από Κοσμίδου Γ.
Κυπρίτη Κ
Κουσουρής Ι.
Κελεμουρίδου Μ.
Κορδονίδου Δ.
Καρατσιώλη Μ.
Από την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη, η φιγούρα της γυναίκας παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη, στην πρόοδο.
Ανατρέχοντας στα βάθη του λαμπρού μας πολιτισμού διακρίνουμε δύο ανυπέρβλητα πρότυπα γυναίκας, της Αθηναίας, που αντανακλά το χαρακτηριστικό παράδειγμα της οικοδέσποινας και μητέρας και από την άλλη αυτό της Σπαρτιάτισσας, της χειραφετημένης, ρωμαλέας γυναίκας που προορίζεται να γαλουχήσει άριστους στρατιώτες.
Η ζωή της Αθηναίας
Η μικρή Αθηναία μαθαίνει ανάγνωση, γραφή, μαθαίνει να παίζει διάφορα μουσικά όργανα, έχοντας πάντα ως αρωγό τη μητέρα της. Επιπλέον το πλέξιμο, το κέντημα, η ύφανση γίνονται μέρος της ζωής της.
Αποστολή της, η φροντίδα του σπιτιού και η υπακοή στον άνδρα της. Βρίσκεται σε κατάσταση κατωτερότητας. Ο γάμος κατοχυρώνεται με νόμο και δεν είχε ισχύ χωρίς προίκα. Οι Αθηναίες παντρευόταν σε ηλικία 12-16 χρονών. Η ζωή της παντρεμένης ήταν πολύ μονότονη. Από το σπίτι μπορούσε να βγει μονάχα με την άδεια του συζύγου.
Όσον αφορά την ενδυμασία της, δεν έθετε ζητήματα κοπτικής αλλά απαιτούσε μεγάλη ευχέρεια στην τέχνη του στολισμού. Διακρινόταν στην ελαφριά εσωτερική ενδυμασία και ένα φόρεμα πιο χοντρό, τον πέπλο που φοριόταν από πάνω. Επιδείκνυαν ξεχωριστό ενδιαφέρον στην περιποίησή τους. Είχαν μακριά, πυκνά μαλλιά.
Επίσης η μουσική, η ενασχόληση με τα οικιακά ζώα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην ψυχαγωγία τους.
Ωστόσο, η ζωή της σκληρής πολύμοχθης άπορης Αθηναίας απείχε παρασάγγες από την εκλεπτυσμένη αυτή εικόνα της πλούσιας, όπως άλλωστε συμβαίνει σ’ όλες τις κοινωνίες στο πέρασμα των χρόνων.
Η ελληνική νομοθεσία δεν έβαζε εμπόδια για το διαζύγιο. Ο σύζυγος αν ήθελε έστελνε τη σύζυγο στους συγγενείς της, κρατώντας ο ίδιος τα παιδιά, χωρίς κανένας να ρωτήσει γιατί το έκανε!
Η ζωή της Σπαρτιάτισσας
Οι νόμοι της Σπάρτης σχετικά με τις γυναίκες, στοχεύουν αποκλειστικά στην ευγονία, στη γέννηση δηλαδή γερών παιδιών, των μελλοντικών υπερασπιστών της. Ρωμαλέους άντρες μόνο γυναίκες ρωμαλέες μπορούν να φέρουν στον κόσμο. Έχοντας ως βάση αυτήν την πεποίθηση, η Σπαρτιάτισσα προετοιμάζεται ν’ ανταποκριθεί στο σπαρτιατικό ιδεώδες, τη δημιουργία άριστων στρατιωτών.
Σκληραγωγείται από την παιδική της ηλικία. Γυμνάζεται και ανατρέφεται σαν τ’ αγόρια. Δεν μένει κλεισμένη στο σπίτι. Η γυναικεία ελευθερία σε καμία άλλη πόλη του αρχαίου ελληνικού κόσμου δεν εκδηλώθηκε τόσο έμπρακτα, όσο στην λακωνική πολιτεία.
Ο γάμος ήταν θεσμός υποχρεωτικός. Η κοινωνική της θέση δεν ήταν περιορισμένη. Διοικούσε η ίδια την περιουσία της.
« Σκληραγωγημένη, καλογυμνασμένη, δυναμική, προορισμένη να προετοιμάζω γερούς πολεμιστές. Εκφράζομαι με ακρίβεια και συντομία – με το περίφημο λακωνίζειν. Άφησα τα ηχηρά μου ίχνη στην ιστορία της γυναίκας.
Άλλοτε πιασμένες χέρι –χέρι με την Αθηναία και άλλοτε αντίπαλες αναδείξαμε τη δύναμη, την ποιότητα, τη διαφορετικότητα της φύσης μας, της γυναικείας φύσης».
Σπαρτιάτισσα και Αθηναία, Αθηναία και Σπαρτιάτισσα. Τόσο διαφορετικές αλλά ταυτόχρονα και τόσο όμοιες. Οι δρόμοι τους συγκλίνουν, ταυτίζονται σ’ ένα σημείο, στο ορθό χτίσιμο της οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας.
Ανεβαίνοντας στους ώμους τους, βλέπουμε μακρύτερα στο μέλλον. Ρίζες βαθιές σχίζουν τους αιώνες, φθάνουν στο σήμερα, προσαρμόζονται στο « γίγνεσθαι» της εποχής μας, αποκαλύπτοντας τη φιγούρα της σύγχρονης γυναίκας, που παλεύει να φτάσει στην τελείωση, ζώντας στο παρόν, στηριζόμενη πάντα στο παρελθόν, ατενίζοντας ελπιδοφόρα το μέλλον.
Ετικέτες: Πέρα από το βιβλίο
Αφήστε μια απάντηση