Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Ποιήματα της ποιήτριας, φιλολόγου του 1ου ΓΕΛ Ζακύνθου,  Αθηνάς Βλαχιώτη:

Ο θάνατος τούς γαργαλούσε με τρυφερά χρώματα

Τον πήραν τον ποιητή τον σήκωσαν ψηλά
στα φουσκωτά πολύχρωμα μπαλόνια τους
στη μέση της πλατείας
κόσμος πολύς μ΄ αρώματα και ακριβά ρούχα
αφηρημένοι υπάλληλοι και μισθωμένοι ραβδοσκόποι
Τόση ένδεια
Φοβόμαστε τα χείριστα.

Και ξαγρυπνώ…

Και ξαγρυπνώ μήπως πιάσω λίγο από το ρούχο σου
γαλάζιο φυλαχτό παιδιού κατάσαρκα στο στήθος
Γιατί ποια τα αξόδευτα; Ποιος ο κόσμος απ΄ αυτόν;
Που η φωνή πιάστηκε στους πάγους και πλέον
άλαλη και άκαρπη και πώς να βλαστήσει
και πώς να χρειαστεί.
Ονομάζω: όσα ανηφόρισα στους δρόμους τής καρδιάς.
Δουλεύω τη μηχανή και η κλωστή γαζώνει το χοντρό πετσί
πόνο τον πόνο δύσκολη η γέννα σε δύσκολους καιρούς.
Μήπως αναστηθεί το σώμα των παιδιών που άχλωρο και άνυδροχίλιες φορές ξαπλώνει στις βρώμικες ασφάλτους.
Πίσω πάλι! Απ΄ το κρυφό άνοιγμα του ουρανού συνταχτείτε
φοβερή ομήγυρη εσείς
Με τα λευκά ρούχα και τη σφραγίδα των Ασμάτων.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση