Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου συζητήσαμε με τα παιδιά για τη Δημοκρατία. Τη βιώνουμε βέβαια στο σχολείο μας αφού από την αρχή έχουμε θεσπίσει τους δικούς μας νόμους. Τους ονομάσαμε “συμβόλαιο χαράς” για να λειτουργούν όλα σωστά στην τάξη μας και να είμαστε όλοι χαρούμενοι. Και νόμους του σχολείου, γενικότερα. Πραγματοποιούμε σχολικά συμβούλια όπου συζητάμε τα θέματα που μας απασχολούν και παίρνουμε αποφάσεις. Αποφασίζουμε επίσης όλοι μαζί για τις γιορτές, τι ύφος θα έχουν, για τις εκδρομές, για το πως θα διαμορφώσουμε την τάξη, πως θα οργανωθούν οι γωνιές και άλλα πολλά
Ενα -αγαπημένο- παραμύθι που διαβάσαμε είναι :
“Τα βραχιόλια των πουλιών”
Από τι κινδυνεύει πιο πολύ το πουπουλένιο βασίλειο; Από την αναρχία που το εκφυλίζει ή την τυραννία που το αλυσοδένει; Τι μπορούν να κάνουν οι πολίτες του, τα πουλιά, για να αντιμετωπίσουν τη σκιά που ρίχνουν οι δυο μεγάλες αυτές απειλές στη μαγεμένη τους χώρα; Από την πένα της βραβευμένης Ειρήνης Καμαράτου – Γιαλλούση και με εικονογράφηση του μοναδικού Αλέκου Φασιανού έχετε στα χέρια σας μια παιδική ιστορία με μεγάλα μηνύματα για το πώς οι μικροί μπορούν να κατανοήσουν τη δημοκρατία.
Το παραμύθι εντυπωσίασε τα παιδιά, είναι αλήθεια! Το δραματοποιήσαμε. Είχαμε να αποφασίσουμε ανάμεσα στο κουκλοθέατρο και το θέατρο με μάσκες. Ομόφωνη η απόφαση! ΜΑΣΚΕΣ!!! ΘΕΑΤΡΟ!!!
Φτιάξαμε μάσκες λοιπόν από χάρτινα πιάτα. Τις διακόσμησαν με πούπουλα και τις ζωγράφισαν.
Μοιράσαμε ρόλους και παίξαμε! Δανειστήκαμε τη μουσική του Μ. Χατζιδάκι από την παράσταση “όρνιθες”, την οποία, βέβαια -επειδή μου αρέσει πολύ- την ακούμε και κατά τη διάρκεια του φαγητού.
Στον σύνδεσμο θα δείτε ένα μικρό βιντεάκι από τα πεταρίσματα των πουλιών. Παρατηρήστε τις κινήσεις των μικρών μου μαθητών! 🙂 Δεν είναι απίστευτα πουλιά;
ΥΓ. θα ακολουθήσει και μια πιο ολοκληρωμένη ανάρτηση! Αύριο θα το παρουσιάσουμε στο διπλανό τμήμα!
Γαρυφαλιά Τεριζάκη