ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΕΠ-Υ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η ΔΕΠ-Υ είναι μια νευροβιολογική διαταραχή στο κέντρο γνωστικών λειτουργιών που επηρεάζει την ικανότητα ενός ατόμου να έχει την αναπτυξιακή ανάλογη συμπεριφορά στους 3 παρακάτω τομείς:

1. Ρύθμιση επιπέδου της κινητικότητας (Υπερκηνιτικότητα)
2. Έλεγχο συμπεριφοράς (Παρορμητικότητα)
3. Συγκέντρωση κατά την μελέτη (Προσοχή)

(Πηγή:Εκπαίδευση για την επιτυχία-Teach ADHD- R.Tannock,R.Martinussen,A.McΙnnes,P.Chaban)

Η ΔΕΠ-Υ δημιουργεί δυσκολίες σε 3 δεξιότητες:

Α) Προσοχή β) Άμεση μνήμη γ) Εκτελεστικές λειτουργίες

Α) Οι δυσκολίες της προσοχής είναι:

1. Απροσεξία
2. Υπερβολικά μικρή και διακοπτόμενη χρονική διάρκεια εστίασης (διάσπαση)
3. Εξάντληση ή κόπωση (ελλειμματική)
4. Ευχερής διαδοχική εστίαση με μικρή χρονική διάρκεια (περισπασιμότητα)

(Πηγή: Εγχειρίδιο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας- Παν.Ουλής-Εκδόσεις ΒΗΤΑ

Β) Οι δυσκολίες στην άμεση μνήμη είναι:

1. Βραχύχρονη μνήμη (αποθήκευση-αποκωδικοποίηση πληροφοριών)
2. Μνήμη εργασίας (Επεξεργασία- τροποποίηση πληροφοριών

Γ) Οι δυσκολίες στις εκτελεστικές λειτουργίες είναι:

1. Ικανότητα οργάνωσης και σχεδιασμού

2) Μνήμη εργασίας

3) Αναστολή και έλεγχο παρόρμησης

4) Ενδοσκόπηση και αυτοέλεγχο

5) Διαχείριση χρόνου και θέσπιση προτεραιοτήτων

6) Κατανόηση πολύπλοκων-αφηρημένων εννοιών

7) Χρήση νέων στρατηγικών

Η δυσλειτουργία των παραπάνω 3 δεξιοτήτων επιφέρει στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ:

1) αποτυχία

2) ή μικρό ποσοστό επιτυχίας και ανεπάρκεια σε:

α) παραγωγικότητα έργου

β) ακρίβεια έργου

γ) επίτευξη έργου

δ) υποχρεώσεις έργου

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ που εμφανίζουν την τριάδα δυσκολίας (απροσεξία- πτωχή μνήμη-εκτελεστική αδυναμία) έχουν χαμηλή ακαδημαϊκή επίδοση και είναι γνωστά ως  «παιδιά με την τριάδα υψηλού κινδύνου».

20 ΚΑΛΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΔΕΠ-Υ

(Πηγή: Το υπερκινητικό παιδί στην προσχολική και την πρώτη σχολική ηλικία-θεωρητική και πρακτική προσέγγιση-Βούλα Αγαπητού-Χάλμε εκδόσεις ΠΕΔΙΟ)

1. Αναγνώριση και διοχέτευση της κινητικής ενέργειας
2. Επικοινωνία με μη λεκτικούς κώδικες
3. Προσαρμογή προσδοκιών- στόχων στις φυσικές ανάγκες του παιδιού
4. Χρήση συμβολικής αμοιβής-ενίσχυσης-τιμωρίας
5. Τήρηση κανόνων και ορίων
6. Εμπλοκή σε όλες τις δραστηριότητες
7. Αξιοποίηση της δυναμικής της ομάδας
8. Σαφείς και σύντομες οδηγίες
9. Βοήθεια και προσωπική οργάνωση του χώρου
10. Προετοιμασία για κάθε αλλαγή
11. Προειδοποίηση για εναλλαγή έντονης και ήρεμης φάσης δραστηριοτήτων
12. Παρουσίαση υλικών με ενδιαφέρον
13. Σταδιακή επίτευξη στόχων
14. Ανάδειξη θετικών στοιχείων του παιδιού
15. Συγκεκριμενοποίηση του επαίνου
16. Παρουσίαση δυνατοτήτων στην ομάδα
17. Διαφοροποίηση παιδιού από την συμπεριφορά
18. Ευαισθητοποίηση των παιδιών της τάξης ως προς τις δυσκολίες του παιδιού
19. Συνεχής επικοινωνία με τους γονείς και ενημέρωση τους για το ακολουθούμενο πρόγραμμα

και τις τεχνικές

20. Εμπλοκή γονέων

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

1. Οπτικοποίηση
2. Απλοποίηση
3. Δόμηση (χώρου-χρόνου-υλικών-διδασκαλίας)
4. Ρουτίνα
5. Ενίσχυση-Ανταμοιβή
6. Χρήση- ένταξη ενδιαφερόντων ως κίνητρο
7. Γενίκευση όλων των ανωτέρω σε όσους περισσότερους τομείς της καθημερινότητας γίνεται  Επιμέλεια περιληπτικού σημειώματος:
   

   Αλεξανδράκη Βασιλική ΠΕ60
   Αρέστη Ιωάννα ΠΕ60
   Κοσμοπούλου Βασιλική ΠΕ23
   Μαγδαληνού Ελπίδα ΠΕ23
   Μαχαίρα Χαρά ΠΕ70
   Μαυρωνάς Δημήτρης ΠΕ70
   Πιλάτη Κωνσταντίνα ΠΕ30
   Ψαρά Γεωργία ΠΕ 60