Ερευνητική εργασία Α τάξης για το σχολικό έτος 2011-2012: Η ζωή του Γαλιλαίου
«Όσο πιο πολύ αναλογίζομαι τη ματαιότητα των λαϊκών δοξασιών, τόσο πιο άδειες και απλοϊκές τις βρίσκω. Μπορεί κανείς να φανταστεί μεγαλύτερη ανοησία από το να λέγονται τα διαμάντια, το ασήμι και το χρυσάφι ευγενή, ενώ το χώμα και η λάσπη χυδαία; Δεν συλλογίζονται αυτοί οι άνθρωποι ότι, αν το χώμα ήταν τόσο σπάνιο όσο τα πολύτιμα πετράδια και μέταλλα, δεν θα υπήρχε βασιλιάς που δεν θα έδινε μετά χαράς ένα σωρό διαμάντια και ρουμπίνια και πολλές πλάκες χρυσάφι για να αποκτήσει τόσο μόνο χώμα όσο φτάνει για να φυτέψει ένα γιασεμί σε μια γλαστρούλα ή για να ριζοβολήσει μέσα του μια μανταρινιά, για να την δει να βλασταίνει, να μεγαλώνει, να πετάει όμορφα φύλλα, μυρωδάτα άνθη και θεσπέσιους καρπούς; Η σπανιότητα και η αφθονία είναι αυτές που κάνουν τους αμόρφωτους να εκτιμούν και να περιφρονούν τα πράγματα, να λένε…..ότι αυτό το διαμάντι είναι ωραιότατο, γιατί μοιάζει με γάργαρο νερό, κι ας μην το αποχωρίζονται ούτε για δέκα τόνους νερό. Οι άνθρωποι αυτοί που εκθειάζουν τόσο την αφθαρσία, την αμεταβλητότητα κτλ., μιλούν έτσι, νομίζω, εξαιτίας της μεγάλης επιθυμίας τους να ζήσουν πολύ και του φόβου τους για το θάνατο, χωρίς να συλλογίζονται ότι, αν οι άνθρωποι ήταν αθάνατοι, δεν θα ήταν ανάγκη να έρθουν στον κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζει να αντικρίσουν το κεφάλι μιας Μέδουσας που θα τους μεταμόρφωνε σε αγάλματα από διαμάντι και νεφρίτη, για να γίνουν έτσι τελειότεροι απ’ ό,τι είναι».
