τον πλανήτη της αποκριάς, μπήκαμε στα διαστημόπλοια μας και επιστρέψαμε στη γη γιατί αύριο έχουμε σχολείο! 

Του χρόνου πάλι! Να είμαστε όλοι καλά να ξαναγιορτάσουμε τέτοια μέρα! 

#lapetitemargueritebubbleshow#bubble #show #apokries #protonipiagogiogargalianon

Ευχαριστούμε #syllogosgoneon και όλους τους συνταξιδιώτες μας που μας συντρόφεψαν και στο φετινό μας ταξίδι  😉 @ 1ο Νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων

Φωτοταξιδέψτε!

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στη σκηνή και εσωτερικός χώροςΗ εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στη σκηνήΗ εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στη σκηνήΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στη σκηνή

Αυτό το πάρτι δεν το χάνει ούτε ο Καραμέλο με την Καραμέλα! Και αυτά χρειάζονται εμπειρίες!

Να την αγγίξω μόνο!

κάποιοι τυχεροί πειραματίστηκαν κιόλας!

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στη σκηνή

Τσαγάκι κανείς;

“Every time is tea time”! Mad hatter Η εικόνα ίσως περιέχει: την Garyfalia Terizaki, λουλούδι

Μετά από λίγο τσαγάκι το παιχνίδι απαραίτητο!

Τέλος το ταξίδι! Κατεβήκαμε από το διαστημόπλοιο …

πήραμε τις αποσκευές μας και …

…φύγαμε.   Εχει σχολείο αύριο!

 

 

 

Αποκριάτικο πάρτι με σαπουνόφουσκες

Η απίστευτη ομάδα la petite Marguerite θα μας ψυχαγωγήσει την Κυριακή 23-2/2020 το πρωί στο φετινό μας αποκριάτικο πάρτι

Α ΝΥ ΠΟ ΜΟ ΝΟΥ ΜΕ!!!

Να είστε όλοι εκεί!!!

ED05F554-EEAB-4531-AD55-51C676B92CDD

Εκκλησιασμός – Άγιος Χαράλαμπος

Του Αγίου Χαραλάμπους σήμερα. Είναι ο Πολιούχος Άγιος της γειτονικής μας πόλης (Φιλιατρά) αλλά γιορτάζεται με τιμές και στη δική μας πόλη

Ο Ιερός Ναός  Κοιμήσεως Της Θεοτόκου συνηθίζει να γιορτάζει τον Άγιο Χαράλαμπο με αρτοκλασίες και περιφορά της εικόνας του

Ακολουθήσαμε λοιπόν την πομπή και ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας

Λιγα λόγια για τον Άγιο Χαράλαμπο μπορείτε να διαβάσετε εδώ https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/6002123/simera-giortazei-o-agios-charalampos-pos-esose-ta-filiatra

Μετά την περιφορά και πριν πάμε στο σχολείο μια στάση οπωσδήποτε στην παιδική Χαρα!

Και πριν πάμε σχολείο μια στάση οπωσδήποτε στην παιδική χαρά!!


Βασιλόπιτα

Χθες κόψαμε την βασιλόπιτά μας
Δεν τη φτιάξαμε φέτος. Οι μαμάδες μας την έκαναν δώρο!
Κόψαμε μια για το κάθε τμήμα και υπολογίσαμε φυσικά και τους αρρωστούληδες που ήταν σπίτι ή όσους απουσίαζαν για άλλους λογους
3 φλουριά 3 οι τυχερόί!
Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και να έχουμε μια καλότυχη χρονιά.
Και οι τυχεροί μας να έχουν πάντα την τύχη με το μέρος τους

Ευχαριατουμε πολύ τις μαμάδες για τη βοήθεια

Στου Αη Νικόλα τη γιορτή στολίζουμε καραβάκι στην αυλή!


Η εορτή του Αγίου Νικολάου ήταν καλή αφορμή για έναν περίπατο ακόμα και μια που πολλοί οι εορτάζοντες σήμερα, εκκλησιαστήκαμε στο Ναό του Αγίου Νικολάου – ήταν και η μοναδική εκκλησία που λειτουργούσε σήμερα

Αμέτρητες φορές έχουμε επισκεφθεί την πλατεία του Αγίου Νικολάου για παιχνίδι, ποτέ όμως δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε το εσωτερικό του Ναού.

Μετά τον εκκλησιασμό δεχτήκαμε με χαρά το κέρασμα! Τον παραδοσιακό μας άρτο «το καλύτερο ψωμί από όλα», όπως είπε και ο Π.


