Ο Μάης όπως έχουμε πει λέγεται και λούλουδος γιατί όλα τα λουλούδια ανθίζουν και έχουν την τιμητική τους!

Ας μάθουμε μερικές πληροφορίες για το τριαντάφυλλο, πρώτα!

Τα τριαντάφυλλα είναι τα πιο όμορφα λουλούδια σε ολόκληρο τον κόσμο και έχουν συνδυαστεί με την ομορφιά, την αγάπη και ακόμη και με την πολιτική. Υπάρχουν πάρα πολλά και διαφορετικά τριαντάφυλλα και το κάθε ένα από αυτά έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Τα τριαντάφυλλα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τα άγρια τριαντάφυλλα. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει αυτά που είναι τα πιο παλιά είδη που υπάρχουν ακόμη και τέλος η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει την μείξη διαφόρων ειδών.

Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια.  Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα.
Η τριανταφυλλιά, εκτός από την ομορφιά και τα ευωδιαστά άνθη, παρέχει και αιθέριο αρωματικό λάδι εξαιρετικής ποιότητας, που παίρνουμε από τα ροδοπέταλα της και που χρησιμεύει στην παρασκευή αρωμάτων. Επίσης τα πέταλα των τριαντάφυλλων, κυρίως τα ροζ, μπορούν να γίνουν και γλυκό.

Το τριαντάφυλλο που έχει χαρακτηριστεί και ως τον Βασιλιά των λουλουδιών, είναι ικανό να συγκινήσει κάθε ευαίσθητη ψυχή και ιδιαίτερα την άνοιξη, που τα λουλούδια αυτά έχουν την τιμητική τους. Η ονομασία του γένους rosa προέρχεται από την ελληνική λέξη “ρόδο” που σημαίνει κόκκινο, καθόσον τα ρόδα (τριαντάφυλλα) στην αρχαία Ελλάδα ήταν κόκκινα και κατά τη μυθολογία πήραν το χρώμα τους από το αίμα της θεάς Αφροδίτης.

Πολλοί ιστορικοί, ποιητές και κλασικοί συγγραφείς εξύμνησαν το «άνθος της Αφροδίτης», όπως το ονόμαζαν οι αρχαίοι Ελληνες. Ηταν το λουλούδι της Αφροδίτης, της θεάς της αγάπης, της ομορφιάς, των τεχνών και της δημιουργικότητας κάθε είδους. Από το ρόδο πήρε το όνομά της και η Ρόδος, το νησί με τα πολλά τριαντάφυλλα. Τα αγκάθια του συμβολίζουν τους αγώνες που κάνει κάποιος για να κερδίσει κάτι σπουδαίο, ενώ ταυτόχρονα είναι η προστασία του από τους εχθρούς.

ποίημα για το τριαντάφυλλο 

Τριαντάφυλλο

Τριαντάφυλλο σγουρὸ
Χαϊδεμένο λουλουδάκι
πόσο πόσο λαχταρῶ
νὰ σοῦ πάρω ἕνα φιλάκι.

Μὰ ἡ κυρὰ τριανταφυλλιὰ
ἔχει ἀγκάθια κι ἀγκυλώνει
κι ὅποιος κλέφτει τὰ φιλιὰ
ἀκριβὰ τῆς τὰ πληρώνει.

Δι᾿ αὐτὸ μὴ φοβηθῇς,
σὰν καλὸ παιδὶ ὁποῦ ῾μαι,
ὅταν βλέπω πῶς ἀνθεῖς
σ᾿ ἀγαπῶ καὶ εὐχαριστοῦμαι.

Γιατὶ ἔχεις μία πνοὴ
ποὺ τὲς γειτονιὲς μυρώνει
κ᾿ ἔχεις βράδυ καὶ πρωῒ
γιὰ τραγουδιστὴ ἕν᾿ ἀηδόνι.

Πίνακες ζωγραφικής εμπνευσμένοι από το λουλούδι

Τραγουδάκι 

Το τριανταφυλλάκι

Σ’ ένα κήπο μια φορά

Ένα μικρό παιδάκι

Είδε ένα κόκκινο

Τριανταφυλλάκι.

 

Τι ωραία μυρωδιά

Είχε το μικράκι

Τ’ όμορφο το ζηλευτό

Τριανταφυλλάκι.

 

Θα το κόψω δεν βαστώ

Είπε το παιδάκι

Μην το κόψεις, λέει η μαμά,

Έχει αγκαθάκι.

 

Δεν ακούει τη μαμά

Το μικρό παιδάκι

Αχ το χέρι του πονά

Μπήκε τα’ αγκαθάκι.

και παραμυθάκι  ‘Το τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια’ εδώ

 

Ας γνωρίσουμε τώρα καλύτερα την παπαρούνα

Τη βλέπουμε να φυτρώνει κατακόκκινη ανάμεσα σε ερείπια, σε ξερολιθιές, σε βοσκοτόπια, σε χέρσα χωράφια, αλλά και σε καλλιεργημένους αγρούς, όπου ακόμη τη λένε ζιζάνιο. Γρήγορα έγινε το σύμβολο της ανοιξιάτικης υπαίθρου.  Αλλά και μέσα στην πόλη, λίγο χώμα να βρει, τσουπ….να τη σε κήπους, σε πάρκα, στις άκρες των δρόμων!

Η παπαρούνα είναι ένα πανέμορφο μα και ντελικάτο άνθος.
Ανοίγει τα πέταλά της για μία μόνο μέρα και την επόμενη αρχίζει να φυλλορροεί.
Κι αν την κόψουμε, μαραίνεται γρήγορα. 

