Ευτυχώς που το πρόβλημά μας λύθηκε!!!

Τώρα μπορούμε και πάλι να αναρτούμε φωτογραφίες από τις δραστηριότητές μας!

Θα σας δείξουμε λοιπόν κάτι πολύ πρόσφατο και θα πηγαίνουμε προς τα πίσω, φτάνοντας στο σημείο που είχαμε σταματήσει…

Διαβάζοντας  με την κυρία μας το παραμύθι “ο δράκος του φόβου”, προβληματιστήκαμε και σκεφτήκαμε κι εμείς τί μας φοβίζει. Η μία κυρία μας  κατέγραφε όσα της λέγαμε με … γράμματα και η άλλη έγραψε τις φωνές μας! Εμάς να μιλάμε!!!  Μας αρέσει να ακούμε τις φωνές μας!

Με αφορμή αυτό λοιπόν, μάθαμε νέες λέξεις όπως “συναισθήματα” φοβίες, αυτοπεποίθηση και άλλες λέξεις που περιγράφουν συναισθήματα.

Η κυρία μας λέει ότι είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να τα ονομάζουμε κάθε φορά που τα … νιώθουμε! Είναι ωραία να λέμε αυτό που νιώθουμε κάθε φορά είτε είναι καλό είτε όχι…

Πολλοί άνθρωποι, λέει η κυρία, παρόλο που είναι μεγάλοι, δεν έχουν συνηθίσει να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους κι έτσι μπερδεύονται και φέρονται … περίεργα επειδή δεν καταλαβαίνουν τί τους συμβαίνει μέσα τους!  Εμείς όμως όχι… Γιατί προσπαθούμε κάθε μέρα να ονομάζουμε τα συναισθήματα που νιώθουμε ανάλογα με την περίπτωση φυσικά…

Ολα τα συναισθήματα είναι ωραία… Είτε είναι θετικά είτε αρνητικά… Το ότι αισθανόμαστε σημαίνει ότι είμαστε ζωντανοί!

Αυτό που θα δείτε είναι ένα δέντρο… Οχι ένα δέντρο απλό. Είναι ένα δέντρο που νιώθει! Ενα δέντρο των συναισθημάτων! Δεν το έχουμε γράψει ακόμα πάνω στον κορμό του αλλά θα το καταλάβετε από τα φυλλαράκια που κρέμονται!

Πήγαμε μία βόλτα με την κυρία μας προχθές, για να νιώσουμε τη φύση! Να ψάξουμε λίγο να βρούμε τί συναισθήματα μας γεννάει μία βόλτα στη φύση δίπλα στο σχολείο μας! Στη γειτονιά του σχολείου μας! Μαζέψαμε λοιπόν μαζί με συναισθήματα και κλαράκια… Γεμίσαμε τις μπαταρίες μας με χρώματα και αρώματα από τη φύση αλλά και … ακούσματα όπως “γλουγλουγλου” από τις γαλοπούλες και “γαβ γαβ γαβ” από το σκυλί της κυρίας Βίκυς και “γεια σας παιδιά” από τα παιδιά του δημοτικού και γυρίσαμε στο σχολείο.

Εκεί, σκεφτήκαμε να αξιοποιήσουμε τα κλαράκια που μαζέψαμε και έτσι, δέσαμε τρία πλαστικά μπουκάλια, τα διπλώσαμε με εφημερίδα, τα βάψαμε καφέ – για να μοιάζει με κορμό- και βάλαμε μέσα στους λαιμούς τους τα κλαράκια! Τα βάψαμε πράσινα και κρεμάσαμε τα φύλλα των συναισθημάτων μας! Γράψαμε όσα συναισθήματα νιώθουμε κατά καιρούς και τα κρεμάσαμε εκεί. Κάθε φορά που θα νιώθουμε “κάπως” θα πηγαίνουμε στο δέντρο μας και θα δείχνουμε το φυλλαράκι που περιγράφει πώς νιώθουμε!

Η θα προσθέτουμει ένα συναίσθημα ακόμα…!