Είχαμε χρόνο, οπότε περπατήσαμε και στα σοκάκια της πόλης μας. Η μέρα, άλλωστε, ήταν ιδανική για περίπατο. Μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα! Τα παιδιά αναγνώρισαν τις γειτονιές τους και μάλιστα μας καθοδηγούσαν για να «κόψουμε» δρόμο!



Περάσαμε και από την κεντρική πλατεία της πόλης μας, όπου στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο !


Αφού κάναμε … επίβλεψη επιστρέψαμε στο σχολείο

Ειχαμε κι εμείς στολισμούς σήμερα
Το ξύλινο καραβάκι μας και το παλετόδεντρό μας!


Χαρα μεγάλη να στολίζεις για τα Χριστούγεννα, έτσι κι αλλιώς ! Όταν στολίζεις με τους συμμαθητές σου όμως, το σχολείο σου, η χαρά είναι ακόμα μεγαλύτερη !

Ευχαριστούμε τους γονείς μας που μας στηρίζουν και είναι πάντα δίπλα μας!
Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά!

 

 

 

Μάθημα από ένα … αυγό!

 

Ενα αυγό είναι μόνο να το τρως, να το βάφεις, να το τσουγκρίζεις. Σωστά; 
ΛΑΘΟΣ 

Ενα αυγό είναι ΔΑΣΚΑΛΟΣ γιατί …

σου κάνει μάθημα ισορροπίας

σου μαθαίνει ότι η φυσική είναι παιχνίδι

σου μαθαίνει πως να φέρεσαι με προσοχή σε κάτι εύθραυστο

σου μαθαίνει να προσαρμόζεις τις κινήσεις σου στις κινήσεις (ανάγκες) του άλλου

σου μαθαίνει να κάνεις υπομονή περιμένοντας τη σειρά σου

σου μαθαίνει αυτοσυγκέντρωση

σου μαθαίνει να σέβεσαι την προσπάθεια του άλλου

σου μαθαίνει να να λες μπράβο 

σου μαθαίνει να αγαπάς τα λάθη σου και να εκτιμάς τη δεύτερη ευκαιρία

σου μαθαίνει να ενθαρρύνεις τους φίλους σου

σου μαθαίνει ότι είναι λυτρωτικό να έχεις χιούμορ και να αυτοσαρκάζεσαι

σου μαθαίνει ότι όλα είναι πιο όμορφα όταν έχεις φίλους που σου λένε ΜΠΡΑΒΟ!!!

ΤΕΛΙΚΑ ΣΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!

IMG_1565IMG_1566IMG_1570IMG_1573IMG_1574IMG_1576
IMG_1567

Χελιδονίσματα! Καλώς μας ήρθες Ανοιξη!

Χελιδονίσματα είναι τα κάλαντα της Ανοιξης. Είναι ένα έθιμο που δε συνηθίζεται στην περιοχή μας φυσικά, αλλά μας αρέσει και είπαμε “γιατί όχι κι εδώ;” Ετσι , τα τέσσερα τελευταία χρόνια φτιάχνουμε τα χελιδόνια μας και πετάμε μέχρι το Δημοτικό για να  τραγουδίσουμε και να καλωσορίσουμε το “Εαρ”! Οι “χελιδονιστές”, εμείς δηλαδή, είπαμε, φέτος, να βγούμε πιο έξω, να κάνουμε το έθιμο αυτό γνωστό και στους ντόπιους και -γιατί όχι; – να το καθιερώσουμε! Ξεχυθήκαμε λοιπόν στους δρόμους της πόλης (ε, όχι και όλης, μόνο στο κέντρο για αρχή) και τραγουδίσαμε τα όμορφα κάλαντα! Φανταστείτε την έκπληξη του κόσμου που μας είδε με χελιδόνια στα χέρια να τραγουδάμε τα κάλαντα της Ανοιξης και να ευχόμαστε γελαστά και τραγουδιστά:  “Καλό μήνα, Καλή Ανοιξη”!

“Υπάρχουν και τέτοια κάλαντα;” Μας ρωτούσαν με έκπληξη! Χορτάσαμε χειροκρότημα! Θα μας περιμένουν και του χρόνου και μάλιστα θα είναι προετοιμασμένοι. Θα έχουν και καλούδια να μας κεράσουν!!!

Οπως και νά’χει, δώσαμε μια όμορφη, ανοιξιάτικη νότα στον -σημερινό- μουντό ουρανό της πόλης μας και σίγουρα κάναμε πολλά πρόσωπα να χαμογελάσουν!