Η κοινή κόκκινη παπαρούνα έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται ως βότανο.  Οι μικροσκοπικοί σπόροι της παπαρούνας  οι παπαρουνόσποροι, με γεύση καλύτερη και από καρύδι, νοστιμίζουν ψωμιά και γλυκά από πολύ παλιά. Στην αρχαία Ελλάδα έφτιαχναν με παπαρουνόσπορους, μέλι και κρασί ένα δυναμωτικό ποτό για τους αθλητές. Τους χρησιμοποιούσαν όμως και στην παρασκευή ψωμιών, τους “μακωνίδες άρτους”, συνήθεια που κρατάμε κι εμείς σήμερα. Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστα σε φούρνους ή σε καταστήματα τροφίμων τα πεντανόστιμα ψωμιά, παξιμάδια και κέικ ζυμωμένα με παπαρουνόσπορο. 

Στην ελληνική μυθολογία ήταν το ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας και ήταν σημάδι γονιμότητας. Στη χριστιανική παράδοση λέγεται ότι η παπαρούνα πήρε το κατακόκκινο χρώμα της γιατί έσταξε επάνω της, το αίμα του Εσταυρωμένου Χριστού.

παραμύθι

Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ

Την ημέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός στον ουρανό πετούσε ένα μικρό πουλάκι. Είχε άσπρο λαιμό, έξυπνα μάτια και καφετί χρώμα στα φτερά του. Όταν το πουλάκι είδε το Χριστό πήγε και έκατσε πάνω στο ξύλο του Σταυρού. Αισθάνθηκε λύπη για τον πόνο που είδε. Είδε το άγιο κεφάλι του Κυρίου που αιμορραγούσε και λυπήθηκε πολύ.

«Γιατί να υπάρχει πόνος στη ζωή? Δεν θα ήταν όλα καλύτερα αν οι άνθρωποι μπορούσαν να αντέξουν την αγάπη και την καλοσύνη;» :είπε το πουλάκι βγάζοντας ένα μικρό αναστεναγμό.

«Έι …σε ακούω» φώναξε μια φωνή. Το πουλάκι κοίταξε στη βάση του Σταυρού και είδε ένα μικρό άσπρο λουλούδι. Αν και ήταν μικρό ήταν πολύ όμορφο και μόλις είχε ανθίσει. «Σε καταλαβαίνω πουλάκι, και εγώ λυπάμαι πολύ» είπε το λουλούδι.

Το πουλάκι ένιωσε καλύτερα που το λουλούδι είχε συμπονέσει και αυτό τον Κύριο και είπε:

-Θα τραβήξω ένα αγκάθι από το Χριστό και θα τον κάνω να νιώσει καλύτερα.

-Ναι, ναι, θα τον ανακουφίσεις λίγο, είπε το λουλούδι

Αμέσως το πουλάκι πέταξε κοντά στον Κύριο, τράβηξε με το μικρό του ράμφος ένα αγκάθι. Στάλες από το αίμα του κύλησαν στο λαιμό του πουλιού και άλλες στα πέταλα του λουλουδιού. Και τότε συνέβη κάτι μοναδικό: το πουλάκι απέκτησε κόκκινο λαιμό και το λουλούδι κόκκινα πέταλα.

Από τότε το αίμα του Κυρίου μας χάρισε στο μικρό πουλί έναν πανέμορφο κόκκινο λαιμό και ονομάστηκε Κοκκινολαίμης.

Και το μικρό άσπρο λουλούδι μεταμορφώθηκε σε μια κατακόκκινη παπαρούνα

πίνακες ζωγραφικής με παπαρούνες

 

 

Ποίημα για την παπαρούνα

Στα χωράφια ξεμυτίζει

παπαρούνα και γελά,

το κεφάλι κοκκινίζει

και τ’ αγέρι χαιρετά.

 

Χαιρετά την κάθε αχτίδα,

χαιρετά και τα πουλιά

κι από τη δροσοσταλίδα

παίρνει χίλια δυο φιλιά.

 

Παπαρούνα, σε λατρεύω,

που ‘σαι κόκκινη φωτιά

και τα κάλλη σου παινεύω

και σε πόλεις και χωριά.

 

ΚΥΠΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ

 

και τραγουδάκι ‘παπαρούνα’

Παπαρούνα στο λιβάδι

από το πρωί ως το βράδυ

Καμαρώνει αργοσαλεύει,

πιο ψηλά να πάει γυρεύει

Να της δουν τα τόσα κάλλη

άνθρωποι και τόποι άλλοι.

Τραλαλα…

Από της φωτιάς τη φλόγα

κι απ’ του σταφυλιού τη ρώγα

Από την αυγή τα’ Απρίλη

κι απ’ της κοπελιάς τα χείλη

Πήρε χρώμα , πήρε κάλλη ,

δείτε την μικροί μεγάλοι.

Τραλαλα…

Βάφει κόκκινα τα πλάγια

και στους κάμπους σπέρνει μάγια,

Κόκκινο σκουφάκι βάζει ,

πρώτη τη Λαμπρή γιορτάζει

Και της χαίρονται τα κάλλη

γέροι, νιοι , μικροί , μεγάλοι.

Τραλαλα…

και μερικές εργασίες για τα λουλουδάκια

 Λουλουδάκια μας όμορφα και ευωδιαστά 

καλό βράδυ!