Το ποίημα είναι σαν ένα καράβι χωρίς καπετάνιο.
Σε ταξιδεύει παντού στα πιο όμορφα μέρη,
που μονάχα το καράβι αυτό μπορεί να σε πηγαίνει.
Αλλά το καράβι αυτό θέλει και καπετάνιο.
Ποιος είναι αυτός; Είσαι εσύ, είμαι εγώ, είναι ο καθένας.
Δεν είναι ο κάπταιν Χουκ, είναι ο κάπταιν της πένας.
Δεν με καταλαβαίνεις, γιατί δεν αφήνεις την ψυχή ελεύθερη να εκφραστεί.
Αυτό είναι το λάθος στην ανθρώπινη ψυχή.
Άφησε την ψυχή ελεύθερη να αναπνέει,
άπλωσε τα πανιά
και ανάπνευσε πρώτη φορά πραγματικά,
δίχως τεχνητά νεφρά.
Πάνε ταξίδια πολλά χωρίς δείγμα από υλικά αγαθά
που ο ανθρώπινος νους πεινάει γι’ αυτά.
Ζαχαρίας Μπάχας, Τμήμα Α4
1ο ΓΕΛ Ξάνθης
Σχολικό έτος 2013-2014
Πρόσφατα Σχόλια