Δείτε μας

IMG_0164

Ετοιμα τα χελιδονάκια μας

IMG_0166

περιμένουν υπομονετικά να φύγει ο Φλεβάρης ο “φοβερός” και να πετάξουν στον Μαρτιάτικο ουρανό

IMG_0185

Εμπρός παιδιά! Πάμε να καλωσορίσουμε την Ανοιξη!

IMG_0187

συνομιλίες χελιδονιών εν ώρα πτήσης!

IMG_0193

Και η χελιδόνα μας μπροστά, αρχηγός!

IMG_0198

“Ηλθε ήλθε χελιδόνα … “

IMG_0196IMG_0201IMG_0207

IMG_0215

Τα χελιδονάκια χρειάζονται και ξεκούραση! Τοσο ταξίδι πια …

IMG_0216

βρήκαν κλαδάκια να ξαποστάσουν!

IMG_0217

… και να κάνουν συμβούλιο σε ποιο μπαλκόνι θα χτίσουν τις φωλιές τους!

IMG_0205

“… ήλθε κι άλλη μεληδόνα…”

IMG_0219

“… κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις πάλι ΑΝΟΙΞΗ θ ‘ ανθίσεις”

IMG_0225

Επιστροφή στο σχολείο.

IMG_0221

όλο το σμήνος μαζί!

IMG_0223

Κάποια χελιδόνια κουράστηκαν πολύ!

IMG_0226

Ε… να μην φέρουμε την Ανοιξη και στο δημοτικό;

IMG_0228

Μπήκαμε σε όλες τις τάξεις, φτερουγίσαμε, τραγουδήσαμε  και πήραμε πολύυυυ χειροκρότημα!

Και λίγες πληροφορίες για τα χελιδονίσματα

Το έθιμο του καλαντίσματος της Άνοιξης χάνεται στα βάθη των αιώνων, τότε που ακόμη ο Μάρτης ήταν ο Πρώτος μήνας του χρόνου και για να τον προϋπαντήσουν έψελναν ευχές και κάλαντα .
Στο Βυζάντιο, ακόμη και μετά την καθιέρωση του Γενάρη σαν πρώτου μήνα του έτους, συνέχισαν να υμνούν με κάλαντα τον Μάρτη και να υποδέχονται με αυτά την Άνοιξη

Σύμφωνα με το έθιμο, το πρωί της 1ης Μαρτίου, τα παιδιά τριγυρνoύσαν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας ένα αρθρωτό ομοίωμα χελιδονιού, την «χελιδόνα» η οποία ήταν στολισμένη με φύλλα κισσού και ζουμπούλια, και τραγουδούσαν τα ανοιξιάτικα κάλαντα!

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:  http://www.matia.gr/7/77/77_1_6.html

Τα κάλαντα που τραγουδίσαμε εμείς είναι αυτά

“Ηλθε ήλθε χελιδόνα, ήλθε κι άλλη μελιδόνα

κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάιδησε

Μάρτη, Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη φοβερέ

κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις, καλοκαίρι θα μυρίσεις

Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις πάλι ΑΝΟΙΞΗ θ’ ανθίσεις!”

Ακούστε μας!

[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/310220634″ params=”auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” width=”100%” height=”450″ iframe=”true” /]

 

IMG_3944

“Αμα βάψεις τον λαγό κόκκινο σαν το αυγό …” (λίγα Πασχαλινά)

images-2

Ακολουθώντας τις περιπέτειες του λαγού μιλήσαμε για το πάσχα και για όλα τα έθιμα τα πασχαλινά!

Ετσι λοιπόν …

είπαμε να φτιάξουμε έναν λαγό που θα χωρέσει μέσα του το … Πάσχα!

Πιστοί στο πνεύμα της ανακύκλωσης χρησιμοποιήσαμε και αυτή τη φορά μόνο σκουπίδια!

Αυτό που βλέπετε …

IMG_3203

ήταν ένα κουτί από γνωστές ταμπλέτες καφέ!

Χρησιμοποιήσαμε ατλακόλ και εφημερίδα

IMG_3204

και το διπλώσαμε για να μπορεί να βαφτεί αργότερα!

IMG_3205 IMG_3206

ετσι δηλαδή!

IMG_3207

Αλλοι έβαψαν τον λαγό τους καφέ, μπλε, κόκκινο ή με το αγαπημένο τους χρώμα

IMG_3867 IMG_3868 IMG_3869 IMG_3873 IMG_3874

και του κόλλησαν αυτιά και μουστάκια

IMG_3886 IMG_3887

(μετράμε μη βγει καμία τρίχα μεγαλύτερη από την άλλη)!

IMG_3888

Να και κάποιοι λαγοί ημιτελείς.

