Σήμερα παρακολουθήσαμε το διαδικτυακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της  Ζωσιμαίας Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης. Το πρόγραμμα είχε τίτλο “Σιγά σιγά, μία συγγνώμη τη φορά” και περιελάμβανε γνωριμία με την Βιβλιοθήκη και τις λειτουργίες της, αφήγηση παραμυθιού, ερωτήσεις κατανόησης και διαδικτυακά παιχνίδια. Στο τέλος ο κάθε μαθητής συνειδητοποίησε τη δύναμη της φιλίας στη ζωή μας και ότι το πιο σημαντικό είναι να νιώθουμε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, χωρίς την ανάγκη της απολογίας που μειώνει τη δύναμη του λόγου και των πράξεών μας.

Σήμερα αφιερώσαμε την μέρα μας στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας γνωρίσαμε τι περίπου συνέβη στις 17 Νοεμβρίου του 1973, μέσα από εκπαιδευτικά βίντεο, βιβλία και τραγούδια. Παρόλο που οι λέξεις “χούντα”, “δικτατορία”, “δημοκρατία”, είναι λίγο δύσκολο να τις καταλάβουμε, αυτό που μας έμεινε είναι ότι μερικές φορές οι άνθρωποι πρέπει να αγωνίζονται πάση θυσία για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και την ελευθερία τους. Τέτοιους ανθρώπους που αντιστάθηκαν, πάλεψαν και νίκησαν, θυμόμαστε και τιμούμε σήμερα.

Αφού πρώτα διαβάσαμε βιβλία για τη Διατροφή καθ’ όλη τη διάρκεια των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, παρακολουθήσαμε σήμερα διαδικτυακά το παραμυθάκι που μας διηγήθηκε η υπεύθυνη του προγράμματος για τη σπατάλη του φαγητού. Απαντήσαμε σε ερωτήσεις κατανόησης, διατυπώσαμε τις απορίες μας, συμπληρώσαμε σχετικό φύλλο εργασίας και καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε το φαγητό που περισσεύει.

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Με αφορμή τον ηλιόλουστο καιρό, αποφασίσαμε να θυσιάσουμε το διάλειμμά μας και να περιηγηθούμε στα σοκάκια του χωριού για να τα καθαρίσουμε από τα σκουπίδια. Έτσι φορέσαμε τα γάντια μας, πήραμε μια μεγάλη σακούλα και με ενθουσιασμό ξεχυθήκαμε στο χωριό. Η σακούλα γρήγορα γέμισε, όπως ήταν αναμενόμενο. Πέρα όμως από τα σκουπίδια, είπαμε τις «καλημέρες» μας στους συγχωριανούς μας και γνωρίσαμε την γλυκύτατη κυρία Ουρανία που μας άνοιξε το σπίτι της και μας κέρασε γλυκάκι. Στο τέλος, η δασκάλα μας έκανε το χατίρι να σταματήσουμε στην παιδική χαρά για να κάνουμε λίγο κούνια.

Μας άρεσε πολύ η βόλτα μας. Καθαρίσαμε το περιβάλλον, γνωρίσαμε ανθρώπους και παίξαμε λίγο σαν παιδιά που είμαστε.

Τελικά είναι πολύ ωραία να μαζεύεις σκουπίδια! Να το ξανακάνουμε!