Αυτιά από τα … αυτιά του κουτιού,

μουστάκια από παλιό χρωματιστό χόρτο

και

μύτη από καπάκι
IMG_3889

και φυσικά μην ξεχάσουμε τα δόντια από τα … αυτιά του κουτιού επίσης.

IMG_3891

Ας βάλουμε καμιά τρίχα παραπάνω!

Τι πειράζει να είναι ένας λαγός … μουστακαλής;

IMG_3892Προσθέσαμε και τα ματάκια για να βλέπει και …

ταραααα!!! 
IMG_3895

Κάθε λαγός διαφορετικός!

Ενας άλλος πιο κει, κατακόκκινος, του κάνει παρέα

IMG_3897

αυτός εδώ πάλι έχει και πόδια για να πηδάει μακριά

IMG_3898

μέχρι να ρθει το Πάσχα κάνει λίγο κρύο,  γι αυτό …

IMG_3903 IMG_3905 IMG_3907

χοπ χοπ! Εκτακτο συμβούλιο!

Θα χωρέσει μέσα μας το Πάσχα;

IMG_3943

Το συμβούλιο των λαγών καταλήγει:

IMG_3944Φυσικά και θα χωρέσει!!!

τα ζωγραφιστά αυγά και τις αυγοθήκες

IMG_3960 IMG_3961

τις χειροποίητες λαμπάδες για τη νονά!

IMG_3916 IMG_3917 IMG_3918 IMG_3919 IMG_3920 IMG_3921

τα κουλούρια (που δεν φαίνονται) και φυσικά

όλη μας η αγάπη

που φαίνεται και περισσεύει

αφού οι λαγοί μας έγιναν τόσο όμορφοι και διαφορετικοί!

Πήραμε το Πάσχα λοιπόν και το πήγαμε στους αγαπημένους μας!
IMG_3951 IMG_3953

Καλό πάσχα και σε σας!

IMG_2349

Το αποκριάτικο πάρτι του νηπιαγωγείου μας -2016-

Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Σύλλογος Γονέων του νηπιαγωγείου μας πραγματοποίησε το αποκριάτικο πάρτι του στο Γυμναστήριο του 2ου Δημοτικού.

Κάθε χρόνο περνάμε φανταστικά! Ετσι και φέτος το κέφι ήταν απεριόριστο, ο μπουφές γεμάτος, η αίθουσα τρελή από χαρά!

Η ομάδα θεάτρου Δον Κιχώτες  μας ταξίδεψε στον χρόνο μέσα από “Μια αποκριά μια ιστορία”. Φτάσαμε  στην Αρχαία ελλάδα, στην παλιά Αθήνα, στη σύγχρονη Ελλάδα …

Afisa_Gargalianoi

Λίγες  φωτογεύσεις!

“η κυρία του κυλικείου” πάντα χαμογελαστή!

Μαρία, σ ευχαριστούμε πολύ που είσαι τόσο γλυκιά πάντα!

 

IMG_2320

η τεράστια αίθουσα μας σχεδόν γεμάτη!

IMG_2324

οι Δον Κιχώτες επί τω έργω!

IMG_2326

Το τιμόνι είναι η μουσική!

IMG_2327

Ολοι παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον!

Μη χάσουμε ούτε μία εμπειρία από το ταξίδι!IMG_2328 IMG_2331

βοηθήσαμε κι εμείς

και

IMG_2335

ήμασταν όλοι συνταξιδιώτες!

IMG_2340

Οταν επιστρέψαμε στους Γαργαλιάνους του “σήμερα”

χορέψαμε το γαιτανάκι!

IMG_2342 IMG_2349

και  το ρίξαμε στο χορό!

IMG_2354

Ευχαριστούμε πολύ το Σύλλογο Γονέων του Νηπιαγωγείου που μας φροντίζει τόσο γλυκά και … αλμυρά!!!

Και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά!

 

Χελιδονίσματα

Χελιδονίσματα στο σχολείο μας!

Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο αυτό το έθιμο στην περιοχή μας.

Μας αρέσει όμως και το υιοθετούμε, τα τελευταία χρόνια.

Μάλιστα ελπίζουμε να καθιερωθεί και στην πόλη μας! Θα βοηθήσουμε να καθιερωθεί!

Φέτος ανεβήκαμε πάλι μέχρι το Δημοτικό. Του χρόνου όμως θα βγούμε επιτέλους και στην πόλη!

Πως ξεκινήσαμε

Μέρες τώρα ακούμε ένα τραγούδι που αγαπάμε πολύ!

Τραγουδώντας το κόβουμε τις χελιδόνες μας!

Πως τα κατασκευάζουμε; Απλή διαδικασία:

βάζουμε ατλακόλ στο ξυλάκι και το κολλάμε στο χελιδόνι

IMG_2172

Βοηθώντας ο ένας τον άλλο, δένουμε στο ξυλάκι ένα κουρελάκι (στο χρώμα της γης ή του ουρανού )

και ένα κουδουνάκι!

IMG_2173

Με τις χελιδόνες στο χέρι βγήκαμε να πούμε τα κάλαντα!

Ξεκινήσαμε από τους γείτονές μας:  Το διπλανό ολοήμερο τμήμα!

IMG_2175

Και μετά ανεβήκαμε στο Δημοτικό!

IMG_2176

Τα χελιδονάκια μας ζωηρά!

IMG_2177

έτοιμα να πετάξουν!

IMG_2213 IMG_2214

“ήλθε ήλθε χελιδόνα, ήλθε πάλι μελιδόνα … “

IMG_2215

IMG_2216

Το Δημοτικό μας περιμένει!

Ακουσε τα κουδουνάκια μας!

IMG_2220

IMG_2178

IMG_2179 IMG_2180

Στην πρώτη τάξη έκαναν μουσική!

Αναρωτιέστε τι τραγουδούσαν άραγε;

Χελιδονίσματα!!!

Τραγουδήσαμε μαζί τους και ….
IMG_2221

Επιστρέψαμε στην τάξη μας!

Τα χελιδονάκια μας κάνανε άλλη μία πτήση και μετά κουρασμένα …

IMG_2181

κουρνιάσανε στη φωλιά τους!

IMG_2182

Είχαν κάνει, άλλωστε πολύ μακρύ ταξίδι!

Καλώς μας ήρθες Ανοιξη!

Οχι που θα ξεχνάγαμε τον Μάρτη!

Σιγά μην αφήσουμε … τον ήλιο να μας κάψει!

Φτιάξαμε και μαρτάκια λοιπόν!

Αλλοι  θα το κρεμάσουν σε ένα δέντρο όταν δουν τα πρώτα χελιδόνια, για να το πάρουν αυτά και να φτιάξουν τη φωλιά τους

Ενώ κάποιοι άλλοι θα το κρεμάσουν στο ποδαράκι του αρνιού, το Πάσχα ή στο φυτίλι της λαμπάδας!

IMG_2162

Και τώρα … μάθημα για τα χελιδονίσματα!

(Από το ιστολόγιο  ekti2014.blogspot.gr)

Η μουσική είναι δεμένη με την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό του ελληνικού λαού. Τα έθιμα και οι παραδόσεις φτάνουν ως τις μέρες μας από την αρχαία Ελλάδα. Ένα από αυτά είναι και τα χελιδονίσματα, ένα αναβλαστικό έθιμο που λαμβάνει χώρα τον Μάρτιο, τον πρώτο μήνα της άνοιξης. Σκοπός του εθίμου είναι η υποβοήθηση της βλάστησης της γης. Ανάλογα αναβλαστικά έθιμα είναι η Πρωταπριλιά στη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουν τις βλαπτικές δυνάμεις που πιστεύουν ότι μπορεί να εμποδίσουν την ευφορία της γης αλλά και η έξοδος στη φύση την Πρωτομαγιά η οποία συνοδεύεται από μάζεμα λουλουδιών και πλέξιμο στεφανιών από άνθη.

Ο Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της άνοιξης έχει συνήθως άστατο καιρό. Για τον λόγο αυτό και ο ελληνικός λαός έδωσε στον Μάρτη πολλά ονόματα:
Μάρτης ο Κλαψόγελος, ο Πεντάγνωμος, ο Γδάρτης, ο Καψομάρτης, ο Ανοιξιάτης, ο Παλαβιάρης κ.ά.,
καθώς και πολλές παροιμίες:
«Μάρτης, γδάρτης και καλός παλουκοκάφτης»,
«Ο Μάρτης μια κλαίει και μια γελά»,
«Αν ρίξει ο Μάρτης δυό νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα χαρά σε “κείνον τον ζευγά που “χει στη γη σπαρμένα»,
«Τον Μάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια» κ.ά.

Σύμφωνα με την παράδοση (όπως την κατέγραψε ο Νίκος Πολίτης το 1904) ο Μάρτης έχει δύο γυναίκες μία καλή, ανοιχτόκαρδη και γελαστή και μια σκουντουφλιάρα και θυμώδισσα που πάντα κλαίει. Κι όταν πάει στη γελαστή γίνεται κι ο καιρός γελαστός κι όταν πάει στη σκουντουφλιάρα ο καιρός χαλάει.

Σύμφωνα πάλι με τον λαό οι έξι πρώτες μέρες του Μάρτη λέγονται δρίμες γιατί λόγω του άσχημου και άστατου καιρού είναι επικίνδυνες για διάφορες ασθένειες. Επίσης οι μανάδες επειδή ξέρουν τις βλαβερές συνέπειες του ήλιου που κάνει την εμφάνισή του τον Μάρτη κι η θερμοκρασία ανεβαίνει προφυλάσσουν τα παιδιά τους φορώντας τους ένα βραχιολάκι, τον «Μάρτη» φτιαγμένο από άσπρη και κόκκινη συνήθως κλωστή. Τα παιδιά το φοράνε μέχρι να δούνε τα πρώτα χελιδόνια. Τότε θα κρεμάσουν το βραχιόλι στο κλαδί ενός δέντρου για να το πάρουν τα χελιδόνια που φτιάχνουν τη φωλιά τους. Σε άλλες περιπτώσεις τα παιδιά φοράνε τον «Μάρτη» μέχρι την Ανάσταση και τον κρεμάνε στο φιτίλι της λαμπάδας τους για να καεί.

Έθιμα του Μάρτη:

Τρίπολη: την παραμονή της 1ης Μαρτίου οι κάτοικοι διώχνουν τον χειμώνα βάζοντας έναν ηλικιωμένο να παριστάνει τον Φεβρουάριο καβάλα σ” έναν γάιδαρο. Τα παιδιά τον ακολουθούν φωνάζοντας: «Όξω κουτσοφλέβαρε, να ρθει ο Μάρτης με χαρά και με πολλά λουλούδια».

Θράκη: την πρώτη μέρα του Μάρτη οι γυναίκες σπάνε στην αυλή κεραμικά σκεύη λέγοντας:
«Όξω ψύλλοι και κοριοί, μέσα “γεια, μέσα χαρά. Έμπα καλόχρονε, έβγα κακόχρονε».

Αιάνη Κοζάνης: Τα παιδιά την πρώτη μέρα του Μάρτη και της άνοιξης τραγουδούν κάλαντα, τα Χελιδονίσματα κρατώντας ένα ξύλινο χελιδόνι στερεωμένο σε μια ξύλινη βάση.

Xελιδόνα έρχεται
απ’ τη Mαύρη θάλασσα
θάλασσα ν απέρασε
έκατσε και λάλησε.

Mώρ’ καλή νοικοκυρά
σέβα, έβγα στο κελάρι
φέρε αυγά σαρακοστιά
και σκοινιά πεντηκοστά
για να δέσομε το Mάρτη
και το τσιλιμπουρδάκι
κι αν δεν έχετε αυγά
παίρνομε την κλωσσαριά
να γεννάει, να κλωσάει
και να σέρνει τα πουλιά.
Με τον ίδιο τρόπο καλωσορίζουν τα παιδιά την άνοιξη και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Τα τραγούδια τους παρουσιάζουν ομοιότητες και διαφορές τόσο στον στίχο όσο και τη μουσική.

Ρόδος: με παρόμοιο τρόπο (κρατώντας ένα ξύλινο χελιδόνι) λένε τα παιδιά και στη Ρόδο τα χελιδονίσματα ζητώντας χαρίσματα.
Χελιδόνι πέταξε, ήβρε πύργο κι έκατσε
και χαμοκελάδησε Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ και Απρίλη θαυμαστέ
όσοι “μεις οι μαθηταί μαθημένοι είμαστε
ν” αγοράζωμεν εφτά, να πωλούμε δεκαεφτά
το κρασί μες το ποτήρι και τα σύκα στο μαντήλι
και τα σύκα στο μαντήλι και τ” αυγά μες το καλάθι.
Δώστε μας την όρνιθα σας μη μας δείρει ο δάσκαλος μας
κι έχετε το κρίμα σας και την αμαρτία μας.
Που πάνω απ” το κατώφλι σας έχει μία περιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα.
Το τραγούδι της χελιδόνας όπως διασώζεται από τον Αθηναίο περί το 200μ.Χ. έχει μεγάλες ομοιότητες στον στίχο με τα σημερινά χελιδονίσματα:
«Ήλθε, ήλθε χελιδών (Ήρθε, ήρθ” η χελιδόνα)
καλάς ώρας άγουσα καλούς ενιαυτούς (φέρνοντας καλοκαιριά και καλή χρονιά)
επί γαστέρι λευκά, επί νώτα μέλαινα (στην κοιλιά της άσπρη και στη ράχη μαύρη)
Παλάθαν συ προκύκλει εκ πίονος οίκου (Πέταξε μας μια αρμαθιά απ” το πλούσιο σπίτι σου)
οίνου τε δέπαστρον, τυρών τε κάνιστρον (και μια κούπα με κρασί και πανέρι με τυρί)
και Πυρών α χελιδών και λεκιθίταν (και σταράκι η χελιδόνα και τσουρέκι)
Ουκ απωθείται. Πότερ” απίωμες ή λαβώμεθα; (Δεν περιφρονεί. Τι θα γίνει; Φεύγουμε ή παίρνουμε;)
Ει μεν τι δώσεις ει δε μη, ουκ εάσομες (Αν μας δώσεις κατιτίς, ειδαλλιώς δε φεύγουμε)
Ή ταν θύραν φέρομες ή θυπερθυρον (ή την πόρτα παίρνουμε ή τ” ανώφλι της)
Ή ταν γυναίκα ταν έσω καθημέναν (ή την κυρά που μέσα κάθεται)
μικρά μεν εστί, ραδίως νιν οίσομες (μικρή είναι κι εύκολα την παίρνουμε)
Αν δη φέρης ρι, μέγα δη τι φέρεις (κι αν μας δώσεις κατιτίς κοίτα να “ν” της προκοπής)
Άνοιγ”, άνοιγε ταν θύραν χελιδόνι (Άνοιγε, άνοιγε την πόρτα στη χελιδόνα)
Ου γαρ γέροντες εσμέν, αλλά παιδιά (Γέροντες δεν είμαστε, είμαστε παιδιά)
Φθιώτιδα: Τα παιδιά τραγουδούν (σε ρυθμό 3/8)

Ήρθ” ο Μάρτης ο καλός κι ο Απρίλης δροσερός,

ήρθανε τρία πουλάκια και καθίσαν στα κλαδάκια
ήρθε, ήρθε η χελιδόνα, ήρθε, ήρθε η μελιδόνα.
Σήκω “συ καλή κυρά να μας δώσεις πέντ” αυγά κι άλλα πέντε κόκκινα.
“Εχουμ” δάσκαλο καλό, έχουμ” δάσκαλο κακό
που μας δέρνει και μας κρούζει και στη φάλαγγα μας βάζει.

 

Τα Ψέματα του Μάρτη

Στην Κοζάνη οι ντόπιοι δε γελάνε την Πρωταπριλιά, όπως γίνεται στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, αλλά την Πρώτη του Μάρτη. Όσο κι αν φαίνεται πως η πόλη πάει ανάποδα από πολλές άλλες, δεν έχει κι άδικο που επιμένει σ’ αυτό το έθιμο! Ας μην ξεχνάμε ότι η 1η Μαρτίου ήταν για πολλά χρόνια πρωτοχρονιά και οι άνθρωποι έλεγαν ψέματα από πολύ παλιά εκείνη τη μέρα για να ξεγελάσουν τα κακά πνεύματα και να μην τους πειράξουν όλο το χρόνο. Ίδια συνήθεια υπάρχει πάντως και σε κάποια άλλα μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Κρήτη.

Εκείνη την ημέρα λοιπόν στην Κοζάνη λένε ψέματα!

Αν καταλάβεις ότι ο άλλος προσπαθεί να σε γελάσει, πρέπει να αποδείξεις ότι δεν γελάστηκες λέγοντας:
«Είναι από τον καιρό της συννεφιάς
Τρώει ο λύκος τα αυτιά σ
Κι αλεπού τα γόνατά σ
Κοιτώ και δεν είναι!»
Αν όμως προσπαθήσεις εσύ να γελάσεις κάποιον άλλον και τα καταφέρεις, φωνάζεις:
«Μάρτ΄ μάρτ΄ μάρτ΄!»
Ο Μάρτης και τ’ αδέλφια του

Υπάρχει κι ένα άλλο παραμύθι σχετικά με τις κακοκαιρίες του Μάρτη, που εξηγεί επίσης και γιατί ο Φεβρουάριος έχει 28 μέρες.
Τα παλιά τα χρόνια ο Φεβρουάριος είχε 31 μέρες και ο Μάρτιος 28. Αυτό άλλαξε όταν ο Μάρτης θέλησε να τιμωρήσει μια γριά που νόμισε ότι μπορούσε να μιλήσει με αυθάδεια για τη δύναμή του.
Η γριά του παραμυθιού λοιπόν έβοσκε όλο το Μάρτη τα προβατάκια της αλλά τον φοβόταν κιόλας με τις παγωνιές του και προσπαθούσε να προφυλαχτεί. Όταν έφτασε η τελευταία μέρα του όμως, νόμισε πως τη γλίτωσε και είπε γελώντας περιφρονητικά «Πριτς Μάρτη μ, τα ξεχειμώνιασα τα κατσικάκια μου!» Έξω φρενών ο Μάρτης δανείστηκε 3 μέρες από το Φεβρουάριο κι έκανε τέτοιο κρύο τσουχτερό που πάγωσε και η γριά και τα κατσικάκια της. Τις μέρες αυτές δεν τις έδωσε όμως πίσω, γι’ αυτό απέκτησε ο ίδιος 31 και ο Φεβρουάριος έμεινε με 28.

Μάρτης Στην Κοζάνη

Ο Μάρτης παίρνει την Άνοιξη από το χέρι, και σιγά-σιγά τη φέρνει στην Κοζάνη φουσκώνοντας τα δέντρα και γεμίζοντας τον τόπο χυμούς, λουλούδια και μυρωδιές. Ώσπου να φτάσει αυτή η ώρα όμως, μας τρελαίνει με τα καπρίτσια και τις αταξίες του. Πότε κάνει πολύ κρύο, μπορεί και χιόνι ή αέρα και πότε αφήνει τον ήλιο να λάμψει και να ζεστάνει όλη τη γη.
Για τον καιρό
Οι παλιότεροι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο Μάρτης ήταν τόσο άστατος, είχαν πλάσει ένα σωρό μύθους που εξηγούσαν τις απότομες αλλαγές. Οι πιο γνωστοί είναι οι παρακάτω:
Ο Μάρτης έχει δυο γυναίκες, μια νέα κι όμορφη και μια γριά κι άσχημη. Όποτε κοιτάει την πρώτη γελάει, χαίρεται κι ο ήλιος λάμπει, αλλά όποτε κοιτάει την άλλη στενοχωριέται και κλαίει ενώ ο καιρός γίνεται συννεφιασμένος και βροχερός.
Οι δώδεκα μήνες ήταν παλιά αδέλφια και ζούσαν μια χαρά αγαπημένοι μεταξύ τους. Ο Μάρτης μάλιστα ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και είχε μεγάλη δύναμη. Κάποτε αποφάσισαν να φτιάξουν κρασί και να το βάλουν σε ένα βαένι (βαρέλι) για να έχουν να πίνουν όταν ήθελαν.
Ο Μάρτης σηκώθηκε και είπε στους υπόλοιπους:

− Εγώ θα ρίξω πρώτα μούστο στο βαένι και ύστερα ρίχνετε και σεις.
− Καλά, ρίξε εσύ, είπαν οι άλλοι, κι έτσι έγινε.

Όταν έγινε με το καλό το κρασί είπε πάλι ο Μάρτης.
− Εγώ έριξα πρώτος, γι’ αυτό και θα πιω πρώτος.
− Εντάξει του είπαν οι άλλοι.

Τρύπησε λοιπόν ο καλός σου το βαγένι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει μέχρι που το τελείωσε όλο. Όταν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πιει κρασί και πήγε και βρήκε το βαρέλι άδειο, θύμωσε πολύ και έτρεξε να το πει στους άλλους. Εκείνοι με τη σειρά τους έγιναν έξω φρενών και ζήτησαν από το Γενάρη να τον τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανε. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης του τραβάει ένα βρωμόξυλο που είπε αμάν, αλλά του πήρε και την πρωτιά, έγινε δηλαδή ο ίδιος ο πρώτος μήνας του χρόνου.

Έτσι λοιπόν ο Μάρτης όταν θυμάται το κρασί που ήπιε γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν θυμάται όμως το ξύλο κλαίει και ο καιρός γίνεται βροχερός και κρύος.

Εμείς είπαμε αυτά τα κάλαντα!

 

Αποκριάτικο Πάρτι 2016

 

 

Η ομάδα Θεάτρου Δον Κιχώτες θα είναι μαζί μας φέτος για να μας ταξιδέψει σε μια μαγική ιστορία.

Την μαγική ιστορίας της Αποκριάς!

Σας περιμένουμε και φέτος με διαφορετικές και πρωτότυπες δραστηριότητες για τους μικρούς μας φίλους!

Θα παίξουμε

θα χορέψουμε

θα γλυκαθούμε

θα γιορτάσουμε

θα ξεφαντώσουμε!

6 Μαρτίου 2016

στις 11 το πρωί 

(στην πραγματικότητα, θα είμαστε εκεί από τις 10)

12670941_557758294380747_1627458254756613612_n